محمد بن ابی سعید نواده عقیل: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
T.ramezani (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات اصحاب امام حسین (ع) | {{جعبه اطلاعات اصحاب امام حسین (ع) | ||
| عنوان = | | عنوان = | ||
| تصویر = | | تصویر =مزار یاران امام حسین(ع).jpg | ||
| اندازه تصویر = | | اندازه تصویر = | ||
|توضیح تصویر = | |توضیح تصویر = | ||
| خط ۲۳: | خط ۲۱: | ||
| شاگردان = | | شاگردان = | ||
| آثار = | | آثار = | ||
| نقش های برجسته = از یاران امام حسین (ع) | | نقش های برجسته = از یاران امام حسین (ع) و شهدای کربلا | ||
}} | }}'''محمد بن ابی سعید،''' از نوجونان شهید نبرد [[کربلا]] می باشد. | ||
==زندگینامه== | |||
محمد بن ابی سعید نواده عقیل بن ابی طالب است. پدرش ابو سعید احول از فرزندان عقیل و بنا به قولی از شهدای کربلا بود.<ref>المجدی فی انساب الطالبیین، عمری، علی بن محمد، چاپ احمد مهدوی دامغانی، قم: 1409 ﻫ ق. ، ص307.</ref> مادرش [[شهربانو (مادر محمد بن ابی سعید)|شهربانو]] (کنیز) بود. <ref>تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمد بن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: 1382 – 1387 ﻫ ق / 1962 – 1967 م.، ج5، ص469؛ مقاتل الطالبیین، اصفهانی، ابوالفرج علی بن حسین، ترجمۀ هاشم رسولی محلاتی، تهران: کتابفروشی صدوق. ، ص98.</ref> محمد بن ابی‌سعید به همراه پدر و مادرش از مدینه تا [[کربلا]] همراه کاروان [[حسین|امام حسین (ع)]] بودند. | |||
در برخی منابع فاطمه دختر حضرت علی(ع) همسر محمد بن ابی‌سعید بن عقیل، معرفی شده که دختری به نام حمیده برای او به دنیا آورده است.<ref>ابن سعد، الطبقات، ۱۴۱۰ق، ج۸، ص۳۴۰؛ مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۴ق، ج۴۲، ص۹۴.</ref> | |||
==نقش در واقعه کربلا== | ==نقش در واقعه کربلا== | ||
در برخی منابع سن | در برخی منابع سن محمد بن ابی سعید را 7 سال <ref>رجال طوسی، ص80.</ref> و در بعضی دیگر 25 سال دانسته اند. <ref>لباب الانساب و الالقاب و الاعقاب، بیهقی، ابوالحسن علی بن زید (ابن فندق)، به تصحیح سیدمهدی رجایی اصفهانی، قم: کتابخانه آیت الله مرعشی، 1410 ﻫ ق. ، ج1، ص402.</ref> اما در اکثر منابع معتبر اولیه یا به سن او اشاره نشده و یا از او به (غلام) تعبیر کردهاند. لیکن وجود بعضی از حالات در جریان شهادت او و زمان آن، مؤید احتمال کودک بودن اوست. بنا به نقل سماوی پنج تن از شهدای کربلا به سن بلوغ نرسیده بودند که یکی از آنان محمد بن ابی سعید بود و به هنگام شهادت 7 سال داشت. <ref>ابصار العین فیانصار الحسین (ع)، محمد مهدی شمس الدین، ترجمه سید ناصر هاشم زاده، تهران: شرکت چاپ و نشر بین الملل، 1387 ش. (ع)، سماوی، محمد بن طاهر، تحقیق محمد جعفر طبنسی، مرکز الدراسات الاسلامیه لحرس الثوره.، ص 91.</ref> | ||
===شهادت=== | ===شهادت=== | ||
نحوه شهادت محمد بن ابی سعید به نقل منابع چنین آمده است: امام حسین (ع) چون شیر می‌غرید و ناجوانمردان سپاه اموی را به خاک هلاکت می‌افکند. در این هنگام از سراپرده امام حسین (ع)، کودکی بیرون آمد که دو گوشواره در گوش داشت و از وحشت و حیرت به جانب چپ و راست می‌نگریست و گوشواره‌هایش می‌لرزید. سنگ‌دلی به نام هانی بن ثبیت حضرمی بر او حمله برد و او را شهید کرد. <ref>مقاتل الطالبیین، ص92.</ref> | نحوه شهادت محمد بن ابی سعید به نقل منابع چنین آمده است: امام حسین (ع) چون شیر می‌غرید و ناجوانمردان سپاه اموی را به خاک هلاکت می‌افکند. در این هنگام از سراپرده [[امام حسین (ع)|امام حسین (ع)]]، کودکی بیرون آمد که دو گوشواره در گوش داشت و از وحشت و حیرت به جانب چپ و راست می‌نگریست و گوشواره‌هایش می‌لرزید. سنگ‌دلی به نام [[هانی بن ثبیت حضرمی|هانی بن ثبیت حضرمی]] بر او حمله برد و او را شهید کرد. <ref>مقاتل الطالبیین، اصفهانی، ابوالفرج علی بن حسین، ترجمۀ هاشم رسولی محلاتی، تهران: کتابفروشی صدوق. کتابفروشی صدوق. ، ص92.</ref> | ||
نام قاتل او را ابن زهیر | |||
در زیارت رجبیه و زیارت ناحیه مقدسه به وی سلام داده شده است: | نام قاتل او را [[عبدالله بن زهیر بن سلیم ازدی|ابن زهیر ازدی]]، [[لقیط بن ناشر جهنی|لقیط بن ایاس (ناشر) جهنی]] و یا هانی بن ثبیت حضرمی نوشته‌اند. گفته شده که لقیط بن ایاس جهنی به وسیله تیری که به جانبش پرتاب کرد، مجروح و هانی بن ثبیت حضرمی با شمشیر او را شهید کرد. <ref>برای تفصیل بیشتر ر.ک : تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمد بن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: 1382 – 1387 ﻫ ق / 1962 – 1967 م.، ج5، ص469؛ مقاتل الطالبیین، اصفهانی، ابوالفرج علی بن حسین، ترجمۀ هاشم رسولی محلاتی، تهران: کتابفروشی صدوق. ، ص92؛رجال طوسی، شیخ طوسی، ابوجعفر محمد بن حسن، به کوشش محمد صادق آل بحر العلوم، نجف: 1381 ﻫ ق.، ص80.</ref> | ||
در [[زیارت رجبیه]] و [[زیارت ناحیه مقدسه]] به وی سلام داده شده است: «السَّلامُ عَلَی مُحَمَّدِ بنِ اَبی سَعیدِ بنِ عَقیلٍ وَ لَعَنَ اللهُ قاتِلَهُ وَ رامِیهُ لَقیطَ بنَ ناشِرٍ الجُهَنِی» | |||
==منبع== | ==منبع== | ||
مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، ص 430-431. | |||
*[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=2588126&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، ص 430-431.] | |||
==پی نوشت== | ==پی نوشت== | ||
[[رده: تاریخ]] | [[رده: تاریخ]] | ||
| خط ۴۰: | خط ۴۵: | ||
[[رده: شهیدان کربلا]] | [[رده: شهیدان کربلا]] | ||
[[رده: شهدای بنی‌هاشم]] | [[رده: شهدای بنی‌هاشم]] | ||
[[en:Muhammad b. Abi Sa'id b. Aqil]] | |||
<references />{{یاران امام حسین علیه السلام}} | |||
[[رده:کودکان شهید کربلا]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۳ سپتامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۱:۲۳
.jpg) | |
| اطلاعات اصحاب امام حسین (ع) | |
|---|---|
| نام کامل | محمد بن ابی سعید |
| خویشاوندان سرشناس | پدرش ابو سعید احول از فرزندان عقیل و مادرش امّ ولد |
| نقش های برجسته | از یاران امام حسین (ع) و شهدای کربلا |
محمد بن ابی سعید، از نوجونان شهید نبرد کربلا می باشد.
زندگینامه[ویرایش | ویرایش مبدأ]
محمد بن ابی سعید نواده عقیل بن ابی طالب است. پدرش ابو سعید احول از فرزندان عقیل و بنا به قولی از شهدای کربلا بود.[۱] مادرش شهربانو (کنیز) بود. [۲] محمد بن ابی‌سعید به همراه پدر و مادرش از مدینه تا کربلا همراه کاروان امام حسین (ع) بودند.
در برخی منابع فاطمه دختر حضرت علی(ع) همسر محمد بن ابی‌سعید بن عقیل، معرفی شده که دختری به نام حمیده برای او به دنیا آورده است.[۳]
نقش در واقعه کربلا[ویرایش | ویرایش مبدأ]
در برخی منابع سن محمد بن ابی سعید را 7 سال [۴] و در بعضی دیگر 25 سال دانسته اند. [۵] اما در اکثر منابع معتبر اولیه یا به سن او اشاره نشده و یا از او به (غلام) تعبیر کردهاند. لیکن وجود بعضی از حالات در جریان شهادت او و زمان آن، مؤید احتمال کودک بودن اوست. بنا به نقل سماوی پنج تن از شهدای کربلا به سن بلوغ نرسیده بودند که یکی از آنان محمد بن ابی سعید بود و به هنگام شهادت 7 سال داشت. [۶]
شهادت[ویرایش | ویرایش مبدأ]
نحوه شهادت محمد بن ابی سعید به نقل منابع چنین آمده است: امام حسین (ع) چون شیر می‌غرید و ناجوانمردان سپاه اموی را به خاک هلاکت می‌افکند. در این هنگام از سراپرده امام حسین (ع)، کودکی بیرون آمد که دو گوشواره در گوش داشت و از وحشت و حیرت به جانب چپ و راست می‌نگریست و گوشواره‌هایش می‌لرزید. سنگ‌دلی به نام هانی بن ثبیت حضرمی بر او حمله برد و او را شهید کرد. [۷]
نام قاتل او را ابن زهیر ازدی، لقیط بن ایاس (ناشر) جهنی و یا هانی بن ثبیت حضرمی نوشته‌اند. گفته شده که لقیط بن ایاس جهنی به وسیله تیری که به جانبش پرتاب کرد، مجروح و هانی بن ثبیت حضرمی با شمشیر او را شهید کرد. [۸]
در زیارت رجبیه و زیارت ناحیه مقدسه به وی سلام داده شده است: «السَّلامُ عَلَی مُحَمَّدِ بنِ اَبی سَعیدِ بنِ عَقیلٍ وَ لَعَنَ اللهُ قاتِلَهُ وَ رامِیهُ لَقیطَ بنَ ناشِرٍ الجُهَنِی»
منبع[ویرایش | ویرایش مبدأ]
پی نوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- ↑ المجدی فی انساب الطالبیین، عمری، علی بن محمد، چاپ احمد مهدوی دامغانی، قم: 1409 ﻫ ق. ، ص307.
- ↑ تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمد بن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: 1382 – 1387 ﻫ ق / 1962 – 1967 م.، ج5، ص469؛ مقاتل الطالبیین، اصفهانی، ابوالفرج علی بن حسین، ترجمۀ هاشم رسولی محلاتی، تهران: کتابفروشی صدوق. ، ص98.
- ↑ ابن سعد، الطبقات، ۱۴۱۰ق، ج۸، ص۳۴۰؛ مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۴ق، ج۴۲، ص۹۴.
- ↑ رجال طوسی، ص80.
- ↑ لباب الانساب و الالقاب و الاعقاب، بیهقی، ابوالحسن علی بن زید (ابن فندق)، به تصحیح سیدمهدی رجایی اصفهانی، قم: کتابخانه آیت الله مرعشی، 1410 ﻫ ق. ، ج1، ص402.
- ↑ ابصار العین فیانصار الحسین (ع)، محمد مهدی شمس الدین، ترجمه سید ناصر هاشم زاده، تهران: شرکت چاپ و نشر بین الملل، 1387 ش. (ع)، سماوی، محمد بن طاهر، تحقیق محمد جعفر طبنسی، مرکز الدراسات الاسلامیه لحرس الثوره.، ص 91.
- ↑ مقاتل الطالبیین، اصفهانی، ابوالفرج علی بن حسین، ترجمۀ هاشم رسولی محلاتی، تهران: کتابفروشی صدوق. کتابفروشی صدوق. ، ص92.
- ↑ برای تفصیل بیشتر ر.ک : تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمد بن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: 1382 – 1387 ﻫ ق / 1962 – 1967 م.، ج5، ص469؛ مقاتل الطالبیین، اصفهانی، ابوالفرج علی بن حسین، ترجمۀ هاشم رسولی محلاتی، تهران: کتابفروشی صدوق. ، ص92؛رجال طوسی، شیخ طوسی، ابوجعفر محمد بن حسن، به کوشش محمد صادق آل بحر العلوم، نجف: 1381 ﻫ ق.، ص80.