ثوره الحسین فی الوجدان الشعبی: تفاوت میان نسخه‌ها
T.ramezani (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
محمد مهدی شمس | {{جعبه اطلاعات کتاب | ||
| عنوان = ثوره الحسین فی الوجدان الشعبی | |||
| عنوان اصلی = | |||
اثر حاضر سومین کتابی است که از این نویسنده دربارهٔ قیام امام حسین | | برگرداننده = | ||
| ویراستار = | |||
| به کوشش = | |||
| تصویر = ثوره الحسین فی الوجدان الشعبی.jpg | |||
| زیرنویس تصویر = | |||
| نویسنده = محمد مهدی شمس الدین | |||
| تصویرگر = | |||
| طراح جلد = | |||
| زبان = | |||
| مجموعه = | |||
| موضوع = | |||
| سبک = | |||
| ناشر = الدارالاسلامیة | |||
| ناشر فارسی = | |||
| محل انتشارات = بیروت | |||
| تاریخ نشر = 1400 | |||
| تاریخ نشر فارسی = | |||
| محل ناشر فارسی = | |||
| نوع رسانه = | |||
| صفحه = 324 | |||
| قطع = وزیری | |||
| اندازه وزن = | |||
| شمارگان = | |||
| نوبت چاپ = اول | |||
| تعداد جلد = | |||
| شابک = | |||
| کتاب‌خانهٔ ملی ایران = | |||
| پس از = | |||
| پیش از = | |||
}}'''ثوره الحسین فی الوجدان الشعبی''' کتابی است درباره‌ی بازتاب قیام [[حسین بن على (ع)|امام حسین]] و یارانش در میان مسلمانان که توسط محمد مهدی شمس الدین نوشته شده است. | |||
==درباره کتاب== | |||
اثر حاضر سومین کتابی است که از این نویسنده دربارهٔ قیام [[امام حسین (ع)]] و یارانش منتشر می‌شود. وی در آغاز گفته است کتاب دیگری با عنوان قصة الثّورة از وی عرضه خواهد شد و با آن، پژوهش وی دربارهٔ [[حسین بن على (ع)|امام حسین]] به فرجام می‌رسد، اما تاکنون این کتاب منتشر نشده است. | |||
در کتاب حاضر به بازتاب قیام امام حسین در میان مسلمانان پرداخته شده و مطالب آن در پنج فصل سامان یافته است. در فصل اول با عنوان «مقدمات»، نخست کلمهٔ «ثورة» شرح شده و سپس از موضع مسلمانان درباره قیام امام حسین (در آغاز قیام و پس از آن)، سخن رفته است. آنگاه به نفوذ قیام در ضمیر مردم و شیوه‌های نفوذ آن پرداخته و در ضمن آن ترفندهای امویان برای خنثی کردن قیام امام تبیین شده است. | در کتاب حاضر به بازتاب قیام امام حسین در میان مسلمانان پرداخته شده و مطالب آن در پنج فصل سامان یافته است. در فصل اول با عنوان «مقدمات»، نخست کلمهٔ «ثورة» شرح شده و سپس از موضع مسلمانان درباره قیام امام حسین (در آغاز قیام و پس از آن)، سخن رفته است. آنگاه به نفوذ قیام در ضمیر مردم و شیوه‌های نفوذ آن پرداخته و در ضمن آن ترفندهای امویان برای خنثی کردن قیام امام تبیین شده است. | ||
فصل دوم تا پنجم دربارهٔ چهار تجلی قیام امام حسین در ضمیر مردم است: | فصل دوم تا پنجم دربارهٔ چهار تجلی قیام امام حسین در ضمیر مردم است: [[زیارت]]، [[مرثیه خوانی|مرثیه‌سرایی]]، [[عزادارى|عزاداری]] و [[گریه]]. در فصل دوم، از مشروعیت زیارت و پیشینه آن، پیش از زیارت قبر امام حسین، سخن رفته است. سپس به زیارت امام حسین و اهداف و نصوص شرعی آن پرداخته و دو نمونه از زیارت آن حضرت نقل و تحلیل شده و در پایان به زیارت در اشعار مرثیه اشاره رفته است. این فصل، پیوستی دارد و در آن از زیارت [[حضرت ابوالفضل]] و [[علی اکبر (ع)|علی اکبر]] و [[شهدای کربلا|شهیدان کربلا]] سخن رفته است. | ||
«شعر رثائی» عنوان فصل سوم است که در آن ضمن نقل و تحلیل برخی مراثی درباره امام حسین، به تشویق امامان در سرودن شعر و موضع حکومت‌ها در برابر شاعران و محتوا و مقاصد و ارزش اشعار و تطوّر آن‌ها پرداخته شده است. | |||
فصل چهارم عنوان ندارد، اما موضوع آن عزاداری است. در آغاز این فصل از دو نوع عزاداری برای امام حسین سخن رفته است: | فصل چهارم عنوان ندارد، اما موضوع آن عزاداری است. در آغاز این فصل از دو نوع عزاداری برای امام حسین سخن رفته است: | ||
1. عزاداری خانوادگی، که از عصر عاشورا در کربلا آغاز شد و در دمشق و مدینه ادامه یافت و عزاداران، خانواده‌های شهیدان کربلا بودند. | 1. عزاداری خانوادگی، که از عصر [[عاشورا]] در [[کربلا]] آغاز شد و در دمشق و مدینه ادامه یافت و عزاداران، خانواده‌های شهیدان کربلا بودند. | ||
2. عزاداری عمومی، که مردم کوفه و مدینه با مشاهدهٔ اسیران اهل بیت به عزاداری پرداختند. | 2. عزاداری عمومی، که مردم کوفه و مدینه با مشاهدهٔ اسیران اهل بیت به عزاداری پرداختند. | ||
سپس به عزاداری در دورهٔ امامان اشاره شده و در ادامه از سه دوره عزاداری سخن رفته است: | سپس به عزاداری در دورهٔ امامان اشاره شده و در ادامه از سه دوره عزاداری سخن رفته است: | ||
| خط ۳۰: | خط ۵۷: | ||
آنگاه به چگونگی عزاداری در این دوره‌ها و ویژگی‌های هر دوره پرداخته و دورهٔ اخیر بهتر از دوره‌های پیشین شمرده و اشاراتی به آینده شده است. | آنگاه به چگونگی عزاداری در این دوره‌ها و ویژگی‌های هر دوره پرداخته و دورهٔ اخیر بهتر از دوره‌های پیشین شمرده و اشاراتی به آینده شده است. | ||
فصل پنجم که عنوان ندارد، کمتر از ده صفحه است و در آن به تحلیل گریه و مشروعیت آن پرداخته شده است. | فصل پنجم که عنوان ندارد، کمتر از ده صفحه است و در آن به تحلیل گریه و مشروعیت آن پرداخته شده است. | ||
==ترجمه دیگر== | |||
این اثر با تحقیق سامی غریری (غراوی) منتشر شده، ولی عنوان آن واقعة کربلاء فی الوجدان الشّعبی درج گردیده است (چاپ اول: دارالکتاب الاسلامی، 1426). | |||
ترجمه ای از چاپ مزبور با عنوان رخداد کربلا در نهاد توده‌ها: ترجمهٔ کتاب واقعهٔ کربلا، به قلم محمدجواد معموری، منتشر شده است (چاپ اول: قم، دارالکتاب الاسلامی، 1386). | |||
==جستارهای وابسته== | |||
*[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=945914&pageStatus=0&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author کتابشناسی ثوره الحسین فی الوجدان الشعبی در سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران.] | |||
==منابع== | ==منابع== | ||
کتابشناسی تاریخی امام حسین علیه‌السلام، محمد اسفندیاری، ص 168-169. | *کتابشناسی تاریخی امام حسین علیه‌السلام، محمد اسفندیاری، ص 168-169. | ||
[[رده:کتاب‌ها]] | [[رده:کتاب‌ها]] | ||
[[رده:کتاب‌ها درگروه تاریخ]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۸ آوریل ۲۰۲۱، ساعت ۰۹:۰۲
| ثوره الحسین فی الوجدان الشعبی
| |
|---|---|
 | |
| نویسنده | محمد مهدی شمس الدین |
| ناشر | الدارالاسلامیة |
| محل نشر | بیروت |
| تاریخ نشر | 1400 |
| چاپ | اول |
| تعداد صفحات | 324 |
| قطع | وزیری |
ثوره الحسین فی الوجدان الشعبی کتابی است درباره‌ی بازتاب قیام امام حسین و یارانش در میان مسلمانان که توسط محمد مهدی شمس الدین نوشته شده است.
درباره کتاب[ویرایش | ویرایش مبدأ]
اثر حاضر سومین کتابی است که از این نویسنده دربارهٔ قیام امام حسین (ع) و یارانش منتشر می‌شود. وی در آغاز گفته است کتاب دیگری با عنوان قصة الثّورة از وی عرضه خواهد شد و با آن، پژوهش وی دربارهٔ امام حسین به فرجام می‌رسد، اما تاکنون این کتاب منتشر نشده است.
در کتاب حاضر به بازتاب قیام امام حسین در میان مسلمانان پرداخته شده و مطالب آن در پنج فصل سامان یافته است. در فصل اول با عنوان «مقدمات»، نخست کلمهٔ «ثورة» شرح شده و سپس از موضع مسلمانان درباره قیام امام حسین (در آغاز قیام و پس از آن)، سخن رفته است. آنگاه به نفوذ قیام در ضمیر مردم و شیوه‌های نفوذ آن پرداخته و در ضمن آن ترفندهای امویان برای خنثی کردن قیام امام تبیین شده است.
فصل دوم تا پنجم دربارهٔ چهار تجلی قیام امام حسین در ضمیر مردم است: زیارت، مرثیه‌سرایی، عزاداری و گریه. در فصل دوم، از مشروعیت زیارت و پیشینه آن، پیش از زیارت قبر امام حسین، سخن رفته است. سپس به زیارت امام حسین و اهداف و نصوص شرعی آن پرداخته و دو نمونه از زیارت آن حضرت نقل و تحلیل شده و در پایان به زیارت در اشعار مرثیه اشاره رفته است. این فصل، پیوستی دارد و در آن از زیارت حضرت ابوالفضل و علی اکبر و شهیدان کربلا سخن رفته است.
«شعر رثائی» عنوان فصل سوم است که در آن ضمن نقل و تحلیل برخی مراثی درباره امام حسین، به تشویق امامان در سرودن شعر و موضع حکومت‌ها در برابر شاعران و محتوا و مقاصد و ارزش اشعار و تطوّر آن‌ها پرداخته شده است.
فصل چهارم عنوان ندارد، اما موضوع آن عزاداری است. در آغاز این فصل از دو نوع عزاداری برای امام حسین سخن رفته است:
1. عزاداری خانوادگی، که از عصر عاشورا در کربلا آغاز شد و در دمشق و مدینه ادامه یافت و عزاداران، خانواده‌های شهیدان کربلا بودند.
2. عزاداری عمومی، که مردم کوفه و مدینه با مشاهدهٔ اسیران اهل بیت به عزاداری پرداختند.
سپس به عزاداری در دورهٔ امامان اشاره شده و در ادامه از سه دوره عزاداری سخن رفته است:
1. پس از قیام کربلا تا سقوط بغداد به دست هلاکو.
2. از هنگام سقوط بغداد، یا اندکی پیش از آن، تا عصر جدید.
3. از اوایل عصر جدید تا زمان حاضر.
آنگاه به چگونگی عزاداری در این دوره‌ها و ویژگی‌های هر دوره پرداخته و دورهٔ اخیر بهتر از دوره‌های پیشین شمرده و اشاراتی به آینده شده است.
فصل پنجم که عنوان ندارد، کمتر از ده صفحه است و در آن به تحلیل گریه و مشروعیت آن پرداخته شده است.
ترجمه دیگر[ویرایش | ویرایش مبدأ]
این اثر با تحقیق سامی غریری (غراوی) منتشر شده، ولی عنوان آن واقعة کربلاء فی الوجدان الشّعبی درج گردیده است (چاپ اول: دارالکتاب الاسلامی، 1426). ترجمه ای از چاپ مزبور با عنوان رخداد کربلا در نهاد توده‌ها: ترجمهٔ کتاب واقعهٔ کربلا، به قلم محمدجواد معموری، منتشر شده است (چاپ اول: قم، دارالکتاب الاسلامی، 1386).
جستارهای وابسته[ویرایش | ویرایش مبدأ]
منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- کتابشناسی تاریخی امام حسین علیه‌السلام، محمد اسفندیاری، ص 168-169.