غلامرضا امام علیزاده: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
T.ramezani (بحث | مشارکتها) (صفحه‌ای تازه حاوی «'''غلامرضا امام علیزاده (امامی)،''' در مهر ماه 1351 در یکی از روستاهای شهرستان میا...» ایجاد کرد) |
(←آثار: مجموعه شعر سفارت عشق) |
||
| (۱۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده | {{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده | ||
| نام = غلامرضا امام علیزاده (امامی) | | نام = غلامرضا امام علیزاده (امامی) | ||
| خط ۷: | خط ۵: | ||
| نام اصلی = | | نام اصلی = | ||
| زمینه فعالیت = | | زمینه فعالیت = | ||
| ملیت = | | ملیت = | ||
| تاریخ تولد = مهر ماه | | تاریخ تولد = مهر ماه ١٣٥١ ه.ش | ||
| محل تولد = یکی از روستاهای شهرستان میاندوآب | | محل تولد = یکی از روستاهای شهرستان میاندوآب | ||
| والدین = | | والدین = | ||
| خط ۲۶: | خط ۲۴: | ||
| سال‌های نویسندگی = | | سال‌های نویسندگی = | ||
|سبک نوشتاری = | |سبک نوشتاری = | ||
|کتاب‌ها = «بیر اوووج ایشیق»، «آهسته بیا قبیله خوابست هنوز»، «من، حئیران، وفاسیز | |کتاب‌ها = «بیر اوووج ایشیق»، «آهسته بیا قبیله خوابست هنوز»، «من، حئیران، وفاسیز قادین» | ||
مجموعه غزل سفارت عسق | |||
|مقاله‌ها = | |مقاله‌ها = | ||
|نمایشنامه‌ها = | |نمایشنامه‌ها = | ||
| خط ۳۶: | خط ۳۵: | ||
| شریک زندگی = | | شریک زندگی = | ||
| فرزندان = | | فرزندان = | ||
|تحصیلات = | |تحصیلات = | ||
|دانشگاه = | |دانشگاه = | ||
|حوزه = | |حوزه = | ||
| خط ۴۸: | خط ۴۷: | ||
|امضا = | |امضا = | ||
}} | }} | ||
'''غلامرضا امام علیزاده (امامی)''' (١٣٥١ ه. ش) از شاعران معاصر ایرانی است. | |||
==زندگینامه== | ==زندگینامه== | ||
تحصیلات ابتدایی را تا سال سوم در زادگاهش ادامه داده و به علت مهاجرت خانواده به شهرستان بُناب دنباله تحصیلات را تا مقطع دیپلم فرهنگ و ادب در آنجا گذراند و در سال 1380 موفق به اخذ مدرک کارشناسی زبان و ادبیات فارسی از دانشگاه میاندوآب شد و به عنوان مربی ادبی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان شهرستان عجب شیر به صورت پاره وقت مشغول به کار شد که پس از چهار سال فعالیت در مرکز فوق به شهرداری بناب منتقل و به عنوان مدیر روابط عمومی و مشاور شهردار مشغول به کار شد. | غلامرضا امام علیزاده در مهر ماه ١٣٥١ شمسی در یکی از روستاهای شهرستان میاندوآب در خانوادهای کشاورز به دنیا آمد. او از شاعران معاصر فارسی زبان است که در وصف [[امام حسین (ع)]]، اشعاری را سروده است. وی تحصیلات ابتدایی را تا سال سوم در زادگاهش ادامه داده و به علت مهاجرت خانواده به شهرستان بُناب دنباله تحصیلات را تا مقطع دیپلم فرهنگ و ادب در آنجا گذراند و در سال 1380 موفق به اخذ مدرک کارشناسی زبان و ادبیات فارسی از دانشگاه میاندوآب شد و به عنوان مربی ادبی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان شهرستان عجب شیر به صورت پاره وقت مشغول به کار شد که پس از چهار سال فعالیت در مرکز فوق به شهرداری بناب منتقل و به عنوان مدیر روابط عمومی و مشاور شهردار مشغول به کار شد. | ||
فعالیت ادبی خود را از سال | علیزاده فعالیت ادبی خود را از سال ١٣٦٨ ه. ش شروع کرد. وی در شعر کلاسیک و نو در قالبهای غزل، مثنوی، رباعی، چهارپاره، شعر سپید و نیمایی در مضامین عاشقانه، اجتماعی، انتقادی، دینی طبع‌آزمایی کرده و از سال ١٣٧٥ رسماً شروع به سرودن شعر در قالبهای غزا، قوشما، رباعی و سربست ترکی با زبان سمبلیک نموده است. | ||
وی مدت‌ها ریاست انجمن ادبی بُناب و میاندوآب را بر عهده داشته و به مدت 13 سال داور و دبیر علمی و اجرایی جشنواره سراسری شعر غدیریه و داوری در چند جشنواره دیگر را بر عهده داشته است. | وی مدت‌ها ریاست انجمن ادبی بُناب و میاندوآب را بر عهده داشته و به مدت 13 سال داور و دبیر علمی و اجرایی جشنواره سراسری شعر غدیریه و داوری در چند جشنواره دیگر را بر عهده داشته است. | ||
==آثار | |||
آثار غلامرضا امام علیزاده عبارتند از: مجموعه شعر «بیر اوووج ایشیق»، مجموعه رباعی انتظار با نام «آهسته بیا قبیله خوابست هنوز» و مجموعه شعر اوچ | امامی در چندین جشنواره از جمله شعر جوان آذربایجان و شعر استانی انتظار و... برگزیده شده است. <ref>گفت‌وگوی مؤلف با شاعر.</ref> | ||
==آثار== | |||
آثار غلامرضا امام علیزاده عبارتند از: | |||
مجموعه شعر «بیر اوووج ایشیق»، مجموعه رباعی انتظار با نام «آهسته بیا قبیله خوابست هنوز» و مجموعه شعر اوچ سئوگی «من، حئیران، وفاسیز قادین»، مجموعه شعر سفارت عشق | |||
==اشعار== | ==اشعار== | ||
===صدای صاعقه=== | |||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب| با دستهای خالی بی‌نان چه میکنی | با این همه یتیم پریشان چه میکنی }} | {{ب| با دستهای خالی بی‌نان چه میکنی | با این همه یتیم پریشان چه میکنی }} | ||
| خط ۸۱: | خط ۸۶: | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
===رباعی=== | |||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب| پرپر شدن تو سرخ و میلاد تو سرخ | بر مرکب نیزه بانک فریاد تو سرخ }} | {{ب| پرپر شدن تو سرخ و میلاد تو سرخ | بر مرکب نیزه بانک فریاد تو سرخ }} | ||
{{ب| بر چهره نیلگون و غم‌بار افق | چشمان شفق همیشه با یاد تو سرخ }} | {{ب| بر چهره نیلگون و غم‌بار افق | چشمان شفق همیشه با یاد تو سرخ }} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}}{{شعر}} | ||
{{شعر}} | |||
{{ب| چشمان به خون نشسته خنجر را | وقتی که به آب خم نکردی سر را }} | {{ب| چشمان به خون نشسته خنجر را | وقتی که به آب خم نکردی سر را }} | ||
{{ب| بر ساحل حنجر تو دیدم ای مرد | دادی به لب تیغ سر و پیکر را }} | {{ب| بر ساحل حنجر تو دیدم ای مرد | دادی به لب تیغ سر و پیکر را }} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}}{{شعر}} | ||
{{شعر}} | |||
{{ب| بر شانه آسمان سرت را دیدم | آن گیسوی سرخ پرپرت را دیدم }} | {{ب| بر شانه آسمان سرت را دیدم | آن گیسوی سرخ پرپرت را دیدم }} | ||
{{ب| در بارش بی‌امان سرنیزه و تیر | غرق گل لاله پیکرت را دیدم }} | {{ب| در بارش بی‌امان سرنیزه و تیر | غرق گل لاله پیکرت را دیدم }} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب| سوز عطش تو مانده در گوش فرات | بیرق زده غیرت تو بر دوش فرات }} | {{ب| سوز عطش تو مانده در گوش فرات | بیرق زده غیرت تو بر دوش فرات }} | ||
| خط ۱۱۰: | خط ۱۰۶: | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
===مثنوی=== | |||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب| در هوس مثنوییای دیگرم | عشق حسین (ع) است و من و دفترم }} | {{ب| در هوس مثنوییای دیگرم | عشق حسین (ع) است و من و دفترم }} | ||
| خط ۱۷۸: | خط ۱۷۳: | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
طرحی نو در دانشنامه شعر عاشورایی، مرضیه محمدزاده، ج 2، ص: 1003-1006. | |||
*[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=3623708&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author طرحی نو در دانشنامه شعر عاشورایی، مرضیه محمدزاده، ج 2، ص: 1003-1006.] | |||
==پی نوشت== | ==پی نوشت== | ||
[[رده:ادبیات]] | [[رده:ادبیات]] | ||
| خط ۱۸۴: | خط ۱۸۱: | ||
[[رده:شاعران فارسی زبان]] | [[رده:شاعران فارسی زبان]] | ||
[[رده:شاعران معاصر]] | [[رده:شاعران معاصر]] | ||
<references />{{شاعران}} | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۵ آوریل ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۱۰
| غلامرضا امام علیزاده (امامی) | |
|---|---|
| زادروز | مهر ماه ١٣٥١ ه.ش یکی از روستاهای شهرستان میاندوآب |
| کتاب‌ها | «بیر اوووج ایشیق»، «آهسته بیا قبیله خوابست هنوز»، «من، حئیران، وفاسیز قادین»
مجموعه غزل سفارت عسق |
غلامرضا امام علیزاده (امامی) (١٣٥١ ه. ش) از شاعران معاصر ایرانی است.
زندگینامه[ویرایش | ویرایش مبدأ]
غلامرضا امام علیزاده در مهر ماه ١٣٥١ شمسی در یکی از روستاهای شهرستان میاندوآب در خانوادهای کشاورز به دنیا آمد. او از شاعران معاصر فارسی زبان است که در وصف امام حسین (ع)، اشعاری را سروده است. وی تحصیلات ابتدایی را تا سال سوم در زادگاهش ادامه داده و به علت مهاجرت خانواده به شهرستان بُناب دنباله تحصیلات را تا مقطع دیپلم فرهنگ و ادب در آنجا گذراند و در سال 1380 موفق به اخذ مدرک کارشناسی زبان و ادبیات فارسی از دانشگاه میاندوآب شد و به عنوان مربی ادبی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان شهرستان عجب شیر به صورت پاره وقت مشغول به کار شد که پس از چهار سال فعالیت در مرکز فوق به شهرداری بناب منتقل و به عنوان مدیر روابط عمومی و مشاور شهردار مشغول به کار شد.
علیزاده فعالیت ادبی خود را از سال ١٣٦٨ ه. ش شروع کرد. وی در شعر کلاسیک و نو در قالبهای غزل، مثنوی، رباعی، چهارپاره، شعر سپید و نیمایی در مضامین عاشقانه، اجتماعی، انتقادی، دینی طبع‌آزمایی کرده و از سال ١٣٧٥ رسماً شروع به سرودن شعر در قالبهای غزا، قوشما، رباعی و سربست ترکی با زبان سمبلیک نموده است.
وی مدت‌ها ریاست انجمن ادبی بُناب و میاندوآب را بر عهده داشته و به مدت 13 سال داور و دبیر علمی و اجرایی جشنواره سراسری شعر غدیریه و داوری در چند جشنواره دیگر را بر عهده داشته است.
امامی در چندین جشنواره از جمله شعر جوان آذربایجان و شعر استانی انتظار و... برگزیده شده است. [۱]
آثار[ویرایش | ویرایش مبدأ]
آثار غلامرضا امام علیزاده عبارتند از:
مجموعه شعر «بیر اوووج ایشیق»، مجموعه رباعی انتظار با نام «آهسته بیا قبیله خوابست هنوز» و مجموعه شعر اوچ سئوگی «من، حئیران، وفاسیز قادین»، مجموعه شعر سفارت عشق
اشعار[ویرایش | ویرایش مبدأ]
صدای صاعقه[ویرایش | ویرایش مبدأ]
| با دستهای خالی بی‌نان چه میکنی | با این همه یتیم پریشان چه میکنی | |
| با خیمههای مانده در آغوش شعلهها | در دشتهای تشنه بی‌جان چه میکنی | |
| دریا هنوز تشنه یک جرعه غیرت است | با این لبان تشنه سوزان چه میکنی | |
| در زوزه مداوم یک سرزمین شغال | با قحطی قبیله انسان چه میکنی | |
| باد مخالف است وزیدن گرفته است | بر گیسوان خیل اسیران، چه میکنی | |
| سرها به نیزهاند و بدنها به روی خاک | تنها درین غروب بیابان چه میکنی | |
| شب میرسد ز راه و تو در شام بیکسی | بی‌شام و شعله، گوشه زندان چه میکنی | |
| ناگه عبور میکنی از مرز اضطراب | داری تو با قبیله انسان چه میکنی | |
| میلرزد از صدای تو اندام روزگار | بانو درین کشاکش و بحران چه میکنی |
رباعی[ویرایش | ویرایش مبدأ]
| پرپر شدن تو سرخ و میلاد تو سرخ | بر مرکب نیزه بانک فریاد تو سرخ | |
| بر چهره نیلگون و غم‌بار افق | چشمان شفق همیشه با یاد تو سرخ |
| چشمان به خون نشسته خنجر را | وقتی که به آب خم نکردی سر را | |
| بر ساحل حنجر تو دیدم ای مرد | دادی به لب تیغ سر و پیکر را |
| بر شانه آسمان سرت را دیدم | آن گیسوی سرخ پرپرت را دیدم | |
| در بارش بی‌امان سرنیزه و تیر | غرق گل لاله پیکرت را دیدم |
| سوز عطش تو مانده در گوش فرات | بیرق زده غیرت تو بر دوش فرات | |
| آن‌گونه که در اوج عطش ننهادی | ای مرد بزرگ سر در آغوش فرات |
مثنوی[ویرایش | ویرایش مبدأ]
| در هوس مثنوییای دیگرم | عشق حسین (ع) است و من و دفترم | |
| مثنوی و عشق حسین (ع) آتش است | کرب و بلا خوانی ما دلکش است | |
| کرب و بلا خوانی ما سوز داشت | ناله به لبهای جرس می‌نگاشت | |
| بانگ جرس خواب مرا پاره کرد | دست عطش تاب مرا پاره کرد | |
| گفتم عطش سوخت تمام دلم | شد عطش آباد خیام دلم | |
| گفتم عطش کرب و بلا زنده شد | در خم دل خون خدا زنده شد | |
| گفتم عطش علقمه شرمنده شد | حادثه کرب و بلا زنده شد | |
| گفتم عطش بغض قلم تازه شد | داغ کهنسال دلم تازه شد | |
| گفتم عطش سوخت تمام دلم | شد عطش آباد خیام دلم | |
| گفتم عطش روح زمین تب گرفت | سینه مجروح زمین تب گرفت | |
| شورشی افتاد به قصر فلک | غلغله افتاد در انس و ملک | |
| قصه تاریخ وزیدن گرفت | مرغ دل شیعه تپیدن گرفت | |
| پر شد از آوای جرس کربلا | آمد از آن سوی فلک این ندا: | |
| حال سواران عطش میرسند | قافله‌داران عطش میرسند | |
| قافله‌سالار گل فاطمه (س)ست | کرب و بلا باز پر از همهمه‌ست | |
| آل علی (ع) صف به صف استادهاند | بهر شهادت همه آمادهاند | |
| می‌شود آوای جنون را شنید | زوزه گرگان زبون را شنید | |
| دشت پر از گله گرگان شده‌ست | کنگره عاطفه ویران شده‌ست | |
| باد خزان میوزد از کوچهها | سمت درختان دیار بلا | |
| شعله فتادست به نیزار عشق | آل علی (ع) سر زده از دار عشق | |
| شانه صحرای بلا زخمی است | سینه زهرا (س) به خدا زخمی است | |
| گلشن احساس علی (ع) سوخته‌ست | بازوی عباس علی (ع) سوخته‌ست... | |
| در تب بیداد و بلا یا حسین (ع) | قحطی مردان خدا یا حسین (ع) | |
| کیست که از قله نی سر زند | یک تنه بر جمله لشکر زند؟ | |
| کیست بداند عطش و آب چیست | تشنگی کودک بی‌تاب چیست؟ | |
| کیست که آشفته کند سنگ را | پاره کند پرده نیرنگ را؟ | |
| کیست که از خط عطش بگذرد | تشنه لب از شط عطش بگذرد؟ | |
| کیست درین غمکده غم زده | خیمه اندوه بر عالم زده؟ | |
| کیست درین کوفه بی‌آبرو | می‌کند از مردی خود گفتگو؟ | |
| کیست درین بادیه تب زده | چادر غم بر دل زینب (س) زده؟ | |
| کیست درین دشت بلا سوخته | سینهاش از عشق خدا سوخته؟ | |
| کیست به جز زاده زهرا (س)، حسین (ع) | جز تو بگو کیست؟ بگو یاحسین!؟ |
منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]
پی نوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- ↑ گفت‌وگوی مؤلف با شاعر.