موقع بن ثمامه اسدی صیداوی: تفاوت میان نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
| آثار = | | آثار = | ||
| نقش های برجسته =صبح عاشورا در نبردی سخت مجروح شد و یکسال بعد به شهادت رسید. | | نقش های برجسته =صبح عاشورا در نبردی سخت مجروح شد و یکسال بعد به شهادت رسید. | ||
}}'''موقّع (مرقّع) بن ثمامه اسدی صیداوی،''' از مجروحین نبرد [[کربلا]] که یکسال بعد از [[عاشورا]]<nowiki/>ی ۶۱ به علت جراحات وارده به [[شهادت]] رسید. | }}'''موقّع (مرقّع) بن ثمامه اسدی صیداوی،''' از مجروحین نبرد [[کربلا]] که یکسال بعد از [[عاشورا]]<nowiki/>ی ۶۱ به علت جراحات وارده به [[شهادت]] رسید. | ||
== زندگینامه == | == زندگینامه == | ||
خط ۴۰: | خط ۴۰: | ||
[[رده: شهدای پس از عاشورا]] | [[رده: شهدای پس از عاشورا]] | ||
<references /> | <references /> | ||
[[رده:جانبازان کربلا]] |
نسخهٔ ۲۱ اوت ۲۰۲۱، ساعت ۱۵:۰۵
اطلاعات اصحاب امام حسین (ع) | |
---|---|
نام کامل | موقّع (مرقّع) بن ثمامه اسدی صیداوی |
محل زندگی | کوفه |
نقش های برجسته | صبح عاشورا در نبردی سخت مجروح شد و یکسال بعد به شهادت رسید. |
موقّع (مرقّع) بن ثمامه اسدی صیداوی، از مجروحین نبرد کربلا که یکسال بعد از عاشورای ۶۱ به علت جراحات وارده به شهادت رسید.
زندگینامه
موقع از قبیله بنی اسد بود که در کوفه میزیستند. کُنیه او ابوموسی بود. او شبانه و در روزهای نزدیک به عاشورا به کاروان امام حسین (ع) ملحق شد.
نقش در واقعه کربلا
موقع صبح عاشورا با اذن امام حسین (ع) به میدان شتافت و پس از تمام شدن تیرهایش مجروح شد و بیهوش بر زمین افتاد. خویشاوندانش که در سپاه عمر بن سعد بودند، او را نجات داده و به کوفه برده و پنهان کردند. عمر بن سعد مخفی شدن او را گزارش داد و عبیدالله بن زیاد فرمان قتلش را صادر کرد که با شفاعت قبیله بنی اسد او را در غل و زنجیر به قریه زاره تبعید کردند. یک سال بعد، پس از تحمل رنجها و سختیهای فراوان به شهادت رسید.[۱]
در زیارت نامهها نام وی ذکر نشده است.
منبع
پی نوشت
- ↑ - برای تفصیل بیشتر رک : الاخبار الطول، دینوری، ابو حنیفه احمد بن داود، چاپ عبدالمنعم عامر، قاهره : ۱۹۶۰ م.، ص۲۵۹؛تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمد بن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ ﻫ ق / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ م.، ج۵، ص۴۵۴؛ الکامل فی التاریخ، ابن اثیر، عزّالدین علی بن احمد بن ابی الکرم، تحقیق مکتبة اتراث، بیروت: ۱۳۸۵- ۱۳۸۶ ه ق.، ج۴، ص۸۰.