اسلم بن عمرو ترکی: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
T.ramezani (بحث | مشارکتها) (صفحه‌ای تازه حاوی «اسلم بن عمرو ترکی از موالی امام حسین (ع) و از کاتبان آن حضرت بود. مامقانی...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۱۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۷ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
اسلم بن عمرو | '''اسلم بن عمرو ترکی،''' از موالی [[حسین|امام حسین (ع)]] و از کاتبان آن حضرت بود. او از مدینه تا مکه و سپس [[کربلا]] همراه کاروان [[امام حسین (ع)]] بود. | ||
{{جعبه اطلاعات اصحاب امام حسین (ع) | |||
| عنوان = | |||
| تصویر =مزار یاران امام حسین(ع).jpg | |||
| اندازه تصویر = | |||
|توضیح تصویر = | |||
| نام کامل =اسلم بن عمرو ترکی | |||
| لقب = | |||
| نسب = | |||
| خویشاوندان سرشناس = | |||
| تاریخ تولد = | |||
| شهر تولد = | |||
| کشور تولد = | |||
| محل زندگی = | |||
| تاریخ وفات/شهادت = | |||
| شهر وفات/شهادت = | |||
| نحوه وفات/شهادت = | |||
| مدفن = | |||
| از یاران = | |||
| فعالیت‌های اجتماعی = | |||
| مشایخ = | |||
| شاگردان = | |||
| آثار = | |||
| نقش های برجسته =روز عاشورا و پس از اذن جهاد از امام حسین (ع) به طرف میدان شتافت و بر دشمن حمله برد و بعد از نبردی شدید به شهادت رسید. | |||
}} | |||
==زندگینامه== | |||
{{مقالات پیشنهادی}} | |||
مامقانی درباره اسلم نوشته‌است که امام حسین (ع) او را پس از [[شهادت]] برادرش امام حسن (ع) خریداری کرد و به فرزندش امام سجاد (ع) بخشید.<ref>تنقیح المقال فی احوال الرجال، مامقانی، شیخ عبله، نجف: المطبعه الحیریه، ۱۳۵۲ ﻫ ق.، ج۱، ص۱۲۵.</ref> برخی مقاتل وی را همان [[واضح رومی]] نامیده‌اند. برخی آنان را دو نفر می‌دانند. | |||
پدر اسلم ترک بود. | پدر اسلم ترک بود. در تاریخ الطبری<ref>تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمد بن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ ﻫ ق / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ م.</ref> او با نام سلیمان ذکر شده‌است.<ref>تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمد بن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ ﻫ ق / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ م.، ج۵، ص۴۶۹. </ref> همچنین بنا به نقل سید محسن امین نام او سلیمان بوده‌است.<ref>اعیان الشیعه، امین، سید محسن، چاپ حسن امین، بیروت: ۱۴۰۳ ﻫ ق.، ج۴، ص۱۲۶. </ref> اما شیخ طوسی در کتاب رجال خویش گفته که سلیم، غلام امام حسین (ع) در کربلا همراه او شهید شد.<ref>رجال طوسی، ص۷۴. </ref> نام کسی که در کربلا شهید شد، ترجیحا اسلم است نه سلیمان یا سلیم. <ref>نصار الحسین (ع)، محمد مهدی شمس الدین، ترجمه سید ناصر هاشم زاده، تهران: شرکت چاپ و نشر بین الملل،۱۳۸۷ ش.،، ص۸۳.</ref> | ||
نام کسی که در کربلا شهید شد، | |||
==نقش در واقعه کربلا== | |||
سید محسن امین در جایی دیگر از کتاب خویش از او نام برده و گفته است غلامی ترک که از آن حسین (ع) بود، خارج شد و نامش اسلم بود. <ref>مناقب آل ابی طالب، ابن شهرآشوب مازندرانی، ابوجعفر رشیدالدین محمدبن علی، قم: انتشارات علامه. ، ج۴، ص۱۰۴؛ اعیان الشیعه، امین، سید محسن، چاپ حسن امین، بیروت: ۱۴۰۳ ﻫ ق.، ج۴، ص۱۲۶. </ref> مجلسی بدون اینکه نامی از اسلم آورد، می‌نویسد که پس از دو برادر غفاری، غلام ترکی به میدان رفت و او یکی از قاریان قرآن بود. <ref>بحار الانوار الجامعه لدرر الائمه الاطهار (ع)، مجلسی، ملا محمد باقر، تهران: مکتبه الاسلامیه، ۱۳۶۲ ش.، ج۴۵، ص۳۰. </ref> در منابع و مصادر تاریخی و رجالی، اسلم که بر خواندن قرآن مسلط بود، با عبارات قاری قرآن، آشنا به ادب عرب و نیز نویسنده وصف شده است. <ref>نصار الحسین (ع)، محمد مهدی شمس الدین، ترجمه سید ناصر هاشم زاده، تهران: شرکت چاپ و نشر بین الملل، ۱۳۸۷ ش.،، ص۸۴.</ref> روز عاشورا و پس از اذن جهاد از امام حسین (ع) به طرف میدان شتافت و در حالی‌که رجز می‌خواند بر دشمن حمله برد: <ref>مقتل الحسین خوارزمی، خوارزمی، حسین، به کوشش الشیخ محمد السماوی، نجف: مطبعه الزهراء، ۱۳۸۷ ﻫ ق. ، خوارزمی، حسین، به کوشش الشیخ محمد السماوی، نجف: مطبعه الزهراء، ۱۳۶۷ ﻫ ق. ، ج۲، ص۲۴.</ref> | |||
===رجزخوانی=== | |||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{م| اَلبَحْرُ مِن‌ْ طَعْنی وَ ضَرْبی یصْطَلی }} | {{م| اَلبَحْرُ مِن‌ْ طَعْنی وَ ضَرْبی یصْطَلی }} | ||
| خط ۲۰: | خط ۴۰: | ||
{{م| وَالجَوُّ مِن‌ْ سَهْمی وَ نَبْلی یمْتَلی }} | {{م| وَالجَوُّ مِن‌ْ سَهْمی وَ نَبْلی یمْتَلی }} | ||
{{م| ینشَق‌ُّ قَلب‌ُ الحاسِدِ المُبَجَّل‌ِ }} | {{م| ینشَق‌ُّ قَلب‌ُ الحاسِدِ المُبَجَّل‌ِ }} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}}دریا از ضربت نیزه و شمشیرم می‌جوشد و آسمان (فضا) از تیرهایم پر می‌شود. | ||
دریا از ضربت نیزه و شمشیرم می‌جوشد و آسمان (فضا) از تیرهایم پر می‌شود. | |||
آن‌گاه که تیغ در کفم آشکار شود، فروغ آن قلب آزمندان و رشک‌ورزان را خواهد شکافت. | آن‌گاه که تیغ در کفم آشکار شود، فروغ آن قلب آزمندان و رشک‌ورزان را خواهد شکافت. | ||
===شهادت=== | |||
او بعد از نبردی شدید به شهادت رسید. تعداد کشته شدگان سپاه عمر سعد به دست وی را 70 نفر و به نقلی 500 نفر گزارش کرده‌اند. در آخرین لحظات زندگی، امام حسین (ع) خود را بر بالین او رساند و لختی گریست. سر اسلم را بر روی زانوی خود قرار داد و با دست خون‌ها را از صورت و جلوی چشمانش پاک می‌کرد. ”وَ وَضَع‌َ خَدَّه‌ُ عَلی خَدِّه“. امام حسین (ع) همان‌گونه صورت بر صورت غلامش گذاشت که در هنگام شهادت فرزندش علی‌اکبر صورت به صورت او گذاشت. غلام چشمانش را گشود. از مشاهده چهره امام حسین (ع) لبخند زد و گفت «کیست مثل من که فرزند رسول خدا صورت به صورت او نهاده است. سپس به شهادت رسید.» <ref>بحار الانوار الجامعه لدرر الائمه الاطهار (ع)، مجلسی، ملا محمد باقر، تهران: مکتبه الاسلامیه، ۱۳۶۲ ش.، ج۴۵، ص۳۰؛ عوالم العلوم الامام الحسین (ع)، بحرانی، شیخ عبدالله، قم: مؤسسه امام مهدی (عج)، ۱۴۰۷ ه ق.، بحرانی، شیخ عبدالله، قم: مؤسسه امام مهدی (عج)، ۱۴۰۷ ه ق.، ص۲۷۳. </ref> در زیارت نامه‌ها نام وی ذکر نشده است. <ref>برای تفصیل بیشتر ر.ک : تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمد بن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ ﻫ ق / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ م.، ج۵، ص۴۶۹؛ اعیان الشیعه، امین، سید محسن، چاپ حسن امین، بیروت: ۱۴۰۳ ﻫ ق.، ج۱، ص۶۱۲، ج۴، ص۱۲۶؛ ارشاد القلوب، دیلمی، ابوم محمد حسن بن ابی الحسن، تهران: مرکز نشر کتاب، 1375 ﻫ ق.، ج۲، ص۴۵۸؛رجال طوسی، شیخ طوسی، ابوجعفر محمد بن حسن، به کوشش محمد صادق آل بحر العلوم، نجف: ۱۳۸۱ ﻫ ق.، ص۷۴؛۵. ابصار العین فی انصار الحسین (ع)، محمد مهدی شمس الدین، ترجمه سید ناصر هاشم زاده، تهران: شرکت چاپ و نشر بین الملل، ۱۳۸۷ ش.، سماوی، محمد بن طاهر، تحقیق محمد جعفر طبنسی، مرکز الدراسات الاسلامیه لحرس الثوره.، محمد مهدی شمس الدین، ترجمه سید ناصر هاشم زاده، تهران: شرکت چاپ و نشر بین الملل، ۱۳۸۷ ش.،، ص۱۴۴-۱۴۵؛ مناقب آل ابی طالب، ابن شهرآشوب مازندرانی، ابوجعفر رشیدالدین محمدبن علی، قم: انتشارات علامه. ، ج۴، ص۱۰۴؛ بحار الانوار الجامعه لدرر الائمه الاطهار (ع)، مجلسی، ملا محمد باقر، تهران: مکتبه الاسلامیه، ۱۳۶۲ ش.، ج۴۵، ص۳۰؛ منتهی الآمال، قمی، شیخ عباس، تهران: انتشارات فراروی، ۱۳۸۱ ش. ، ج۱، ص۲۶۸؛ نصار الحسین (ع)، محمد مهدی شمس الدین، ترجمه سید ناصر هاشم زاده، تهران: شرکت چاپ و نشر بین الملل، ۱۳۸۷ ش.،، ص۸۳-۸۴؛ ذخیرة الدارین، حائری شیرازی، سید عبدالحمید، نجف: مطبعه المرتضویه ، ۱۳۴۵ ﻫ ق.، ص۲۶۶؛ وسیله الدارین فی انصار الحسین، موسوی زنجانی، بیروت: مؤسسه اعلمی، ۱۴۰۲ ﻫ ق. ، ص۴۲۸؛ فرسان الهیجاء، محلاتی، ذبیح الله، مرکز نشر کتاب، ۱۳۹۰ ه ق.، ج۲، ص۱۳۴-۱۳۵؛ تنقیح المقال فی احوال الرجال، مامقانی، شیخ عبدالله، نجف: المطبعه الحیریه، ۱۳۵۲ ﻫ ق. فی احوال الرجال، مامقانی، شیخ عبدالله، نجف: المطبعه الحیریه، ۱۳۵۲ ﻫ ق.، ج۱، ص۱۲۵؛ الحدائق الوردیه، محلی شهید، حمیدالدین احمد بن محمد علی، دمشق: دار اسامه.، ص۱۰۴؛ ناسخ التواریخ (دوره امام سجاد(ع))، سپهر، لسان الملک میرزامحمدتقی، تهران: کتابفروشی اسلامیه، ۱۳۹۸ ﻫ ق. ، ج۲، ص۳۰۶؛ مقتل الحسین خوارزمی، خوارزمی، حسین، به کوشش الشیخ محمد السماوی، نجف: مطبعه الزهراء، ۱۳۶۷ ﻫ ق. ، خوارزمی، حسین، به کوشش الشیخ محمد السماوی، نجف: مطبعه الزهراء، ۱۳۶۷ﻫ ق. ، ج۲، ص۲۸،۱۳؛ بحار الانوار الجامعه لدرر الائمه الاطهار (ع)، مجلسی، ملا محمد باقر، تهران: مکتبه الاسلامیه، ۱۳۶۲ ش.، ج۴۵، ص۳۰؛ عوالم العلوم الامام الحسین (ع)، بحرانی، شیخ عبدالله، قم: مؤسسه امام مهدی (عج)، ۱۴۰۷ ه ق.، بحرانی، شیخ عبدالله، قم: مؤسسه امام مهدی (عج)، ۱۴۰۷ ه ق.، ص۲۷۳.</ref> | |||
او بعد از نبردی شدید به شهادت رسید. در آخرین لحظات زندگی، امام خود را بر بالین او رساند و لختی گریست. سر اسلم را بر روی زانوی خود قرار داد و با دست خون‌ها را از صورت و جلوی چشمانش پاک می‌کرد. ”وَ وَضَع‌َ خَدَّه‌ُ عَلی خَدِّه“. | {{شعر}} | ||
{{ب|یکجا رخ غلام و پسر بوسه داد و گفت:|در دین ما سیه نکند فرق با سفید جون}} | |||
در زیارت نامه‌ها نام وی ذکر نشده است. <ref>برای تفصیل بیشتر ر.ک : تاریخ طبری، | {{پایان شعر}} | ||
==منبع== | ==منبع== | ||
مرضیه محمدزاده، | *[[شهیدان جاوید پژوهشی تاریخی درباره شهدای نهضت امام حسین (ع)|''شهیدان جاوید، مرضیه محمدزاده، نشر بصیرت، ص ۳۵۱-۳۵۲.'']] | ||
*''[[فرهنگ عاشورا|فرهنگ عاشورا، جواد محدثی، قم، معارف، ج۱، ص ۴۹.]]'' | |||
==پی نوشت== | ==پی نوشت== | ||
[[رده: تاریخ]] | [[رده: تاریخ]] | ||
[[رده: | [[رده: افراد]] | ||
[[رده: شهیدان کربلا]] | |||
[[رده: شهدای صبح عاشورا]] | [[رده: شهدای صبح عاشورا]] | ||
<references />{{یاران امام حسین علیه السلام}} | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۶ اکتبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۱:۰۰
اسلم بن عمرو ترکی، از موالی امام حسین (ع) و از کاتبان آن حضرت بود. او از مدینه تا مکه و سپس کربلا همراه کاروان امام حسین (ع) بود.
.jpg) | |
| اطلاعات اصحاب امام حسین (ع) | |
|---|---|
| نام کامل | اسلم بن عمرو ترکی |
| نقش های برجسته | روز عاشورا و پس از اذن جهاد از امام حسین (ع) به طرف میدان شتافت و بر دشمن حمله برد و بعد از نبردی شدید به شهادت رسید. |
زندگینامه[ویرایش | ویرایش مبدأ]
مامقانی درباره اسلم نوشته‌است که امام حسین (ع) او را پس از شهادت برادرش امام حسن (ع) خریداری کرد و به فرزندش امام سجاد (ع) بخشید.[۱] برخی مقاتل وی را همان واضح رومی نامیده‌اند. برخی آنان را دو نفر می‌دانند.
پدر اسلم ترک بود. در تاریخ الطبری[۲] او با نام سلیمان ذکر شده‌است.[۳] همچنین بنا به نقل سید محسن امین نام او سلیمان بوده‌است.[۴] اما شیخ طوسی در کتاب رجال خویش گفته که سلیم، غلام امام حسین (ع) در کربلا همراه او شهید شد.[۵] نام کسی که در کربلا شهید شد، ترجیحا اسلم است نه سلیمان یا سلیم. [۶]
نقش در واقعه کربلا[ویرایش | ویرایش مبدأ]
سید محسن امین در جایی دیگر از کتاب خویش از او نام برده و گفته است غلامی ترک که از آن حسین (ع) بود، خارج شد و نامش اسلم بود. [۷] مجلسی بدون اینکه نامی از اسلم آورد، می‌نویسد که پس از دو برادر غفاری، غلام ترکی به میدان رفت و او یکی از قاریان قرآن بود. [۸] در منابع و مصادر تاریخی و رجالی، اسلم که بر خواندن قرآن مسلط بود، با عبارات قاری قرآن، آشنا به ادب عرب و نیز نویسنده وصف شده است. [۹] روز عاشورا و پس از اذن جهاد از امام حسین (ع) به طرف میدان شتافت و در حالی‌که رجز می‌خواند بر دشمن حمله برد: [۱۰]
رجزخوانی[ویرایش | ویرایش مبدأ]
اَلبَحْرُ مِن‌ْ طَعْنی وَ ضَرْبی یصْطَلی | ||
اِذا حُسامی فی یمینی ینْجَلی | ||
وَالجَوُّ مِن‌ْ سَهْمی وَ نَبْلی یمْتَلی | ||
ینشَق‌ُّ قَلب‌ُ الحاسِدِ المُبَجَّل‌ِ |
دریا از ضربت نیزه و شمشیرم می‌جوشد و آسمان (فضا) از تیرهایم پر می‌شود.
آن‌گاه که تیغ در کفم آشکار شود، فروغ آن قلب آزمندان و رشک‌ورزان را خواهد شکافت.
شهادت[ویرایش | ویرایش مبدأ]
او بعد از نبردی شدید به شهادت رسید. تعداد کشته شدگان سپاه عمر سعد به دست وی را 70 نفر و به نقلی 500 نفر گزارش کرده‌اند. در آخرین لحظات زندگی، امام حسین (ع) خود را بر بالین او رساند و لختی گریست. سر اسلم را بر روی زانوی خود قرار داد و با دست خون‌ها را از صورت و جلوی چشمانش پاک می‌کرد. ”وَ وَضَع‌َ خَدَّه‌ُ عَلی خَدِّه“. امام حسین (ع) همان‌گونه صورت بر صورت غلامش گذاشت که در هنگام شهادت فرزندش علی‌اکبر صورت به صورت او گذاشت. غلام چشمانش را گشود. از مشاهده چهره امام حسین (ع) لبخند زد و گفت «کیست مثل من که فرزند رسول خدا صورت به صورت او نهاده است. سپس به شهادت رسید.» [۱۱] در زیارت نامه‌ها نام وی ذکر نشده است. [۱۲]
| یکجا رخ غلام و پسر بوسه داد و گفت: | در دین ما سیه نکند فرق با سفید جون |
منبع[ویرایش | ویرایش مبدأ]
پی نوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- ↑ تنقیح المقال فی احوال الرجال، مامقانی، شیخ عبله، نجف: المطبعه الحیریه، ۱۳۵۲ ﻫ ق.، ج۱، ص۱۲۵.
- ↑ تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمد بن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ ﻫ ق / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ م.
- ↑ تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمد بن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ ﻫ ق / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ م.، ج۵، ص۴۶۹.
- ↑ اعیان الشیعه، امین، سید محسن، چاپ حسن امین، بیروت: ۱۴۰۳ ﻫ ق.، ج۴، ص۱۲۶.
- ↑ رجال طوسی، ص۷۴.
- ↑ نصار الحسین (ع)، محمد مهدی شمس الدین، ترجمه سید ناصر هاشم زاده، تهران: شرکت چاپ و نشر بین الملل،۱۳۸۷ ش.،، ص۸۳.
- ↑ مناقب آل ابی طالب، ابن شهرآشوب مازندرانی، ابوجعفر رشیدالدین محمدبن علی، قم: انتشارات علامه. ، ج۴، ص۱۰۴؛ اعیان الشیعه، امین، سید محسن، چاپ حسن امین، بیروت: ۱۴۰۳ ﻫ ق.، ج۴، ص۱۲۶.
- ↑ بحار الانوار الجامعه لدرر الائمه الاطهار (ع)، مجلسی، ملا محمد باقر، تهران: مکتبه الاسلامیه، ۱۳۶۲ ش.، ج۴۵، ص۳۰.
- ↑ نصار الحسین (ع)، محمد مهدی شمس الدین، ترجمه سید ناصر هاشم زاده، تهران: شرکت چاپ و نشر بین الملل، ۱۳۸۷ ش.،، ص۸۴.
- ↑ مقتل الحسین خوارزمی، خوارزمی، حسین، به کوشش الشیخ محمد السماوی، نجف: مطبعه الزهراء، ۱۳۸۷ ﻫ ق. ، خوارزمی، حسین، به کوشش الشیخ محمد السماوی، نجف: مطبعه الزهراء، ۱۳۶۷ ﻫ ق. ، ج۲، ص۲۴.
- ↑ بحار الانوار الجامعه لدرر الائمه الاطهار (ع)، مجلسی، ملا محمد باقر، تهران: مکتبه الاسلامیه، ۱۳۶۲ ش.، ج۴۵، ص۳۰؛ عوالم العلوم الامام الحسین (ع)، بحرانی، شیخ عبدالله، قم: مؤسسه امام مهدی (عج)، ۱۴۰۷ ه ق.، بحرانی، شیخ عبدالله، قم: مؤسسه امام مهدی (عج)، ۱۴۰۷ ه ق.، ص۲۷۳.
- ↑ برای تفصیل بیشتر ر.ک : تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمد بن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ ﻫ ق / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ م.، ج۵، ص۴۶۹؛ اعیان الشیعه، امین، سید محسن، چاپ حسن امین، بیروت: ۱۴۰۳ ﻫ ق.، ج۱، ص۶۱۲، ج۴، ص۱۲۶؛ ارشاد القلوب، دیلمی، ابوم محمد حسن بن ابی الحسن، تهران: مرکز نشر کتاب، 1375 ﻫ ق.، ج۲، ص۴۵۸؛رجال طوسی، شیخ طوسی، ابوجعفر محمد بن حسن، به کوشش محمد صادق آل بحر العلوم، نجف: ۱۳۸۱ ﻫ ق.، ص۷۴؛۵. ابصار العین فی انصار الحسین (ع)، محمد مهدی شمس الدین، ترجمه سید ناصر هاشم زاده، تهران: شرکت چاپ و نشر بین الملل، ۱۳۸۷ ش.، سماوی، محمد بن طاهر، تحقیق محمد جعفر طبنسی، مرکز الدراسات الاسلامیه لحرس الثوره.، محمد مهدی شمس الدین، ترجمه سید ناصر هاشم زاده، تهران: شرکت چاپ و نشر بین الملل، ۱۳۸۷ ش.،، ص۱۴۴-۱۴۵؛ مناقب آل ابی طالب، ابن شهرآشوب مازندرانی، ابوجعفر رشیدالدین محمدبن علی، قم: انتشارات علامه. ، ج۴، ص۱۰۴؛ بحار الانوار الجامعه لدرر الائمه الاطهار (ع)، مجلسی، ملا محمد باقر، تهران: مکتبه الاسلامیه، ۱۳۶۲ ش.، ج۴۵، ص۳۰؛ منتهی الآمال، قمی، شیخ عباس، تهران: انتشارات فراروی، ۱۳۸۱ ش. ، ج۱، ص۲۶۸؛ نصار الحسین (ع)، محمد مهدی شمس الدین، ترجمه سید ناصر هاشم زاده، تهران: شرکت چاپ و نشر بین الملل، ۱۳۸۷ ش.،، ص۸۳-۸۴؛ ذخیرة الدارین، حائری شیرازی، سید عبدالحمید، نجف: مطبعه المرتضویه ، ۱۳۴۵ ﻫ ق.، ص۲۶۶؛ وسیله الدارین فی انصار الحسین، موسوی زنجانی، بیروت: مؤسسه اعلمی، ۱۴۰۲ ﻫ ق. ، ص۴۲۸؛ فرسان الهیجاء، محلاتی، ذبیح الله، مرکز نشر کتاب، ۱۳۹۰ ه ق.، ج۲، ص۱۳۴-۱۳۵؛ تنقیح المقال فی احوال الرجال، مامقانی، شیخ عبدالله، نجف: المطبعه الحیریه، ۱۳۵۲ ﻫ ق. فی احوال الرجال، مامقانی، شیخ عبدالله، نجف: المطبعه الحیریه، ۱۳۵۲ ﻫ ق.، ج۱، ص۱۲۵؛ الحدائق الوردیه، محلی شهید، حمیدالدین احمد بن محمد علی، دمشق: دار اسامه.، ص۱۰۴؛ ناسخ التواریخ (دوره امام سجاد(ع))، سپهر، لسان الملک میرزامحمدتقی، تهران: کتابفروشی اسلامیه، ۱۳۹۸ ﻫ ق. ، ج۲، ص۳۰۶؛ مقتل الحسین خوارزمی، خوارزمی، حسین، به کوشش الشیخ محمد السماوی، نجف: مطبعه الزهراء، ۱۳۶۷ ﻫ ق. ، خوارزمی، حسین، به کوشش الشیخ محمد السماوی، نجف: مطبعه الزهراء، ۱۳۶۷ﻫ ق. ، ج۲، ص۲۸،۱۳؛ بحار الانوار الجامعه لدرر الائمه الاطهار (ع)، مجلسی، ملا محمد باقر، تهران: مکتبه الاسلامیه، ۱۳۶۲ ش.، ج۴۵، ص۳۰؛ عوالم العلوم الامام الحسین (ع)، بحرانی، شیخ عبدالله، قم: مؤسسه امام مهدی (عج)، ۱۴۰۷ ه ق.، بحرانی، شیخ عبدالله، قم: مؤسسه امام مهدی (عج)، ۱۴۰۷ ه ق.، ص۲۷۳.