حجاج بن مسروق جعفى: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «از شهداى گرانقدر عاشورا و مؤذّن سید الشهدا«ع». <ref>بحار الأنوار،ج 45،ص 25.</ref> وى...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
از شهداى گرانقدر عاشورا و | '''حجاج بن مسروق جعفی''' از شهداى گرانقدر [[عاشورا]] و موذن [[سیدالشهدا (ع)|سیدالشهدا(ع)]] بود.<ref>بحار الانوار،ج ۴۵،ص ۲۵.</ref> | ||
== زندگینامه == | |||
حجاج بن مسروق اهل [[کوفه]] و از یاران امیرالمومنین(ع) بود. وقتى خبر هجرت [[امام حسین(ع)]] را از مدینه به مکه شنید، خود را به آن حضرت رساند و همراه امام از آنجا به [[کربلا]] آمد. همواره ملازم سیدالشهدا بود و در پنج وقت نماز، اذان مى‌گفت. در مسیر راه، وقتى که امام حسین(ع) به منزلگاه «[[قصر مقاتل|قصر بنى مقاتل]]»رسید و در آنجا خیمه‌گاه [[عبید الله بن حر جعفى|عبیدالله بن حر جعفى]] را دید، حجاج بن مسروق را در پى او فرستاد تا او را به پیوستن به امام فراخواند. <ref>عنصر شجاعت،ج۱،ص ۸۰.</ref> (گرچه توفیق حسینى شدن نیافت). | |||
هنگامى که کاروان حسین(ع) با سپاه [[حر بن یزید ریاحی|حر]] بر خورد کردند، او به امر امام، اذان ظهر گفت. | |||
در برخى کتب از او با عنوان «مؤذن حسین» یاد کرده‌اند.<ref>انصار الحسین،ص ۶۸.</ref> روز عاشورا به میدان رفت و جنگید و غرق خون نزد امام برگشت. پس از گفتگویى با سیدالشهدا، بار دیگر به میدان رفت و شهید شد. | |||
== منبع == | |||
* [http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=559291&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج۱، ص ۱۴۲-۱۴۳.] | |||
== پی‌نوشت == | |||
<references /> | |||
[[رده:افراد]] | |||
[[رده:شهیدان کربلا]] | |||
[[رده:شهیدان عاشورا]] | |||
نسخهٔ ۱۴ اکتبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۶:۲۹
حجاج بن مسروق جعفی از شهداى گرانقدر عاشورا و موذن سیدالشهدا(ع) بود.[۱]
زندگینامه
حجاج بن مسروق اهل کوفه و از یاران امیرالمومنین(ع) بود. وقتى خبر هجرت امام حسین(ع) را از مدینه به مکه شنید، خود را به آن حضرت رساند و همراه امام از آنجا به کربلا آمد. همواره ملازم سیدالشهدا بود و در پنج وقت نماز، اذان مى‌گفت. در مسیر راه، وقتى که امام حسین(ع) به منزلگاه «قصر بنى مقاتل»رسید و در آنجا خیمه‌گاه عبیدالله بن حر جعفى را دید، حجاج بن مسروق را در پى او فرستاد تا او را به پیوستن به امام فراخواند. [۲] (گرچه توفیق حسینى شدن نیافت).
هنگامى که کاروان حسین(ع) با سپاه حر بر خورد کردند، او به امر امام، اذان ظهر گفت.
در برخى کتب از او با عنوان «مؤذن حسین» یاد کرده‌اند.[۳] روز عاشورا به میدان رفت و جنگید و غرق خون نزد امام برگشت. پس از گفتگویى با سیدالشهدا، بار دیگر به میدان رفت و شهید شد.