سعد بن عبدالله: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات اصحاب امام حسین (ع) | {{جعبه اطلاعات اصحاب امام حسین (ع) | ||
| عنوان = | | عنوان = | ||
| تصویر = | | تصویر =مزار یاران امام حسین(ع).jpg | ||
| اندازه تصویر = | | اندازه تصویر = | ||
|توضیح تصویر = | |توضیح تصویر = | ||
نسخهٔ ۹ ژانویهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۳:۰۴
.jpg) | |
| اطلاعات اصحاب امام حسین (ع) | |
|---|---|
| نام کامل | سعد بن (سعید) عبدالله مولی عمر بن خالد صیداوی |
| محل زندگی | کوفه |
| آثار | سعد بن (سعید) عبدالله |
سعد بن (سعید) عبدالله، غلام عمرو بن خالد اسدی صیداوی از مردان دین‌شناس کوفه بود که به همراه مولی خود، عمرو بن خالد، به کاروان امام حسین(ع) پیوست و در کربلا همراه او جنگید تا به شهادت رسید.[۱]
همراهی امام حسین(ع)
سعد بن عبدالله بعد از شهادت مسلم به همراه مولایش عمرو بن خالد از کوفه خارج شد و در منزلگاه عذیب الهجانات، ، به اباعبدالله(ع) پیوست.
شهادت
سعد در روز عاشورا با دیگر همراهانش به دشمن حمله کردند. در ابتدا، عباس بن علی به یاریشان رفت. پس از نجات از محاصره، در حالی که زخمی بود، مجددا به دشمن حمله کرد و به شهادت رسید. پس از شهادتش، امام حسین(ع) برای او و همراهانش چندین بار طلب رحمت کرد.[۲]
نام سعد در زیارت‌نامه‌ها
شیخ طوسی[۳] و طبری[۴] نام او را سعید ذکر کرده‌اند و ظاهرا او همان کسی است که در زیارت رجبیه با نام «سعید و مولای او عمرو بن خلف» به او سلام گفته شده‌است [۵] و احتمال دارد که به اشتباه به جای خالد، خلف ثبت شده‌باشد.[۶] در زیارت ناحیه مقدسه، به او و عمرو چنین سلام داده شده‌است: «ألسَّلامُ عَلَی عُمَر أو عُمروِبنِ خالدٍ الصِّیداویَّ ألسَّلامُ عَلَی سَعیدٍ مَولاهُ».
منبع
پی‌نوشت
- ↑ انساب الاظرف، ج۳، ص۱۹۸ ؛ تاریخ طبری، ج۵، ص۴۴۶.
- ↑ برای تفصیل بیشت ر.ک: تاریخ طبری، ج۵، ص۴۴۶؛ رجال طوسی، ص۷۴؛ ابصارالعین فی انصارالحسین(ع)، ص۱۱۷؛ بحارالانوار، ج۴۵، ص۲۵؛ اقبال الاعمال، ج۳، ص۷۹؛ انصارالحسین(ع)، ص۱۰۱؛ معجم رجال الحدیث، ج۸، ص۷۲-۱۲۴؛ قاموس الرجال، ج۵، ص۵۵-۵۶؛ وسیلة الدارین، ص۱۵۲۳.
- ↑ رجال طوسی، ص۷۴.
- ↑ تاریخ طبری، ج۵، ص۴۵۵.
- ↑ انصارالحسین(ع)، ص۱۰۱.
- ↑ انصار الحسین(ع)، محمد مهدی شمس الدین، ترجمه سید ناصر هاشم زاده، تهران: شرکت چاپ و نشر بین الملل، ۱۳۸۷ ش.، محمد مهدی شمس الدین، ترجمه سید ناصر هاشم زاده، تهران: شرکت چاپ و نشر بین الملل، ۱۳۸۷ ش.، ص۱۱۶.