ابن فلاح کاظمی‌

ابن فلاح کاظمی‌
زادروز	کاظمین
مرگ	1220 ه. ق
پیشه	عالمی فاضل و ادیبی شاعر

شیخ محمّد شریف بن فلاح کاظمی از شعرای قرن سیزدهم هجری است.

زندگینامه

شیخ کاظمی در کاظمین متولّد شد و در همان شهر رشد و نمو نمود. سپس به نجف هجرت کرد و به تحصیل علوم پرداخت. سید امین در اعیان الشیعه می‌نویسد: سیّد شریف فلاح عالمی فاضل و ادیبی شاعر است که قصیده‌ی مشهوری در مدح امیر المؤمنین علی (ع) سرود و آن را در کنار حرم شریف امام علی (ع) خواند که ناگهان آویزه‌ای طلایی از بالای ضریح بر او افتاد که با دستش گرفت. وی به سال ۱۲۲۰ ه. ق درگذشت.

نمونه اشعار

۱- قف باللطفوف وجد بفیض الادمع‌ان کنت ذا حزن و قلب موجع

۲- أیبیت جسم ابن النبیّ علی الثّری‌و یبیت من فوق الحشایا مضجعی

۳- تبا لقلب لا یقطّع بعده‌أسفا بسیف الحزن أیّ تقطّع

۴- و عمی لعین لا تسحّ لفقده‌حمر الدّما عوض الدّموع الهمّع

۱- در طف بایست و اشکهایت را جاری کن با قلبی که در آتش و حزن می‌سوزد.

۲- پیکر پاک فرزند رسول خدا بر خاک افتاده است.

۳- بی‌طاقتی فوق العاده خواب و راحت از من ربوده است و قلبم از درد پاره‌پاره گردیده و اشکم همواره ریزان است.

۴- چشمانی که چون سیل می‌گرید و اشک او را کفایت نمی‌کند و بر این ماتم از خون مدد می‌گیرد.

منابع

• دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌۱، ص: ۴۹۰.