عبدالرحمن‌ بن عبد ربه انصاری خزرجی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جزبدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۱۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
عبدالرحمن‌ بن عبد ربّه انصاری خزرجی از قبیله خزرج که در مدینه زندگی می‌کردند و بعدها ساکن کوفه شدند. <ref>رجال طوسی، ص77. </ref>
'''عبدالرحمن‌ بن عبد ربّه انصاری خزرجی،''' از اصحاب پیامبر(ص)، امام علی(ع) و [[حسین بن على (ع)|امام حسین(ع)]] و از راویان حدیث [[غدیر خم|غدیر]] بود.  


{{جعبه اطلاعات اصحاب امام حسین (ع)
| عنوان              =
| تصویر              =مزار یاران امام حسین(ع).jpg
| اندازه تصویر      =
|توضیح تصویر        =
| نام کامل          =عبدالرحمن‌ بن عبد ربّه انصاری خزرجی
| لقب                =
| نسب                =
| خویشاوندان سرشناس  =
| تاریخ تولد        =
| شهر تولد          =
| کشور تولد          =
| محل زندگی          =کوفه
| تاریخ وفات/شهادت  =
| شهر وفات/شهادت    =
| نحوه وفات/شهادت    =
| مدفن              =
| از یاران          =
| فعالیت‌های اجتماعی  =
| مشایخ              =
| شاگردان          =
| آثار              =
| نقش های برجسته              = در کوفه برای امام حسین (ع) بیعت می‌گرفت، صبح عاشورا و در حمله اول به شهادت رسید
}}
==زندگی‌نامه==
آیت‌الله خویی در کتاب خود متذکر شده است که شیخ طوسی در رجال خویش یک بار او را از اصحاب امام علی(ع) و یک بار نیز از اصحاب [[امام حسین (ع)|امام حسین(ع)]] شمرده است.<ref>معجم رجال الحدیث و تفصیل طبقات الرواه، ج۹، ص۳۴۷.</ref>


عبدالرحمن از اصحاب پیامبر اکرم (ص) و یاران مخلص و از تربیت یافتگان امیرالمؤمنین علی (ع) بود.
عبدالرحمن از قبیله خزرج که در مدینه زندگی می‌کردند و بعدها ساکن [[کوفه]] شدند.<ref>  رجال طوسی، ص۷۷. </ref> وی فردی شجاع، فداکار، قاری و مفسر قرآن و از دوستداران [[اهل بیت (ع)|اهل بیت(ع)]] بود. ابن حجر عسقلانی او را در شمار صحابه یاد کرده و به نقل از کتاب الموالات حدیثی از اَصبَغ بن نُباتَه آورده است که وقتی امام علی(ع) در رَحبَه مسجد کوفه فرمود: «هر کدام از شما که سخنان پیامبر(ص) در غدیرخم را شنیده، به پا خیزد و گواهی دهد.» آن‌گاه عده‌ای برخاستند و گواهی دادند.


از جمله آنان عبدالرحمن بود که گفت:


آیت‌الله خویی در کتاب خود متذکر شده است که شیخ طوسی در رجال خویش یک بار او را از اصحاب امیرالمؤمنین و یک بار نیز از اصحاب امام حسین (ع) شمرده است. <ref>معجم رجال الحدیث، ج9، ص347.</ref>
من از پیامبر(ص) شنیدم که فرمود: «خداوند ولی من است و من ولی مومنانم. پس هر کس من مولای او هستم، این علی مولای اوست.»<ref>الاصابه فی تمییز الصحابه، ج۲، ص۴۰۸.</ref>
==نقش در واقعه کربلا==
عبدالرحمن در کوفه برای امام حسین(ع) بیعت می‌گرفت. او به مکه آمد و به امام حسین(ع) پیوست و او را تا [[کربلا]] همراهی کرد. شب [[عاشورا]]، [[بریر بن‌ خضیر همدانی‌|بریر بن خضیر همدانی]] در صبحت با وی مزاح می‌کرد.<ref>تاریخ الطبری، ج۵، ص۴۲۴؛ ارشاد القلوب، دیلمی، ص۴۴۶؛ البدایه و النهایه، ج۸، ص۱۷۷-۱۷۸.</ref>


 
صبح عاشورا و در حمله اول به [[شهادت]] رسید. اگر چه بنا به نقل ابن شهر آشوب او در جنگ تن به تن کشته شد.<ref>ر.ک : الاصابه فی تمییز الصحابه، ج۲، ص۴۰۸. </ref> اما قول اول از اعتبار بیشتر برخوردار است. او به هنگام شهادت 70 سال سن داشت.<ref>برای تفصیل بیشتر ر.ک : تاریخ الطبری، ج۵، ص۴۲۳-۴۲۴؛ اللهوف فی قتلی الطفوف (مقتل الحسین)، ص۲۰؛ رجال طوسی، ص۷۷؛ اسد الغابه فی معرفه الصحابه، ج۵، ص۳۳۴؛ الاصابه فی تمییز الصحابه، ج۲، ص۴۰۸؛ تنقیح المقال فی احوال الرجال، ج۲، ص۱۴۵؛ ابصار العین فی انصار الحسین (ع)، ص؛ ۱۲۱-۱۲۲، ۱۵۷-۱۵۸، ۲۱۷؛ بحار الانوار الجامعه لدرر الائمه الاطهار (ع)، ج۴۵، ص۱؛ اقبال بالاعمال الحسنه فیما یعمل مره فی السنه، ج۳، ص۷۹؛ قاموس الرجال، ج۸، ص۷؛ الکامل فی التاریخ، ابن اثیر، ج۴، ص۶۰؛ جامع الرواه، اردبیلی غروری حائری، ج۱، ص۴۵۱؛ انصار الحسین(ع)، ص۱۰۸-۱۰۹؛ معجم رجال الحدیث و تفصیل طبقات الرواه، ج۹، ص۳۴۷؛ الحدائق الوردیه، ص۱۰۲؛ مثیر الاحزان، ص۱۵۴؛ الغدیر فی الکتاب و السنة و الادب، ج۱، ص۴۹؛ فرسان الهیجاء، ج۱، ص۱۸۴.</ref>
وی فردی شجاع، فداکار، قاری و مفسر قرآن و شیفته و دوستدار اهل بیت بود. ابن حجر عسقلانی او را در شمار صحابه یاد کرده و به نقل از کتاب الموالات حدیثی از اَصبَغ بن نُباتَه آورده است که وقتی امیرالمؤمنین علی (ع) در رَحبَه مسجد کوفه فرمود: هر کدام از شما که سخنان پیامبر اکرم (ص) در غدیرخم را شنیده، به پا خیزد و گواهی دهد. آن‌گاه عده‌ای برخاستند و گواهی دادند.
 
 
از جمله آنان عبدالرحمن بود که گفت من از رسول خدا شنیدم که فرمود: ”خداوند ولی من است و من ولی مؤمنانم. پس هر کس من مولای او هستم، این علی مولای اوست.“ <ref>الاصابه فی تمییز اصحابه، ج2، ص408.</ref>
 
 
عبدالرحمن در کوفه برای امام حسین (ع) بیعت می‌گرفت. او به مکه آمد و به امام پیوست و او را تا کربلا همراهی کرد. شب عاشورا، بریر بن خضیر همدانی در صبحت با وی مزاح می‌کرد. <ref>تاریخ طبری، ج5، ص424؛ ارشاد، ص446؛ البدایه و النهایه،ج8، ص177-178.</ref>
 
صبح عاشورا و در حمله اول به شهادت رسید. اگر چه بنا به نقل ابن شهر آشوب او در جنگ تن به تن کشته شد. <ref>ر.ک : الاصابه فی تمییز اصحابه، ج2، ص408. </ref> اما قول اول از اعتبار بیشتر برخوردار است. او به هنگام شهادت 70 سال سن داشت. <ref>برای تفصیل بیشتر ر.ک : تاریخ طبری، ج5، ص423-424؛ اللهوف، ص20؛ رجال طوسی، ص77؛ اسد الغابه، ج5، ص334؛ الاصابه فی تمییز اصحابه، ج2، ص408؛ تنقیح المقال، ج2، ص145؛ ابصار العین فی انصار الحسین (ع)، ص؛ 121-122،157-158،217؛ بحار الانوار، ج45، ص1؛ اقبال الاعمال، ج3، ص79؛ قاموس الرجال، ج8، ص7؛ الکامل فی التاریخ، ج4، ص60؛ جامع الرواة، ج1، ص451؛ انصار الحسین (ع)، ص108-109؛ معجم رجال الحدیث، ج9، ص347؛ حدائق الوردیه، ص102؛ مثیر الاحزان، ص154؛ الغدیر، ج1، ص49؛ فرسان الهیجاء، ج1، ص184.</ref>


در زیارت نامه‌ها نام وی ذکر نشده است.
در زیارت نامه‌ها نام وی ذکر نشده است.
==منبع==
==منبع==


مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، ص 293-294.
*[[مرضیه محمدزاده|مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، ص ۲۹۳-۲۹۴.]]


==پی نوشت==
==پی‌نوشت==
[[رده: تاریخ]]
[[رده: تاریخ]]
[[رده: افراد]]
[[رده: شهیدان کربلا]]
[[رده: شهیدان کربلا]]
[[رده: شهیدان عاشورا]]
[[رده: شهیدان عاشورا]]
<references />{{یاران امام حسین علیه السلام}}
[[en:Abd al-Rahman b. Abd Rabb al-Ansari al-Khazraji]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۲ سپتامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۴:۵۸

عبدالرحمن‌ بن عبد ربّه انصاری خزرجی، از اصحاب پیامبر(ص)، امام علی(ع) و امام حسین(ع) و از راویان حدیث غدیر بود.

مزار یاران امام حسین(ع).jpg
اطلاعات اصحاب امام حسین (ع)
نام کامل عبدالرحمن‌ بن عبد ربّه انصاری خزرجی
محل زندگی کوفه
نقش های برجسته در کوفه برای امام حسین (ع) بیعت می‌گرفت، صبح عاشورا و در حمله اول به شهادت رسید

زندگی‌نامه[ویرایش | ویرایش مبدأ]

آیت‌الله خویی در کتاب خود متذکر شده است که شیخ طوسی در رجال خویش یک بار او را از اصحاب امام علی(ع) و یک بار نیز از اصحاب امام حسین(ع) شمرده است.[۱]

عبدالرحمن از قبیله خزرج که در مدینه زندگی می‌کردند و بعدها ساکن کوفه شدند.[۲] وی فردی شجاع، فداکار، قاری و مفسر قرآن و از دوستداران اهل بیت(ع) بود. ابن حجر عسقلانی او را در شمار صحابه یاد کرده و به نقل از کتاب الموالات حدیثی از اَصبَغ بن نُباتَه آورده است که وقتی امام علی(ع) در رَحبَه مسجد کوفه فرمود: «هر کدام از شما که سخنان پیامبر(ص) در غدیرخم را شنیده، به پا خیزد و گواهی دهد.» آن‌گاه عده‌ای برخاستند و گواهی دادند.

از جمله آنان عبدالرحمن بود که گفت:

من از پیامبر(ص) شنیدم که فرمود: «خداوند ولی من است و من ولی مومنانم. پس هر کس من مولای او هستم، این علی مولای اوست.»[۳]

نقش در واقعه کربلا[ویرایش | ویرایش مبدأ]

عبدالرحمن در کوفه برای امام حسین(ع) بیعت می‌گرفت. او به مکه آمد و به امام حسین(ع) پیوست و او را تا کربلا همراهی کرد. شب عاشورا، بریر بن خضیر همدانی در صبحت با وی مزاح می‌کرد.[۴]

صبح عاشورا و در حمله اول به شهادت رسید. اگر چه بنا به نقل ابن شهر آشوب او در جنگ تن به تن کشته شد.[۵] اما قول اول از اعتبار بیشتر برخوردار است. او به هنگام شهادت 70 سال سن داشت.[۶]

در زیارت نامه‌ها نام وی ذکر نشده است.

منبع[ویرایش | ویرایش مبدأ]

پی‌نوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  1. معجم رجال الحدیث و تفصیل طبقات الرواه، ج۹، ص۳۴۷.
  2. رجال طوسی، ص۷۷.
  3. الاصابه فی تمییز الصحابه، ج۲، ص۴۰۸.
  4. تاریخ الطبری، ج۵، ص۴۲۴؛ ارشاد القلوب، دیلمی، ص۴۴۶؛ البدایه و النهایه، ج۸، ص۱۷۷-۱۷۸.
  5. ر.ک : الاصابه فی تمییز الصحابه، ج۲، ص۴۰۸.
  6. برای تفصیل بیشتر ر.ک : تاریخ الطبری، ج۵، ص۴۲۳-۴۲۴؛ اللهوف فی قتلی الطفوف (مقتل الحسین)، ص۲۰؛ رجال طوسی، ص۷۷؛ اسد الغابه فی معرفه الصحابه، ج۵، ص۳۳۴؛ الاصابه فی تمییز الصحابه، ج۲، ص۴۰۸؛ تنقیح المقال فی احوال الرجال، ج۲، ص۱۴۵؛ ابصار العین فی انصار الحسین (ع)، ص؛ ۱۲۱-۱۲۲، ۱۵۷-۱۵۸، ۲۱۷؛ بحار الانوار الجامعه لدرر الائمه الاطهار (ع)، ج۴۵، ص۱؛ اقبال بالاعمال الحسنه فیما یعمل مره فی السنه، ج۳، ص۷۹؛ قاموس الرجال، ج۸، ص۷؛ الکامل فی التاریخ، ابن اثیر، ج۴، ص۶۰؛ جامع الرواه، اردبیلی غروری حائری، ج۱، ص۴۵۱؛ انصار الحسین(ع)، ص۱۰۸-۱۰۹؛ معجم رجال الحدیث و تفصیل طبقات الرواه، ج۹، ص۳۴۷؛ الحدائق الوردیه، ص۱۰۲؛ مثیر الاحزان، ص۱۵۴؛ الغدیر فی الکتاب و السنة و الادب، ج۱، ص۴۹؛ فرسان الهیجاء، ج۱، ص۱۸۴.