طاهره صفارزاده
طاهره صفار زاده (1315 ه.ش- 1387 ه. ش) شاعر معاصر ایرانی بود.
زندگینامه[ویرایش | ویرایش مبدأ]
طاهره صفار زاده فرزند درویش در آبان ماه سال 1315 ه. ش در «سیرجان» متولد شد. وی در رشتهی زبان و ادبیات انگلیسی لیسانس گرفت و برای ادامهی تحصیل عازم لندن گردید با راهنمایی یک شاعر آمریکایی، در رشتهی نقد تئوری و عملی ادبیات جهان در دانشگاه «آیوا» مورد پذیرش قرار گرفت و تحصیلات خود را در آمریکا به پایان رسانید.
خانم صفار زاده یک شاعر واقعی است و خود در شعر صاحب سبک است و از توانایی و مهارت کامل برخوردار میباشد.
ادوار شعری او را میتوان به سه دوره تقسیم کرد:
1- در یک دوره که شاعر پابند اوزان عروضی بوده و در این راه مانند دیگر شاعران به سرودن شعر پرداخته است.
2- شاعر در راه گسستن اوزان عروضی است و میکوشد تا راه خود را باز یابد و در این دوره میان شعر قدیم و جدید گام بر میدارد.
3- دورهای که اصولا خود را به کلی از قیود اوزان آزاد نموده و قدرت تخیل شاعرانهی خود را در میان اوزان رها ساخته است و شاعری نوپرداز به حساب میآید.
او از شاخصترین شاعران مذهبی قبل از انقلاب است که با برخورداری از بینش توحیدی، سیاسی و اجتماعی با زبانی ساده و روان، آثاری عمیق و ماندگار آفریده است.
غیر از مقالات و آثاری که در جراید و مجلّات از او چاپ شده، آثار دیگرش بدین شرح است: «پیوندهای تلخ» (مجموعهی قصّه)، «رهگذر مهتاب»، «طنین در دلتا»، «دفتر دوم»، «سدّ و بازوان»، «بیعت با بیداری»، «حرکت و دیروز»، «دیدار صبح»، «سفر پنجم» (مجموعههای شعر)، «اصول و مبانی ترجمه». [۱]
وی در آبان ماه 1387 ه. ش دارفانی را وداع گفت.[۱]
اشعار[ویرایش | ویرایش مبدأ]
قسمتی از مجموعه بلند آتش نشان[ویرایش | ویرایش مبدأ]
در این مساحت تاریخی
ما در محاربه هستیم
با هرکسی که با حسین به جنگ است
و در صلحیم
با هر کسی که با حسین به صلح است
و خاندان زیاد
عجیب زیادند
و کوفیان میگویند
باید در اختیار ابرقدرتها باشیم.
و امّت بزرگ علی
و امّت بزرگ حقیقت میگوید: «نه»
شما که مرگ را قبله خود کردید
آیا میبینید
که این قبله
این قبلهی متحرک
این روزها
در شهر
در خیابان
چه تندتند قدم برمیدارد
و دار و دستهی خواب آلودان را
چه تندتند
از اعتیاد و خواب به در میبرد.
شما شهیدان
همیشه بیدارید [۲]