عقاب

عقاب پرنده معروف قوى پنجه و تیزپرواز و شکارى است که نیروى بسیاری دارد.

مفهوم

عقاب مجازا به اسبهاى تیزتک و چابک هم گفته شده که در مسابقات و شکار، سریعا به هدف مى‌رسند.

عقاب،اسبى بود که سیف بن ذى یزن براى رسول خدا هدیه فرستاد و آن هنگام، حضرت رسول(ص) پنج‌ساله بود. عمر طولانى کرد و این از خصایص پیامبر بود که بر پشت هر اسب پیرى مى‌نشست، جوان مى‌شد.على(ع) و امام مجتبى و سیدالشهدا هم بر آن اسب سوار شده بودند و ظهر عاشورا نیز شبه پیغمبر، على اکبر بر آن نشست و به میدان رفت.

در مرثیه عاشورا

در ادبیات مرثیه، اسبى که على اکبر(ع) بر آن مى‌نشست، «عقاب»خوانده شده‌است و گویند که پیش از او، از آن حسین بن على(ع) بود،چون ذوالجناح زیر پاى آن حضرت قرار گرفت، عقاب را به على اکبر داد و در عاشورا على اکبر را بر آن نشاند: «فوضع على مفرقه مغفرا فولادیا و قلده سیفا مصریا و ارکبه العقاب براقا ثانویا» به نقلى در شب عاشورا نیز على اکبر سوار بر آن شد و از فرات، آب به خیمه‌ها آورد.

پس از مجروح شدن على اکبر، اسب مى‌خواست او را به خیمه‌ها بیاورد، ولى بسبب لشکر بسیار در میدان، پیکر مجروح على اکبر را به سمت سپاه کوفه برد، (فاحتمله الى العسکر)و این بود که على اکبر را قطعه‌قطعه کردند.

چه اسبى به پرواز شاهین مرو		به رفتار کبک و به رقص تذرو
رکش گرم و مو نرم،استخوان درشت		همایون برو یال و فرخنده پشت

منبع

• جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج۱، ص ۳۱۸-۳۱۹.