عمرو بن مطاع جعفی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
}}'''عمرو بن مطاع جُعفی،''' از اصحاب [[امام حسین(ع)]] که در روز [[عاشورا]] در [[کربلا]] به [[شهادت]] رسید. | }}'''عمرو بن مطاع جُعفی،''' از اصحاب [[امام حسین(ع)]] که در روز [[عاشورا]] در [[کربلا]] به [[شهادت]] رسید. | ||
== تبار شناسی == | ==تبار شناسی== | ||
عمرو اهل یمن و از قبیله جعفی از شاخه‌های سعدالعشیره بود. اجدادش در دره بزرگ جردان در ۴۲ فرسنگی صنعا می‌زیستند. محل زندگی او کوفه بود. | عمرو اهل یمن و از قبیله جعفی از شاخه‌های سعدالعشیره بود. اجدادش در دره بزرگ جردان در ۴۲ فرسنگی صنعا می‌زیستند. محل زندگی او کوفه بود. | ||
==نقش در واقعه کربلا== | ==نقش در واقعه کربلا== | ||
| خط ۶۰: | خط ۶۰: | ||
«یا [[مسلم بن عقیل]]! یا [[زهیر بن قین|زهیر بن قین]]! یا عمرو بن مطاع! . . . ای دلاوران نستوه و پایدار! ای سواران کارزار! چه شده است که صدایتان می‌زنم و پاسخی نمی‌شنوم و می‌خوانمتان و لبیک‌تان گوش را نمی‌نوازد؟!» <ref>برای تفصیل بیشتر رک :الفتوح، ابن اعثم کوفی، احمد، حیدرآباد دکن: ۱۳۹۵ ه ق/ ۱۹۷۵ م.، ج۵، ص۱۹۶-۱۹۷؛ مقتل الحسین خوارزمی، خوارزمی، حسین، به کوشش الشیخ محمد السماوی، نجف: مطبعه الزهراء، ۱۳۶۷ ﻫ ق. ، ج۲، ص۲۳-۲۴؛ مناقب آل ابی طالب، ابن شهرآشوب مازندرانی، ابوجعفر رشیدالدین محمدبن علی، قم: انتشارات علامه. آل ابی‌طالب، ج4، ص۱۰۲؛ بحار الانوار الجامعه لدرر الائمه الاطهار (ع)، مجلسی، ملا محمد باقر، تهران: مکتبه الاسلامیه، ۱۳۶۲ ش.، ج۴۵، ص۲۵؛ انصار الحسین (ع)، ص۱۱۸.</ref> | «یا [[مسلم بن عقیل]]! یا [[زهیر بن قین|زهیر بن قین]]! یا عمرو بن مطاع! . . . ای دلاوران نستوه و پایدار! ای سواران کارزار! چه شده است که صدایتان می‌زنم و پاسخی نمی‌شنوم و می‌خوانمتان و لبیک‌تان گوش را نمی‌نوازد؟!» <ref>برای تفصیل بیشتر رک :الفتوح، ابن اعثم کوفی، احمد، حیدرآباد دکن: ۱۳۹۵ ه ق/ ۱۹۷۵ م.، ج۵، ص۱۹۶-۱۹۷؛ مقتل الحسین خوارزمی، خوارزمی، حسین، به کوشش الشیخ محمد السماوی، نجف: مطبعه الزهراء، ۱۳۶۷ ﻫ ق. ، ج۲، ص۲۳-۲۴؛ مناقب آل ابی طالب، ابن شهرآشوب مازندرانی، ابوجعفر رشیدالدین محمدبن علی، قم: انتشارات علامه. آل ابی‌طالب، ج4، ص۱۰۲؛ بحار الانوار الجامعه لدرر الائمه الاطهار (ع)، مجلسی، ملا محمد باقر، تهران: مکتبه الاسلامیه، ۱۳۶۲ ش.، ج۴۵، ص۲۵؛ انصار الحسین (ع)، ص۱۱۸.</ref> | ||
==منبع== | ==منبع== | ||
مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، ص ۳۳۸-۳۳۹. | |||
* [http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=2588126&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، ص ۳۳۸-۳۳۹.] | |||
==پی نوشت== | ==پی نوشت== | ||
[[رده: تاریخ]] | [[رده: تاریخ]] | ||
| خط ۶۶: | خط ۶۸: | ||
[[رده: شهیدان کربلا]] | [[رده: شهیدان کربلا]] | ||
[[رده: شهدای صبح عاشورا]] | [[رده: شهدای صبح عاشورا]] | ||
<references /> | <references />{{یاران امام حسین علیه السلام}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۲ سپتامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۴:۵۹
.jpg) | |
| اطلاعات اصحاب امام حسین (ع) | |
|---|---|
| نام کامل | عمرو بن مطاع جُعفی |
| محل زندگی | کوفه |
| نقش های برجسته | صبح عاشورا با اذن امام حسین (ع) به میدان رفت و جنگید تا به شهادت رسید. |
عمرو بن مطاع جُعفی، از اصحاب امام حسین(ع) که در روز عاشورا در کربلا به شهادت رسید.
تبار شناسی[ویرایش | ویرایش مبدأ]
عمرو اهل یمن و از قبیله جعفی از شاخه‌های سعدالعشیره بود. اجدادش در دره بزرگ جردان در ۴۲ فرسنگی صنعا می‌زیستند. محل زندگی او کوفه بود.
نقش در واقعه کربلا[ویرایش | ویرایش مبدأ]
عمرو بن مطاع جعفی صبح عاشورا، پس از شهادت مالک بن انس کاهلی، با اذن امام حسین(ع) به میدان رفت. در حالی که چنین رجز می‌خواند، جنگید:
اَنَا بنُ جُعفی وَ اَبی مُطاع | ||
وَ اسمُر فی رَاسه لماعٌ | ||
اَلیوم قد طاب لنا القراع | ||
یرجی بِذاکَ الفَوزُ وَ الدِّفاع | ||
وَ فی یمینی مَرهِفٌ قطّاعٌ | ||
یری لَهُ مِن ضوئه شُعاعٌ | ||
دونَ حُسَینٍ الضّرب و السطاع | ||
عَن حُرِّ نارٍ حینَ لا انتفاع | ||
صَـلّی عَـلَیهِ المَـلِکُ المُــطاعُ |
من فرزند جعفی هستم. پدرم مطاع است و شمشیری رخشان و برّان در کف دارم. نیزه‌ای در کف دارم که پیکان آن پرتوافشانی می‌کند و چشم‌ها را خیره می‌سازد. امروز از حسین دفاع و پاسداری کردن و به پاس آن رستگاری و رهایی، شیرین و گوارا است. امید دارم که با این رزم و جان‌فشانی، رستگاری و نجات از آتش رستاخیز را که هیچ بازدارنده‌ای ندارد، به‌دست آورم.
درود خدایی که پیروان و سرسپردگان درگاهش رستگارانند، بر حسین باد.
عمرو گاه با نیزه و گاه با شمشیر می‌جنگید تا به شهادت رسید. [۱]
در زیارت نامه‌ها نام وی ذکر نشده است.
امام حسین (ع) در عصر عاشورا و در تنهایی و غربت، یاران کشته خویش را صدا می‌زد. یکی از آن افراد عمرو بود
«یا مسلم بن عقیل! یا زهیر بن قین! یا عمرو بن مطاع! . . . ای دلاوران نستوه و پایدار! ای سواران کارزار! چه شده است که صدایتان می‌زنم و پاسخی نمی‌شنوم و می‌خوانمتان و لبیک‌تان گوش را نمی‌نوازد؟!» [۲]
منبع[ویرایش | ویرایش مبدأ]
پی نوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- ↑ الفتوح، ج۵، ص۱۹۶-۱۹۷؛ مقتل الحسین خوارزمی، خوارزمی، حسین، به کوشش الشیخ محمد السماوی، نجف: مطبعه الزهراء، ۱۳۶۷ ﻫ ق. ، ج۲، ص۲۳-۲۴.
- ↑ برای تفصیل بیشتر رک :الفتوح، ابن اعثم کوفی، احمد، حیدرآباد دکن: ۱۳۹۵ ه ق/ ۱۹۷۵ م.، ج۵، ص۱۹۶-۱۹۷؛ مقتل الحسین خوارزمی، خوارزمی، حسین، به کوشش الشیخ محمد السماوی، نجف: مطبعه الزهراء، ۱۳۶۷ ﻫ ق. ، ج۲، ص۲۳-۲۴؛ مناقب آل ابی طالب، ابن شهرآشوب مازندرانی، ابوجعفر رشیدالدین محمدبن علی، قم: انتشارات علامه. آل ابی‌طالب، ج4، ص۱۰۲؛ بحار الانوار الجامعه لدرر الائمه الاطهار (ع)، مجلسی، ملا محمد باقر، تهران: مکتبه الاسلامیه، ۱۳۶۲ ش.، ج۴۵، ص۲۵؛ انصار الحسین (ع)، ص۱۱۸.