لعنت بر یزید

از سنّتهاى شیعى، فرستادن درود و سلام بر حسین(ع)، لعنت بر یزید و قاتلان او هنگام آب نوشیدن است.

معنا و مفهوم

لعن به معناى طرد از رحمت و دور کردن است.عرب،هرگاه کسى تمرّد مى‌کرد،او را از خود طرد مى‌کردند تا گناهان او دامن‌گیرشان نشود.

فضیلت

امام صادق(ع)، به نقل داود رقّى، آب خواست و نوشید و چشمانش اشکبار شد، سپس فرمود:لعنت خدا بر قاتل حسین، هرگز بنده‌اى نیست که آب بنوشد و حسین را یاد کند و قاتل او را لعنت کند، مگر آنکه خداوند،براى او صد هزار حسنه مى‌نویسد و صد هزار سیّئه از او محو مى‌کند...:«ما من عبد شرب الماء فذکر الحسین و لعن قاتله الاّ کتب اللّه له مائة الف حسنة و حطّ عنه مائة الف سیّئة...» و این،جزء فرهنگ عاشورایى مردم شده است و بر سقّاخانه‌ها مى‌نویسند:«آبى بنوش و لعنت حق بر یزید کن».لعنت بر یزید و ابن زیاد و شمر و دیگر عاملان و مباشران و زمینه‌سازان حادثۀ عاشورا و قتل امام حسین(ع)در زیارتنامه‌هاى متعددى از جمله در زیارت عاشورا و وارث آمده است:

«اللّهم العن یزید خامسا و العن عبید اللّه بن زیاد و ابن مرجانة و عمر بن سعد و شمرا و آل ابى سفیان و آل زیاد و آل مروان الى یوم القیامة».

منبع

• جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج۱، ص ۳۹۲.