سوید بن‌ عمرو بن‌ ابی‌ مطاع‌: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۲: خط ۲۲:
| آثار              =
| آثار              =
| نقش های برجسته              =از یاران امام حسین (ع) و شهدای کربلا
| نقش های برجسته              =از یاران امام حسین (ع) و شهدای کربلا
}}'''سوید بن عمرو بن ابی مطاع''' از یاران [[امام حسین (ع)]]<ref>-رجال طوسی، شیخ طوسی، ابوجعفر محمد بن حسن، به کوشش محمد صادق آل بحر العلوم، نجف: ۱۳۸۱ ﻫ ق.، ص۷۴.</ref> و از شهدای [[کربلا]] در روز [[عاشورا]] است.
}}'''سوید بن عمرو بن ابی مطاع''' از یاران [[امام حسین (ع)]]<ref>-رجال طوسی، شیخ طوسی، ابوجعفر محمد بن حسن، به کوشش محمد صادق آل بحر العلوم، نجف: 1381 ﻫ ق.، ص74.</ref> و از شهدای [[کربلا]] در روز [[عاشورا]] است.


== زندگینامه ==
== زندگینامه ==
سُوَیدِ بن‌ عَمرو بن‌ اَبی‌ مَطاع انماری خثعمی'''،''' منسوب به خثعم بن اراش از قبیله‌ اعراب قحطانی در جنوب شبه جزیره و یمنی الاصل بود<ref>- انصار الحسین (ع)، محمد مهدی شمس الدین، ترجمه سید ناصر هاشم زاده، تهران: شرکت چاپ و نشر بین الملل، ۱۳۸۷ ش.، ص ۱۰۳. </ref> که در کوفه می‌زیست. او از شیوخ شیعه و بسیار نمازگزار بود.<ref>- بحار الانوار الجامعه لدرر الائمه الاطهار (ع)، مجلسی، ملا محمد باقر، تهران: مکتبه الاسلامیه، ۱۳۶۲ ش.، ج۴۵، ص۲۴.</ref>  ارباب مقاتل نوشته‌اند که در بسیاری از جنگ‌ها شرکت داشته و تجربه‌ها آموخته بود.<ref>- رک : تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمد بن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ ۱۳۸۷ ﻫ ق / ۱۹۶۲ ۱۹۶۷ م.، ج۵، ص۴۴۴؛ارشاد القلوب، دیلمی، ابوم محمد حسن بن ابی الحسن، تهران: مرکز نشر کتاب، ۱۳۷۵ ﻫ ق.، ج۲، ص ۹۶؛ مقاتل الطالبیین، اصفهانی، ابوالفرج علی بن حسین، ترجمۀ هاشم رسولی محلاتی، تهران: کتابفروشی صدوق. ، ص۱۰۰.  </ref> ابن شهر آشوب نام او را عَمرو بن‌ اَبی‌ مَطاع ذکر کرده است.<ref>- مناقب آل ابی طالب، ابن شهرآشوب مازندرانی، ابوجعفر رشیدالدین محمدبن علی، قم: انتشارات علامه. ، ج۴، ص۱۰۲.</ref>
سُوَیدِ بن‌ عَمرو بن‌ اَبی‌ مَطاع انماری خثعمی'''،''' منسوب به خثعم بن اراش از قبیله‌ اعراب قحطانی در جنوب شبه جزیره و یمنی الاصل بود<ref>- انصار الحسین (ع)، محمد مهدی شمس الدین، ترجمه سید ناصر هاشم زاده، تهران: شرکت چاپ و نشر بین الملل، 1387 ش.، ص 103. </ref> که در کوفه می‌زیست. او از شیوخ شیعه و بسیار نمازگزار بود.<ref>- بحار الانوار الجامعه لدرر الائمه الاطهار (ع)، مجلسی، ملا محمد باقر، تهران: مکتبه الاسلامیه، 1362 ش.، ج45، ص24.</ref>  ارباب مقاتل نوشته‌اند که در بسیاری از جنگ‌ها شرکت داشته و تجربه‌ها آموخته بود.<ref>- رک : تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمد بن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: 1382 1387 ﻫ ق / 1962 1967 م.، ج5، ص444؛ارشاد القلوب، دیلمی، ابوم محمد حسن بن ابی الحسن، تهران: مرکز نشر کتاب، 1375 ﻫ ق.، ج2، ص 96؛ مقاتل الطالبیین، اصفهانی، ابوالفرج علی بن حسین، ترجمۀ هاشم رسولی محلاتی، تهران: کتابفروشی صدوق. ، ص100.  </ref> ابن شهر آشوب نام او را عَمرو بن‌ اَبی‌ مَطاع ذکر کرده است.<ref>- مناقب آل ابی طالب، ابن شهرآشوب مازندرانی، ابوجعفر رشیدالدین محمدبن علی، قم: انتشارات علامه. ، ج4، ص102.</ref>
==نقش در واقعه کربلا==
==نقش در واقعه کربلا==
سُوَیدِ بن‌ عَمرو و [[بشیر بن عمرو حضرمی‌|بشر (بشیر) بن عمرو حضرمی]] آخرین اصحاب امام حسین (ع) بودند که تا آخرین لحظات باقی مانده و بعد از شهادت امام حسین (ع) به [[شهادت]] رسیدند.<ref>- تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمد بن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ ۱۳۸۷ ﻫ ق / ۱۹۶۲ ۱۹۶۷ م.، ج۵، ص۴۴۴.</ref>
سُوَیدِ بن‌ عَمرو و [[بشیر بن عمرو حضرمی‌|بشر (بشیر) بن عمرو حضرمی]] آخرین اصحاب امام حسین (ع) بودند که تا آخرین لحظات باقی مانده و بعد از شهادت امام حسین (ع) به [[شهادت]] رسیدند.<ref>- تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمد بن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: 1382 1387 ﻫ ق / 1962 1967 م.، ج5، ص444.</ref>


سوید پس‌ از شهادت [[اسلم‌ بن عمرو ترکی|اسلم]]<nowiki/>‌، به خدمت امام حسین (ع) رسید و به او سلام داد و از حضور آن حضرت اذن جهاد طلبید. امام حسین (ع) به او اذن داد و فرمود: ”و نحن خلقک“ سپس فرمود: ”فَمِنْهُم‌ مَن‌ْ قَضی‌' نَحْبَه‌ وَ مِنْهُم‌ْ مَن‌ْ ینْتَظِرْ وَ ما بَدَّلوُا تَبْدیلاً“<ref>- قرآن مجید، سوره احزاب، آیه ۳۳. </ref>  
سوید پس‌ از شهادت [[اسلم‌ بن عمرو ترکی|اسلم]]<nowiki/>‌، به خدمت امام حسین (ع) رسید و به او سلام داد و از حضور آن حضرت اذن جهاد طلبید. امام حسین (ع) به او اذن داد و فرمود: ”و نحن خلقک“ سپس فرمود: ”فَمِنْهُم‌ مَن‌ْ قَضی‌' نَحْبَه‌ وَ مِنْهُم‌ْ مَن‌ْ ینْتَظِرْ وَ ما بَدَّلوُا تَبْدیلاً“<ref>- قرآن مجید، سوره احزاب، آیه 33. </ref>  


او‌ به‌ میدان‌ رفت‌ و‌ جنگید. رجز زیر او منسوب است:
او‌ به‌ میدان‌ رفت‌ و‌ جنگید. رجز زیر او منسوب است:
خط ۵۲: خط ۵۲:
پیش آی تا شیر عرصه‌های نبرد، حمزه سیدالشهدا و جعفر طیار را که در فراترین و والاترین جایگاه بهشت است را ملاقات کنی.
پیش آی تا شیر عرصه‌های نبرد، حمزه سیدالشهدا و جعفر طیار را که در فراترین و والاترین جایگاه بهشت است را ملاقات کنی.


سوید از فزونی‌ زخم‌ها در بین‌ کشتگان ‌به‌ روی‌ زمین‌ افتاد و به‌ همین‌ حال‌ بود و حرکتی‌ از او دیده‌ نمی‌شد. تا وقتی‌ که‌ شنید سپاهیان‌ [[عمر بن سعد|عمر بن‌ سعد]] فریاد می‌زدند که‌ امام حسین‌ (ع) کشته‌ شد. از شنیدن‌ این‌ خبر، بی‌تاب‌ شده و با اندک توانی که داشت، از کفش‌ خود خنجری را که مخفی کرده بود، بیرون‌ آورد و به‌ جنگ‌ با دشمنان‌ مشغول‌ شد تا به‌ شهادت‌ رسید. او آخرین‌ شهید کربلا بود.<ref>- تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمد بن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ ۱۳۸۷ ﻫ ق / ۱۹۶۲ ۱۹۶۷ م.، ج۵، ص۴۵۳؛ اللهوف فی قتلی الطفوف (مقتل الحسین)، ابن طاووس، علی بن موسی بن محمد، نجف: مکتبه الحیدریه، ۱۳۸۵ ﻫ ق. ، ص۱۳۷. </ref> قاتل او [[عروه بن بکار تغلبی|عروة بن بکار]] و [[زید بن ورقاء]] بودند.
سوید از فزونی‌ زخم‌ها در بین‌ کشتگان ‌به‌ روی‌ زمین‌ افتاد و به‌ همین‌ حال‌ بود و حرکتی‌ از او دیده‌ نمی‌شد. تا وقتی‌ که‌ شنید سپاهیان‌ [[عمر بن سعد|عمر بن‌ سعد]] فریاد می‌زدند که‌ امام حسین‌ (ع) کشته‌ شد. از شنیدن‌ این‌ خبر، بی‌تاب‌ شده و با اندک توانی که داشت، از کفش‌ خود خنجری را که مخفی کرده بود، بیرون‌ آورد و به‌ جنگ‌ با دشمنان‌ مشغول‌ شد تا به‌ شهادت‌ رسید. او آخرین‌ شهید کربلا بود.<ref>- تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمد بن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: 1382 1387 ﻫ ق / 1962 1967 م.، ج5، ص453؛ اللهوف فی قتلی الطفوف (مقتل الحسین)، ابن طاووس، علی بن موسی بن محمد، نجف: مکتبه الحیدریه، 1385 ﻫ ق. ، ص137. </ref> قاتل او [[عروه بن بکار تغلبی|عروة بن بکار]] و [[زید بن ورقاء]] بودند.


سوید به هنگام شهادت حدود ۷۰ سال سن داشت. وی را سوید بن عمر، سوید بن‌ اَبی‌ مَطاع، [[عمرو بن‌ مطاع‌ جعفی‌|عمرو بن مطاع جُعفی]] و سوید بن عمیر بن‌ اَبی‌ مَطاع انماری نیز گفته‌اند.<ref>- آینه داران آفتاب، سنگری، محمد رضا، تهران : شرکت چاپ و نشر بین الملل، ۱۳۸۸ ش.، ج۲، ص۱۳۹۴. </ref>  
سوید به هنگام شهادت حدود 70 سال سن داشت. وی را سوید بن عمر، سوید بن‌ اَبی‌ مَطاع، [[عمرو بن‌ مطاع‌ جعفی‌|عمرو بن مطاع جُعفی]] و سوید بن عمیر بن‌ اَبی‌ مَطاع انماری نیز گفته‌اند.<ref>- آینه داران آفتاب، سنگری، محمد رضا، تهران : شرکت چاپ و نشر بین الملل، 1388 ش.، ج2، ص1394. </ref>  


در زیارت نامه‌ها نام وی ذکر نشده است.<ref>- رک : تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمد بن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ ۱۳۸۷ ﻫ ق / ۱۹۶۲ ۱۹۶۷ م.، ج۵، ص۴۵۳؛رجال طوسی، شیخ طوسی، ابوجعفر محمد بن حسن، به کوشش محمد صادق آل بحر العلوم، نجف: ۱۳۸۱ ﻫ ق.، ص۱۰۱.</ref>
در زیارت نامه‌ها نام وی ذکر نشده است.<ref>- رک : تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمد بن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: 1382 1387 ﻫ ق / 1962 1967 م.، ج5، ص453؛رجال طوسی، شیخ طوسی، ابوجعفر محمد بن حسن، به کوشش محمد صادق آل بحر العلوم، نجف: 1381 ﻫ ق.، ص101.</ref>
==منبع==
==منبع==


* [http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=2588126&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، ص۴۷۳-۴۷۵.]
* [http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=2588126&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، ص473-475.]


==پی نوشت==
==پی نوشت==
خط ۶۷: خط ۶۷:
<references />
<references />
[[رده:شهیدان عاشورا]]
[[رده:شهیدان عاشورا]]
[[en:Suwayd b. Amr al-Khath'ami]]

نسخهٔ ‏۵ مهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۱:۰۸

مزار یاران امام حسین(ع).jpg
اطلاعات اصحاب امام حسین (ع)
نام کامل سُوَیدِ بن‌ عَمرو بن‌ اَبی‌ مَطاع انماری خثعمی
نقش های برجسته از یاران امام حسین (ع) و شهدای کربلا

سوید بن عمرو بن ابی مطاع از یاران امام حسین (ع)[۱] و از شهدای کربلا در روز عاشورا است.

زندگینامه

سُوَیدِ بن‌ عَمرو بن‌ اَبی‌ مَطاع انماری خثعمی، منسوب به خثعم بن اراش از قبیله‌ اعراب قحطانی در جنوب شبه جزیره و یمنی الاصل بود[۲] که در کوفه می‌زیست. او از شیوخ شیعه و بسیار نمازگزار بود.[۳] ارباب مقاتل نوشته‌اند که در بسیاری از جنگ‌ها شرکت داشته و تجربه‌ها آموخته بود.[۴] ابن شهر آشوب نام او را عَمرو بن‌ اَبی‌ مَطاع ذکر کرده است.[۵]

نقش در واقعه کربلا

سُوَیدِ بن‌ عَمرو و بشر (بشیر) بن عمرو حضرمی آخرین اصحاب امام حسین (ع) بودند که تا آخرین لحظات باقی مانده و بعد از شهادت امام حسین (ع) به شهادت رسیدند.[۶]

سوید پس‌ از شهادت اسلم‌، به خدمت امام حسین (ع) رسید و به او سلام داد و از حضور آن حضرت اذن جهاد طلبید. امام حسین (ع) به او اذن داد و فرمود: ”و نحن خلقک“ سپس فرمود: ”فَمِنْهُم‌ مَن‌ْ قَضی‌' نَحْبَه‌ وَ مِنْهُم‌ْ مَن‌ْ ینْتَظِرْ وَ ما بَدَّلوُا تَبْدیلاً“[۷]

او‌ به‌ میدان‌ رفت‌ و‌ جنگید. رجز زیر او منسوب است:

اَقدِم حُسَین الیومَ تلقی اَحمَدا
وَ حَسَناً کالبدر لانی الا سعدا
حَمزَةَ لیثُ اللهُ یدعی اسدا
و شَیخک الخیر عَلیاً النَّدی
وَ عَمَّکَ القَرمَ الهُمامَ الا رَشدا
وَ ذالجناحین تَبَوَّا مقعدا
فی جنَّة الفردوس یعلوُا صُعُدا

ای حسین! امروز پیش آی تا پیامبر اکرم (ص) و پدر بزگوار و بخشنده خویش، علی را دیدار کنی. پیش‌تر آی تا حسن را که چونان ماه در میان کامروایان خوشبخت می‌درخشد، دیدار کنی.

پیش آی تا شیر عرصه‌های نبرد، حمزه سیدالشهدا و جعفر طیار را که در فراترین و والاترین جایگاه بهشت است را ملاقات کنی.

سوید از فزونی‌ زخم‌ها در بین‌ کشتگان ‌به‌ روی‌ زمین‌ افتاد و به‌ همین‌ حال‌ بود و حرکتی‌ از او دیده‌ نمی‌شد. تا وقتی‌ که‌ شنید سپاهیان‌ عمر بن‌ سعد فریاد می‌زدند که‌ امام حسین‌ (ع) کشته‌ شد. از شنیدن‌ این‌ خبر، بی‌تاب‌ شده و با اندک توانی که داشت، از کفش‌ خود خنجری را که مخفی کرده بود، بیرون‌ آورد و به‌ جنگ‌ با دشمنان‌ مشغول‌ شد تا به‌ شهادت‌ رسید. او آخرین‌ شهید کربلا بود.[۸] قاتل او عروة بن بکار و زید بن ورقاء بودند.

سوید به هنگام شهادت حدود 70 سال سن داشت. وی را سوید بن عمر، سوید بن‌ اَبی‌ مَطاع، عمرو بن مطاع جُعفی و سوید بن عمیر بن‌ اَبی‌ مَطاع انماری نیز گفته‌اند.[۹]

در زیارت نامه‌ها نام وی ذکر نشده است.[۱۰]

منبع

پی نوشت

  1. -رجال طوسی، شیخ طوسی، ابوجعفر محمد بن حسن، به کوشش محمد صادق آل بحر العلوم، نجف: 1381 ﻫ ق.، ص74.
  2. - انصار الحسین (ع)، محمد مهدی شمس الدین، ترجمه سید ناصر هاشم زاده، تهران: شرکت چاپ و نشر بین الملل، 1387 ش.، ص 103.
  3. - بحار الانوار الجامعه لدرر الائمه الاطهار (ع)، مجلسی، ملا محمد باقر، تهران: مکتبه الاسلامیه، 1362 ش.، ج45، ص24.
  4. - رک : تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمد بن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: 1382 – 1387 ﻫ ق / 1962 – 1967 م.، ج5، ص444؛ارشاد القلوب، دیلمی، ابوم محمد حسن بن ابی الحسن، تهران: مرکز نشر کتاب، 1375 ﻫ ق.، ج2، ص 96؛ مقاتل الطالبیین، اصفهانی، ابوالفرج علی بن حسین، ترجمۀ هاشم رسولی محلاتی، تهران: کتابفروشی صدوق. ، ص100.
  5. - مناقب آل ابی طالب، ابن شهرآشوب مازندرانی، ابوجعفر رشیدالدین محمدبن علی، قم: انتشارات علامه. ، ج4، ص102.
  6. - تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمد بن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: 1382 – 1387 ﻫ ق / 1962 – 1967 م.، ج5، ص444.
  7. - قرآن مجید، سوره احزاب، آیه 33.
  8. - تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمد بن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: 1382 – 1387 ﻫ ق / 1962 – 1967 م.، ج5، ص453؛ اللهوف فی قتلی الطفوف (مقتل الحسین)، ابن طاووس، علی بن موسی بن محمد، نجف: مکتبه الحیدریه، 1385 ﻫ ق. ، ص137.
  9. - آینه داران آفتاب، سنگری، محمد رضا، تهران : شرکت چاپ و نشر بین الملل، 1388 ش.، ج2، ص1394.
  10. - رک : تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمد بن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: 1382 – 1387 ﻫ ق / 1962 – 1967 م.، ج5، ص453؛رجال طوسی، شیخ طوسی، ابوجعفر محمد بن حسن، به کوشش محمد صادق آل بحر العلوم، نجف: 1381 ﻫ ق.، ص101.