انور العطار: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(صفحه‌ای تازه حاوی «انور العطّار به سال 1908 میلادی در دمشق به دنیا آمد، در زمان جنگ جهانی اول و عصر...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
انور العطّار به سال 1908 میلادی در دمشق به دنیا آمد، در زمان جنگ جهانی اول و عصر درگیری بین امپراطوری عثمانی و امّت عربی رشد کرد. به «کرد علی» پیوست و با «مجله الزهراء» و «الرسالة» همکاری نمود، اشعار او در این دو مجله به چاپ رسیده است، شعر او با حزن و اندوه قرین است، او در سال 1392 ه. ق. وفات یافت. برخی آثارش چنین است: «ابواکیر»، «الاشواق»، «وادی الاحلام»، «منعطف النهر»، «اللیل المسحور». <ref>ادب الطف؛ ج 10، ص 282 و 283.</ref>
{{جعبه زندگینامه
| اندازه جعبه      =
| عنوان            =
| نام              = اَنوَر عَطّار
| زادروز            = 1908م / 1326ق
| زادگاه            = [[دمشق]]
| تاریخ مرگ        = 1972م / 1392ق
| مکان مرگ          = [[دمشق]]
| ملیت              = [[مردم سوریه|سوری]]
| پیشه              = شاعر، ادیب
| آثار              = ظلال الأیام
}}'''انور العطار''' از شعرای عرب زبانی است که در وصف اهل بیت اشعاری سروده است.


== زندگینامه ==
انور العطّار به سال 1908 میلادی در دمشق به دنیا آمد، در زمان جنگ جهانی اول و عصر درگیری بین امپراطوری عثمانی و امّت عربی رشد کرد. به «کرد علی» پیوست و با «مجله الزهراء» و «الرسالة» همکاری نمود، اشعار او در این دو مجله به چاپ رسیده است، شعر او با حزن و اندوه قرین است، او در سال 1392 ه. ق. وفات یافت.


== آثار ==
برخی از آثار انور العطار چنین است: «ابواکیر»، «الاشواق»، «وادی الاحلام»، «منعطف النهر»، «اللیل المسحور». <ref>ادب الطف؛ ج 10، ص 282 و 283.</ref>
== نمونه اشعار ==
1- لا أناجیک بالمدامع تهمی‌انت أسمی من الاسی و البکاء
1- لا أناجیک بالمدامع تهمی‌انت أسمی من الاسی و البکاء


خط ۱۳: خط ۳۰:




1- من تنها با گریه، تو را مناجات نمی‌کنم. زیرا شأن تو أجل از چنین نوحه و ماتمی است و جایگاه تو برتر از رثا و غم و گریه است.
1- من تنها با گریه، تو را مناجات نمی‌کنم. زیرا شأن تو أجل از چنین [[نوحه]] و ماتمی است و جایگاه تو برتر از رثا و غم و [[گریه]] است.


2- گریه و ندبه و اشک ریختن بر کسی‌که شجاع و جوانمرد و دلاور و ترسیم‌گر بزرگیها و مروّت و شجاعت و رمز دلاوری است جایز نیست.
2- گریه و ندبه و اشک ریختن بر کسی‌که شجاع و جوانمرد و دلاور و ترسیم‌گر بزرگیها و مروّت و شجاعت و رمز دلاوری است جایز نیست.


3 و 4- امّا تو ای حسین جان تو اندیشه و الگویی برای مردان و جوانمردان هستی که فداکاری در اطراف تو شکل گرفته و به صورت رمزی درآمده و شهدا آن را می‌آموزند.
3 و 4- امّا تو [[حسین بن على (ع)|ای حسین جان]] تو اندیشه و الگویی برای مردان و جوانمردان هستی که فداکاری در اطراف تو شکل گرفته و به صورت رمزی درآمده و شهدا آن را می‌آموزند.


5- تو آن‌چنان بالایی که آرزوی رسیدن به تو بالاترین آرزوهاست.
5- تو آن‌چنان بالایی که آرزوی رسیدن به تو بالاترین آرزوهاست.
==منابع==
==منابع==


دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌1، ص: 590.
* دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌1، ص: 590.


==پی نوشت==
==پی نوشت==
خط ۳۳: خط ۴۶:
[[رده:شاعران]]
[[رده:شاعران]]
[[رده:شاعران عرب]]
[[رده:شاعران عرب]]
<references />{{شاعران}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۹ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۶:۴۴

اَنوَر عَطّار
زادروز 1908م / 1326ق
دمشق
درگذشت 1972م / 1392ق
دمشق
ملیت سوری
پیشه شاعر، ادیب
آثار ظلال الأیام

انور العطار از شعرای عرب زبانی است که در وصف اهل بیت اشعاری سروده است.

زندگینامه[ویرایش | ویرایش مبدأ]

انور العطّار به سال 1908 میلادی در دمشق به دنیا آمد، در زمان جنگ جهانی اول و عصر درگیری بین امپراطوری عثمانی و امّت عربی رشد کرد. به «کرد علی» پیوست و با «مجله الزهراء» و «الرسالة» همکاری نمود، اشعار او در این دو مجله به چاپ رسیده است، شعر او با حزن و اندوه قرین است، او در سال 1392 ه. ق. وفات یافت.

آثار[ویرایش | ویرایش مبدأ]

برخی از آثار انور العطار چنین است: «ابواکیر»، «الاشواق»، «وادی الاحلام»، «منعطف النهر»، «اللیل المسحور». [۱]

نمونه اشعار[ویرایش | ویرایش مبدأ]

1- لا أناجیک بالمدامع تهمی‌انت أسمی من الاسی و البکاء

2- ما غناء الدّموع فی موقف جلّ‌عن النّوح و الشّجی و الرّثاء

3- إنّما انت فکرة و مثال‌للعلی و المروءة السّمحاء

4- نسجت حولک البطولة رمزاو ارتوت منک دوحة الشّهداء

5- مطمح انت فی العلاء بعیدو اباء أعظم به من اباء [۲]


1- من تنها با گریه، تو را مناجات نمی‌کنم. زیرا شأن تو أجل از چنین نوحه و ماتمی است و جایگاه تو برتر از رثا و غم و گریه است.

2- گریه و ندبه و اشک ریختن بر کسی‌که شجاع و جوانمرد و دلاور و ترسیم‌گر بزرگیها و مروّت و شجاعت و رمز دلاوری است جایز نیست.

3 و 4- امّا تو ای حسین جان تو اندیشه و الگویی برای مردان و جوانمردان هستی که فداکاری در اطراف تو شکل گرفته و به صورت رمزی درآمده و شهدا آن را می‌آموزند.

5- تو آن‌چنان بالایی که آرزوی رسیدن به تو بالاترین آرزوهاست.

منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  • دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌1، ص: 590.

پی نوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  1. ادب الطف؛ ج 10، ص 282 و 283.
  2. همان؛ ص 279.