عبدالله بن یزید بن ثبیط عبدی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(صفحه‌ای تازه حاوی «یزید بن ثُبیط (نبیط) از اهالی بصره و از طایفه عبدی منسوب به عبدالقیس از اعراب...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۱۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
یزید بن ثُبیط (نبیط) از اهالی بصره و از طایفه عبدی منسوب به عبدالقیس از اعراب عدنانی. یزید از دوستداران امیرالمؤمنین علی (ع) و از شیعیان او بود. وی مردی ادیب و مسلط به علم نحو بود و از شاگردان ابوالاسود دوئلی به شمار می‌آمد. یزید درخانه‌ ماریه‌ دختر منقذ عبدی از نامه امام به سران بصره توسط سلیمان بن رزین آگاه شد و آنجا در یاری امام سخنانی بیان کرد و مردم را به پیوستن به امام فرا خواند. چون بر تعلل حاضران در پیوستن به امام‌ حسین (ع) پی برد، بر آن شد تا به سوی امام رود.  
{{جعبه اطلاعات اصحاب امام حسین (ع)
 
| عنوان              =
 
| تصویر              =مزار یاران امام حسین(ع).jpg
یزید بن ثُبیط ده پسر داشت، اما فقط دو فرزندش عبدالله و عبیدالله، و افرادی چون عامر بن مسلم عبدی و غلامش سالم بن ابو الجعد، سیف بن مالک عبدی و ادهم بن امیه عبدی برای یاری امام (ع) به او پاسخ مثبت دادند. آنان علی‌رغم مراقبت‌های شدیدی که اعمال می‌شد، بصره را ترک کرده و سپس همگی به سمت مکه حرکت کردند تا به امام حسین (ع) برسند. در روز هشتم ذی‌الحجه در ابطح، قبل از خروج امام از مکه به او رسیدند و تا کربلا امام را همراهی کردند. <ref>تاریخ طبری، ج5، ص354.</ref> گفته‌اند در ابطح امام حسین (ع) خود به استقبال آنان آمد. آنان گزارشی‌ از وضعیت‌ عمومی ‌بصره‌ را به‌ اطلاع‌ امام‌ رساندند. <ref>نفس المهموم، ص92.</ref>
| اندازه تصویر      =
 
|توضیح تصویر        =
 
| نام کامل          =عبدالله بن یزید بن ثُبیط (نبیط)
عبدالله و عبیدالله در روز عاشورا و در حمله اول به شهادت رسیدند. عبدالله در هنگام شهادت 25 سال  و عبیدالله 22 سال سن داشت. <ref>برای تفصیل بیشتر ر.ک : تاریخ طبری، ج5، ص354؛ الاقبال، ج3، ص345،78؛ الکامل فی التاریخ، ج4، ص21؛ رجال طوسی، ص81؛ نهایة الارب، ج20، ص387؛ تسمیه من قتل مع الحسین، ص153؛ تنقیح المقال، ج3، ص325؛ بحار الانوار، ج45، ص72؛ اعیان الشیعه، ج8، ص92؛ انصار الحسین، ص99، 190-191؛ ابصار العین فی انصار الحسین، ص110؛ مناقب آل ابی‌طالب، ج4، ص113؛ قاموس الرجال، ج5، ص460؛ نفس المهموم، ص92؛ معجم رجال الحدیث، ج3، ص273؛ منتهی الآمال، ج1، ص352. </ref>
| لقب                =
 
| نسب                =
 
| خویشاوندان سرشناس  =
نام او و دو فرزندش در زیارت رجبیه و زیارت ناحیه مقدسه آمده است: ” السَّلامُ عَلَی زیدِ  بنِ ثُبَیطِ القَیسی. السَّلامُ عَلَی عَبدِاللهِ وَ عُبَیدِاللهِ اِبنَی یزیدَ بنَ ثُبَیطِ القَیسی“.
| تاریخ تولد        =
 
| شهر تولد          =
| کشور تولد          =
| محل زندگی          =بصره
| تاریخ وفات/شهادت  =
| شهر وفات/شهادت    =
| نحوه وفات/شهادت    =
| مدفن              =
| از یاران          =
| فعالیت‌های اجتماعی  =
| مشایخ              =
| شاگردان          =
| آثار              =
| نقش های برجسته              =از یاران امام حسین (ع)
}}'''عبدالله بن یزید بن ثُبیط'''، از اهالی بصره و از طایفه عبدی منسوب به عبدالقیس از اعراب عدنانی و از یاران [[امام حسین(ع)]] بود.  
==نقش در واقعه کربلا==
[[یزید بن ثبیط عبدی|یزید بن ثُبیط]] ده پسر داشت، اما فقط دو فرزندش عبدالله و [[عبیدالله بن یزید بن ثبیط عبدی|عبیدالله]]، و افرادی چون [[عامر بن‌ مسلم‌ عبدی بصری|عامر بن مسلم عبدی]] و غلامش [[سالم بن عمرو (غلام عامر بن مسلم عبدی)|سالم بن ابو الجعد]]، [[سیف بن مالک عبدی]] و [[ادهم بن امیه عبدی بصری|ادهم بن امیه عبدی]] برای یاری امام حسین (ع) به او پاسخ مثبت دادند. آنان علی‌رغم مراقبت‌های شدیدی که اعمال می‌شد، بصره را ترک کرده و سپس همگی به سمت مکه حرکت کردند تا به امام حسین (ع) برسند. در روز هشتم ذی‌الحجه در [[ابطح]]، قبل از خروج امام حسین (ع) از مکه به او رسیدند و تا [[کربلا]] امام حسین (ع) را همراهی کردند. <ref>تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمد بن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ –۱۳۸۷ ﻫ ق / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ م.، ج۵، ص۳۵۴.</ref> گفته‌اند در ابطح امام حسین (ع) خود به استقبال آنان آمد. آنان گزارشی‌ از وضعیت‌ عمومی ‌بصره‌ را به‌ اطلاع‌ امام‌ حسین (ع) رساندند. <ref>نفس المهموم، قمی، شیخ عباس، ترجمه ابوالحسن شعرانی، تهران: سازمان چاپ و انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، ۱۳۸۵ ش. ، قمی، شیخ عباس، ترجمه ابوالحسن شعرانی، تهران: سازمان چاپ و انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، ۱۳۸۵ش. ، ص۹۲.</ref>  


===شهادت===
عبدالله در روز عاشورا و در حمله اول به شهادت رسید. عبدالله در هنگام شهادت ۲۵ سال سن داشت. <ref>برای تفصیل بیشتر ر.ک : تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمد بن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ ﻫ ق / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ م.، ج۵، ص۳۵۴؛ اقبال بالاعمال الحسنه فیما یعمل مره فی السنه، سید بن طاووس، علی بن موسی، تحقیق جواد قیومی اصفهانی، قم: مکتبه الاعلام الاسلامی، ۱۴۱۴ ﻫ ق، ج۳، ص۳۴۵،۷۸؛ الکامل فی التاریخ، ابن اثیر، عزّالدین علی بن احمد بن ابی الکرم، تحقیق مکتبة اتراث، بیروت: ۱۳۸۵- ۱۳۸۶ ه ق.، ج۴، ص۲۱؛ رجال طوسی، شیخ طوسی، ابوجعفر محمد بن حسن، به کوشش محمد صادق آل بحر العلوم، نجف: ۱۳۸۱ ﻫ ق.، ص۸۱؛ نهایه الارب فی معرفه انساب العرب، قلقشندی، احمدبن علی، بیروت: ۱۴۰۵ ﻫ ق / ۱۹۸۴ م. ، ج۲۰، ص۳۸۷؛ تسمیه من قتل مع الحسین من اهل بیته و شیعته، اسدی کوفی، فضیل بن زبیر، به کوشش محمدرضا حسینی جلالی، مجله تراثنا، سال اول شمارة ۲، ۲۴، ۱۴۰۵ﻫ ق.، ص۱۵۳؛ تنقیح المقال فی احوال الرجال، مامقانی، شیخ عبدالله، نجف: المطبعه الحیریه، ۱۳۵۲ ﻫ ق.، ج۳، ص۳۲۵؛ بحار الانوار الجامعه لدرر الائمه الاطهار (ع)، مجلسی، ملا محمد باقر، تهران: مکتبه الاسلامیه، ۱۳۶۲ ش.، ج۴۵، ص۷۲؛ اعیان الشیعه، امین، سید محسن، چاپ حسن امین، بیروت: ۱۴۰۳ ﻫ ق.، ج۸، ص۹۲؛ انصار الحسین (ع)، محمد مهدی شمس الدین، ترجمه سید ناصر هاشم زاده، تهران: شرکت چاپ و نشر بین الملل، ۱۳۸۷ ش.،، ص۹۹،۱۹۰-۱۹۱؛ ابصار العین فی انصار الحسین (ع)، محمد مهدی شمس الدین، ترجمه سید ناصر هاشم زاده، تهران: شرکت چاپ و نشر بین الملل، ۱۳۸۷ ش.،، ص۱۱۰؛ مناقب آل ابی طالب، ابن شهرآشوب مازندرانی، ابوجعفر رشیدالدین محمدبن علی، قم: انتشارات علامه. آل ابی‌طالب، ج4، ص۱۱۳؛ قاموس الرجال، طوسی التستری، محمدتقی، تهران: مرکز نشر کتاب، ۱۳۷۹ ه ق.، ج5، ص۴۶۰؛ نفس المهموم، قمی، شیخ عباس، ترجمه ابوالحسن شعرانی، تهران: سازمان چاپ و انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، ۱۳۸۵ ش. ، قمی، شیخ عباس، ترجمه ابوالحسن شعرانی، تهران: سازمان چاپ و انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، ۱۳۸۵ش. ، ص۹۲؛ معجم رجال الحدیث و تفصیل طبقات الرواه، خویی، سید ابوالقاسم، نشر توحید، ۱۴۱۳ ﻫ ق. ، ج۳، ص۲۷۳؛ منتهی الآمال، قمی، شیخ عباس، تهران: انتشارات فراروی، ۱۳۸۱ش. ، ج۱، ص۳۵۲. </ref> نام او، برادر و پدرش در [[زیارت رجبیه]] و [[زیارت ناحیه مقدسه]] آمده‌است: ”السَّلامُ عَلَی زیدِ <ref>در زیارت ناحیه مقدسه به جای یزید، زید نوشته شده است که یزید درست است. </ref> بنِ ثُبَیطِ القَیسی. السَّلامُ عَلَی عَبدِاللهِ وَ عُبَیدِاللهِ اِبنَی یزیدَ بنَ ثُبَیطِ القَیسی“.
==منبع==
==منبع==


مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، ص 358-359.
*[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=2588126&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، ص ۳۵۸-۳۵۹.]


==پی نوشت==
==پی نوشت==
[[رده: تاریخ]]
[[رده: افراد]]
[[رده: شهدای کربلا]]
[[رده: شهیدان کربلا]]
[[رده: شهدای صبح عاشورا]]
[[رده: شهدای صبح عاشورا]]
<references />{{یاران امام حسین علیه السلام}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۲ سپتامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۵:۰۰

مزار یاران امام حسین(ع).jpg
اطلاعات اصحاب امام حسین (ع)
نام کامل عبدالله بن یزید بن ثُبیط (نبیط)
محل زندگی بصره
نقش های برجسته از یاران امام حسین (ع)

عبدالله بن یزید بن ثُبیط، از اهالی بصره و از طایفه عبدی منسوب به عبدالقیس از اعراب عدنانی و از یاران امام حسین(ع) بود.

نقش در واقعه کربلا[ویرایش | ویرایش مبدأ]

یزید بن ثُبیط ده پسر داشت، اما فقط دو فرزندش عبدالله و عبیدالله، و افرادی چون عامر بن مسلم عبدی و غلامش سالم بن ابو الجعد، سیف بن مالک عبدی و ادهم بن امیه عبدی برای یاری امام حسین (ع) به او پاسخ مثبت دادند. آنان علی‌رغم مراقبت‌های شدیدی که اعمال می‌شد، بصره را ترک کرده و سپس همگی به سمت مکه حرکت کردند تا به امام حسین (ع) برسند. در روز هشتم ذی‌الحجه در ابطح، قبل از خروج امام حسین (ع) از مکه به او رسیدند و تا کربلا امام حسین (ع) را همراهی کردند. [۱] گفته‌اند در ابطح امام حسین (ع) خود به استقبال آنان آمد. آنان گزارشی‌ از وضعیت‌ عمومی ‌بصره‌ را به‌ اطلاع‌ امام‌ حسین (ع) رساندند. [۲]

شهادت[ویرایش | ویرایش مبدأ]

عبدالله در روز عاشورا و در حمله اول به شهادت رسید. عبدالله در هنگام شهادت ۲۵ سال سن داشت. [۳] نام او، برادر و پدرش در زیارت رجبیه و زیارت ناحیه مقدسه آمده‌است: ”السَّلامُ عَلَی زیدِ [۴] بنِ ثُبَیطِ القَیسی. السَّلامُ عَلَی عَبدِاللهِ وَ عُبَیدِاللهِ اِبنَی یزیدَ بنَ ثُبَیطِ القَیسی“.

منبع[ویرایش | ویرایش مبدأ]

پی نوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  1. تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمد بن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ –۱۳۸۷ ﻫ ق / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ م.، ج۵، ص۳۵۴.
  2. نفس المهموم، قمی، شیخ عباس، ترجمه ابوالحسن شعرانی، تهران: سازمان چاپ و انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، ۱۳۸۵ ش. ، قمی، شیخ عباس، ترجمه ابوالحسن شعرانی، تهران: سازمان چاپ و انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، ۱۳۸۵ش. ، ص۹۲.
  3. برای تفصیل بیشتر ر.ک : تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمد بن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ ﻫ ق / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ م.، ج۵، ص۳۵۴؛ اقبال بالاعمال الحسنه فیما یعمل مره فی السنه، سید بن طاووس، علی بن موسی، تحقیق جواد قیومی اصفهانی، قم: مکتبه الاعلام الاسلامی، ۱۴۱۴ ﻫ ق، ج۳، ص۳۴۵،۷۸؛ الکامل فی التاریخ، ابن اثیر، عزّالدین علی بن احمد بن ابی الکرم، تحقیق مکتبة اتراث، بیروت: ۱۳۸۵- ۱۳۸۶ ه ق.، ج۴، ص۲۱؛ رجال طوسی، شیخ طوسی، ابوجعفر محمد بن حسن، به کوشش محمد صادق آل بحر العلوم، نجف: ۱۳۸۱ ﻫ ق.، ص۸۱؛ نهایه الارب فی معرفه انساب العرب، قلقشندی، احمدبن علی، بیروت: ۱۴۰۵ ﻫ ق / ۱۹۸۴ م. ، ج۲۰، ص۳۸۷؛ تسمیه من قتل مع الحسین من اهل بیته و شیعته، اسدی کوفی، فضیل بن زبیر، به کوشش محمدرضا حسینی جلالی، مجله تراثنا، سال اول شمارة ۲، ۲۴، ۱۴۰۵ﻫ ق.، ص۱۵۳؛ تنقیح المقال فی احوال الرجال، مامقانی، شیخ عبدالله، نجف: المطبعه الحیریه، ۱۳۵۲ ﻫ ق.، ج۳، ص۳۲۵؛ بحار الانوار الجامعه لدرر الائمه الاطهار (ع)، مجلسی، ملا محمد باقر، تهران: مکتبه الاسلامیه، ۱۳۶۲ ش.، ج۴۵، ص۷۲؛ اعیان الشیعه، امین، سید محسن، چاپ حسن امین، بیروت: ۱۴۰۳ ﻫ ق.، ج۸، ص۹۲؛ انصار الحسین (ع)، محمد مهدی شمس الدین، ترجمه سید ناصر هاشم زاده، تهران: شرکت چاپ و نشر بین الملل، ۱۳۸۷ ش.،، ص۹۹،۱۹۰-۱۹۱؛ ابصار العین فی انصار الحسین (ع)، محمد مهدی شمس الدین، ترجمه سید ناصر هاشم زاده، تهران: شرکت چاپ و نشر بین الملل، ۱۳۸۷ ش.،، ص۱۱۰؛ مناقب آل ابی طالب، ابن شهرآشوب مازندرانی، ابوجعفر رشیدالدین محمدبن علی، قم: انتشارات علامه. آل ابی‌طالب، ج4، ص۱۱۳؛ قاموس الرجال، طوسی التستری، محمدتقی، تهران: مرکز نشر کتاب، ۱۳۷۹ ه ق.، ج5، ص۴۶۰؛ نفس المهموم، قمی، شیخ عباس، ترجمه ابوالحسن شعرانی، تهران: سازمان چاپ و انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، ۱۳۸۵ ش. ، قمی، شیخ عباس، ترجمه ابوالحسن شعرانی، تهران: سازمان چاپ و انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، ۱۳۸۵ش. ، ص۹۲؛ معجم رجال الحدیث و تفصیل طبقات الرواه، خویی، سید ابوالقاسم، نشر توحید، ۱۴۱۳ ﻫ ق. ، ج۳، ص۲۷۳؛ منتهی الآمال، قمی، شیخ عباس، تهران: انتشارات فراروی، ۱۳۸۱ش. ، ج۱، ص۳۵۲.
  4. در زیارت ناحیه مقدسه به جای یزید، زید نوشته شده است که یزید درست است.