شیخ رحمة اللّه کرمانی‌: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(صفحه‌ای تازه حاوی «شیخ رحمة اللّه بن علی کرمانی شارح مراثی بحر العلوم در قرن سیزدهم هجری می‌زیس...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
شیخ رحمة اللّه بن علی کرمانی شارح مراثی بحر العلوم در قرن سیزدهم هجری می‌زیست و فضل و کمال و خلوص و اخلاص او از شرح مراثی آشکار است ظاهرا شرح شیخ رحمة اللّه نام خاصی نداشته ولی مرحوم علامه تهرانی آنرا «وسیلة النجاة» نام نهاده است.
{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده
وی به سال 1296 ه. ق درگذشت. <ref>شرح مراثی سید بحر العلوم؛ ص 51 و 52.</ref>
| نام                    =  شیخ رحمة اللّه کرمانی‌
| تصویر                  =
| توضیح تصویر            =
| نام اصلی              =
| زمینه فعالیت          =
| ملیت                  =
| تاریخ تولد            =
| محل تولد                =
| والدین                = 
| تاریخ مرگ              = 1296 ه. ق
| محل مرگ                =
| علت مرگ                =
| محل زندگی              =
| مختصات محل زندگی        =
| مدفن                  =
|مذهب                  =
|در زمان حکومت          =
|اتفاقات مهم            =
| نام دیگر              =
|لقب                    = وسیلة النجاة
|بنیانگذار              =
| پیشه                  = شاعر
| سال‌های نویسندگی        =
|سبک نوشتاری            =
|کتاب‌ها                =
|مقاله‌ها                =
|نمایشنامه‌ها            =
|فیلم‌نامه‌ها              =
|دیوان اشعار            =
|تخلص                    =
|فیلم ساخته بر اساس اثر=
| همسر                    =
| شریک زندگی            =
| فرزندان                =
|تحصیلات                  =
|دانشگاه                =
|حوزه                  =
|شاگرد                  =
|استاد                  =
|علت شهرت              =
| تأثیرگذاشته بر        =
| تأثیرپذیرفته از        =
| وب‌گاه                  =
|گفتاورد                =
|امضا                  =
}}


'''شیخ رحمت الله کرمانی''' از شعرای قرن سیزدهم است.


== زندگینامه ==
شیخ رحمة اللّه بن علی کرمانی شارح مراثی بحر العلوم در قرن سیزدهم هجری می‌زیست و فضل و کمال و خلوص و اخلاص او از شرح مراثی آشکار است ظاهرا شرح شیخ رحمة اللّه نام خاصی نداشته ولی مرحوم علامه تهرانی آنرا «وسیلة النجاة» نام نهاده است. وی به سال 1296 ه. ق درگذشت. <ref>شرح مراثی سید بحر العلوم؛ ص 51 و 52.</ref>
== نمونه اشعار ==
1- کبدی علی طول الجوی یتقطّع‌نفسی علی جلل البلیّة تفزع
1- کبدی علی طول الجوی یتقطّع‌نفسی علی جلل البلیّة تفزع


خط ۲۸: خط ۷۸:




1- شعله‌ی حرارت حزن و اندوه و شورش جگر در زمان دراز، جگر مرا پاره می‌کند و مصیبت بزرگ که واقعه‌ی جانسوز کربلا باشد، جان را می‌گدازد و مرا به فریاد و ناله می‌آورد.
1- شعله‌ی حرارت حزن و اندوه و شورش جگر در زمان دراز، جگر مرا پاره می‌کند و مصیبت بزرگ که واقعه‌ی جانسوز [[کربلا]] باشد، جان را می‌گدازد و مرا به فریاد و ناله می‌آورد.


2- ای کسی‌که دندان شخصی را می‌کوبی که مکرّر پیغمبر (ص) آن لب و دندان را می‌بوسید، خشک باد دست تو و به فرمان تو مباد و دیگر نبینی آن دست را که بلند شود.
2- ای کسی‌که دندان شخصی را می‌کوبی که مکرّر پیغمبر (ص) آن لب و دندان را می‌بوسید، خشک باد دست تو و به فرمان تو مباد و دیگر نبینی آن دست را که بلند شود.
خط ۵۱: خط ۱۰۱:


12- ای قطع‌کننده ریشه فجّار و فسّاق! دوستان و شیعیان تو از جور و ظلم مفسدین و معاندین تباه شدند. اگر نظر التفاتی به آنها داری، برخیز با شمشیر، و رعیّت خود را از چنگ دشمنان خلاص کن.
12- ای قطع‌کننده ریشه فجّار و فسّاق! دوستان و شیعیان تو از جور و ظلم مفسدین و معاندین تباه شدند. اگر نظر التفاتی به آنها داری، برخیز با شمشیر، و رعیّت خود را از چنگ دشمنان خلاص کن.




==منابع==
==منابع==


دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌1، ص: 513-514.
* [http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=700738&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌1، ص: 513-514.]


==پی نوشت==
==پی نوشت==
خط ۶۵: خط ۱۱۲:
[[رده:شاعران]]
[[رده:شاعران]]
[[رده:شاعران عرب]]
[[رده:شاعران عرب]]
<references />{{شاعران}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۱ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۱۹

شیخ رحمة اللّه کرمانی‌
مرگ 1296 ه. ق
لقب وسیلة النجاة
پیشه شاعر

شیخ رحمت الله کرمانی از شعرای قرن سیزدهم است.

زندگینامه[ویرایش | ویرایش مبدأ]

شیخ رحمة اللّه بن علی کرمانی شارح مراثی بحر العلوم در قرن سیزدهم هجری می‌زیست و فضل و کمال و خلوص و اخلاص او از شرح مراثی آشکار است ظاهرا شرح شیخ رحمة اللّه نام خاصی نداشته ولی مرحوم علامه تهرانی آنرا «وسیلة النجاة» نام نهاده است. وی به سال 1296 ه. ق درگذشت. [۱]

نمونه اشعار[ویرایش | ویرایش مبدأ]

1- کبدی علی طول الجوی یتقطّع‌نفسی علی جلل البلیّة تفزع

2- یا قارعا سنّ الّذی لثم النّبیّ‌شلّت یمینک لا تری لک ترفع

3- یا شامتا فی قتل سبط محمّداقطع لسانک ذا کلامک یسمع

4- یا فاریا أو داج محروق الخبالا تفرین من ذا النّبیّ یجزّع

5- یا جالسا صدر ابن بنت محمّدعین الرّسول بما فعلت تدمع

6- أورت زناد البغی روما للقری‌نارا إلی یوم الجزا تتسفّع

7- لو کنت شاهد ماجری فی کربلاءیا مرتضی ببنیک فمإذا تصنع

8- لو کنت مسبیّات أهلک ناظرابین العدی فبما هنالک تقنع

9- وا حسرتا أین الرّسول و سبطه‌عن حجره فی حجر أرض یضجع

10- لم أنس زین العابدین مغلّلاو بنات أحمد حاسرات تلمع

11- قد ضاق صدری بوقوع مصائب‌یا قامع الأشرار هل لک مرجع

12- یا قاصم الفجّار قم بالسّیف قدضاع الرعیّة إن یکن لک مطمع [۲]


1- شعله‌ی حرارت حزن و اندوه و شورش جگر در زمان دراز، جگر مرا پاره می‌کند و مصیبت بزرگ که واقعه‌ی جانسوز کربلا باشد، جان را می‌گدازد و مرا به فریاد و ناله می‌آورد.

2- ای کسی‌که دندان شخصی را می‌کوبی که مکرّر پیغمبر (ص) آن لب و دندان را می‌بوسید، خشک باد دست تو و به فرمان تو مباد و دیگر نبینی آن دست را که بلند شود.

3- ای کسی‌که شماتت و اظهار خوشحالی می‌کنی به‌واسطه‌ی اینکه فرزندزاده‌ی رسول خدا را شهید کردی، زبان بریده‌ی خود را کوتاه کن که رسول خدا حاضر و ناظر است و سخن‌های تو را می‌شنود.

4- ای کسی‌که رگهای گردن فرزندزاده‌ی رسول خدا را قطع می‌کنی، و خیمه‌های او سوخته شده‌اند. رگهای گردن او را قطع مکن زیرا از این فعل قبیح رسول خدا جزع می‌کند و اظهار حزن و اندوه می‌فرماید.

5- ای کسی‌که سینه‌ی پسر دختر رسول خدا را نشیمنگاه نمودی و از خدا و پدر و مادر او شرم نکردی! از این فعل قبیح خود چشم رسول خدا را به گریه درآوردی.

6- به جهت مهمانی چوبهای آتش برافروختند. آتشی را که تا روز قیامت زبانه می‌کشد و خاموش نمی‌شود.

7- یا مرتضی علی! اگر حاضر بودی و می‌دیدی در کربلا اهل کوفه و شام با اولاد تو چه کردند، مردانشان را کشتند و زنانشان را اسیر کردند، نمی‌دانم چه می‌کردی.

8- ای کسی‌که از غایت شجاعت و پردلی به شیر خدا ملقّب شدی و گردنکشان روزگار را ذلیل نمودی! نمی‌دانم اگر اهل و عیال خود را اسیر و دستگیر می‌دیدی به چه قناعت می‌کردی.

9- ای حزن و اندوه در این مصیبت زیاد شو! نمی‌دانم کجا بود رسول خدا در زمین کربلا تا ببیند فرزندزاده و جگر گوشه‌ی خود را که در کنار خود پرورش داده بود، چگونه پهلو بر خاک نهاده و به خاک و خون آغشته شده است.

10- هرگز فراموش نمی‌کنم امام زین العابدین را در حالتی که غلّ جامعه بر گردن آن حضرت گذارده بودند، و دختران رسول خدا با سرهای برهنه مانند ماه شب چهارده می‌درخشیدند.

11- به تحقیق سینه‌ی من از بسیاری مصیبت‌هایی که بر ائمه طاهرین علیهم السّلام و دوستان و شیعیان آنها وارد شد، تنگ شده است. ای کسی‌که گردنهای اشرار و مفسدین را کوبنده هستی، چرا رجوع و ظهور تو دیر شده است؟ و چقدر محروم بودن از خدمت تو، مشکل است.

12- ای قطع‌کننده ریشه فجّار و فسّاق! دوستان و شیعیان تو از جور و ظلم مفسدین و معاندین تباه شدند. اگر نظر التفاتی به آنها داری، برخیز با شمشیر، و رعیّت خود را از چنگ دشمنان خلاص کن.


منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]

پی نوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  1. شرح مراثی سید بحر العلوم؛ ص 51 و 52.
  2. همان؛ ص 295 به بعد.