امیر اکبرزاده: تفاوت میان نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱۱۱: | خط ۱۱۱: | ||
*[[کاروان شعر عاشورا|محمد علی مجاهدی، ''کاروان شعر عاشورا''، زمزم هدایت، ج۱ ، ص ۵۴۵-۵۴۶.]] | *[[کاروان شعر عاشورا|محمد علی مجاهدی، ''کاروان شعر عاشورا''، زمزم هدایت، ج۱ ، ص ۵۴۵-۵۴۶.]] | ||
{{شاعران}} | |||
[[رده:شاعران]] | [[رده:شاعران]] | ||
[[رده:شاعران معاصر]] | [[رده:شاعران معاصر]] | ||
[[رده:شاعران فارسی زبان]] | [[رده:شاعران فارسی زبان]] | ||
[[رده:شاعران ایرانی]] | [[رده:شاعران ایرانی]] |
نسخهٔ کنونی تا ۹ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۶:۴۰
امیر اکبرزاده (زاده 1359 در قم) شاعر ایرانی است.
آثار[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- آتش زیر چتر باران
- باد پستچی خوبی نیست
- پروانههای کولی
- تو ماه میروی
- تمام آدمها یک خواب میبینند
- چراغ پنجرهها روشن است
اشعار[ویرایش | ویرایش مبدأ]
رباعى[ویرایش | ویرایش مبدأ]
او منتظر وقت سفر بود، نبود؟ | مشتاق گذشتن از خطر بود، نبود؟ | |
تا لحظۀ آخر به خودش فکر نکرد | شش ماهه کفن پوش پدر بود، نبود؟ |
افتاده روى خاک تن دریا به حضرت ابو فاضل(ع)[ویرایش | ویرایش مبدأ]
دنبال ردّ پاىِ که مىگردد | بر خاکهاى تبزدۀ صحرا؟ | |
دنبال بىنشانِ نشان کیست | مجنون گمشده؟! نه خودِ لیلا! | |
افتاده به شماره نفسهایش | پژمرده است باغ لبان او | |
افتاده است لرزه به زانویش | چیزى نمانده است که او از پا... | |
با چشمهاى مضطربش دارد | از عمق زخم حادثه مىگوید | |
از ظهر خشکسالىِ باغى سبز | یک عصر قبل از آنکه رسد فردا | |
دنبال ردّ پاى نگاهش رفت | بغضى شکفت گوشۀ چشمانش | |
آتش زبانه مىکشد از سینهش | هُرم عطش گرفته گلویش را | |
پشت سرش هر آنچه که بود و بود | هجده گل سپید که قرمز شد | |
پژمرده است باغ میان خون | خشکیده است باغ لب دریا | |
از باغ مانده دسته گلى پرپر | هجده گلى که هدیه به یک تن شد | |
یک دسته گل به نیّت یک مادر | یک دسته گل به خاطر یک زهرا | |
امّا نگاه او به کجا مىرفت | تنها به سمت غربت نخلستان؟ | |
آنجا کنار رود چه مىخواهد؟ | بوى گلى شنیده مگر آنجا؟ | |
بر خاک داغ قدمهایش | هر گوشه مىروند، مگر یابند | |
نام و نشان گمشدهاى از عشق | تعبیر عاشقانۀ یک معنا | |
مىبیند از دریچۀ چشمى خیس | باور ندارد آنچه که مىبیند | |
افتاده قرص ماه میان خون | افتاده روى خاک تن دریا | |
دنبال ردّپاىِ...نمىگردد | افتاده روى خاک دو دست آب | |
افتاده روى خاک،کنار مشک | دستان آبآور یک سقا! |