ابن الصیفی: تفاوت میان نسخه‌ها
T.ramezani (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
}} | }} | ||
'''ابن الصیفی''' فقیهی عالم و شاعری ادیب بود. | |||
شهاب الدّین ابو الفوارس سعد بن محمّد | == زندگینامه == | ||
گفته‌اند که شهاب الدّین ابو الفوارس سعد بن محمّد تمیمی معروف به ابن الصیفی، داناترین فرد نسبت به اشعار و اختلاف لغات عرب بوده است. او در ماه شعبان سال 574 (ه. ق) در بغداد وفات یافت و در مقابر قریش دفن شد. <ref>ادب الطف؛ ج 3، ص 209.</ref> | |||
ابن صیفی اشعاری در رثای حسین بن علی (ع) سروده است. | == نمونه اشعار == | ||
ابن صیفی اشعاری در رثای [[حسین بن على (ع)|حسین بن علی (ع)]] سروده است. | |||
ابن خلکان در مورد این اشعار گفته است: «شیخ نصر اللّه مجلی که از ثقات اهل سنت است گفت: علی بن ابی طالب (ع) را در خواب دیدم و گفتم: ای امیر مؤمنان وقتی شما مکّه را فتح کردید، گفتید، هرکس وارد خانه‌ی ابو سفیان شود، در امان است. اما آل ابو سفیان در کربلا آن‌گونه جبران کردند و در کربلا و عاشورا بر حسین چه گذشت؟ | ابن خلکان در مورد این اشعار گفته است: «شیخ نصر اللّه مجلی که از ثقات اهل سنت است گفت: علی بن ابی طالب (ع) را در خواب دیدم و گفتم: ای امیر مؤمنان وقتی شما مکّه را فتح کردید، گفتید، هرکس وارد خانه‌ی ابو سفیان شود، در امان است. اما آل ابو سفیان در [[کربلا]] آن‌گونه جبران کردند و در کربلا و [[عاشورا]] بر حسین چه گذشت؟ | ||
علی (ع) فرمود: آیا اشعار ابن الصیّفی را نشنیده‌ای؟ گفتم: نه ای امیر مؤمنان. سپس آن حضرت فرمود: پس بشنو (و اشعار را خواند). چون صبح از خواب برخاستم به نزد ابن الصیّفی رفتم و خواب خود را گفتم. او فریادی زد و سخت گریست و مدهوش شد و با صدای بلند گریه سر داد و گفت که این شعر را همان شب سروده است.» <ref>وفیات الاعیان؛ ج 2، ص 364 و 365.</ref> | علی (ع) فرمود: آیا اشعار ابن الصیّفی را نشنیده‌ای؟ گفتم: نه ای امیر مؤمنان. سپس آن حضرت فرمود: پس بشنو (و اشعار را خواند). چون صبح از خواب برخاستم به نزد ابن الصیّفی رفتم و خواب خود را گفتم. او فریادی زد و سخت گریست و مدهوش شد و با صدای بلند گریه سر داد و گفت که این شعر را همان شب سروده است.» <ref>وفیات الاعیان؛ ج 2، ص 364 و 365.</ref> | ||
| خط ۶۹: | خط ۷۲: | ||
3- همین‌قدر تفاوت میان ما و شما بس. آری هرچه در ظرف باشد هما به بیرون می‌تراود. | 3- همین‌قدر تفاوت میان ما و شما بس. آری هرچه در ظرف باشد هما به بیرون می‌تراود. | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج1، ص:287. | * دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج1، ص:287. | ||
==پی نوشت== | ==پی نوشت== | ||
| خط ۸۴: | خط ۸۲: | ||
[[رده:شاعران]] | [[رده:شاعران]] | ||
[[رده:شاعران عرب]] | [[رده:شاعران عرب]] | ||
<references />{{شاعران}} | |||
نسخهٔ کنونی تا ۹ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۵:۴۰
| ابن الصیفی | |
|---|---|
| مرگ | ماه شعبان سال 574 ه. ق. بغداد |
| جایگاه خاکسپاری | مقابر قریش |
| پیشه | فقیهی عالم و شاعری ادیب |
ابن الصیفی فقیهی عالم و شاعری ادیب بود.
زندگینامه[ویرایش | ویرایش مبدأ]
گفته‌اند که شهاب الدّین ابو الفوارس سعد بن محمّد تمیمی معروف به ابن الصیفی، داناترین فرد نسبت به اشعار و اختلاف لغات عرب بوده است. او در ماه شعبان سال 574 (ه. ق) در بغداد وفات یافت و در مقابر قریش دفن شد. [۱]
نمونه اشعار[ویرایش | ویرایش مبدأ]
ابن صیفی اشعاری در رثای حسین بن علی (ع) سروده است.
ابن خلکان در مورد این اشعار گفته است: «شیخ نصر اللّه مجلی که از ثقات اهل سنت است گفت: علی بن ابی طالب (ع) را در خواب دیدم و گفتم: ای امیر مؤمنان وقتی شما مکّه را فتح کردید، گفتید، هرکس وارد خانه‌ی ابو سفیان شود، در امان است. اما آل ابو سفیان در کربلا آن‌گونه جبران کردند و در کربلا و عاشورا بر حسین چه گذشت؟
علی (ع) فرمود: آیا اشعار ابن الصیّفی را نشنیده‌ای؟ گفتم: نه ای امیر مؤمنان. سپس آن حضرت فرمود: پس بشنو (و اشعار را خواند). چون صبح از خواب برخاستم به نزد ابن الصیّفی رفتم و خواب خود را گفتم. او فریادی زد و سخت گریست و مدهوش شد و با صدای بلند گریه سر داد و گفت که این شعر را همان شب سروده است.» [۲]
1- ملکنا فکان العفو منا سجیّةبیوم به بطحاء مکة تفتح
2- و حلّلتم قتل الأساری و طالمافککنا أسیرا منکم کاد یذبح
3- فحسبکم هذا التفاوت بیننافکلّ إناء بالذی فیه ینضح [۳]
1- هنگامی‌که ملک به دست ما افتاد، روش ما عفو و بخشایش بود و چون شما به قدرت رسیدید، خون ما را چون سیل جاری کردید.
2- و کشتن اسیران را حلال شمردید، در حالیکه ما اسیران شما را می‌بخشیدیم و آنها را آزاد می‌کردیم.
3- همین‌قدر تفاوت میان ما و شما بس. آری هرچه در ظرف باشد هما به بیرون می‌تراود.
منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج1، ص:287.