غلامحسین (وجدی) جواهری

غلامحسین (وجدى) جواهرى (۱۳۰۳ ه. ش) شاعر ایرانی است.

غلامحسین (وجدى) جواهرى
زمینهٔ کاری	شعر
زادروز	۱۳۰۳ ه. ش قم
ملیت	ایرانی
سبک نوشتاری	غزل
دیوان سروده‌ها	«گلهاى جاویدان»، «در آسمان سخن»، «تصحیح کلیات شیخ بهایى»، «تصحیح دیوان عرفى شیرازى»، «تصحیح دیوان نظیرى نیشابورى»، «نمونه‌هاى طنز فارسى»، «نگارش پارسى»، «على در شعر و ستایش»، «تصحیح دیوان سلطان قاجار» و «تصحیح دیوان قصّاب کاشانى» و مجموعه شعر «دیدار».
تخلص	وجدى
مدرک تحصیلی	متوسطه

زندگینامه

وجدی در سال ۱۳۰۳ در قم متولد شد. وی تحصیلات ابتدایى و متوسطه را در تهران به پایان برد اما به خاطر درگذشت پدرش، از ادامۀ تحصیل بازماند و به امر تجارت و کشاورزى روى آورد سپس به تدریس پرداخت. او با نام مستعار «خروس بى‌محل» با روزنامه فکاهى «توفیق» همکارى مى‌کرد.

آثار

مقاله‌ها

• «گل‌هاى جاویدان»
• «در آسمان سخن»
• «نمونه‌هاى طنز فارسى»
• «نگارش پارسى»
• «على در شعر و ستایش»

ویرایش‌ها

• «تصحیح دیوان سلطان قاجار»
• «تصحیح دیوان قصّاب کاشانى»
• «تصحیح کلیات شیخ بهایى»
• «تصحیح دیوان عرفى شیرازى»
• «تصحیح دیوان نظیرى نیشابورى»

• مجموعه شعر «دیدار» (1369)

اشعار

ترکیب دوازده‌بندى در اقتفاى مرثیۀ دوازده‌بند محتشم کاشانى، که به نقل دوبند آن بسنده مى‌کنیم:

بند ششم

تنها نه بر تو مردم دنیا گریستند		کرّوبیان عالم بالا گریستند
بر تشنه‌کامى تو در آن آفتاب گرم		مرغ هوا و ماهى دریا گریستند
پروانه‌وار گِرد خیام تو کودکان		چون شمع سوختند و سراپا گریستند
شد عرش و فرش لجّۀ خون از هجوم اشک		در ماتم تو خیل ملک تا گریستند
تنها نشد به سوگ تو اسلام داغدار		بر ماتم تو راهب و ترسا گریستند
آن کس که در عزاى تو گریان نشد، که بود؟		چشمش چو چشم من گهر افشان نشد،که بود؟

بند هشتم

من کیستم؟ فروغ سپهر امامتم		نور خدا و معنى سرّ ولایتم
هر جا که عشق جلوه کند، حسن یوسفم		هر جا عفاف پرده کشد، راز خلوتم
در بارگاه قدس نبرده‌ست هیچ‌کس		حتّى فرشته ره به حریم جلالتم
از جلوۀ عفاف به گردون ندیده است		حتى ستاره پرتوى از رنگ عفّتم
خوارم مبین یزید به بزمت از آنکه هست		ذرات کاینات گواه اصالتم
من زینبم، سلالۀ زهراى اطهرم		دخت امام و، زادۀ پاک پیمبرم

منابع

• محمدعلی مجاهدی، کاروان شعر عاشورا، زمزم هدایت، ج۱، ص ۵۶۳-۵۶۴.