سالم ‌بن‌ عمرو بن عبدالله: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(صفحه‌ای تازه حاوی «سالم ‌بن‌ عمرو بن عبدالله بن ثابت بن نعمان مولی بنی المدینة الکلبی و از موال...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۱۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
سالم ‌بن‌ عمرو بن عبدالله بن ثابت بن نعمان مولی بنی المدینة الکلبی و از موالی آزاد شده بنی‌المدینه. بنی‌مدینه تیره‌ای است از کلب بن وبره، بنی‌کلب قضاعه از عرب قحطانی یمن در جنوب شبه جزیره، که در کوفه زندگی می‌کردند. <ref>انصار الحسین (ع)، ص100.</ref> لذا او را کلبی و یا کلبی کوفی نیز می‌خواندند. گاهی نیز درکتب مقاتل با عنوان سالم بن مدینه کلبی از او یاد شده است.
<br />


{{جعبه اطلاعات اصحاب امام حسین (ع)
| عنوان              =
| تصویر              =مزار یاران امام حسین(ع).jpg
| اندازه تصویر      =
|توضیح تصویر        =
| نام کامل          =سالم ‌بن‌ عمرو بن عبدالله بن ثابت بن نعمان مولی بنی المدینة الکلبی
| لقب                =
| نسب                =
| خویشاوندان سرشناس  =
| تاریخ تولد        =
| شهر تولد          =
| کشور تولد          =
| محل زندگی          =کوفه
| تاریخ وفات/شهادت  =
| شهر وفات/شهادت    =
| نحوه وفات/شهادت    =
| مدفن              =
| از یاران          =
| فعالیت‌های اجتماعی  =
| مشایخ              =
| شاگردان          =
| آثار              =
| نقش های برجسته              =صبح روز عاشورا و در حمله اول به شهادت رسید
}}'''سالم بن عمرو بن عبدالله''' از اصحاب [[امام حسین(ع)]] بود که در روز [[عاشورا]] در [[کربلا]] به [[شهادت]] رسید.


سالم مردی شجاع و رزم‌آزموده، سوارکاری ماهر و نامدار، از یاران مخلص مسلم بن عقیل، دوستدار اهل بیت و دشمن بنی‌امیه بود. او با مسلم بن عقیل بیعت کرد و پس از شهادت مسلم دستگیر شد و توسط کثیر بن شهاب زندانی شد، اما موفق به فرار گردید. بنا به نقلی قبل از زندانی شدن توانست فرار کند و پس از اختفا در قبیله خود، با گریز از تنگناها در روز دوم محرم و هنگام ورود امام حسین (ع) به کربلا، خود را به آن حضرت رساند.
==تبار شناسی==
سالم بن عمرو بن عبدالله بن ثابت بن نعمان مولی بنی المدینه الکلبی از غلامان آزاد شده بنی المدینه بود. بنی المدینه تیره ای از کلب بن وبره است که شامل اعراب قحطانی یمن بودند که در کوفه زندگی میکردند.<ref>الانصارالحسین(ع)، ص 100</ref>  به همین دلیل او را کلبی و یا کلبی کوفی نیز میخواندند. گاهی نیز در کتب مقاتل با نام سالم بن مدینه کلبی از او یاد شده است.


==نقش در واقعه کربلا==
سالم از یاران [[مسلم بن عقیل]]، دوستدار [[اهل بیت (ع)]] و دشمن [[بنى امیه|بنی‌ امیه]] بود. او با مسلم بن عقیل [[بیعت]] کرد و پس از [[شهادت]] مسلم دستگیر شد و توسط [[کثیر بن‌ شهاب‌ بن حصین مذحجی‌|کثیر بن شهاب]] زندانی شد، اما موفق به فرار گردید. بنا به نقلی قبل از زندانی شدن توانست فرار کند و پس از اختفا در قبیله خود، با گریز از تنگناها در روز دوم [[محرم]] و هنگام ورود [[امام حسین (ع)]] به [[کربلا]]، خود را به آن حضرت رساند.


سالم در صبح روز عاشورا و در حمله اول پس از جنگی دلاورانه در حالی که بر بدنش تیرهای فروانی نشسته و جراحات بسیاری بر او وارد شده بود، به شهادت رسید. <ref>ر.ک : اعیان الشیعه، ج1، ص611؛ ابصار العین فی انصار الحسین (ع)، ص222،182؛ تنقیح المقال، ج2، ص5؛ بحار الانوار، ج45، ص72؛ اقبال الاعمال، ج3، ص79؛ عبرات المصطفین، ج2، ص163؛ منتهی الآمال، ج1، ص353؛ فرسان الهیجاء، ج1، ص154؛ معجم رجال الحدیث، ج8، ص32؛ حدائق الوردیه، ص121؛ وسیله الدارین، ص145؛ انصار الحسین، ص100.</ref>
===شهادت===
 
سالم در صبح روز [[عاشورا]] و در حمله اول در حالی که بر بدنش تیرهای فروانی نشسته و جراحات بسیاری بر او وارد شده بود، به [[شهادت]] رسید. <ref>ر.ک : اعیان الشیعه، امین، سید محسن، چاپ حسن امین، بیروت: 1403 ﻫ ق.، ج1، ص611؛ ابصار العین فیانصار الحسین (ع)، محمد مهدی شمس الدین، ترجمه سید ناصر هاشم زاده، تهران: شرکت چاپ و نشر بین الملل، 1387 ش.، ص222،182؛ تنقیح المقال فی احوال الرجال، مامقانی، شیخ عبدالله، نجف: المطبعه الحیریه، 1352 ﻫ ق.، ج2، ص5.</ref>
 
در زیارت ناحیه مقدسه به وی سلام داده شده است: ”السَّلامُ عَلَی سالِمٍ مَولَی بَنِی المَدَنِیةِ الکَلبی“
 


در [[زیارت ناحیه مقدسه]] به وی این چنین سلام داده شده است: «السَّلامُ عَلَی سالِمٍ مَولَی بَنِی المَدَنِیةِ الکَلبی»
==منبع==
==منبع==


مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، ص 286.
*[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=2588126&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، ص 286.]


[[رده: تاریخ]]
[[رده: افراد]]
[[رده: شهیدان کربلا]]
[[رده: شهیدان عاشورا]]
==پی نوشت==
==پی نوشت==
[[رده: تاریخ]]
[[رده: تاریخ]]
[[رده: شهدای کربلا]]
[[رده: افراد]]
[[رده: شهیدان کربلا]]
[[رده: شهیدان عاشورا]]
[[رده: شهیدان عاشورا]]
[[en:Salim b. Amr b. Abd Allah]]
<references />{{یاران امام حسین علیه السلام}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۲ سپتامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۴:۵۹


مزار یاران امام حسین(ع).jpg
اطلاعات اصحاب امام حسین (ع)
نام کامل سالم ‌بن‌ عمرو بن عبدالله بن ثابت بن نعمان مولی بنی المدینة الکلبی
محل زندگی کوفه
نقش های برجسته صبح روز عاشورا و در حمله اول به شهادت رسید

سالم بن عمرو بن عبدالله از اصحاب امام حسین(ع) بود که در روز عاشورا در کربلا به شهادت رسید.

تبار شناسی[ویرایش | ویرایش مبدأ]

سالم بن عمرو بن عبدالله بن ثابت بن نعمان مولی بنی المدینه الکلبی از غلامان آزاد شده بنی المدینه بود. بنی المدینه تیره ای از کلب بن وبره است که شامل اعراب قحطانی یمن بودند که در کوفه زندگی میکردند.[۱] به همین دلیل او را کلبی و یا کلبی کوفی نیز میخواندند. گاهی نیز در کتب مقاتل با نام سالم بن مدینه کلبی از او یاد شده است.

نقش در واقعه کربلا[ویرایش | ویرایش مبدأ]

سالم از یاران مسلم بن عقیل، دوستدار اهل بیت (ع) و دشمن بنی‌ امیه بود. او با مسلم بن عقیل بیعت کرد و پس از شهادت مسلم دستگیر شد و توسط کثیر بن شهاب زندانی شد، اما موفق به فرار گردید. بنا به نقلی قبل از زندانی شدن توانست فرار کند و پس از اختفا در قبیله خود، با گریز از تنگناها در روز دوم محرم و هنگام ورود امام حسین (ع) به کربلا، خود را به آن حضرت رساند.

شهادت[ویرایش | ویرایش مبدأ]

سالم در صبح روز عاشورا و در حمله اول در حالی که بر بدنش تیرهای فروانی نشسته و جراحات بسیاری بر او وارد شده بود، به شهادت رسید. [۲]

در زیارت ناحیه مقدسه به وی این چنین سلام داده شده است: «السَّلامُ عَلَی سالِمٍ مَولَی بَنِی المَدَنِیةِ الکَلبی»

منبع[ویرایش | ویرایش مبدأ]

پی نوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  1. الانصارالحسین(ع)، ص 100
  2. ر.ک : اعیان الشیعه، امین، سید محسن، چاپ حسن امین، بیروت: 1403 ﻫ ق.، ج1، ص611؛ ابصار العین فیانصار الحسین (ع)، محمد مهدی شمس الدین، ترجمه سید ناصر هاشم زاده، تهران: شرکت چاپ و نشر بین الملل، 1387 ش.، ص222،182؛ تنقیح المقال فی احوال الرجال، مامقانی، شیخ عبدالله، نجف: المطبعه الحیریه، 1352 ﻫ ق.، ج2، ص5.