شبیب بن عبدالله نهشلی: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات اصحاب امام حسین (ع) | {{جعبه اطلاعات اصحاب امام حسین (ع) | ||
| عنوان = | | عنوان = | ||
| تصویر = | | تصویر =مزار یاران امام حسین(ع).jpg | ||
| اندازه تصویر = | | اندازه تصویر = | ||
|توضیح تصویر = | |توضیح تصویر = | ||
| خط ۲۵: | خط ۲۱: | ||
| شاگردان = | | شاگردان = | ||
| آثار = | | آثار = | ||
| نقش های برجسته =از یاران امام حسین (ع) | | نقش های برجسته =از یاران امام حسین (ع) و شهدای کربلا | ||
}} | }}'''شبیب بن عبدالله نهشلی''' از اصحاب [[امام حسین(ع)]] بود که در [[کربلا]] در روز [[عاشورا]] به [[شهادت]] رسید. | ||
== زندگینامه == | |||
شبیب بن عبدالله (ابو عمرو) نهشلی و بنا به قولی ابو عمر خثعمی، منسوب به بنی نهشل بن دارم بن مالک بن حنظله بن مالک بن زید مناة بن تمیم، از قبیله تمیم، از اعراب عدنانی شمال شبه جزیره بود. او پیامبر (ص) را درک کرد و از تابعین و از اصحاب خاص امام علی (ع) بود که در جنگ‌های جمل، صفین و نهروان در رکاب آن حضرت جنگید. پس از شهادت امام علی (ع) به امام حسن (ع) و سپس به امام حسین (ع) پیوست. او از مدینه تا مکه و سپس تا کربلا در خدمت امام حسین (ع) بود. | |||
سید محسن امین نام او را ابو عامر نهشلی ثبت نموده <ref>اعیان الشیعه، امین، سید محسن، چاپ حسن امین، بیروت:۱۴۰۳ ﻫ ق.، ج۲، ص۳۸۹. </ref> و جمعی از مورخین او را با شبیب بن عبدالله همدانی یکی می‌دانند. <ref>برای نمونه نک : مناقب آل ابی طالب، ابن شهرآشوب مازندرانی، ابوجعفر رشیدالدین محمدبن علی، قم: انتشارات علامه. ، ج۴، ص۱۱۳. </ref> او را با نام‌های حبیب بن عبیدالله نهشلی، <ref>فرسان الهیجاء، محلاتی، ذبیح الله، مرکز نشر کتاب، ۱۳۹۰ ه ق.، ج۱، ص۸۶. </ref> حبیب بن عبدالله نهشلی <ref>اقبال الاعمال، ج۲، ص۷۸. </ref> و ابو عمرو نهشلی <ref>مثیر الاحزان، ابن نما حلّی، نجم الدین محمد بن جعفر، نجف اشرف: منشورات المطیعه الحیدریه، ۱۳۶۹ ﻫ ق / ۱۹۵۰ م. ، ص۴۲. </ref> نیز نامیده‌اند. | |||
==نقش در واقعه کربلا== | ==نقش در واقعه کربلا== | ||
ابن نمّای حلی می‌نویسد: ابو عمرو نهشلی در صبح روز عاشورا و پس از حمله اول با اذن امام حسین (ع) به میدان | ابن نمّای حلی می‌نویسد: ابو عمرو نهشلی در صبح روز [[عاشورا]] و پس از حمله اول با اذن [[امام حسین (ع)]] به میدان جنگ رفت و به‌طور منفرد با لشکر [[عمر سعد|ابن سعد]] جنگید، <ref>مثیر الاحزان، ابن نما حلّی، نجم الدین محمد بن جعفر، نجف اشرف: منشورات المطیعه الحیدریه، ۱۳۶۹ ﻫ ق / ۱۹۵۰ م. ، ص۴۲-۴۳. </ref> ولی ابن شهر آشوب می‌نویسد که شبیب بن عبدالله در حمله اول به [[شهادت]] رسید <ref>مناقب آل ابی طالب، ابن شهرآشوب مازندرانی، ابوجعفر رشیدالدین محمدبن علی، قم: انتشارات علامه. ، ج۴، ص۱۱۳. </ref> و این می‌رساند که آنان دو شخص بودند و منظور ابن شهر آشوب [[شبیب بن عبدالله همدانی|شبیب بن عبدالله همدانی]] است که در حمله اول به شهادت رسید. | ||
شبیب روز عاشورا | شبیب روز عاشورا پس از نبردی سنگین و خوردن چند زخم به محضر امام حسین (ع) آمد و چنین رجز خواند: | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{م| اَبشِر هَدیت الرّشد تلقی احمداً }} | {{م| اَبشِر هَدیت الرّشد تلقی احمداً }} | ||
| خط ۴۲: | خط ۴۰: | ||
ای حسین، ای رهبر انسان‌ها! به سعادت و نیک‌فرجامی بشارت ده که ما را به راستی و درستی راه نمودی و درهای بهشت به رویمان گشودی. مسرور باش که خدایت رستگار کند تا رسول خدا را در بهشت ملاقات کنی و در جایگاه و پایگاه رفیع و بلند بهشت خرم خدا صعود کنی. | ای حسین، ای رهبر انسان‌ها! به سعادت و نیک‌فرجامی بشارت ده که ما را به راستی و درستی راه نمودی و درهای بهشت به رویمان گشودی. مسرور باش که خدایت رستگار کند تا رسول خدا را در بهشت ملاقات کنی و در جایگاه و پایگاه رفیع و بلند بهشت خرم خدا صعود کنی. | ||
او از امام حسین (ع) مژده بهشت گرفت و دیگر بار به میدان رفت و | او از امام حسین (ع) مژده بهشت گرفت و دیگر بار به میدان رفت و جنگید. [[عامر بن نهشل تمیمی|عامر بن نهشل]] از قبیله بنی اللات، از سپاه ابن سعد کمین کرد و در بی‌رمقی او نیزه بر پهلویش نشاند. عبدالله بر خاک افتاد و عامر سر از تنش جدا کرد و او را به [[شهادت]] رساند. | ||
در [[زیارت رجبیه]] و [[زیارت ناحیه مقدسه]] به وی سلام داده شده است: «السَّلامُ عَلَی شَبیبِ بنِ عَبدِاللهِ نَهشَلی» <ref>برای تفصیل بیشتر رک : جال طوسی، شیخ طوسی، ابوجعفر محمد بن حسن، به کوشش محمد صادق آل بحر العلوم، نجف: ۱۳۸۱ ﻫ ق.، ص۷۴؛بحار الانوار الجامعه لدرر الائمه الاطهار (ع)، مجلسی، ملا محمد باقر، تهران: مکتبه الاسلامیه، ۱۳۶۲ ش.، ج۴۴، ص۱۹۹؛ذخیرة الدارین، حائری شیرازی، سید عبدالحمید، نجف: مطبعه المرتضویه ، ۱۳۴۵ ﻫ ق.، ص۲۱۹؛ جامع الرواة، ج۱، ص۳۹۸؛ اقبال الاعمال، ج۲، ص۷۸. </ref> | |||
در زیارت رجبیه و زیارت ناحیه مقدسه به وی سلام داده شده است: | |||
==منبع== | ==منبع== | ||
مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، ص | |||
* [http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=2588126&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، ص ۳۳۶-۳۳۸.] | |||
==پی نوشت== | ==پی نوشت== | ||
[[رده: تاریخ]] | [[رده: تاریخ]] | ||
| خط ۵۳: | خط ۵۲: | ||
[[رده: شهیدان کربلا]] | [[رده: شهیدان کربلا]] | ||
[[رده: شهدای صبح عاشورا]] | [[رده: شهدای صبح عاشورا]] | ||
<references /> | |||
نسخهٔ ۹ فوریهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۳:۰۷
.jpg) | |
| اطلاعات اصحاب امام حسین (ع) | |
|---|---|
| نام کامل | شبیب بن عبدالله (ابو عمرو) نهشلی و بنا به قولی ابو عمر خثعمی |
| محل زندگی | بصره |
| نقش های برجسته | از یاران امام حسین (ع) و شهدای کربلا |
شبیب بن عبدالله نهشلی از اصحاب امام حسین(ع) بود که در کربلا در روز عاشورا به شهادت رسید.
زندگینامه
شبیب بن عبدالله (ابو عمرو) نهشلی و بنا به قولی ابو عمر خثعمی، منسوب به بنی نهشل بن دارم بن مالک بن حنظله بن مالک بن زید مناة بن تمیم، از قبیله تمیم، از اعراب عدنانی شمال شبه جزیره بود. او پیامبر (ص) را درک کرد و از تابعین و از اصحاب خاص امام علی (ع) بود که در جنگ‌های جمل، صفین و نهروان در رکاب آن حضرت جنگید. پس از شهادت امام علی (ع) به امام حسن (ع) و سپس به امام حسین (ع) پیوست. او از مدینه تا مکه و سپس تا کربلا در خدمت امام حسین (ع) بود.
سید محسن امین نام او را ابو عامر نهشلی ثبت نموده [۱] و جمعی از مورخین او را با شبیب بن عبدالله همدانی یکی می‌دانند. [۲] او را با نام‌های حبیب بن عبیدالله نهشلی، [۳] حبیب بن عبدالله نهشلی [۴] و ابو عمرو نهشلی [۵] نیز نامیده‌اند.
نقش در واقعه کربلا
ابن نمّای حلی می‌نویسد: ابو عمرو نهشلی در صبح روز عاشورا و پس از حمله اول با اذن امام حسین (ع) به میدان جنگ رفت و به‌طور منفرد با لشکر ابن سعد جنگید، [۶] ولی ابن شهر آشوب می‌نویسد که شبیب بن عبدالله در حمله اول به شهادت رسید [۷] و این می‌رساند که آنان دو شخص بودند و منظور ابن شهر آشوب شبیب بن عبدالله همدانی است که در حمله اول به شهادت رسید.
شبیب روز عاشورا پس از نبردی سنگین و خوردن چند زخم به محضر امام حسین (ع) آمد و چنین رجز خواند:
اَبشِر هَدیت الرّشد تلقی احمداً | ||
فی جَنَّةِ الفردوس تعلوا صعداً |
ای حسین، ای رهبر انسان‌ها! به سعادت و نیک‌فرجامی بشارت ده که ما را به راستی و درستی راه نمودی و درهای بهشت به رویمان گشودی. مسرور باش که خدایت رستگار کند تا رسول خدا را در بهشت ملاقات کنی و در جایگاه و پایگاه رفیع و بلند بهشت خرم خدا صعود کنی.
او از امام حسین (ع) مژده بهشت گرفت و دیگر بار به میدان رفت و جنگید. عامر بن نهشل از قبیله بنی اللات، از سپاه ابن سعد کمین کرد و در بی‌رمقی او نیزه بر پهلویش نشاند. عبدالله بر خاک افتاد و عامر سر از تنش جدا کرد و او را به شهادت رساند.
در زیارت رجبیه و زیارت ناحیه مقدسه به وی سلام داده شده است: «السَّلامُ عَلَی شَبیبِ بنِ عَبدِاللهِ نَهشَلی» [۸]
منبع
پی نوشت
- ↑ اعیان الشیعه، امین، سید محسن، چاپ حسن امین، بیروت:۱۴۰۳ ﻫ ق.، ج۲، ص۳۸۹.
- ↑ برای نمونه نک : مناقب آل ابی طالب، ابن شهرآشوب مازندرانی، ابوجعفر رشیدالدین محمدبن علی، قم: انتشارات علامه. ، ج۴، ص۱۱۳.
- ↑ فرسان الهیجاء، محلاتی، ذبیح الله، مرکز نشر کتاب، ۱۳۹۰ ه ق.، ج۱، ص۸۶.
- ↑ اقبال الاعمال، ج۲، ص۷۸.
- ↑ مثیر الاحزان، ابن نما حلّی، نجم الدین محمد بن جعفر، نجف اشرف: منشورات المطیعه الحیدریه، ۱۳۶۹ ﻫ ق / ۱۹۵۰ م. ، ص۴۲.
- ↑ مثیر الاحزان، ابن نما حلّی، نجم الدین محمد بن جعفر، نجف اشرف: منشورات المطیعه الحیدریه، ۱۳۶۹ ﻫ ق / ۱۹۵۰ م. ، ص۴۲-۴۳.
- ↑ مناقب آل ابی طالب، ابن شهرآشوب مازندرانی، ابوجعفر رشیدالدین محمدبن علی، قم: انتشارات علامه. ، ج۴، ص۱۱۳.
- ↑ برای تفصیل بیشتر رک : جال طوسی، شیخ طوسی، ابوجعفر محمد بن حسن، به کوشش محمد صادق آل بحر العلوم، نجف: ۱۳۸۱ ﻫ ق.، ص۷۴؛بحار الانوار الجامعه لدرر الائمه الاطهار (ع)، مجلسی، ملا محمد باقر، تهران: مکتبه الاسلامیه، ۱۳۶۲ ش.، ج۴۴، ص۱۹۹؛ذخیرة الدارین، حائری شیرازی، سید عبدالحمید، نجف: مطبعه المرتضویه ، ۱۳۴۵ ﻫ ق.، ص۲۱۹؛ جامع الرواة، ج۱، ص۳۹۸؛ اقبال الاعمال، ج۲، ص۷۸.