زهرا شعبانی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(صفحه‌ای تازه حاوی «'''زهرا شعبانی،''' فرزند رضا در فروردین ماه 1362 در شهرستان هندیجان در استان خوزس...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
'''زهرا شعبانی،''' فرزند رضا در فروردین ماه 1362 در شهرستان هندیجان در استان خوزستان متولد شد. او از شاعران معاصر فارسی زبان است که در وصف امام حسین (ع)، اشعاری را سروده است.
{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده
{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده
| نام                    =    زهرا شعبانی
| نام                    =    زهرا شعبانی
خط ۹: خط ۶:
| نام اصلی              =
| نام اصلی              =
| زمینه فعالیت          =
| زمینه فعالیت          =
| ملیت                  = ایرانی
| ملیت                  =  
| تاریخ تولد            =      فروردین ماه 1362 ه.ش
| تاریخ تولد            =      ١٣٦٢ ه.ش
| محل تولد                =        ‏‌‏‏‏‏‏‏شهرستان هندیجان در استان خوزستان
| محل تولد                =        ‏‌‏‏‏‏‏‏شهرستان هندیجان در استان خوزستان
| والدین                = رضا شعبانی
| والدین                = رضا شعبانی
خط ۵۰: خط ۴۷:
|امضا                  =
|امضا                  =
}}
}}
'''زهرا شعبانی''' (١٣٦٢ ه. ش) از شاعران معاصر ایرانی است.
==زندگینامه==
زهرا شعبانی  فرزند رضا در فروردین ماه ١٣٦٢ شمسی در شهرستان هندیجان در استان خوزستان متولد شد. او از شاعران معاصر فارسی زبان است که در وصف [[امام حسین|امام حسین (ع)]]، اشعاری را سروده است. وی کارشناس علوم و معارف اسلامی از حوزه علمیه الزهراء هندیجان و مؤلف مجموعه شعر «[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=759283&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author حرف‏‌های تنهایی]» است.


 
ایشان در چندین جشنواره از جمله کنگره ملی شعر رضوی کرمان، شعر عاشورایی زنجان و... برگزیده شده است. ‏‌<ref>گفت‏‌وگوی مؤلف با شاعر.‏</ref>
 
==زندگینامه زهرا شعبانی==
زهرا شعبانی کارشناس علوم و معارف اسلامی از حوزه علمیه الزهراء هندیجان و مؤلف مجموعه شعر «حرف‏‌های تنهایی» است.
ایشان در چندین جشنواره از جمله کنگره ملی شعر رضوی کرمان، شعر عاشورایی زنجان و... برگزیده شده است. ‏‌
==اشعار==
==اشعار==
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب| باد بر دامنِ فرات افتاد، گریه آب‌ها روان‏تر شد
{{ب| باد بر دامنِ فرات افتاد، گریه آب‌ها روان‌‏تر شد
                         |                                تشنگی چنگ زد بیابان را، زخم شمشیرها گران‏تر شد }}
                         |                                تشنگی چنگ زد بیابان را، زخم شمشیرها گران‏‌تر شد }}
{{ب| آسمان در هجوم دلتنگی، صورت‏اش را به ابرها چسباند
{{ب| آسمان در هجوم دلتنگی، صورت‏‌اش را به ابرها چسباند
                         |                        دل هر سنگ را به درد آورد، ناله‏هایی که بی امان‏تر شد }}
                         |                        دل هر سنگ را به درد آورد، ناله‌‏هایی که بی‌امان‏‌تر شد }}
{{ب| داغ بی وقفه بر زمین بارید، لحظه‏ها بیقرار جان دادند
{{ب| داغ بی‌وقفه بر زمین بارید، لحظه‌‏ها بی‌قرار جان دادند
                         |                  ماه کم کم به سمت میدان رفت، قدّ خورشید هی کمان‏تر شد! }}
                         |                  ماه کم‌کم به سمت میدان رفت، قدّ خورشید هی کمان‌‏تر شد! }}
{{ب| رفت و با نیزه رد پایش را...، رفت و یکباره چشم‌هایش را...
{{ب| رفت و با نیزه رد پایش را...، رفت و یک‌باره چشم‌هایش را...
                           |                        رفت و بانگ اخا!اخا!یش را...، رفت و بی دست پهلوان‏تر شد! }}
                           |                        رفت و بانگ اخا! اخا!یش را...، رفت و بی‌دست پهلوان‌‏تر شد! }}
{{ب| خنجری قتلگاه را چرخاند، خون تمام قبیله را برداشت
{{ب| خنجری قتلگاه را چرخاند، خون تمام قبیله را برداشت
                           |                        بغض پروردگار در هم ریخت چشم هر هفت آسمان، تر شد }}
                           |                        بغض پروردگار در هم ریخت چشم هر هفت آسمان، تر شد }}
{{ب| کوفه با یک سپاه سردرگم، در تب روسیاهی‏اش جا ماند
{{ب| کوفه با یک سپاه سردرگم، در تب روسیاهی‏‌اش جا ماند
                             |                        جام‏های خلیفه در مشت‏اش، لحظه تا لحظه شوکران‏تر شد }}
                             |                        جام‏ه‌ای خلیفه در مشت‏اش، لحظه تا لحظه شوکران‏‌تر شد }}
{{ب| گریه‏‌هایم مرا کم آوردند، بار این شعر روی دوش‏ام ماند
{{ب| گریه‏‌هایم مرا کم آوردند، بار این شعر روی دوش‏‌ام ماند
                             |                              هرچه بر پای واژه افتادم، دست خودکار ناتوان‏تر شد }}
                             |                              هر چه بر پای واژه افتادم، دست خودکار ناتوان‌‏تر شد }}
{{ب| عقل از اختیار بیرون رفت، عشق مثل همیشه تاوان داد
{{ب| عقل از اختیار بیرون رفت، عشق مثل همیشه تاوان داد
                               |                        دشت در خون خود تپید اما، کربلا ماند و جاودان‏تر شد! }}
                               |                        دشت در خون خود تپید اما، کربلا ماند و جاودان‏‌تر شد! }}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}


 
===برای مسلم بن عوسجه اسدی===
'''برای مسلم بن عوسجه اسدی'''
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب| جز عشق نخواهد غزل نابی از این دست          |          دل برده از این معرکه آدابی از این دست  }}
{{ب| جز عشق نخواهد غزل نابی از این دست          |          دل برده از این معرکه آدابی از این دست  }}
{{ب| آه است که با سوز جگر ریخته در آب              |          هر بار که گرد آمده گردابی از این دست }}
{{ب| آه است که با سوز جگر ریخته در آب              |          هر بار که گرد آمده گردابی از این دست }}
{{ب| خورشید برآورده سر از خاک و عجب نیست        |          از خاک اگر سرزده مهتابی از این دست }}
{{ب| خورشید برآورده سر از خاک و عجب نیست        |          از خاک اگر سر زده مهتابی از این دست }}
{{ب| حیف است که از (کوفه) بگیرند وفا را              |  پرورده اگر دامن‏اش اصحابی از این دست }}
{{ب| حیف است که از (کوفه) بگیرند وفا را              |  پرورده اگر دامن‌‏اش اصحابی از این دست <ref>مسلم بن عوسجه از معدود کوفیانی بود که به بیعت خود با امام حسین (ع) وفادار ماند.‏</ref> }}
{{ب| جنگاوری و زُهد، مرامِ (اسدی)‌هاست                |  با سیره‏اش آمیخته القابی از این دست ‏‌ }}
{{ب| جنگاوری و زُهد، مرامِ (اسدی)‌هاست                |  با سیره‌‏اش آمیخته القابی از این دست <ref>مسلم بن عوسجه اسدی از طایفه بنی‌اسد بود که در پاکی و دلاوری زبانزد بودند.‏</ref>‏‌ }}
{{ب| لب‏های تَرَش بر لب کوثر به من آموخت                |    از دست نباید برود آبی از این دست }}
{{ب| لب‌‏های تَرَش بر لب کوثر به من آموخت                |    از دست نباید برود آبی از این دست }}
{{ب| عمری‏ست که خوابیده میان حرم دوست              |  ای کاش به ما هم برسد خوابی از این دست }} ‏‌
{{ب| عمری‏ست که خوابیده میان حرم دوست              |  ای کاش به ما هم برسد خوابی از این دست <ref>محل دفن این شهید بزرگوار در حرم حضرت سیدالشهداء (ع) است.‏</ref> }} ‏‌
{{ب| خوابیده و زانو زده ارباب کنارش                        |        عالم همگی نوکر اربابی از این دست...  }}
{{ب| خوابیده و زانو زده ارباب کنارش                        |        عالم همگی نوکر اربابی از این دست...  }}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}{{شعر}}
 
{{ب| هیچ فرقی نمی‏‌کند تا کی، چشم دلدادگان به در باشد
 
                         |                              بی‌‏گمان دل به راه باید داد، حکم معشوق اگر سفر باشد }}
{{شعر}}
{{ب| می‏‌رود کاروان و آگاه است، مقصدش (قربة الی‌ الله)  است
{{ب| هیچ فرقی نمی‏کند تا کی، چشم دلدادگان به در باشد
                         |                        تیر دشمن که می‏‌رسد بایست، سینه دوستان سپر باشد }}
                         |                              بی‏گمان دل به راه باید داد، حکم معشوق اگر سفر باشد }}
{{ب| می‏‌رود کاروان و آگاه است، مقصدش (قربه ً الی الله)  است
                         |                        تیر دشمن که می‏رسد بایست، سینه دوستان سپر باشد }}
{{ب| بین این کاروان قرار یکی‏ست، دل هفتاد و چند یار یکی‏ست
{{ب| بین این کاروان قرار یکی‏ست، دل هفتاد و چند یار یکی‏ست
                           |                          گرچه در چهره این شبیه علی(ع) ، آن شبیه پیامبر(ص) باشد }}
                           |                          گرچه در چهره این شبیه علی (ع)، آن شبیه پیامبر (ص) باشد }}
{{ب| کوفه با لشکری سواره نظام، می‏شتابد به پیشواز امام
{{ب| کوفه با لشکری سواره نظام، می‌‏شتابد به پیشواز امام
                           |                                  بلکه با میزبانی‏اش یک عمر، در تمام عِراق سَر باشد! }}
                           |                                  بلکه با میزبانی‌‏اش یک عمر، در تمام عِراق سَر باشد! }}
{{ب| ناگهان دست می دهد در راه، شهر یکدست با عبیدالله
{{ب| ناگهان دست می‌دهد در راه، شهر یک‌دست با عبیدالله
                             |                            غیرت از دست می‏دهد ناگاه، آنکه مشتاق سیم و زر باشد }}
                             |                            غیرت از دست می‏‌دهد ناگاه، آنکه مشتاق سیم و زر باشد }}
{{ب| می‏رسد لحظه مصاف اما، شرح این قصه در توانم نیست
{{ب| می‏‌رسد لحظه مصاف اما، شرح این قصه در توانم نیست
                             |                      «شور» وقتی که بیکران بشود،«شعر» خوب است مختصر باشد }}
                             |                      «شور» وقتی که بی‌کران بشود، «شعر» خوب است مختصر باشد }}
{{ب| می‏روم پای بیت‏هایم را، بکشانم به دسته‏های عزا
{{ب| می‏‌روم پای بیت‌‏هایم را، بکشانم به دسته‏‌های عزا
                               |                              نذر دارم که این غزل با من، چـارده قرن دربدر باشد }}
                               |                              نذر دارم که این غزل با من، چـارده قرن دربدر باشد }}
{{ب| راه ما تا حسین(ع) بسیار است، تا حسینیه گر چه راهی نیست  
{{ب| راه ما تا حسین (ع) بسیار است، تا حسینیه گر چه راهی نیست  
                               |                    چشممان محو منبر است انگار، بلکه قدری خلاصه‏تر باشد!! }}
                               |                    چشممان محو منبر است انگار، بلکه قدری خلاصه‌‏تر باشد!! }}
{{ب| بی‏گمان کربلا فقط غم نیست، کربلا نیمی از محّـرم نیست  
{{ب| بی‌‏گمان کربلا فقط غم نیست، کربلا نیمی از محّـرم نیست  
                                 |                    یک جهان جان نداده تا امروز، بغض یک کوچه بارور باشد }}
                                 |                    یک جهان جان نداده تا امروز، بغض یک کوچه بارور باشد }}
{{ب| وای بر ما اگر ارادتمان، جز همین چند جمله چیزی نیست:
{{ب| وای بر ما اگر ارادتمان، جز همین چند جمله چیزی نیست:
                                 |                        ناله‏هایی که با ریا بزنیـم، اشک‏هایی که بی اثر باشد... }}
                                 |                        ناله‌‏هایی که با ریا بزنیـم، اشک‌‏هایی که بی‌اثر باشد... }}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
==منابع==
==منابع==
طرحی نو در دانشنامه شعر عاشورایی، مرضیه محمدزاده، ج 2، ص: 1231-1234.
 
*[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=3623708&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author طرحی نو در دانشنامه شعر عاشورایی، مرضیه محمدزاده، ج 2، ص: 1231-1234.]
 
==پی نوشت==
==پی نوشت==
[[رده:ادبیات]]
[[رده:ادبیات]]
خط ۱۱۹: خط ۱۱۳:
[[رده:شاعران فارسی زبان]]
[[رده:شاعران فارسی زبان]]
[[رده:شاعران معاصر]]
[[رده:شاعران معاصر]]
<references />{{شاعران}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۱ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۴۸

زهرا شعبانی
زهرا شعبانی.jpg
زادروز ١٣٦٢ ه.ش
‏‌‏‏‏‏‏‏شهرستان هندیجان در استان خوزستان
پدر و مادر رضا شعبانی
آثار «حرف‏‌های تنهایی»
مدرک تحصیلی کارشناس علوم و معارف اسلامی

زهرا شعبانی (١٣٦٢ ه. ش) از شاعران معاصر ایرانی است.

زندگینامه[ویرایش | ویرایش مبدأ]

زهرا شعبانی فرزند رضا در فروردین ماه ١٣٦٢ شمسی در شهرستان هندیجان در استان خوزستان متولد شد. او از شاعران معاصر فارسی زبان است که در وصف امام حسین (ع)، اشعاری را سروده است. وی کارشناس علوم و معارف اسلامی از حوزه علمیه الزهراء هندیجان و مؤلف مجموعه شعر «حرف‏‌های تنهایی» است.

ایشان در چندین جشنواره از جمله کنگره ملی شعر رضوی کرمان، شعر عاشورایی زنجان و... برگزیده شده است. ‏‌[۱]

اشعار[ویرایش | ویرایش مبدأ]

باد بر دامنِ فرات افتاد، گریه آب‌ها روان‌‏تر شد تشنگی چنگ زد بیابان را، زخم شمشیرها گران‏‌تر شد
آسمان در هجوم دلتنگی، صورت‏‌اش را به ابرها چسباند دل هر سنگ را به درد آورد، ناله‌‏هایی که بی‌امان‏‌تر شد
داغ بی‌وقفه بر زمین بارید، لحظه‌‏ها بی‌قرار جان دادند ماه کم‌کم به سمت میدان رفت، قدّ خورشید هی کمان‌‏تر شد!
رفت و با نیزه رد پایش را...، رفت و یک‌باره چشم‌هایش را... رفت و بانگ اخا! اخا!یش را...، رفت و بی‌دست پهلوان‌‏تر شد!
خنجری قتلگاه را چرخاند، خون تمام قبیله را برداشت بغض پروردگار در هم ریخت چشم هر هفت آسمان، تر شد
کوفه با یک سپاه سردرگم، در تب روسیاهی‏‌اش جا ماند جام‏ه‌ای خلیفه در مشت‏اش، لحظه تا لحظه شوکران‏‌تر شد
گریه‏‌هایم مرا کم آوردند، بار این شعر روی دوش‏‌ام ماند هر چه بر پای واژه افتادم، دست خودکار ناتوان‌‏تر شد
عقل از اختیار بیرون رفت، عشق مثل همیشه تاوان داد دشت در خون خود تپید اما، کربلا ماند و جاودان‏‌تر شد!

برای مسلم بن عوسجه اسدی[ویرایش | ویرایش مبدأ]

‏‌
جز عشق نخواهد غزل نابی از این دست دل برده از این معرکه آدابی از این دست
آه است که با سوز جگر ریخته در آب هر بار که گرد آمده گردابی از این دست
خورشید برآورده سر از خاک و عجب نیست از خاک اگر سر زده مهتابی از این دست
حیف است که از (کوفه) بگیرند وفا را پرورده اگر دامن‌‏اش اصحابی از این دست [۲]
جنگاوری و زُهد، مرامِ (اسدی)‌هاست با سیره‌‏اش آمیخته القابی از این دست [۳]‏‌
لب‌‏های تَرَش بر لب کوثر به من آموخت از دست نباید برود آبی از این دست
عمری‏ست که خوابیده میان حرم دوست ای کاش به ما هم برسد خوابی از این دست [۴]
خوابیده و زانو زده ارباب کنارش عالم همگی نوکر اربابی از این دست...
هیچ فرقی نمی‏‌کند تا کی، چشم دلدادگان به در باشد بی‌‏گمان دل به راه باید داد، حکم معشوق اگر سفر باشد
می‏‌رود کاروان و آگاه است، مقصدش (قربة الی‌ الله) است تیر دشمن که می‏‌رسد بایست، سینه دوستان سپر باشد
بین این کاروان قرار یکی‏ست، دل هفتاد و چند یار یکی‏ست گرچه در چهره این شبیه علی (ع)، آن شبیه پیامبر (ص) باشد
کوفه با لشکری سواره نظام، می‌‏شتابد به پیشواز امام بلکه با میزبانی‌‏اش یک عمر، در تمام عِراق سَر باشد!
ناگهان دست می‌دهد در راه، شهر یک‌دست با عبیدالله غیرت از دست می‏‌دهد ناگاه، آنکه مشتاق سیم و زر باشد
می‏‌رسد لحظه مصاف اما، شرح این قصه در توانم نیست «شور» وقتی که بی‌کران بشود، «شعر» خوب است مختصر باشد
می‏‌روم پای بیت‌‏هایم را، بکشانم به دسته‏‌های عزا نذر دارم که این غزل با من، چـارده قرن دربدر باشد
راه ما تا حسین (ع) بسیار است، تا حسینیه گر چه راهی نیست چشممان محو منبر است انگار، بلکه قدری خلاصه‌‏تر باشد!!
بی‌‏گمان کربلا فقط غم نیست، کربلا نیمی از محّـرم نیست یک جهان جان نداده تا امروز، بغض یک کوچه بارور باشد
وای بر ما اگر ارادتمان، جز همین چند جمله چیزی نیست: ناله‌‏هایی که با ریا بزنیـم، اشک‌‏هایی که بی‌اثر باشد...

منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]

پی نوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  1. گفت‏‌وگوی مؤلف با شاعر.‏
  2. مسلم بن عوسجه از معدود کوفیانی بود که به بیعت خود با امام حسین (ع) وفادار ماند.‏
  3. مسلم بن عوسجه اسدی از طایفه بنی‌اسد بود که در پاکی و دلاوری زبانزد بودند.‏
  4. محل دفن این شهید بزرگوار در حرم حضرت سیدالشهداء (ع) است.‏