عاشورا: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(صفحه‌ای تازه حاوی «روز دهم محرّم،روز شهادت سالار شهیدان و فرزندان و اصحاب او در کربلا.عاشورا در...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۲۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۶ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
روز دهم محرّم،روز شهادت سالار شهیدان و فرزندان و اصحاب او در کربلا.عاشورا در تاریخ جاهلیّت عرب،از روزهاى عید رسمى و ملّى بوده و در آن روزگار،در چنین روزى روزه مى‌گرفتند،روز جشن ملّى و مفاخره و شادمانى بوده است و در چنین روزى لباسهاى فاخر مى‌پوشیدند و چراغانى و خضاب مى‌کردند.در جاهلیّت،این روز را روزه مى‌گرفتند.در اسلام،با تشریع روزۀ رمضان،آن روزه نسخ شد.گفته‌اند:علّت نامگذارى روز دهم محرّم به عاشورا آنست که ده نفر از پیامبران با ده کرامت در این روز،مورد تکریم الهى قرار گرفته‌اند.  <ref>حیاة الإمام الحسین،ج 3،ص 179 به نقل از:الأنوار الحسینیّه.</ref>
روز دهم [[محرم]]، روز [[شهادت]] سالار شهیدان و فرزندان و اصحاب او در [[کربلا]]، '''عاشورا''' نام دارد.   


در فرهنگ شیعى،به خاطر واقعۀ شهادت امام حسین«ع»در این روز،عظیمترین روز سوگوارى و ماتم به حساب مى‌آید که بزرگترین فاجعه و ستم در مورد خاندان پیامبر انجام گرفته و دشمنان اسلام و اهل بیت این روز را خجسته شمرده به شادى مى‌پرداختند،امّا پیروان خاندان رسالت،به سوگ و عزا مى‌نشینند و بر کشتگان این روز مى‌گریند.امام صادق«ع»فرمود:«و امّا یوم عاشورا فیوم اصیب فیه الحسین«ع»صریعا بین اصحابه و اصحابه حوله صرعى عراة» <ref>بحار الأنوار،ج 45،ص 95.</ref> عاشورا روزى است که حسین«ع»میان یارانش کشته بر زمین افتاد،یاران او نیز پیرامون او به خاک افتاده و عریان بودند. امام رضا«ع»فرمود:«من کان عاشورا یوم مصیبته و بکائه جعل الله عزّ و جلّ یوم القیامة یوم فرحه و سروره»، <ref>همان،ج 44،ص 284،وسائل الشیعة،ج 10،ص 394.</ref> هر کس را که عاشورا روز مصیبت و اندوه و گریه باشد،خداوند قیامت را روز شادى او قرار مى‌دهد.در«زیارت عاشورا»دربارۀ این روز غم‌انگیز که امویان آن را مبارک مى‌دانستند، آمده است:«اللّهم هذا یوم تبرّکت به بنو امیّة و ابن آکلة الأکباد...».
{{روزشمار واقعه عاشورا}}


امامان شیعه،یاد این روز را زنده مى‌داشتند،مجلس برپا مى‌کردند،بر حسین بن على«ع»مى‌گریستند،آن حضرت را زیارت مى‌کردند و به زیارت او تشویق و امر مى‌کردند و روز اندوهشان بود.از جمله آداب این روز،ترک لذّتها،دنبال کار نرفتن، پرداختن به سوگوارى و گریه،تا ظهر چیزى نخوردن و نیاشامیدن،چیزى براى خانه ذخیره نکردن،حالت صاحبان عزا و ماتم داشتن و...است. <ref>وسائل الشیعة،ج 10،ص 394،سفینة البحار،ج 2،ص 196.</ref>
==تاریخچه و علت نامگذاری==
عاشورا در تاریخ عرب جاهلیت از روزهای عید رسمی و ملی بوده‌است و در آن روزگاران، در چنین روزی روزه می‌گرفتند. روز جشن ملی و مفاخر و شادمانی بوده‌است و در چینن روزی لباس‌های فاخر می‌پوشیدند و [[چراغانى|چراغانی]] و خضاب می‌کردند. اما با رواج اسلام و با تشریع روزه رمضان، آن روز نسخ شد.  


در دوران سلطۀ امویان و عباسیان،شرایط اجتماعى اجازۀ مراسم رسمى و گسترده در سوگ ابا عبد الله الحسین را نمى‌داد،امّا هر جا که شیعیان،قدرت و فرصتى یافته‌اند، سوگوارى پرشور و دامنه‌دارى در ایّام عاشورا به راه انداخته‌اند.در تاریخ است که معز الدّولۀ دیلمى اهل بغداد را به برگزارى مراسم سوگ و نوحه براى سید الشهدا«ع»وادار ساخت و دستور داد که بازارها را ببندند و کارها را تعطیل کنند و هیچ طبّاخى غذایى نپزد و زنان سیاهپوش بیرون آیند و به عزادارى و نوحه بپردازند.این کار را چندین سال ادامه داد و اهل سنّت نتوانستند جلوى آن را بگیرند،چون که حکومت،شیعى بود. <ref>سفینة البحار،ج 2،ص 196.</ref>
گفته‌اند: «علت نامگذاری روز دهم [[محرم]] به عاشورا به این علت است که ده نفر از پیامبران با ده کرامت در این روز مورد تکریم الهی قرار گرفته‌اند.<ref>حیاه الحسین، ج 3، ص 179 به نقل از الانوار الحسینیه</ref>


از قرنها پیش،«عاشورا»بعنوان تجلّى روز درگیرى حق و باطل و روز فداکارى و جانبازى در راه دین و عقیده،شناخته شده است.حسین بن على«ع»در این روز،با یارانى اندک ولى با ایمان و صلابت و عزّتى بزرگ و شکوهمند،با سپاه سنگدل و بى‌دین حکومت ستم یزیدى به مقابله برخاست و کربلا را به صحنۀ همیشه زندۀ عشق خدایى و آزادگى و حرّیت مبدّل ساخت.عاشورا گرچه یک روز بود،امّا دامنۀ تاثیر آن تا ابدیّت کشیده شد و چنان در عمق وجدانها و دلها اثر گذاشته که همه‌ساله دهۀ محرم و بویژه عاشورا،اوج عشق و اخلاص نسبت به معلّم حرّیت و اسوۀ جهاد و شهادت،حسین بن على«ع»مى‌گردد و همه،حتى غیر شیعه،در مقابل عظمت روح آن آزاد مردان تعظیم مى‌کنند. عاشورا،نشان دهندۀ معناى«حسین منّى و انا من حسین»بود که دین رسول خدا با خون سید الشهدا آبیارى و احیا شد.به تعبیر امام خمینى«ره»:«عاشورا،قیام عدالتخواهان با عددى قلیل و ایمان و عشقى بزرگ در مقابل ستمگران کاخ‌نشین و مستکبران غارتگر بود...»، <ref>صحیفۀ نور،ج 9،ص 57.</ref> «اگر عاشورا نبود،منطق جاهلیّت ابو سفیانیان که مى‌خواستند قلم سرخ بر وحى و کتاب بکشند و یزید،یادگار عصر تاریک بت‌پرستى که به گمان خود با کشتن و به شهادت کشیدن فرزندان وحى امید داشت اساس اسلام را برچیند و با صراحت و اعلام«لا خبر جاء و لا وحى نزل»بنیاد حکومت الهى را بر کند،نمى‌دانستیم بر سر قرآن کریم و اسلام عزیز چه مى‌آمد.» <ref>همان،ج 14،ص 265.</ref>
اما روز عاشورا اهمیت و ماندگاری خود را در تاریخ اسلام به سبب واقعه روز عاشورای سال 61 هجری در [[کربلا]] به دست آورده است.


امام حسین«ع»که به دعوت اهل کوفه از مکّه عازم این شهر بود تا به شیعیان انقلابى بپیوندد و رهبرى آنان را به عهده گیرد،پیش از رسیدن به کوفه،در کربلا به محاصرۀ نیروهاى ابن زیاد در آمد و چون حاضر نشد ذلّت تسلیم و بیعت با حکومت غاصب و ظالم یزیدى را بپذیرد،سپاه کوفه با او جنگیدند.حسین و یارانش روز عاشورا،لب تشنه، با رشادتى شگفت تا آخرین نفر جنگیدند و به شهادت رسیدند و بازماندگان این قافلۀ نور،به اسارت نیروهاى ظلمت در آمده به کوفه برده شدند.هفتاد و دو تن یاران شهید او، بزرگترین حماسۀ بشرى را آفریدند و یاد خویش را در دل تاریخ و وجدان بشرهاى فضیلت‌خواه،ابدى ساختند. <ref>دربارۀ عاشورا،از جمله ر.ک:«عاشورا فى الاسلام»از عبد الرزاق الموسوى المقرّم.</ref> به تعبیر یکى از نویسندگان معاصر:«عاشورا،مائدۀ بزرگ روح انسان است در تداوم اعصار،تجسّم اعلاى وجدان بزرگ است در دادگاه روزگار،صلابت شجاعت انسان است در تجلّیگاه ایمان،طواف خون است در احرام فریاد،تجلّى کعبه است در میقات خون،نقش بیدار گذرها و رهگذرهاست در کاروان دراز آهنگ زندگیها و عبورها،عاشورا،بازخوان تورات و انجیل و زبور است در معبد اقدام،ترتیل آیات قرآن است در الواح ابدیّت،خون خداست جارى در رگهاى تنزیل،حنجرۀ خونین کوه «حرا»ست در ستیغ ابلاغ،درگیرى دوبارۀ محمّد«ص»است با جاهلیّت بنى امیّه و شرک قریش،تجدید مطلع رجزهاى«بدر»است و«حنین»،انفجار نماز است در شهادت و انفجار شهادت است در نماز،تبلور شکوهزاد جاودانگى حق است در تباهستان نابود باطل،هشدار خونین حسینیّه‌هاست در معبر اقوام، فریادگستر انسانهاى مظلوم است در همۀ تاریخ،دست نوازش انسانیّت است بر سر بى‌پناهان،رواق سرخ حماسه است در تاریکستان سیاهى و بیداد،قلب تپندۀ دادخواهان است در محکمۀ بشریّت،طنین بلند پیروزى است در گوش آبادیها،عطشى است دریا آفرین در اقیانوس حیات،«رسالتى» است بزرگ بر دوش«اسارتى» رهایى‌بخش،عاشورا آبروى نمازگزاران است و عزت مسلمانان،و سرانجام،عاشورا رکن کعبه است و پایۀ قبله و عماد امّت و حیات قرآن و روح نماز و بقاى حج و صفاى صفا و مروه و جان مشعر و منا.و عاشورا،هدیۀ اسلام است به بشریّت و تاریخ...». <ref>تلخیص شده از«قیام جاودانه»،محمد رضا حکیمى،ص 94 به بعد.</ref>
==در فرهنگ شیعی==
در فرهنگ شیعی به دلیل [[شهادت]] [[حسین بن على (ع)|امام حسین (ع)]] در روز عاشورا، این روز عظیم‌ترین روز سوگواری و ماتم به حساب می‌آید که بزرگترین فاجعه و ستم در مورد خاندان پیامبر انجام گرفته است. به همین دلیل پیروان خاندان رسالت در این روز به سوگ و عزا می‌نشینند و بر کشتگان این روز می‌گریند.  


امام رضا(ع) فرمودند: «هر کس را که عاشورا روز مصیبت، اندوه و گریه باشد، خداوند قیامت را روز شادی او قرار می‌دهد.»


==منبع==


*[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=654837&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف، ص 298-301]
*[https://www.sid.ir/fa/journal/ViewPaper.aspx?ID=78214 محمدرضا فخرروحانی، «عاشورا» در برخی کتاب های مرجع انگليسی، از صفحه 59 تا صفحه 82.]


 
==پی‌نوشت==
جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج1، ص 276-279.
<references />
[[en:Ashura]]
[[رده:روزهای سوگواری شیعیان]]
[[رده:روزهای محرم]]
[[رده:مناسبتهای ماه محرم]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۵ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۵۳

روز دهم محرم، روز شهادت سالار شهیدان و فرزندان و اصحاب او در کربلا، عاشورا نام دارد.

روزشمار واقعه عاشورا
سال 60 قمری
15 رجب مرگ معاویه
28 رجب خروج امام حسین (ع) از مدینه.
3 شعبان ورود امام(ع) به مکه.
10 رمضان رسیدن نخستین نامه‌های کوفیان به امام(ع).
12 رمضان رسیدن 150 نامه از کوفیان به امام(ع) توسط قیس بن مُسْهِر، عبدالرحمان ارحبی و عُمارَة سَلُولی.
14 رمضان وصول نامه سران و اهالی کوفه به امام(ع) توسط هانی بن هانی سبیعی و سعید بن عبدالله حنفی.
15 رمضان خروج مسلم از مکه به سوی کوفه.
5 شوال ورود مسلم بن عقیل به کوفه.
8 ذیحجه خروج امام حسین(ع) از مکه.
8 ذیحجه قیام مسلم بن عقیل در کوفه.
9 ذیحجه شهادت مسلم بن عقیل در کوفه.
سال 61 قمری
1 محرم یاری خواستن امام از عبیدالله بن حر جعفی و عمرو بن قیس در قصر بنی مقاتل
2 محرم ورود کاروان امام(ع) به کربلا
3 محرم ورود عمر سعد به کربلا با سپاه چهار هزار نفری.
6 محرم یاری خواستن حبیب بن مظاهر از بنى اسد برای یاری امام حسین(ع) و ناکامی او در این مأموریت
7 محرم بستن آب بر روی امام حسین(ع) و یارانش.
7 محرم پیوستن مسلم بن عوسجه به امام حسین(ع) و یارانش.
9 محرم ورود شمر بن ذی الجوشن به کربلا.
9 محرم امان‌نامه شمر به فرزندان ام‌البنین.
9 محرم اعلام جنگ لشکر عمر سعد به امام(ع) و مهلت خواستن حضرت از عمر سعد.
10 محرم واقعه عاشورا و شهادت امام حسین(ع)، اهل بیت(ع) و یارانش.
11 محرم محرم حرکت اسرا به سوی کوفه
11 محرم دفن شهدا توسط بنى اسد (از اهل غاضریه)
12 محرم دفن تعداد کمی از شهدا
12 محرم ورود کاروان اسرای کربلا به کوفه.
19 محرم حرکت کاروان اسیران از کوفه به شام.
1 صفر ورود اهل بیت(ع) و سر مطهّر امام حسین(ع) به شام.
20 صفر اربعین حسینی
20 صفر ورود اهل بیت امام(ع) به کربلا
20 صفر بازگشت اهل بیت امام(ع) از شام به مدینه بنا بر برخی اقوال.

تاریخچه و علت نامگذاری[ویرایش | ویرایش مبدأ]

عاشورا در تاریخ عرب جاهلیت از روزهای عید رسمی و ملی بوده‌است و در آن روزگاران، در چنین روزی روزه می‌گرفتند. روز جشن ملی و مفاخر و شادمانی بوده‌است و در چینن روزی لباس‌های فاخر می‌پوشیدند و چراغانی و خضاب می‌کردند. اما با رواج اسلام و با تشریع روزه رمضان، آن روز نسخ شد.

گفته‌اند: «علت نامگذاری روز دهم محرم به عاشورا به این علت است که ده نفر از پیامبران با ده کرامت در این روز مورد تکریم الهی قرار گرفته‌اند.[۱]

اما روز عاشورا اهمیت و ماندگاری خود را در تاریخ اسلام به سبب واقعه روز عاشورای سال 61 هجری در کربلا به دست آورده است.

در فرهنگ شیعی[ویرایش | ویرایش مبدأ]

در فرهنگ شیعی به دلیل شهادت امام حسین (ع) در روز عاشورا، این روز عظیم‌ترین روز سوگواری و ماتم به حساب می‌آید که بزرگترین فاجعه و ستم در مورد خاندان پیامبر انجام گرفته است. به همین دلیل پیروان خاندان رسالت در این روز به سوگ و عزا می‌نشینند و بر کشتگان این روز می‌گریند.

امام رضا(ع) فرمودند: «هر کس را که عاشورا روز مصیبت، اندوه و گریه باشد، خداوند قیامت را روز شادی او قرار می‌دهد.»

منبع[ویرایش | ویرایش مبدأ]

پی‌نوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  1. ↑ حیاه الحسین، ج 3، ص 179 به نقل از الانوار الحسینیه
برگرفته از «https://fa.wikihussain.com/index.php?title=عاشورا&oldid=37041»