عبیدالله بن عبدالله بن جعفر طیار: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
[[رده: شهیدان کربلا]] | [[رده: شهیدان کربلا]] | ||
[[رده: شهدای بنیهاشم]] | [[رده: شهدای بنیهاشم]] | ||
<references /> | <references />{{یاران امام حسین علیه السلام}} |
نسخهٔ کنونی تا ۱۲ سپتامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۵:۰۰
اطلاعات اصحاب امام حسین (ع) | |
---|---|
نام کامل | عبیدالله بن عبدالله بن جعفر طیار |
نقش های برجسته | از یاران امام حسین (ع) و شهدای کربلا |
عبیدالله بن عبدالله بن جعفر طیار، از یاران امام حسین (ع) بود که در کربلا در روز عاشورا به شهادت رسید.
زندگینامه[ویرایش | ویرایش مبدأ]
مادر عبیدالله بن عبدالله، خوصا دختر حفصه بن ثقیف است.
نقش در واقعه کربلا[ویرایش | ویرایش مبدأ]
عبیدالله از آغاز سفر از مدینه تا کربلا با امام حسین (ع) همراه بود. بعد از ظهر عاشورا و پس از شهادت برادرش عون با اذن امام حسین (ع) به میدان رفت و پس از نبردی دلاورانه و شورانگیز به دست بشر بن حویط قانصی به شهادت رسید. [۱]
ابوالفرج اصفهانی میگوید: در گزارشی که احمد بن سعید از قول یحیی بن حسن علوی به ما میدهد، یحیی گفته است: عبیدالله بن عبدالله بن جعفر طیار همراه امام حسین (ع) در کربلا به شهادت رسیده است.[۲] غیر از ابوالفرج مورخ دیگری این مطلب را ذکر نکرده است.
در زیارتنامهها نام وی ذکر نشده است. اگر چه در برخی کتب و مقاتل نام او در شمار شهدای کربلا ذکر شده است، اما شهادتش جای تردید دارد.[۳]
منبع[ویرایش | ویرایش مبدأ]
پی نوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- ↑ - مناقب آل ابی طالب، ابن شهرآشوب مازندرانی، ابوجعفر رشیدالدین محمدبن علی، قم: انتشارات علامه. ، ج۴، ص۱۱۵؛ قاموس الرجال، طوسی التستری، محمدتقی، تهران: مرکز نشر کتاب، ۱۱۳۷۹ ه ق.، ج۷، ص۷۳.
- ↑ - مقاتل الطالبیین، اصفهانی، ابوالفرج علی بن حسین، ترجمۀ هاشم رسولی محلاتی، تهران: کتابفروشی صدوق. ، ص۹۲.
- ↑ - برای تفصیل بیشتر رک : مقاتل الطالبیین، اصفهانی، ابوالفرج علی بن حسین، ترجمۀ هاشم رسولی محلاتی، تهران: کتابفروشی صدوق. ، ص۹۲؛ مقتل الحسین خوارزمی، خوارزمی، حسین، به کوشش الشیخ محمد السماوی، نجف: مطبعه الزهراء، ۱۳۶۷ ﻫ ق. ، ج۲، ص۴۸؛ مناقب آل ابی طالب، ابن شهرآشوب مازندرانی، ابوجعفر رشیدالدین محمدبن علی، قم: انتشارات علامه. ، ج۴، ص۱۱۵؛ البدایه و النهایه، ابن کثیر الدمشقی، عماد الدین اسماعیل بن عمر، قاهره: ۱۹۳۲ م.، ج۸، ص۱۸۹.