عمرو بن مطاع جعفی: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
T.ramezani (بحث | مشارکتها) (صفحه‌ای تازه حاوی «عمرو بن مطاع جعفی، اهل یمن و از قبیله جعفی از شاخه‌های سعدالعشیره بود. اج...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
عمرو بن مطاع | {{جعبه اطلاعات اصحاب امام حسین (ع) | ||
| عنوان = | |||
| تصویر =مزار یاران امام حسین(ع).jpg | |||
| اندازه تصویر = | |||
|توضیح تصویر = | |||
| نام کامل =عمرو بن مطاع جُعفی | |||
| لقب = | |||
| نسب = | |||
| خویشاوندان سرشناس = | |||
| تاریخ تولد = | |||
| شهر تولد = | |||
| کشور تولد = | |||
| محل زندگی =کوفه | |||
| تاریخ وفات/شهادت = | |||
| شهر وفات/شهادت = | |||
| نحوه وفات/شهادت = | |||
| مدفن = | |||
| از یاران = | |||
| فعالیت‌های اجتماعی = | |||
| مشایخ = | |||
| شاگردان = | |||
| آثار = | |||
| نقش های برجسته =صبح عاشورا با اذن امام حسین (ع) به میدان رفت و جنگید تا به شهادت رسید. | |||
}}'''عمرو بن مطاع جُعفی،''' از اصحاب [[امام حسین(ع)]] که در روز [[عاشورا]] در [[کربلا]] به [[شهادت]] رسید. | |||
==تبار شناسی== | |||
عمرو اهل یمن و از قبیله جعفی از شاخه‌های سعدالعشیره بود. اجدادش در دره بزرگ جردان در ۴۲ فرسنگی صنعا می‌زیستند. محل زندگی او کوفه بود. | |||
==نقش در واقعه کربلا== | |||
عمرو بن مطاع جعفی صبح عاشورا، پس از شهادت [[مالک بن انس کاهلی|مالک بن انس کاهلی]]، با اذن امام حسین(ع) به میدان رفت. در حالی که چنین رجز می‌خواند، جنگید: | |||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{م| اَنَا بنُ جُعفی وَ اَبی مُطاع }} | {{م| اَنَا بنُ جُعفی وَ اَبی مُطاع }} | ||
| خط ۲۵: | خط ۴۸: | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
من فرزند جعفی هستم. پدرم مطاع است و شمشیری رخشان و برّان در کف دارم. نیزه‌ای در کف دارم که پیکان آن پرتوافشانی می‌کند و چشم‌ها را خیره می‌سازد. امروز از حسین دفاع و پاسداری کردن و به پاس آن رستگاری و رهایی، شیرین و گوارا است. امید دارم که با این رزم و جان‌فشانی، رستگاری و نجات از آتش رستاخیز را که هیچ بازدارنده‌ای ندارد، به‌دست آورم. | |||
من فرزند جعفی هستم. پدرم مطاع است و شمشیری رخشان و برّان در کف دارم. | |||
نیزه‌ای در کف دارم که پیکان | |||
امروز از حسین دفاع و پاسداری کردن و به پاس آن رستگاری و رهایی، شیرین و گوارا است. | |||
امید دارم که با این رزم و جان‌فشانی، رستگاری و نجات از آتش رستاخیز را که هیچ بازدارنده‌ای ندارد، به‌دست آورم. | |||
درود خدایی که پیروان و سرسپردگان درگاهش رستگارانند، بر حسین باد. | درود خدایی که پیروان و سرسپردگان درگاهش رستگارانند، بر حسین باد. | ||
عمرو گاه با نیزه و گاه با شمشیر می‌جنگید تا به شهادت رسید. <ref>الفتوح، ج۵، ص۱۹۶-۱۹۷؛ مقتل الحسین خوارزمی، خوارزمی، حسین، به کوشش الشیخ محمد السماوی، نجف: مطبعه الزهراء، ۱۳۶۷ ﻫ ق. ، ج۲، ص۲۳-۲۴.</ref> | |||
عمرو گاه با نیزه و گاه با شمشیر می‌جنگید تا به شهادت رسید. <ref>الفتوح، | |||
در زیارت نامه‌ها نام وی ذکر نشده است. | در زیارت نامه‌ها نام وی ذکر نشده است. | ||
امام حسین (ع) در عصر عاشورا و در تنهایی و غربت، یاران کشته خویش را صدا می‌زد. یکی از آن افراد عمرو بود | |||
«یا [[مسلم بن عقیل]]! یا [[زهیر بن قین|زهیر بن قین]]! یا عمرو بن مطاع! . . . ای دلاوران نستوه و پایدار! ای سواران کارزار! چه شده است که صدایتان می‌زنم و پاسخی نمی‌شنوم و می‌خوانمتان و لبیک‌تان گوش را نمی‌نوازد؟!» <ref>برای تفصیل بیشتر رک :الفتوح، ابن اعثم کوفی، احمد، حیدرآباد دکن: ۱۳۹۵ ه ق/ ۱۹۷۵ م.، ج۵، ص۱۹۶-۱۹۷؛ مقتل الحسین خوارزمی، خوارزمی، حسین، به کوشش الشیخ محمد السماوی، نجف: مطبعه الزهراء، ۱۳۶۷ ﻫ ق. ، ج۲، ص۲۳-۲۴؛ مناقب آل ابی طالب، ابن شهرآشوب مازندرانی، ابوجعفر رشیدالدین محمدبن علی، قم: انتشارات علامه. آل ابی‌طالب، ج4، ص۱۰۲؛ بحار الانوار الجامعه لدرر الائمه الاطهار (ع)، مجلسی، ملا محمد باقر، تهران: مکتبه الاسلامیه، ۱۳۶۲ ش.، ج۴۵، ص۲۵؛ انصار الحسین (ع)، ص۱۱۸.</ref> | |||
==منبع== | ==منبع== | ||
مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، ص | * [http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=2588126&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، ص ۳۳۸-۳۳۹.] | ||
==پی نوشت== | ==پی نوشت== | ||
[[رده: تاریخ]] | [[رده: تاریخ]] | ||
[[رده: | [[رده: افراد]] | ||
[[رده: شهیدان کربلا]] | |||
[[رده: شهدای صبح عاشورا]] | [[رده: شهدای صبح عاشورا]] | ||
<references />{{یاران امام حسین علیه السلام}} | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۲ سپتامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۴:۵۹
.jpg) | |
| اطلاعات اصحاب امام حسین (ع) | |
|---|---|
| نام کامل | عمرو بن مطاع جُعفی |
| محل زندگی | کوفه |
| نقش های برجسته | صبح عاشورا با اذن امام حسین (ع) به میدان رفت و جنگید تا به شهادت رسید. |
عمرو بن مطاع جُعفی، از اصحاب امام حسین(ع) که در روز عاشورا در کربلا به شهادت رسید.
تبار شناسی[ویرایش | ویرایش مبدأ]
عمرو اهل یمن و از قبیله جعفی از شاخه‌های سعدالعشیره بود. اجدادش در دره بزرگ جردان در ۴۲ فرسنگی صنعا می‌زیستند. محل زندگی او کوفه بود.
نقش در واقعه کربلا[ویرایش | ویرایش مبدأ]
عمرو بن مطاع جعفی صبح عاشورا، پس از شهادت مالک بن انس کاهلی، با اذن امام حسین(ع) به میدان رفت. در حالی که چنین رجز می‌خواند، جنگید:
اَنَا بنُ جُعفی وَ اَبی مُطاع | ||
وَ اسمُر فی رَاسه لماعٌ | ||
اَلیوم قد طاب لنا القراع | ||
یرجی بِذاکَ الفَوزُ وَ الدِّفاع | ||
وَ فی یمینی مَرهِفٌ قطّاعٌ | ||
یری لَهُ مِن ضوئه شُعاعٌ | ||
دونَ حُسَینٍ الضّرب و السطاع | ||
عَن حُرِّ نارٍ حینَ لا انتفاع | ||
صَـلّی عَـلَیهِ المَـلِکُ المُــطاعُ |
من فرزند جعفی هستم. پدرم مطاع است و شمشیری رخشان و برّان در کف دارم. نیزه‌ای در کف دارم که پیکان آن پرتوافشانی می‌کند و چشم‌ها را خیره می‌سازد. امروز از حسین دفاع و پاسداری کردن و به پاس آن رستگاری و رهایی، شیرین و گوارا است. امید دارم که با این رزم و جان‌فشانی، رستگاری و نجات از آتش رستاخیز را که هیچ بازدارنده‌ای ندارد، به‌دست آورم.
درود خدایی که پیروان و سرسپردگان درگاهش رستگارانند، بر حسین باد.
عمرو گاه با نیزه و گاه با شمشیر می‌جنگید تا به شهادت رسید. [۱]
در زیارت نامه‌ها نام وی ذکر نشده است.
امام حسین (ع) در عصر عاشورا و در تنهایی و غربت، یاران کشته خویش را صدا می‌زد. یکی از آن افراد عمرو بود
«یا مسلم بن عقیل! یا زهیر بن قین! یا عمرو بن مطاع! . . . ای دلاوران نستوه و پایدار! ای سواران کارزار! چه شده است که صدایتان می‌زنم و پاسخی نمی‌شنوم و می‌خوانمتان و لبیک‌تان گوش را نمی‌نوازد؟!» [۲]
منبع[ویرایش | ویرایش مبدأ]
پی نوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- ↑ الفتوح، ج۵، ص۱۹۶-۱۹۷؛ مقتل الحسین خوارزمی، خوارزمی، حسین، به کوشش الشیخ محمد السماوی، نجف: مطبعه الزهراء، ۱۳۶۷ ﻫ ق. ، ج۲، ص۲۳-۲۴.
- ↑ برای تفصیل بیشتر رک :الفتوح، ابن اعثم کوفی، احمد، حیدرآباد دکن: ۱۳۹۵ ه ق/ ۱۹۷۵ م.، ج۵، ص۱۹۶-۱۹۷؛ مقتل الحسین خوارزمی، خوارزمی، حسین، به کوشش الشیخ محمد السماوی، نجف: مطبعه الزهراء، ۱۳۶۷ ﻫ ق. ، ج۲، ص۲۳-۲۴؛ مناقب آل ابی طالب، ابن شهرآشوب مازندرانی، ابوجعفر رشیدالدین محمدبن علی، قم: انتشارات علامه. آل ابی‌طالب، ج4، ص۱۰۲؛ بحار الانوار الجامعه لدرر الائمه الاطهار (ع)، مجلسی، ملا محمد باقر، تهران: مکتبه الاسلامیه، ۱۳۶۲ ش.، ج۴۵، ص۲۵؛ انصار الحسین (ع)، ص۱۱۸.