علی باقرزاده: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
T.ramezani (بحث | مشارکتها) (صفحه‌ای تازه حاوی «علی باقر زاده متخلّص به «بقا» به سال 1308 ه. ش در مشهد دیده به جهان گشود. پدر و ما...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''علی باقر زاده''' یکی از شاعران معاصر است. | |||
{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده | |||
| نام =علی باقر زاده | |||
| تصویر =علی باقر زاده.jpg | |||
| توضیح تصویر = | |||
| نام اصلی = | |||
| زمینه فعالیت = | |||
| ملیت = | |||
| تاریخ تولد =1308 ه. ش | |||
| محل تولد = | |||
| والدین = | |||
| تاریخ مرگ = | |||
| محل مرگ = | |||
| علت مرگ = | |||
| محل زندگی = | |||
| مختصات محل زندگی = | |||
| مدفن = | |||
|مذهب = | |||
|در زمان حکومت = | |||
|اتفاقات مهم = | |||
| نام دیگر = | |||
|لقب = | |||
|بنیانگذار = | |||
| پیشه = | |||
| سال‌های نویسندگی = | |||
|سبک نوشتاری = | |||
|کتاب‌ها = «کتاب ده مقاله»، «لطیفه‌ها»، «زندگی طراز یزدی»، «چهل حدیث منظوم از حضرت رضا (ع)»، سفرنامه‌ی حج به نام «وقوفی در عرفات» و ... | |||
|مقاله‌ها = | |||
|نمایشنامه‌ها = | |||
|فیلم‌نامه‌ها = | |||
|دیوان اشعار = | |||
|تخلص =«بقا» | |||
|فیلم ساخته بر اساس اثر= | |||
| همسر = | |||
| شریک زندگی = | |||
| فرزندان = | |||
|تحصیلات = | |||
|دانشگاه = | |||
|حوزه = | |||
|شاگرد = | |||
|استاد = | |||
|علت شهرت = | |||
| تأثیرگذاشته بر = | |||
| تأثیرپذیرفته از = | |||
| وب‌گاه = | |||
|گفتاورد = | |||
|امضا = | |||
}} | |||
==زندگینامه== | |||
علی باقر زاده متخلّص به «بقا» به سال 1308 ه. ش در مشهد دیده به جهان گشود. پدر و مادرش از یزدی‌هایی هستند که به مشهد مهاجرت کرده و در این شهر رحل اقامت افکندند. | علی باقر زاده متخلّص به «بقا» به سال 1308 ه. ش در مشهد دیده به جهان گشود. پدر و مادرش از یزدی‌هایی هستند که به مشهد مهاجرت کرده و در این شهر رحل اقامت افکندند. | ||
باقر زاده بعد از اتمام تحصیلاتش چون دارای حافظه‌ای قوی بود و به شعر و ادب علاقه‌ای وافر داشت، توانست از محضر اساتیدی چون نوغانی، ادیب نیشابوری، جلال الدین همایی، بدیع الزمان فروزانفر، سعید نفیسی و مجتبی مینویی کسب فیض کند. | باقر زاده بعد از اتمام تحصیلاتش چون دارای حافظه‌ای قوی بود و به شعر و ادب علاقه‌ای وافر داشت، توانست از محضر اساتیدی چون نوغانی، ادیب نیشابوری، جلال الدین همایی، بدیع الزمان فروزانفر، سعید نفیسی و مجتبی مینویی کسب فیض کند. | ||
بقا شاعری هنرمند و خوش ذوق و تواناست و مهارتش بیشتر در سرودن قطعه است. هر چند در انواع شعر طبع آزمایی کرد و از عهده‌ی آن برآمده است. وی با بیشتر شعرای معاصر و سخن‌شناسان مکاتبات ادبی دارد که نمونه‌هایش در دو دیوان امیری فیروز کوهی و احمد گلچین معانی مندرج است. | بقا شاعری هنرمند و خوش ذوق و تواناست و مهارتش بیشتر در سرودن قطعه است. هر چند در انواع شعر طبع آزمایی کرد و از عهده‌ی آن برآمده است. وی با بیشتر شعرای معاصر و سخن‌شناسان مکاتبات ادبی دارد که نمونه‌هایش در دو دیوان [[امیری فیروز کوهی|امیری فیروز کوهی]] و [[گلچین معانی|احمد گلچین معانی]] مندرج است. | ||
بقا علاوه بر شعر در زمینه‌های تحقیقات ادبی نیز دست دارد. آثارش عبارتند از: «کتاب ده مقاله»، «لطیفه‌ها»، «زندگی طراز یزدی»، «چهل حدیث منظوم از حضرت رضا (ع)»، سفرنامه‌ی حج به نام «وقوفی در عرفات» و ... | بقا علاوه بر شعر در زمینه‌های تحقیقات ادبی نیز دست دارد. آثارش عبارتند از: «کتاب ده مقاله»، «لطیفه‌ها»، «زندگی طراز یزدی»، «چهل حدیث منظوم از حضرت رضا (ع)»، سفرنامه‌ی حج به نام «وقوفی در عرفات» و ... | ||
==اشعار== | |||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب| بس که دل داشت آرزوی حسین|عشق، ما را کشید سوی حسین }} | {{ب| بس که دل داشت آرزوی [[حسین]]|عشق، ما را کشید سوی حسین }} | ||
{{ب| هرکجا بود لاله‌ای خونین|یاد آوردم از گلوی حسین }} | {{ب| هرکجا بود لاله‌ای خونین|یاد آوردم از گلوی حسین }} | ||
| خط ۶۰: | خط ۱۰۹: | ||
{{ب| منّت خدای را که ز سر چشمه‌ی «بقا»|جانم چشیده لذّت شُرب مدام را <ref>تجلی عشق در حماسه عاشورا؛ ص 32.</ref> }} | {{ب| منّت خدای را که ز سر چشمه‌ی «بقا»|جانم چشیده لذّت شُرب مدام را <ref>تجلی عشق در حماسه عاشورا؛ ص 32.</ref> }} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج 2، ص: 1269-1270. | *[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=700738&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج 2، ص: 1269-1270.] | ||
==پی نوشت== | ==پی نوشت== | ||
| خط ۷۳: | خط ۱۱۸: | ||
[[رده:شاعران فارسی زبان]] | [[رده:شاعران فارسی زبان]] | ||
[[رده:شاعران معاصر]] | [[رده:شاعران معاصر]] | ||
<references />{{شاعران}} | |||
نسخهٔ کنونی تا ۹ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۳۳
علی باقر زاده یکی از شاعران معاصر است.
| علی باقر زاده | |
|---|---|
 | |
| زادروز | 1308 ه. ش |
| کتاب‌ها | «کتاب ده مقاله»، «لطیفه‌ها»، «زندگی طراز یزدی»، «چهل حدیث منظوم از حضرت رضا (ع)»، سفرنامه‌ی حج به نام «وقوفی در عرفات» و ... |
| تخلص | «بقا» |
زندگینامه[ویرایش | ویرایش مبدأ]
علی باقر زاده متخلّص به «بقا» به سال 1308 ه. ش در مشهد دیده به جهان گشود. پدر و مادرش از یزدی‌هایی هستند که به مشهد مهاجرت کرده و در این شهر رحل اقامت افکندند.
باقر زاده بعد از اتمام تحصیلاتش چون دارای حافظه‌ای قوی بود و به شعر و ادب علاقه‌ای وافر داشت، توانست از محضر اساتیدی چون نوغانی، ادیب نیشابوری، جلال الدین همایی، بدیع الزمان فروزانفر، سعید نفیسی و مجتبی مینویی کسب فیض کند.
بقا شاعری هنرمند و خوش ذوق و تواناست و مهارتش بیشتر در سرودن قطعه است. هر چند در انواع شعر طبع آزمایی کرد و از عهده‌ی آن برآمده است. وی با بیشتر شعرای معاصر و سخن‌شناسان مکاتبات ادبی دارد که نمونه‌هایش در دو دیوان امیری فیروز کوهی و احمد گلچین معانی مندرج است.
بقا علاوه بر شعر در زمینه‌های تحقیقات ادبی نیز دست دارد. آثارش عبارتند از: «کتاب ده مقاله»، «لطیفه‌ها»، «زندگی طراز یزدی»، «چهل حدیث منظوم از حضرت رضا (ع)»، سفرنامه‌ی حج به نام «وقوفی در عرفات» و ...
اشعار[ویرایش | ویرایش مبدأ]
| بس که دل داشت آرزوی حسین | عشق، ما را کشید سوی حسین | |
| هرکجا بود لاله‌ای خونین | یاد آوردم از گلوی حسین | |
| داشت در کربلا به وجه حسن | جلوه‌ها آفتاب روی حسین | |
| جبهه سودم به تربت عبّاس | رو نهادم به خاک کوی حسین | |
| سر نهادم بر آستان حبیب | کاوست مرآت خلق و خوی حسین | |
| من نه تنها دلم به اوست اسیر | بسته دلها به تار مویِ حسین | |
| صبح محشر دل از دریچه‌ی خاک | سر برآرد به جستجوی حسین [۱] |
| کردم طواف تربت پاک امام را | قربانگه حسین علیه السّلام را | |
| سودم بر آستان جلالش سر نیاز | دیدم به چشم قبله گه خاص و عام را | |
| شستم به آب روشن سر چشمه‌ی فرات | از جسم و جان تیره، غبار ظلام را | |
| هَشتم سر نیاز به درگاه بی‌نیاز | کو ره نمود بر درِ سلطان، غلام را | |
| در پیشگاه دوست فکندم به پشت سر | اندیشه‌های باطل و سودای خام را | |
| از بهر پاسداری اطفال بی‌پناه | آورده‌ام به همرهی خویش مام را | |
| تا دجله‌ها ز دیده نماید نثار دوست | بنمودمش مزار شه تشنه کام را | |
| با چشم پر سرشک و زبان بر دعا گشود | بنهاد چون که در حرم قدس گام را | |
| تا سر خطِ امکان دهدم شحنه‌ی نجف | از پادشاه طوس رساندم سلام را | |
| در کاظمین و سامره بوسیدم از ادب | درگاه آستانه‌ی چندین امام را | |
| در بابل و مداین و بغداد و کوفه بود | آثار خیر، امّت خیر الانام را | |
| رفتیم سوی بارگه ماه هاشمی | تا بنگریم جلوه‌ی ماه تمام را | |
| دیدیم در عزای شهیدان به رنگ خون | هر صبح و شام، گنبد فیروزه فام را | |
| آموختم ز مکتب سلطان کربلا | آیین جان سپاری و رسم قیام را | |
| بُد بیرقی به تارک بامش به رنگ سرخ | یعنی به خون خویش بیان کن پیام را | |
| در پیشگاه ظالم و بر دستگاه ظلم | باید قیام کرد و گرفت انتقام را | |
| منّت خدای را که ز سر چشمه‌ی «بقا» | جانم چشیده لذّت شُرب مدام را [۲] |