امیه بن سعد طائی: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
(۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات اصحاب امام حسین (ع) | {{جعبه اطلاعات اصحاب امام حسین (ع) | ||
| عنوان = | | عنوان = | ||
| تصویر = | | تصویر =مزار یاران امام حسین(ع).jpg | ||
| اندازه تصویر = | | اندازه تصویر = | ||
|توضیح تصویر = | |توضیح تصویر = | ||
خط ۲۴: | خط ۲۲: | ||
| آثار = | | آثار = | ||
| نقش های برجسته =در صبح عاشورا دلاورانه جنگید و در هجوم گسترده و همه جانبه سپاه عمر بن سعد به خیمهگاه امام حسین (ع) به شهادت رسید | | نقش های برجسته =در صبح عاشورا دلاورانه جنگید و در هجوم گسترده و همه جانبه سپاه عمر بن سعد به خیمهگاه امام حسین (ع) به شهادت رسید | ||
}} | }}'''امیة بن سعد بن زید طائی،''' در صبح عاشورا در هجوم گسترده و همه جانبه سپاه [[عمر بن سعد]] به خیمهگاه [[حسین|امام حسین (ع)]] به [[شهادت]] رسید. | ||
==نسب== | |||
امیه بن سعد بن زید طائی مکنی به ابوصمصام که در اصل یمنی بود. او تابعی و از مبارزان شیعی بود که در [[کوفه]] میزیست. او از اصحاب امام علی (ع) به شمار میآمد و در رکاب آن حضرت در جنگها به خصوص جنگ صفین حضور داشت. | |||
==نقش در واقعه کربلا== | |||
امیه زمانی که از ورود امام حسین (ع) به [[کربلا]] اطلاع یافت، از کوفه بیرون آمد و با سپاهیانی که به کربلا میآمدند، همراه شد و هشتم [[محرم]] به امام حسین (ع) ملحق شد. امیة بن سعد در صبح [[عاشورا]] دلاورانه جنگید و در هجوم گسترده و همه جانبه سپاه [[عمر بن سعد|ابن سعد]] به خیمهگاه امام حسین(ع) به شهادت رسید. <ref>ر.ک : اعیان الشیعه، امین، سید محسن، چاپ حسن امین، بیروت: ۱۴۰۳ ﻫ ق.، ج۱، ص۶۱۱؛ مناقب آل ابی طالب، ابن شهرآشوب مازندرانی، ابوجعفر رشیدالدین محمدبن علی، قم: انتشارات علامه. ، ج۴، ص۱۱۳؛ابصار العین فی انصار الحسین (ع)، سماوی، محمد بن طاهر، تحقیق محمد جعفر طبنسی، مرکز الدراسات الاسلامیه لحرس الثوره. ص۱۹۸؛ منتهی الآمال، قمی، شیخ عباس، تهران: انتشارات فراروی، ۱۳۸۱ ش. ، ج۱، ص۳۵۳؛ تنقیح المقال فی احوال الرجال، مامقانی، شیخ عبدالله، نجف: المطبعه الحیریه، ۱۳۵۲ ﻫ ق. ج۱، ص۱۵۳؛الحدائق الوردیه، محلی شهید، حمیدالدین احمد بن محمد علی، دمشق: دار اسامه.، ص۱۲۲؛ قاموس الرجال، طوسی التستری، محمدتقی، تهران: مرکز نشر کتاب، ۱۳۷۹ ه ق.، ج۲، ص۱۸۵؛ وسیله الدارین فی انصار الحسین، موسوی زنجانی، بیروت: مؤسسه اعلمی، ۱۴۰۲ ﻫ ق. ، ص۱۰۱.</ref> | |||
در زیارتنامهها نام وی ذکر نشدهاست. | |||
==منبع== | |||
*[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=2588126&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، ص ۲۷۳-۲۷۴.] | |||
==پی نوشت== | ==پی نوشت== | ||
[[رده: تاریخ]] | [[رده: تاریخ]] | ||
خط ۴۹: | خط ۳۹: | ||
[[رده: شهیدان کربلا]] | [[رده: شهیدان کربلا]] | ||
[[رده: شهیدان عاشورا]] | [[رده: شهیدان عاشورا]] | ||
<references />{{یاران امام حسین علیه السلام}} |
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ سپتامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۱:۵۶
امیة بن سعد بن زید طائی، در صبح عاشورا در هجوم گسترده و همه جانبه سپاه عمر بن سعد به خیمهگاه امام حسین (ع) به شهادت رسید.
نسبویرایش
امیه بن سعد بن زید طائی مکنی به ابوصمصام که در اصل یمنی بود. او تابعی و از مبارزان شیعی بود که در کوفه میزیست. او از اصحاب امام علی (ع) به شمار میآمد و در رکاب آن حضرت در جنگها به خصوص جنگ صفین حضور داشت.
نقش در واقعه کربلاویرایش
امیه زمانی که از ورود امام حسین (ع) به کربلا اطلاع یافت، از کوفه بیرون آمد و با سپاهیانی که به کربلا میآمدند، همراه شد و هشتم محرم به امام حسین (ع) ملحق شد. امیة بن سعد در صبح عاشورا دلاورانه جنگید و در هجوم گسترده و همه جانبه سپاه ابن سعد به خیمهگاه امام حسین(ع) به شهادت رسید. [۱]
در زیارتنامهها نام وی ذکر نشدهاست.
منبعویرایش
پی نوشتویرایش
- ↑ ر.ک : اعیان الشیعه، امین، سید محسن، چاپ حسن امین، بیروت: ۱۴۰۳ ﻫ ق.، ج۱، ص۶۱۱؛ مناقب آل ابی طالب، ابن شهرآشوب مازندرانی، ابوجعفر رشیدالدین محمدبن علی، قم: انتشارات علامه. ، ج۴، ص۱۱۳؛ابصار العین فی انصار الحسین (ع)، سماوی، محمد بن طاهر، تحقیق محمد جعفر طبنسی، مرکز الدراسات الاسلامیه لحرس الثوره. ص۱۹۸؛ منتهی الآمال، قمی، شیخ عباس، تهران: انتشارات فراروی، ۱۳۸۱ ش. ، ج۱، ص۳۵۳؛ تنقیح المقال فی احوال الرجال، مامقانی، شیخ عبدالله، نجف: المطبعه الحیریه، ۱۳۵۲ ﻫ ق. ج۱، ص۱۵۳؛الحدائق الوردیه، محلی شهید، حمیدالدین احمد بن محمد علی، دمشق: دار اسامه.، ص۱۲۲؛ قاموس الرجال، طوسی التستری، محمدتقی، تهران: مرکز نشر کتاب، ۱۳۷۹ ه ق.، ج۲، ص۱۸۵؛ وسیله الدارین فی انصار الحسین، موسوی زنجانی، بیروت: مؤسسه اعلمی، ۱۴۰۲ ﻫ ق. ، ص۱۰۱.