هانی بن ابی حیه همدانی
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
| مشخصات فردی | |
|---|---|
| نام کامل | هانی بن ابی حیه همدانی |
| نقش در واقعه کربلا | |
| نقش‌های برجسته | حامل سرهای مسلم بن عقیل و هانی بن عروه به نزد یزید |
هانی بن ابی حیه همدانی، از هواداران و عمّال عبیدالله بن زیاد بود. او به همراه زبیر بن اَروَج (اروح) تمیمی، سفیر عبیدالله بن زیاد به سوی دمشق بودند تا سرهای مسلم بن عقیل و هانی بن عروه را به نزد یزید ببرند و گزارش کار را ارائه نمایند.[۱]
در زمان مختار ثقفی[ویرایش | ویرایش مبدأ]
هانی بن ابی حیه آن زمانی است که مختار ثقفی در آستانه حرکت به سوی کوفه از او که به قصد انجام عمره مفرده به مکه آمده بود، می‌شنود که سلیمان بن صرد عازم نبرد با شامیان است.[۲] این امر در تسریع بازگشت مختار به کوفه نقش داشته‌است.
فرستادن سر مقدس امام حسین (ع)[ویرایش | ویرایش مبدأ]
سر امام حسین (ع) به دستور عمر بن سعد، سر امام را از بدن جدا کردند. عمر بن سعد همان عصر عاشورا سر مقدس امام را توسط خولی بن یزید اصبحی و حُمَید بن مسلم ازدی برای عبیدالله بن زیاد به کوفه فرستاد.[۳]
منبع[ویرایش | ویرایش مبدأ]
پی نوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- ↑ - ر.ک : انساب الاشراف، بلاذری، احمدبن یحیی، چاپ محمود فردوس العظم، دمشق: ۱۹۹۶ – ۲۰۰۰ میلادی.، ج۲، ص۳۳۹،۳۴۱-۳۴۲؛ انساب الاشراف، بلاذری، احمدبن یحیی، چاپ محمود فردو ۶ الاخبار الطوال، دینوری، ابوحنیفه احمدبن داود، چاپ عبدالمنعم عامر، قاهره: ۱۹۶۰ میلادی.س العظم، دمشق: ۱۹۶۶ – ۲۰۰۰ میلادی.، ص۲۴۰-۲۴۱؛ تاریخ طبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمدبن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ قمری / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ میلادی.، ج۵، ص۳۷۶،۳۸۰.
- ↑ - الفتوح، ابن اعثم کوفی، احمد، حیدر آباد دکن: ۱۳۹۵ قمری/ ۱۹۷۵ میلادی.، ج۶، ص۵۴.
- ↑ - انساب الاشراف، بلاذری، احمدبن یحیی، چاپ محمود فردوس العظم، دمشق: ۱۹۹۶ – ۲۰۰۰ میلادی.، ج۲، ص۵۰۳؛ انساب الاشراف، بلاذری، احمدبن یحیی، چاپ محمود فردو۶ الاخبار الطوال، دینوری، ابوحنیفه احمدبن داود، چاپ عبدالمنعم عامر، قاهره: ۱۹۶۰میلادی.س العظم، دمشق: ۱۹۹۶ – ۲۰۰۰ میلادی.، ص۲۵۹؛ تاریخ طبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمدبن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ قمری / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ میلادی.، ج۵، ص۴۴۵. قس طبرانی در المعجم الکبیر، طبرانی، ابوالقاسم حمدی عبدالمجید السلفی، قاهره: دار احیاء التراث العربی، ۱۹۸۳ میلادی.، ج۳، ص۱۱۷، تنها خولی را نام برده است.