مهرآسا پروینی نژاد

مهرآسا پروینی نژاد (١٣٤٨ ه. ش) از شاعران معاصر ایرانی است.

مهرآسا پروینی نژاد
زادروز	مهر ماه ١٣٤٨ ه.ش سراب
پدر و مادر	بهرام پروینی نژاد
کتاب‌ها	«این شرح تا بی‌نهایت» و «بوی باران»

زندگینامه

مهرآسا پروینی نژاد فرزند بهرام در مهر ماه ١٣٤٨ شمسی در خانواده‌‏ای مذهبی در سراب به دنیا آمد. او از شاعران معاصر فارسی زبان است که در وصف امام حسین (ع)، اشعاری را سروده است. وی تا پایان دوران دبستان را در تهران گذراند و سپس به زادگاهش برگشت و تحصیلات خود را تا پایان دوره متوسطه در آنجا گذراند. وی کارشناسی خود را در رشته زبان و ادبیات فارسی و کارشناسی ارشد را در رشته تاریخ اسلام در دانشگاه تبریز به پایان رساند و سپس به استخدام آموزش و پرورش در آمد و مسئولیت برنامه‌‏ریزی کانون فرهنگی شهید مدرس آموزش و پرورش سراب را به عهده گرفت.

اشعار پروینی نژاد درقالب غزل, مثنوی و رباعی سبکی آیینی و پایداری دارند.

ایشان از شعرای افتخارآفرین در سه دهه اخیر آذربایجان و سراب بوده و منتخب چندین جشنواره شعر از جمله: شعر بسیج، شعر عاشورایی، شعر استانی کوثر مرند، شعر پایداری تبریز و... است.

پروین نژاد مقام اولین شاعر آیینی منطقه شمال‏ غرب کشور در سال ١٣٩٠ شمسی را از آن خود نموده است.

آثار

آثار مهرآسا پروینی نژاد عبارتند از:

«این شرح تا بی‌نهایت» و «بوی باران» که هر دو مجموعه در زمینه آیینی و پایداری هستند. ‏‌‏‏‏‏‏‏

اشعار

گلشن سبز خدا

آیینه‏‌دار قافله‌ کربلا حسین		ای کربلا گرفته ز نامت نوا حسین
هر درد را که نسخه به درمان نداده‌اند		شش گوشه‌ ضریح تو دارالشفا حسین
هر خاک تشنه بوی تو را می‌دهد به من		ای تشنه‏‌کام بادیه کربلا حسین
خیل فرشتگان خدا عاشق تواند		ای خون تو ادامه خون خدا حسین
در حیرتم که می‏‌رسد اینک به گوش من		از خیمه‌‏ها صدای خوش ربَّنا حسین
یعنی هنوز زنده‌‏ای و زنده است عشق		ای تا همیشه جاری و بی‌انتها حسین
ما را به غیر نام تو ذکری نبود و نیست		در هر نفس به یاد تو گفتیم یا حسین
ما سر سپرده نَفَس تشنه توایم		ای تاجدار گلشن سبز خدا حسین
در روز رستخیز فراموشمان نکن		آه ای شفیع شیعه به روز جزا حسین

جز ذکر تو به درد دل ما علاج نیست

ما را به جز شفاعت تو احتیاج نیست

یا حسین

ای دو عالم مست بـویت یا حسین		تشنگی بغض گــلویـت یا حســیـن
آب‏‌ها شرمنده از لب‌‏های تو		آینه مشتـاق رویت یــا حسـیـن
جان مـولا قابل تشخیـص نیست		مثل گل‏‌ها پشت و رویت یا حسین
آفـریـن نـگـذاشـتی بـازی کنند		آب‌‏ها بــا آبـرویـت یـا حسـیـن
شش جهت سوی تو می‏‌چرخد مدام		قـبله یعنی روبه‌‏رویت یـا حسـین
ایـن همـه زنجــیــری زنجــیـر زن		بسته یک تار مــویـت یا حسیـن
چـهـارده قــرن است کـم می‏‌آورنـد		آسمان‌‏ها پیـش رویت یا حسیـن

منابع

• طرحی نو در دانشنامه شعر عاشورایی، مرضیه محمدزاده، ج 2، ص: 971-972.