سلیمان بن عون حضرمی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جزبدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
'''سلیمان بن عون حضرمی،''' از اصحاب امام حسین (ع) و از شهدای کربلا است.
در زیارت رجبیه به وی سلام داده شده است: ”السَّلامُ عَلَی سلیمان بن عون حضرمی“
{{جعبه اطلاعات اصحاب امام حسین (ع)
{{جعبه اطلاعات اصحاب امام حسین (ع)
| عنوان              =
| عنوان              =
| تصویر              =
| تصویر              =مزار یاران امام حسین(ع).jpg
| اندازه تصویر      =
| اندازه تصویر      =
|توضیح تصویر        =
|توضیح تصویر        =
خط ۲۴: خط ۲۱:
| شاگردان          =
| شاگردان          =
| آثار              =
| آثار              =
| نقش های برجسته              =از اصحاب امام حسین (ع)
| نقش های برجسته              =از اصحاب امام حسین (ع) و شهدای کربلا
}}
}}'''سلیمان بن عون حضرمی،''' از اصحاب [[امام حسین (ع)]] و از شهدای [[کربلا]] است.
 
 


==ذکر نام در زیارتنامه ها==
در [[زیارت رجبیه]] به سلیمان بن عون این چنین سلام داده شده است: «السَّلامُ عَلَی سلیمان بن عون حضرمی»<ref>انصارالحسین ، ص ۱۰۱</ref>


==منبع==


*[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=2588126&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، ص ۳۷۶.]


==منبع==
مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، ص 376.
==پی نوشت==
==پی نوشت==
[[رده: تاریخ]]
[[رده: تاریخ]]
خط ۴۰: خط ۳۶:
[[رده: شهیدان کربلا]]
[[رده: شهیدان کربلا]]
[[رده: شهدای صبح عاشورا]]
[[رده: شهدای صبح عاشورا]]
<references />{{یاران امام حسین علیه السلام}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۲ سپتامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۴:۵۸

مزار یاران امام حسین(ع).jpg
اطلاعات اصحاب امام حسین (ع)
نام کامل سلیمان بن عون حضرمی
نقش های برجسته از اصحاب امام حسین (ع) و شهدای کربلا

سلیمان بن عون حضرمی، از اصحاب امام حسین (ع) و از شهدای کربلا است.

ذکر نام در زیارتنامه ها[ویرایش | ویرایش مبدأ]

در زیارت رجبیه به سلیمان بن عون این چنین سلام داده شده است: «السَّلامُ عَلَی سلیمان بن عون حضرمی»[۱]

منبع[ویرایش | ویرایش مبدأ]

پی نوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  1. انصارالحسین ، ص ۱۰۱