محمدرضا سهرابی نژاد: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده | {{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده | ||
| نام = محمد رضا سهرابی نژاد | | نام = محمد رضا سهرابی نژاد | ||
| خط ۷: | خط ۶: | ||
| زمینه فعالیت = | | زمینه فعالیت = | ||
| ملیت = | | ملیت = | ||
| تاریخ تولد = | | تاریخ تولد =١٣٣٢ ه.ش | ||
| محل تولد =تهران | | محل تولد =تهران | ||
| والدین = | | والدین = | ||
| خط ۷۱: | خط ۷۰: | ||
|امضا = | |امضا = | ||
}} | }} | ||
'''محمد رضا سهرابی نژاد''' (١٣٣٢ ه. ش) شاعر، نویسنده و نمایشنامه نویس معاصر ایرانی است. | |||
==درباره‌ی شاعر== | ==درباره‌ی شاعر== | ||
محمد رضا سهرابی نژاد متخلص به «م. پاییز» در سال | محمد رضا سهرابی نژاد متخلص به «م. پاییز» در سال ١٣٣٢ ه. ش در تهران متولد شد. دوران کودکی و تحصیلات خود را در آنجا گذراند و به سال ١٣٥٦ ه. ش دیپلم گرفت. | ||
سهرابی نژاد به | سهرابی نژاد از دوران نوجوانی و به سال ١٣٥٢ ه. ش به سرودن اشعار پرداخت. شعرهای او تاکنون به صورت پراکنده در نشریات، جنگ‌های ادبی و مجموعه شعرهای گردآوری شده، انتشار یافته است. | ||
سهرابی نژاد در حال حاضر ویراستار صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران است و سردبیر و گوینده‌ی برخی از برنامه‌های ادبی صدا نیز می‌باشد. | سهرابی نژاد در حال حاضر ویراستار صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران است و سردبیر و گوینده‌ی برخی از برنامه‌های ادبی صدا نیز می‌باشد.وی به غیر از سرودن شعر در زمینه نوشتن مقاله و نمایشنامه‌نویسی نیز فعال است و مسئولیت صفحات شعر روزنامه‌های جمهوری اسلامی، اطلاعات هفتگی و ماهنامه‌ی کیهان فرهنگی را بر عهده داشته است. | ||
==آثار شاعر== | ==آثار شاعر== | ||
از آثار منتشر شده‌ی او می‌توان «اشارات اشک»، «گزیده ادبیات معاصر شماره | از آثار منتشر شده‌ی او می‌توان «اشارات اشک»، «گزیده ادبیات معاصر شماره ٢٢» و «این همه باران» که دفتر رباعی و دو بیتی‌های اوست، را نام برد. | ||
==اشعار== | ==اشعار== | ||
===رباعی | ===رباعی=== | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
| خط ۱۲۱: | خط ۱۱۴: | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب| هرماه محرم است و روز | {{ب| هرماه [[محرم]] است و روز [[عاشورا]]ست|هرجا که تویی برادرم، [[کربلا|کرب و بلا]]ست }} | ||
{{ب| برخیز که از قلّه‌ی تاریخ حسین|فریاد زند بیا که قرآن تنهاست }} | {{ب| برخیز که از قلّه‌ی تاریخ حسین|فریاد زند بیا که قرآن تنهاست }} | ||
| خط ۱۴۸: | خط ۱۴۱: | ||
===دو بیتی | ===دو بیتی=== | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
| خط ۱۷۷: | خط ۱۷۰: | ||
{{ب| هرگز ندهیم تن به ذلّت هرگز|در خون زلال کربلا ریشه‌ی ماست }} | {{ب| هرگز ندهیم تن به ذلّت هرگز|در خون زلال کربلا ریشه‌ی ماست }} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
*دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج 2، ص: 1483-1484. | *[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=700738&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج 2، ص: 1483-1484.] | ||
==پی نوشت== | ==پی نوشت== | ||
| خط ۱۹۳: | خط ۱۸۰: | ||
[[رده:شاعران فارسی زبان]] | [[رده:شاعران فارسی زبان]] | ||
[[رده:شاعران معاصر]] | [[رده:شاعران معاصر]] | ||
<references />{{شاعران}} | |||
نسخهٔ کنونی تا ۶ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۰۱
| محمد رضا سهرابی نژاد | |
|---|---|
 | |
| زادروز | ١٣٣٢ ه.ش تهران |
| لقب | م. پاییز |
محمد رضا سهرابی نژاد (١٣٣٢ ه. ش) شاعر، نویسنده و نمایشنامه نویس معاصر ایرانی است.
درباره‌ی شاعر[ویرایش | ویرایش مبدأ]
محمد رضا سهرابی نژاد متخلص به «م. پاییز» در سال ١٣٣٢ ه. ش در تهران متولد شد. دوران کودکی و تحصیلات خود را در آنجا گذراند و به سال ١٣٥٦ ه. ش دیپلم گرفت.
سهرابی نژاد از دوران نوجوانی و به سال ١٣٥٢ ه. ش به سرودن اشعار پرداخت. شعرهای او تاکنون به صورت پراکنده در نشریات، جنگ‌های ادبی و مجموعه شعرهای گردآوری شده، انتشار یافته است.
سهرابی نژاد در حال حاضر ویراستار صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران است و سردبیر و گوینده‌ی برخی از برنامه‌های ادبی صدا نیز می‌باشد.وی به غیر از سرودن شعر در زمینه نوشتن مقاله و نمایشنامه‌نویسی نیز فعال است و مسئولیت صفحات شعر روزنامه‌های جمهوری اسلامی، اطلاعات هفتگی و ماهنامه‌ی کیهان فرهنگی را بر عهده داشته است.
آثار شاعر[ویرایش | ویرایش مبدأ]
از آثار منتشر شده‌ی او می‌توان «اشارات اشک»، «گزیده ادبیات معاصر شماره ٢٢» و «این همه باران» که دفتر رباعی و دو بیتی‌های اوست، را نام برد.
اشعار[ویرایش | ویرایش مبدأ]
رباعی[ویرایش | ویرایش مبدأ]
| چرا بغض و دورویی کردی ای آب | چه شد که تند خویی کردی ای آب | |
| کشد چشم حرم روشن ز رویت | چرا بی‌چشم و رویی کردی ای آب [۱] |
| بسیار گریست تا که بی‌تاب شد آب | خون ریخت ز دیدگان و خوناب شد آب | |
| از شدت تشنه کامی‌ات «ای سقّا» | آن روز ز شرم روی تو آب شد آب [۲] |
| از بس که گل و شکوفه پرپر کردی | پیراهن خاک را معطّر کردی | |
| وقتی که تنت فتاد از زین به زمین | چشمان حریص مرگ را تر کردی [۳] |
| مه دشنه‌ی آب دیده را می‌ماند | شب یاغی آرمیده را می‌ماند | |
| غلتیده به خون میان گودال غروب | خورشید سر بریده را می‌ماند [۴] |
| هرماه محرم است و روز عاشوراست | هرجا که تویی برادرم، کرب و بلاست | |
| برخیز که از قلّه‌ی تاریخ حسین | فریاد زند بیا که قرآن تنهاست |
| آن نخل به خون طپیده را، می‌بوسید | آن مشک ز هم دریده را، می‌بوسید | |
| خورشید، کنار علقمه، خم شده بود | دستان ز تن بریده را، می‌بوسید |
| تا العطش سکینه، بی‌تابش کرد | زد مشک درون شط و پر آبش کرد | |
| آبی که امید تشنگان بود به مشک | تیری بجهید و نقش بر آبش کرد |
| زهرای حزین، به اشک و آه آمده بود | جبریل، پریشان به نگاه آمده بود | |
| در کنج خرابه در میان طبقی | خورشید به میهمانی ماه آمده بود |
دو بیتی[ویرایش | ویرایش مبدأ]
| خروش و ناله، آوای حرم شد | نگاه مهربانان غرق غم شد | |
| و مرگ سرخت ای ماه عطشناک | بمیرم، قامت خورشید خم شد! |
| عمری‌ست که راه سرخ تو می‌پوئیم | با خون حماسه‌های تو، می‌روئیم | |
| گردی که گرفته قبر شش گوشه‌ی تو | فردا به گلاب دیدگان، می‌شوئیم |
| آن روز، تمام عرشیان آزردند | ز آن قوم، که غنچه‌ی ترا پژمردند | |
| قُنداقه طفل تا نهادی بر خاک | تا پیش خدا، فرشتگانش بردند |
| پیکار علیه ظالمان پیشه‌ی ماست | جان در ره دوست دادن، اندیشه‌ی ماست | |
| هرگز ندهیم تن به ذلّت هرگز | در خون زلال کربلا ریشه‌ی ماست |