حسن محمود امین: تفاوت میان نسخه‌ها
T.ramezani (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده | {{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده | ||
| نام = | | نام = حسن محمود امین | ||
| تصویر = | | تصویر = | ||
| توضیح تصویر = | | توضیح تصویر = | ||
| خط ۴۶: | خط ۴۶: | ||
|امضا = | |امضا = | ||
}} | }} | ||
'''حسن محمود امین'''، از شعرای عرب زبانی است که در رثای [[اهل بیت]] اشعاری سروده است. | |||
== زندگینامه == | |||
سیّد حسن بن سیّد محمود بن سیّد علی بن محمد امین معروف به «سیّد حسن قشاقش» و مشهور به «امین» به سال 1299 ه. ق. در قریه‌ی عیترون از توابع «جبل عامل» در لبنان به دنیا آمد. او فاضل و فقیهی دانشمند و تیزفهم بوده و شعرش مقام والایی دارد. وی به سال 1316 هجری وارد عراق شد و به تحصیل و تدریس پرداخت. سپس در سال 1330 هجری به جبل عامل برگشت و تا پایان عمر در آنجا به سر برد. | |||
وی به سال 1368 ه. ق. در بیروت بدرود حیات گفت و پیکر او را به قریه‌ای در بلاد جبل عامل بردند که در آخر عمر آنجا می‌زیست. <ref>اعیان الشیعه؛ ج 5، ص 284، ادب الطف؛ ج 9، ص 331.</ref> | |||
== آثار == | |||
* رسالة فی الرد علی الوهابیة | |||
* رساله‌ای است در ردّ وهابیت | |||
* مجلد فی الطهارة | |||
* منظومة فی الاجتهاد و التقلید در مسائل فقهی و ... | |||
== نمونه اشعار == | |||
حسن محمود در وصف [[شهدای کربلا]] چنین سروده است: <ref>همان؛ ص 330.</ref> | |||
حسن محمود در وصف شهدای کربلا چنین سروده است: <ref>همان؛ ص 330.</ref> | |||
| خط ۸۳: | خط ۸۸: | ||
6- برای رسیدن به مرگ، جلوتر از امام خود قرار گرفتند زیرا گاهی تقدّم مأموم بر امام جایز است. | 6- برای رسیدن به مرگ، جلوتر از امام خود قرار گرفتند زیرا گاهی تقدّم مأموم بر امام جایز است. | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج1، ص: 561. | * [http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=700738&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج1، ص: 561.] | ||
==پی نوشت== | ==پی نوشت== | ||
| خط ۹۶: | خط ۹۷: | ||
[[رده:شاعران]] | [[رده:شاعران]] | ||
[[رده:شاعران عرب]] | [[رده:شاعران عرب]] | ||
<references />{{شاعران}} | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۳ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۱۵
| حسن محمود امین | |
|---|---|
| زادروز | 1299 ه. ق. قریه‌ی عیترون از توابع «جبل عامل» در لبنان |
| مرگ | 1368 ه. ق. بیروت |
| جایگاه خاکسپاری | قریه‌ای در بلاد جبل عامل |
| پیشه | شاعر |
| دیوان سروده‌ها | «رسالة فی الرد علی الوهابیة»، رساله‌ای است در ردّ وهابیت، «مجلد فی الطهارة» و «منظومة فی الاجتهاد و التقلید» در مسائل فقهی |
حسن محمود امین، از شعرای عرب زبانی است که در رثای اهل بیت اشعاری سروده است.
زندگینامه[ویرایش | ویرایش مبدأ]
سیّد حسن بن سیّد محمود بن سیّد علی بن محمد امین معروف به «سیّد حسن قشاقش» و مشهور به «امین» به سال 1299 ه. ق. در قریه‌ی عیترون از توابع «جبل عامل» در لبنان به دنیا آمد. او فاضل و فقیهی دانشمند و تیزفهم بوده و شعرش مقام والایی دارد. وی به سال 1316 هجری وارد عراق شد و به تحصیل و تدریس پرداخت. سپس در سال 1330 هجری به جبل عامل برگشت و تا پایان عمر در آنجا به سر برد.
وی به سال 1368 ه. ق. در بیروت بدرود حیات گفت و پیکر او را به قریه‌ای در بلاد جبل عامل بردند که در آخر عمر آنجا می‌زیست. [۱]
آثار[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- رسالة فی الرد علی الوهابیة
- رساله‌ای است در ردّ وهابیت
- مجلد فی الطهارة
- منظومة فی الاجتهاد و التقلید در مسائل فقهی و ...
نمونه اشعار[ویرایش | ویرایش مبدأ]
حسن محمود در وصف شهدای کربلا چنین سروده است: [۲]
1- وردوا علی الهیجا ورود الهیم‌و رأوا عظیم الخطب غیر عظیم
2- و تنازعوا کأس المنیة بینهم‌فی غیر ما لغو و لا تأثیم
3- یتسابقون إلی الهجوم و کأنّهم‌خلقوا لیوم تسابق و هجوم
4- یستعجلون البذل قبل أوانه‌و یسارعون لدعوة المظلوم
5- وجدوا الحیاة مع الهون ذمیمةو الموت فی العلیاء غیر ذمیم
6- و تقدموا للموت قبل إمامهم‌و لقد یجوز تقدّم المأموم
1- آنها مانند شتران تشنه که به سوی آب می‌تازند، به میدان نبرد تاختند و بلای بزرگ را ناچیز دیدند.
2- ازاین‌روست که برای دستیابی به آن، بر یکدیگر پیشی می‌گیرند و گاه بر سر آن منازعه‌ای دوستانه می‌پردازند.
3- در حمله به دشمن بر یکدیگر پیشی گرفتند. گویی خداوند آنها را برای چنین صحنه‌هایی (روز مسابقه و حمله) آفریده است.
4- برای دادن جانشان قبل از رسیدن اجل شتاب داشتند، و هرگاه مظلومی آنها را می‌خواند، زود به کمک او می‌شتافتند.
5- زندگی همراه با خواری و ذلّت به نظر آنها ناپسند بود تا سرانجام مرگ با سربلندی را پسندیدند.
6- برای رسیدن به مرگ، جلوتر از امام خود قرار گرفتند زیرا گاهی تقدّم مأموم بر امام جایز است.