حسن صالحی خمینی
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
حسن صالحی خمینی (1315 ه. ش- 1937 ه.ش) یکی از شاعران معاصر است.
| حسن صالحی خمینی | |
|---|---|
 | |
| زادروز | 1315 ه. ش خمین |
| مرگ | 1397 ه. ش |
زندگینامه[ویرایش | ویرایش مبدأ]
حسن صالحی فرزند غلامرضا در سال 1315 ه. ش در شهرستان خمین به دنیا آمد. وی از نه سالگی با خواندن اشعار مرحوم صامت بروجردی پای به دایره‌ی ادبیّات مذهبی نهاد و با آشنا شدن با مرحوم محمد علی مردانی «انجمن ادبی نغمه‌سرایان» را بر پا نمود. [۱]
وی در هفتم بهمن ماه سال 1397 دارفانی را وداع گفت.[۱]
اشعار[ویرایش | ویرایش مبدأ]
| گوهری در بحر خون افتاده بود | عرش گویی واژگون افتاده بود | |
| مهر گویی می‌درخشید از زمین | ماه گویی لاله‌گون، افتاده بود | |
| در میان لجه‌ی خون، پیکرِ | علم «کانَ ما یَکُون» افتاده بود | |
| نی خطا گفتم که آنجا سرّ حق | از سرا پرده برون افتاده بود | |
| کی در آن خون غوطه می‌زد کان چنان | زینب از صبر و سکون، افتاده بود | |
| در زلال خون خود خون خدا | از عناد قوم دون افتاده بود | |
| با هزار و نهصد و پنجاه زخم | من نمی‌گویم که چون، افتاده بود | |
| ریخت خونی بر زمین کندر برش | تیغ‌ها کند و زبون افتاده بود [۲] |