مجلس

مجلس محلّ نشستن و مدت زمان نشستن است. در اصطلاح وعظ و مرثیه‌خوانى، محفلى که در آن به سخنرانى، وعظ و ذکر مصیبت مى‌پردازند(مجالس حسینى) و در اصطلاح تعزیه و شبیه‌خوانى، بخشى از مقتل و واقعۀ عاشورا یا صحنه‌هاى دیگر تاریخ اسلام، که در یک نوبت بصورت نوحه‌خوانى و تعزیه، اجرا مى‌شود.چون اجراى تعزیه در یک تکیه یا مجلس بوده، یک صحنه از وقایع عاشورا که نمایش داده مى‌شد به آن مجلس مى‌گفتند و تدوین‌کننده و محرّر اینگونه متون را«مجلس نویس»مى‌خواندند و گوینده و خوانندۀ آن مباحث و مجالس را «مجلس خوان».مجلس دو طفلان مسلم، مجلس قاسم، مجلس حضرت عباس، مجلس غارت خیمه‌ها و...از اینگونه مجالس است.

منبع

• جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج۱، ص ۴۰۲.