مسلم،مولى عامر بن مسلم: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(صفحه‌ای تازه حاوی «از شهداى کربلا،که غلام عامر بن مسلم بود.عامر،خود در کربلا به شهادت رسید. <ref>ه...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
از شهداى کربلا،که غلام عامر بن مسلم بود.عامر،خود در کربلا به شهادت رسید. <ref>همان.</ref> در برخى نقلها نام او سالم آمده است.
'''مسلم، مولی عامر بن مسلم'''، با نام سالم بن عمرو بن عبدالله بن ثابت بن نعمان مولی بنی‌المدینه الکلبی، از موالی آزاد شده بنی‌المدینه و از شهدای [[کربلا]] است.{{جعبه اطلاعات اصحاب امام حسین (ع)
| عنوان              =
| تصویر              =مزار یاران امام حسین(ع).jpg
| اندازه تصویر      =
|توضیح تصویر        =
| نام کامل          =سالم بن عمرو بن عبدالله بن ثابت بن نعمان مولی بنی‌المدینه الکلبی
| لقب                =
| نسب                =
| خویشاوندان سرشناس  =
| تاریخ تولد        =
| شهر تولد          =
| کشور تولد          =
| محل زندگی          =
| تاریخ وفات/شهادت  =
| شهر وفات/شهادت    =
| نحوه وفات/شهادت    =
| مدفن              =
| از یاران          =
| فعالیت‌های اجتماعی  =
| مشایخ              =
| شاگردان          =
| آثار              =
| نقش های برجسته              =از شهدای کربلا
}}


== تبار شناسی ==
بنی‌المدینه تیره‌ای از کلب بن وبره است. بنی کلب قضاعه از عرب قحطانی یمن در جنوب شبه جزیره بودند که در [[کوفه]] زندگی می‌کردند.<ref>انصارالحسین(ع)، ص۱۰۰</ref> لذا او را کلبی یا کلبی کوفی نیز می‌خواندند. گاهی نیز در کتب مقاتل با عنوان سالم بن مدینه کلبی از او یاد شده‌است.


== زندگی‌نامه ==
سالم، از یاران [[مسلم بن عقیل]]، دوست‌دار [[اهل بیت (ع)]] و دشمن [[بنى امیه]] بود. او با مسلم بن عقیل، بیعت کرد و پس از شهادت مسلم، دستگیر شد و توسط [[کثیر بن‌ شهاب‌ بن حصین مذحجی‌]]، زندانی شد، اما موفق به فرار گردید.


== همراهی امام حسین(ع) ==
بنا به نقلی، قبل از زندانی شدن توانست فرار کند و پس از اختفا در قبیله خود، با گریز از راه‌های مخفی، در روز دوم [[محرم]] و هنگام ورود [[حسین بن علی (ع)]] به کربلا، خود را به آن حضرت رساند.


== شهادت ==
سالم در صبح روز [[عاشورا]] و حمله اول، پس از یک بار جنگیدن، در حالی که بر بدنش تیرهای فراوانی نشسته، به [[شهادت]] رسید.


== نام سالم در زیارت ناحیه ==
در [[زیارت ناحیه مقدسه]] به وی اینگونه سلام داده شده‌است:


جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج1، ص 423.
«ألسَّلامُ عَلَی سَالمٍ مَولَی بَنِی المَدَنیُّةِ الکَلبی»
 
== منبع ==
 
* [http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=2588126&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، ص ۲۸۶.]
 
== پی نوشت ==
 
 
[[رده:افراد]]
[[رده:شهیدان کربلا]]
[[رده:شهیدان عاشورا]]
<references />{{یاران امام حسین علیه السلام}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۳ سپتامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۱:۲۴

مسلم، مولی عامر بن مسلم، با نام سالم بن عمرو بن عبدالله بن ثابت بن نعمان مولی بنی‌المدینه الکلبی، از موالی آزاد شده بنی‌المدینه و از شهدای کربلا است.

مزار یاران امام حسین(ع).jpg
اطلاعات اصحاب امام حسین (ع)
نام کامل سالم بن عمرو بن عبدالله بن ثابت بن نعمان مولی بنی‌المدینه الکلبی
نقش های برجسته از شهدای کربلا

تبار شناسی[ویرایش | ویرایش مبدأ]

بنی‌المدینه تیره‌ای از کلب بن وبره است. بنی کلب قضاعه از عرب قحطانی یمن در جنوب شبه جزیره بودند که در کوفه زندگی می‌کردند.[۱] لذا او را کلبی یا کلبی کوفی نیز می‌خواندند. گاهی نیز در کتب مقاتل با عنوان سالم بن مدینه کلبی از او یاد شده‌است.

زندگی‌نامه[ویرایش | ویرایش مبدأ]

سالم، از یاران مسلم بن عقیل، دوست‌دار اهل بیت (ع) و دشمن بنى امیه بود. او با مسلم بن عقیل، بیعت کرد و پس از شهادت مسلم، دستگیر شد و توسط کثیر بن‌ شهاب‌ بن حصین مذحجی‌، زندانی شد، اما موفق به فرار گردید.

همراهی امام حسین(ع)[ویرایش | ویرایش مبدأ]

بنا به نقلی، قبل از زندانی شدن توانست فرار کند و پس از اختفا در قبیله خود، با گریز از راه‌های مخفی، در روز دوم محرم و هنگام ورود حسین بن علی (ع) به کربلا، خود را به آن حضرت رساند.

شهادت[ویرایش | ویرایش مبدأ]

سالم در صبح روز عاشورا و حمله اول، پس از یک بار جنگیدن، در حالی که بر بدنش تیرهای فراوانی نشسته، به شهادت رسید.

نام سالم در زیارت ناحیه[ویرایش | ویرایش مبدأ]

در زیارت ناحیه مقدسه به وی اینگونه سلام داده شده‌است:

«ألسَّلامُ عَلَی سَالمٍ مَولَی بَنِی المَدَنیُّةِ الکَلبی»

منبع[ویرایش | ویرایش مبدأ]

پی نوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  1. انصارالحسین(ع)، ص۱۰۰