عبدالمجید فرج اللّه‌: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(صفحه‌ای تازه حاوی «شاعر عراقی است که هم‌اکنون در «سوریه» به‌سر می‌برد و در حوزه علمیّه «دمشق»...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
شاعر عراقی است که هم‌اکنون در «سوریه» به‌سر می‌برد و در حوزه علمیّه «دمشق» به تحصیل اشتغال دارد. او مجموعه شعری به نام «عیون الورد» و مجموعه قصصی به نام «عودة الشمس» دارد.
{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده
| نام                    =  عبدالمجید فرج اللّه‌
| تصویر                  =
| توضیح تصویر            =
| نام اصلی              =
| زمینه فعالیت          =
| ملیت                  = عراقی
| تاریخ تولد            =
| محل تولد                =
| والدین                =
| تاریخ مرگ              =
| محل مرگ                =
| علت مرگ                =
| محل زندگی              = سوریه
| مختصات محل زندگی        =
| مدفن                  =
|مذهب                  =
|در زمان حکومت          =
|اتفاقات مهم            =
| نام دیگر              =
|لقب                    =
|بنیانگذار              =
| پیشه                  = شاعر
| سال‌های نویسندگی        =
|سبک نوشتاری            =
|کتاب‌ها                =
|مقاله‌ها                =
|نمایشنامه‌ها            =
|فیلم‌نامه‌ها              =
|دیوان اشعار            = «عیون الورد» و مجموعه قصصی به نام «عودة الشمس»  
|تخلص                    =
|فیلم ساخته بر اساس اثر=
| همسر                    =
| شریک زندگی            =
| فرزندان                =
|تحصیلات                  =
|دانشگاه                =
|حوزه                  = در حوزه علمیّه «دمشق» به تحصیل اشتغال دارد.
|شاگرد                  =
|استاد                  =
|علت شهرت              =
| تأثیرگذاشته بر        =
| تأثیرپذیرفته از        =
| وب‌گاه                  =
|گفتاورد                =
|امضا                  =
}}


'''عبدالمجید فرج الله''' از شاعران عراقی است.


أسطورة من کربلائک یا دماء تلتفّ حول عرائه الشّتویّ فاذا الشّرایع ماذن للفجر تغمرها الملائک بالبهاء و اذا الحسین یطلّ من أفق السّناء <ref>اناشید العیون الورد؛ ص 40 و 41.</ref>
== تحصیلات ==
 
عبدالمجید فرج الله در حوزه علمیّه «دمشق» به تحصیل پرداخت.  
 
این اسطوره‌ی جاویدان از نخستین لحظه‌ی تماس خون حسین (ع) با زمین شکل گرفته است. شرایع مأذنی برای فجر است که ملائکه آن را می‌پوشاند و ازاینروست که حسین (ع) در بلندای نور به درخشش آمده است.


== آثار ==
فرج الله مجموعه شعری به نام «عیون الورد» و مجموعه قصصی به نام «عودة الشمس» دارد.


== نمونه اشعار ==
أسطورة من کربلائک یا دماء تلتفّ حول عرائه الشّتویّ فاذا الشّرایع ماذن للفجر تغمرها الملائک بالبهاء و اذا الحسین یطلّ من أفق السّناء <ref>اناشید العیون الورد؛ ص 40 و 41.</ref>




این اسطوره‌ی جاویدان از نخستین لحظه‌ی تماس [[خون]] [[حسین|حسین (ع)]] با زمین شکل گرفته است. شرایع مأذنی برای فجر است که ملائکه آن را می‌پوشاند و ازاینروست که حسین (ع) در بلندای نور به درخشش آمده است.


==منابع==
==منابع==


دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌1، ص: 691.
* [http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=700738&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌1، ص: 691.]


==پی نوشت==
==پی نوشت==
خط ۲۰: خط ۷۰:
[[رده:شاعران]]
[[رده:شاعران]]
[[رده:شاعران عرب]]
[[رده:شاعران عرب]]
<references />{{شاعران}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۸ مارس ۲۰۲۲، ساعت ۱۵:۰۸

عبدالمجید فرج اللّه‌
ملیت عراقی
محل زندگی سوریه
پیشه شاعر
دیوان سروده‌ها «عیون الورد» و مجموعه قصصی به نام «عودة الشمس»
حوزه در حوزه علمیّه «دمشق» به تحصیل اشتغال دارد.

عبدالمجید فرج الله از شاعران عراقی است.

تحصیلات[ویرایش | ویرایش مبدأ]

عبدالمجید فرج الله در حوزه علمیّه «دمشق» به تحصیل پرداخت.

آثار[ویرایش | ویرایش مبدأ]

فرج الله مجموعه شعری به نام «عیون الورد» و مجموعه قصصی به نام «عودة الشمس» دارد.

نمونه اشعار[ویرایش | ویرایش مبدأ]

أسطورة من کربلائک یا دماء تلتفّ حول عرائه الشّتویّ فاذا الشّرایع ماذن للفجر تغمرها الملائک بالبهاء و اذا الحسین یطلّ من أفق السّناء [۱]


این اسطوره‌ی جاویدان از نخستین لحظه‌ی تماس خون حسین (ع) با زمین شکل گرفته است. شرایع مأذنی برای فجر است که ملائکه آن را می‌پوشاند و ازاینروست که حسین (ع) در بلندای نور به درخشش آمده است.

منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]

پی نوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  1. اناشید العیون الورد؛ ص 40 و 41.