محسن حافظی‌: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(صفحه‌ای تازه حاوی «محسن حافظی، مدّاح اهل بیت (ع)، فرزند علی اکبر، در سال 1335 ه. ش در کاشان متولد شد....» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
محسن حافظی، مدّاح اهل بیت (ع)، فرزند علی اکبر، در سال 1335 ه. ش در کاشان متولد شد. وی از کودکی با غم یتیمی مواجه بود و با محرومیت خو گرفت. حافظی درباره‌ی آغاز شاعری خود می‌گوید: «در پانزده سالگی، توسلی به امام زمان پیدا کردم، احساس نمودم که می‌توانم شعر بگویم و اولین شعرم را برای امام زمان (عج) سرودم که مطلعش این است:
'''محسن حافظی‌''' (١٣٣٥ ه. ش) از شاعران معاصر ایرانی است.
 
{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده
«گر قسمتم شود که ببینم لقای توجان را کنم ز شوق فراوان فدای تو» شعر حافظی بیشتر در زمینه‌ی نوحه، غزل، مرثیه و مدح خاندان پیامبر (ص) است.
| نام                    =  محسن حافظی‌
 
| تصویر                  = محسن حافظی.jpg
حافظی در انجمنهای ادبی کمتر شرکت می‌کند. از آثار او می‌توان «سرود اشک»، «حدیث عشق»، «منشور عاشورا»، «شعله‌های سوزان» و جمع‌آوری آثار برگزیده‌ی شاعران در چند مجلد را نام برد. <ref> سخنوران نامی معاصر ایران؛ ج 2، ص 1046.</ref>
| توضیح تصویر            =
| نام اصلی              =
| زمینه فعالیت          =
| ملیت                  =
| تاریخ تولد            =١٣٣٥ ه.ش
| محل تولد                =کاشان
| والدین                = 
| تاریخ مرگ              =
| محل مرگ                =
| علت مرگ                =
| محل زندگی              =
| مختصات محل زندگی        =
| مدفن                  =
|مذهب                    =
|در زمان حکومت          =
|اتفاقات مهم            =
| نام دیگر              =
|لقب                    =
|بنیانگذار              =
| پیشه                  =
| سال‌های نویسندگی        =
|سبک نوشتاری            =
|کتاب‌ها                =سرود اشک»، «حدیث عشق»، «منشور عاشورا» و «شعله‌های سوزان»
|مقاله‌ها                =
|نمایشنامه‌ها            =
|فیلم‌نامه‌ها              =
|دیوان اشعار            =
|تخلص                    =
|فیلم ساخته بر اساس اثر =
| همسر                    =
| شریک زندگی            =
| فرزندان                =
|تحصیلات                  =
|دانشگاه                =
|حوزه                  =
|شاگرد                  =
|استاد                  =
|علت شهرت              =
| تأثیرگذاشته بر        =
| تأثیرپذیرفته از        =
| وب‌گاه                  =
| imdb_id                =
| soure_id              =
| جوایز اسکار            =
| جوایز آفی              =
| جایزه اریل            =
| جوایز بافتا            =
| جوایز سزار            =
| جوایز امی              =
| filmfareawards        =
| جوایز جمینای            =
| جوایز گوی طلایی        =
| جوایز تمشک طلایی        =
| جوایز گویا            =
| جوایز گرمی            =
| جوایز ایفتا            =
| جوایز لورنس الیور      =
| naacpimageawards      =
| جوایز فیلم ملی        =
| جوایز ساگه            =
| جوایز تونی            =
| جوایز سیمرغ بلورین    =
| جوایز جشن سینمای ایران =
| جوایز حافظ            =
| جوایز                  =
|گفتاورد                =
|امضا                  =
}}
==زندگینامه==
محسن حافظی، مداح [[اهل بیت|اهل بیت(ع)]]، فرزند علی‌اکبر، در سال ١٣٣٥ ه. ش در کاشان متولد شد. وی از کودکی با غم یتیمی مواجه بود و با محرومیت خو گرفت. حافظی درباره‌ی آغاز شاعری خود می‌گوید: «در پانزده سالگی، توسلی به امام زمان پیدا کردم، احساس نمودم که می‌توانم شعر بگویم و اولین شعرم را برای امام زمان(عج) سرودم که مطلعش این است:  
{|
|گر قسمتم شود که ببینم لقای توجان را
|
|کنم ز شوق فراوان فدای تو
|}
حافظی در انجمنهای ادبی کمتر شرکت می‌کند و شعرش بیشتر در زمینه‌ی نوحه، غزل، مرثیه و مدح خاندان پیامبر(ص) است.  


==آثار==
از آثار او می‌توان «[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=978967&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author سرود اشک]»، «حدیث عشق»، «[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=516243&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author منشور عاشورا]»، «[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=3251232&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author شعله‌های سوزان]» و جمع‌آوری آثار برگزیده‌ی شاعران در چند مجلد را نام برد.<ref> سخنوران نامی معاصر ایران؛ ج ۲، ص ۱۰۴۶.</ref>


==اشعار==
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب| ای مظهر اراده و امید یا حسین‌|احیاگر طریقه‌ی توحید یا حسین }}
{{ب| ای مظهر اراده و امید یا [[حسین‌]]|احیاگر طریقه‌ی توحید یا حسین }}


{{ب| ای ماه آسمان شهادت، شهید عشق‌|مهرت بود تجلی امید یا حسین }}
{{ب| ای ماه آسمان شهادت، شهید عشق‌|مهرت بود تجلی امید یا حسین }}
خط ۲۳: خط ۱۰۱:
{{ب| گر نقد جان به نرد وفا باختی ولیک‌|حق جمله خلق را به تو بخشید یا حسین }}
{{ب| گر نقد جان به نرد وفا باختی ولیک‌|حق جمله خلق را به تو بخشید یا حسین }}


{{ب| زینب پس از شهادت گلهای پرپرت‌|داغ تو را به دشت بلا دید یا حسین <ref>همان؛ ص 1047.</ref> }}
{{ب| زینب پس از شهادت گلهای پرپرت‌|داغ تو را به دشت بلا دید یا حسین <ref>همان؛ ص ۱۰۴۷.</ref> }}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
 
{| style="margin: 0 auto; "
 
| class="b" |<span class="beyt"> مهی که چشم همه اختران بود سویش‌</span>
{{شعر}}
| style="width:2em;" |
{{ب| مهی که چشم همه اختران بود سویش‌|فروغ پرتو خورشید جلوه‌ی رویش }}
| class="b" |<span class="beyt">فروغ پرتو خورشید جلوه‌ی رویش </span>
 
|-
{{ب| طلایه‌دار سپاه مجاهدین عباس‌|که رهروان ره همت‌اند ره پویش }}
| class="b" |<span class="beyt"> طلایه‌دار سپاه مجاهدین [[عباس|عباس‌]]</span>
 
| style="width:2em;" |
{{ب| فراز قله‌ی ایثار با تکاور عشق‌|نهاد پای که تا سر نهند بر کویش }}
| class="b" |<span class="beyt">که رهروان ره همت‌اند ره پویش </span>
 
|-
{{ب| به راه عشق و وفا یکه‌تاز شطّ فرات‌|ز جان گذشت و جدا شد ز تن دو بازویش }}
| class="b" |<span class="beyt"> فراز قله‌ی ایثار با تکاور عشق‌</span>
 
| style="width:2em;" |
{{ب| چو بند مشک به دندان گرفت ساقی بزم‌|بریخت بارش تیر از چهار سو، سویش }}
| class="b" |<span class="beyt">نهاد پای که تا سر نهند بر کویش </span>
 
|-
{{ب| حماسه‌ساز جهاد فرات می‌کوشید|به حفظ آب به تن بود تا که نیرویش }}
| class="b" |<span class="beyt"> به راه عشق و وفا یکه‌تاز شطّ [[فرات|فرات‌]]</span>
 
| style="width:2em;" |
{{ب| فروخت هستی و بر تن خرید تیر بلا|به کوی عشق نگر همّت بلا جویش }}
| class="b" |<span class="beyt">ز جان گذشت و جدا شد ز تن دو بازویش </span>
 
|-
{{ب| دریغ و درد که یکتاپرست وادی عشق‌|شد از عمود، دو تا فرق تا به ابرویش }}
| class="b" |<span class="beyt"> چو بند مشک به دندان گرفت ساقی بزم‌</span>
 
| style="width:2em;" |
{{ب| کشید آه ز دل باغبان چو دید به خون‌|کنار علقمه افتاد، سرو دلجویش }}
| class="b" |<span class="beyt">بریخت بارش تیر از چهار سو، سویش </span>
 
|-
{{ب| نشست روی زمین و سر برادر را|نهاد چون سر اکبر به روی زانویش }}
| class="b" |<span class="beyt"> حماسه‌ساز جهاد فرات می‌کوشید</span>
 
| style="width:2em;" |
{{ب| چو عطر فاطمه را در فضا شنید آن دم‌|به یاد مادر خود کرد همچو گل بویش }}
| class="b" |<span class="beyt">به حفظ آب به تن بود تا که نیرویش </span>
 
|-
{{ب| به ابر خون چو نهان دید ماه را خورشید|خمید قامت او چون هلال ابرویش }}
| class="b" |<span class="beyt"> فروخت هستی و بر تن خرید تیر بلا</span>
 
| style="width:2em;" |
{{ب| امیر هر دو جهانیم «حافظی» زان رو|غلام حلقه به گوشیم بر سر کویش <ref>همان با ص 1049.</ref> }}
| class="b" |<span class="beyt">به کوی عشق نگر همّت بلا جویش </span>
 
|-
{{ب| هرکس شنید واقعه‌ی کربلا گریست‌|تنها نه بر تو دیده‌ی اهل ولا گریست }}
| class="b" |<span class="beyt"> دریغ و درد که یکتاپرست وادی عشق‌</span>
 
| style="width:2em;" |
{{ب| یک دشت نینوا ز نوای تو شد بلند|بر ناله‌ی غریبی تو نینوا گریست }}
| class="b" |<span class="beyt">شد از عمود، دو تا فرق تا به ابرویش </span>
 
|-
{{ب| یک آسمان ستاره به یاد تو چشم ما|ای مهر پر فروغ سپهر ولا گریست }}
| class="b" |<span class="beyt"> کشید آه ز دل باغبان چو دید به خون‌</span>
 
| style="width:2em;" |
{{ب| در سوگ جانگداز تو ای دلنواز خلق‌|هرکس که شد به دام غمت مبتلا گریست }}
| class="b" |<span class="beyt">کنار علقمه افتاد، سرو دلجویش </span>
 
|-
{{ب| بر طوف شمع روی تو در بزم اشتیاق‌|پروانه بال و پر زد و سر تا به پا گریست }}
| class="b" |<span class="beyt"> نشست روی زمین و سر برادر را</span>
 
| style="width:2em;" |
{{ب| در روضه‌های خلد برین ختم الانبیا|هم چون علی و فاطمه و مجتبی گریست }}
| class="b" |<span class="beyt">نهاد چون سر [[علی اکبر (ع)|اکبر]] به روی زانویش </span>
 
|-
{{ب| چهل سال از فراق تو یعقوب کربلا|این یوسف فتاده به دشت بلا گریست <ref>منشور عاشورا، ص 56.</ref>  }}
| class="b" |<span class="beyt"> چو عطر فاطمه را در فضا شنید آن دم‌</span>
{{پایان شعر}}
| style="width:2em;" |
 
| class="b" |<span class="beyt">به یاد مادر خود کرد همچو گل بویش </span>
 
|-
 
| class="b" |<span class="beyt"> به ابر خون چو نهان دید ماه را خورشید</span>
 
| style="width:2em;" |
 
| class="b" |<span class="beyt">خمید قامت او چون هلال ابرویش </span>
 
|-
| class="b" |<span class="beyt"> امیر هر دو جهانیم «حافظی» زان رو</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">غلام حلقه به گوشیم بر سر کویش <ref>همان با ص ۱۰۴۹.</ref> </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> هرکس شنید واقعه‌ی [[کربلا]] گریست‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">تنها نه بر تو دیده‌ی اهل ولا گریست </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> یک دشت نینوا ز نوای تو شد بلند</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">بر ناله‌ی غریبی تو [[نینوا]] گریست </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> یک آسمان ستاره به یاد تو چشم ما</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">ای مهر پر فروغ سپهر ولا گریست </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> در سوگ جانگداز تو ای دلنواز خلق‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">هرکس که شد به دام غمت مبتلا گریست </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> بر طوف شمع روی تو در بزم اشتیاق‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">پروانه بال و پر زد و سر تا به پا گریست </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> در روضه‌های خلد برین ختم الانبیا</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">هم چون علی و فاطمه و مجتبی گریست </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> چهل سال از فراق تو یعقوب کربلا</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">این یوسف فتاده به دشت بلا گریست <ref>منشور عاشورا، ص ۵۶.</ref>  </span>
|}
<br />


==منابع==
==منابع==


دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌ ص: 1509-1510.
*[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=700738&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌ ۲، ص: ۱۵۰۹-۱۵۱۰.]


==پی نوشت==
==پی نوشت==
خط ۸۴: خط ۱۹۵:
[[رده:شاعران فارسی زبان]]
[[رده:شاعران فارسی زبان]]
[[رده:شاعران معاصر]]
[[رده:شاعران معاصر]]
<references />{{شاعران}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۷ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۶:۴۹

محسن حافظی‌ (١٣٣٥ ه. ش) از شاعران معاصر ایرانی است.

محسن حافظی‌
محسن حافظی.jpg
زادروز ١٣٣٥ ه.ش
کاشان
کتاب‌ها سرود اشک»، «حدیث عشق»، «منشور عاشورا» و «شعله‌های سوزان»

زندگینامه[ویرایش | ویرایش مبدأ]

محسن حافظی، مداح اهل بیت(ع)، فرزند علی‌اکبر، در سال ١٣٣٥ ه. ش در کاشان متولد شد. وی از کودکی با غم یتیمی مواجه بود و با محرومیت خو گرفت. حافظی درباره‌ی آغاز شاعری خود می‌گوید: «در پانزده سالگی، توسلی به امام زمان پیدا کردم، احساس نمودم که می‌توانم شعر بگویم و اولین شعرم را برای امام زمان(عج) سرودم که مطلعش این است:

گر قسمتم شود که ببینم لقای توجان را کنم ز شوق فراوان فدای تو

حافظی در انجمنهای ادبی کمتر شرکت می‌کند و شعرش بیشتر در زمینه‌ی نوحه، غزل، مرثیه و مدح خاندان پیامبر(ص) است.

آثار[ویرایش | ویرایش مبدأ]

از آثار او می‌توان «سرود اشک»، «حدیث عشق»، «منشور عاشورا»، «شعله‌های سوزان» و جمع‌آوری آثار برگزیده‌ی شاعران در چند مجلد را نام برد.[۱]

اشعار[ویرایش | ویرایش مبدأ]

ای مظهر اراده و امید یا حسین‌ احیاگر طریقه‌ی توحید یا حسین
ای ماه آسمان شهادت، شهید عشق‌ مهرت بود تجلی امید یا حسین
بر سر نهاده افسر سلطانی جهان‌ هرکس غلام کوی تو گردید یا حسین
گوش دلم به محفل عشاق بی‌قرار دائم سخن ز وصف تو بشنید یا حسین
عالی‌ترین حماسه‌ی تاریخ نهضتت‌ باشد قیام سرخ تو جاوید یا حسین
برگرد ماهروی تو هفتاد و یک شهید گردیده‌اند زهره و ناهید یا حسین
در دشت خون چو لاله علی اکبر جوان‌ پرپر به پیش چشم تو گردید یا حسین
گر نقد جان به نرد وفا باختی ولیک‌ حق جمله خلق را به تو بخشید یا حسین
زینب پس از شهادت گلهای پرپرت‌ داغ تو را به دشت بلا دید یا حسین [۲]
مهی که چشم همه اختران بود سویش‌ فروغ پرتو خورشید جلوه‌ی رویش
طلایه‌دار سپاه مجاهدین عباس‌ که رهروان ره همت‌اند ره پویش
فراز قله‌ی ایثار با تکاور عشق‌ نهاد پای که تا سر نهند بر کویش
به راه عشق و وفا یکه‌تاز شطّ فرات‌ ز جان گذشت و جدا شد ز تن دو بازویش
چو بند مشک به دندان گرفت ساقی بزم‌ بریخت بارش تیر از چهار سو، سویش
حماسه‌ساز جهاد فرات می‌کوشید به حفظ آب به تن بود تا که نیرویش
فروخت هستی و بر تن خرید تیر بلا به کوی عشق نگر همّت بلا جویش
دریغ و درد که یکتاپرست وادی عشق‌ شد از عمود، دو تا فرق تا به ابرویش
کشید آه ز دل باغبان چو دید به خون‌ کنار علقمه افتاد، سرو دلجویش
نشست روی زمین و سر برادر را نهاد چون سر اکبر به روی زانویش
چو عطر فاطمه را در فضا شنید آن دم‌ به یاد مادر خود کرد همچو گل بویش
به ابر خون چو نهان دید ماه را خورشید خمید قامت او چون هلال ابرویش
امیر هر دو جهانیم «حافظی» زان رو غلام حلقه به گوشیم بر سر کویش [۳]
هرکس شنید واقعه‌ی کربلا گریست‌ تنها نه بر تو دیده‌ی اهل ولا گریست
یک دشت نینوا ز نوای تو شد بلند بر ناله‌ی غریبی تو نینوا گریست
یک آسمان ستاره به یاد تو چشم ما ای مهر پر فروغ سپهر ولا گریست
در سوگ جانگداز تو ای دلنواز خلق‌ هرکس که شد به دام غمت مبتلا گریست
بر طوف شمع روی تو در بزم اشتیاق‌ پروانه بال و پر زد و سر تا به پا گریست
در روضه‌های خلد برین ختم الانبیا هم چون علی و فاطمه و مجتبی گریست
چهل سال از فراق تو یعقوب کربلا این یوسف فتاده به دشت بلا گریست [۴]


منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]

پی نوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  1. سخنوران نامی معاصر ایران؛ ج ۲، ص ۱۰۴۶.
  2. همان؛ ص ۱۰۴۷.
  3. همان با ص ۱۰۴۹.
  4. منشور عاشورا، ص ۵۶.