قسم دادن به قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
این اقتدا به پدرش على(ع) بود که قرآن بر سر نهاد و یاران سست عنصر خویش را نفرین کرد.<ref>سفینة البحار،ج ۲،ص ۱۶.</ref> | این اقتدا به پدرش على(ع) بود که قرآن بر سر نهاد و یاران سست عنصر خویش را نفرین کرد.<ref>سفینة البحار،ج ۲،ص ۱۶.</ref> | ||
== منبع == | ==منبع== | ||
* جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج۱، ص ۳۵۵. | *جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج۱، ص ۳۵۵. | ||
== پی‌نوشت == | ==پی‌نوشت== | ||
<references /> | <references /> | ||
[[رده:مفاهیم]] | [[رده:مفاهیم]] | ||
[[رده:مفاهیم اسلامی]] | [[رده:مفاهیم اسلامی]] | ||
[[رده:وقایع و رخدادها]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ مهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۱:۴۰
روز عاشورا، چون امام حسین(ع) اصرار کوفیان را بر کشتن او دید، قرآن را گرفت و باز کرد و بر سر نهاد و صدا زد: «میان من و شما، قرآن و جدّم رسول خدا(ص) داور باد!اى گروه!چرا ریختن خونم را روا مى‌شمارید؟مگر من فرزند پیامبر شما نیستم؟...» آنگاه کودک شیرخوار خود را که از تشنگى مى‌گریست بر سر دست گرفت و فرمود: «اگر بر من رحم نمى‌کنید،بر این کودک رحم کنید«ان لم ترحمونى فارحموا هذا الطّفل».
این اقتدا به پدرش على(ع) بود که قرآن بر سر نهاد و یاران سست عنصر خویش را نفرین کرد.[۱]
منبع[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج۱، ص ۳۵۵.
پی‌نوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- ↑ سفینة البحار،ج ۲،ص ۱۶.