احمدرضا قدیریان: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جزبدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
'''احمدرضا قدیریان،''' فرزند خلیل در سال 1345 در شهرستان ابرکوه متولد شد. او از شاعران معاصر فارسی زبان است که در وصف امام حسین (ع)، اشعاری را سروده است.
'''احمدرضا قدیریان''' (١٣٤٥ ه. ش) از ساعران معاصر ایرانی است.


{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده  
{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده  
خط ۷: خط ۷:
| نام اصلی              =
| نام اصلی              =
| زمینه فعالیت          =
| زمینه فعالیت          =
| ملیت                  =ایرانی
| ملیت                  =
| تاریخ تولد            =  1345 ه.ش
| تاریخ تولد            =  ١٣٤٥ ه.ش
| محل تولد                = شهرستان ابرکوه
| محل تولد                = شهرستان ابرکوه
| والدین                =  خلیل قدیریان  
| والدین                =  خلیل قدیریان  
خط ۴۸: خط ۴۸:
|امضا                  =
|امضا                  =
}}
}}
==زندگینامه==
احمد رضا قدیریان فرزند خلیل در سال ١٣٤٥  شمسی در شهرستان ابرکوه متولد شد. او از شاعران معاصر فارسی زبان است که در وصف [[امام حسین (ع)]]، اشعاری را سروده است. احمدرضا قدیریان کارشناسی ارشد خود را در رشته زبان و ادبیات فارسی از دانشگاه یزد اخذ نمود و در وزارت آموزش و پرورش استان‏‌های فارس و یزد به عنوان دبیر ادبیات فارسی دبیرستان مشغول به کار شد. وی همچنین در دانشگاه آزاد اسلامی شهرستان ابرکوه از سال 1375 تا سال 1384به تدریس مشغول بود.


وی سرودن شعر را از دوران کودکی آغاز کرد.


ایشان از سال ١٣٧٨ ه. ش مدیر مسئول ماهنامه سرو ابرکوه و مسئولیت انجمن شعر و ادب آن شهرستان را بر عهده داشته است.


قدیریان در چندین جشنواره مقام اول را کسب کرده است که می‏‌توان به مقام اول نخستین جایزه ادبی محتشم کاشانی در سال ١٣٨٣ ه. ش، شاعر برگزیده ششمین جشنواره شعر کوثر در دامغان ١٣٨٤ ه. ش، شاعر برگزیده پنجمین جشنواره سراسری میلاد سرخ در تبریز ١٣٨٤ ه. ش و.... اشاره کرد. ایشان همچنین داوری جشنواره‌‏های مختلف را نیز بر عهده داشته است. ‏‌‏‏‏<ref>گفت‏‌وگوی مؤلف با شاعر.‏</ref>
==آثار==
آثار احمدرضا قدیریان عبارتند از: مجموعه شعر سپید کوتاه با عنوان «[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=2924243&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author سیبستان]»، مجموعه رباعی‌ها با عنوان «[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=3339067&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author فصل اطلسی‌ها]».


<br /> 
==اشعار==


 
===رباعی===
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
==زندگینامه==
احمدرضا قدیریان کارشناسی ارشد خود را در رشته زبان و ادبیات فارسی از دانشگاه یزد اخذ نمود و در وزارت آموزش و پرورش استان‏‌های فارس و یزد به عنوان دبیر ادبیات فارسی دبیرستان مشغول به کار شد. وی همچنین در دانشگاه آزاد اسلامی شهرستان ابرکوه از سال 1375 تا سال 1384به تدریس مشغول بود.
قدیریان سرودن شعر را از دوران کودکی آغاز کرد.
==آثار احمدرضا قدیریان==
آثار احمدرضا قدیریان عبارتند از: مجموعه شعر سپید کوتاه با عنوان «سیبستان»، مجموعه رباعی‌ها با عنوان «فصل اطلسی‌ها».
 
قدیریان در حال حاضر بازنشسته آموزش و پرورش است. ایشان از سال 1378 تاکنون به عنوان مدیر مسئول ماهنامه سرو ابرکوه و مسئولیت انجمن شعر و ادب آن شهرستان را بر عهده دارد.
قدیریان در چندین جشنواره مقام اول را کسب کرده است که می‏‌توان به مقام اول نخستین جایزه ادبی محتشم کاشانی در سال 1383، شاعر برگزیده ششمین جشنواره شعر کوثر در دامغان 1384، شاعر برگزیده پنجمین جشنواره سراسری میلاد سرخ در تبریز 1384 و.... اشاره کرد. ایشان همچنین داوری جشنواره‌‏های مختلف را بر عهده داشته است. ‏‌‏‏‏<ref>گفت‏‌وگوی مؤلف با شاعر.‏</ref> 
==اشعار==
'''رباعی'''
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب| لب تشنه فتاده بر لب دریا، مشک            |            شرمنده شده‌ست از لب سقا، مشک }}
{{ب| لب تشنه فتاده بر لب دریا، مشک            |            شرمنده شده‌ست از لب سقا، مشک }}
خط ۸۱: خط ۶۸:
{{ب| مردی ز کنار آب‌‏ها می‌آید                        |          بی‌دست بگو علم بگیرد یا مشک؟ }}
{{ب| مردی ز کنار آب‌‏ها می‌آید                        |          بی‌دست بگو علم بگیرد یا مشک؟ }}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب| لطفی به نگاه خیس و بی‌تابش کن            |  از شوق زلال خویش سیرابش کن }}
{{ب| لطفی به نگاه خیس و بی‌تابش کن            |  از شوق زلال خویش سیرابش کن }}
خط ۸۸: خط ۷۳:
{{ب| شش ماهه گناهی که ندارد، ای تیر              | بر حنجره‌اش بوسه زن و خوابش کن }}
{{ب| شش ماهه گناهی که ندارد، ای تیر              | بر حنجره‌اش بوسه زن و خوابش کن }}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب| هم دفتـــر اهــل عشق یعنی آتش  |        هم باور اهــل عشــق یعنی آتش }}
{{ب| هم دفتـــر اهــل عشق یعنی آتش  |        هم باور اهــل عشــق یعنی آتش }}
خط ۹۵: خط ۷۸:
{{ب| جوشیدن خون از پی خون می‌گویـد  |        خاکستـر اهــل عشـق یعنی آتش }}
{{ب| جوشیدن خون از پی خون می‌گویـد  |        خاکستـر اهــل عشـق یعنی آتش }}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب| در شط سفر دو دست او گم شده بود  |            با تیغ و سپر دو دست او گم شده بود }}
{{ب| در شط سفر دو دست او گم شده بود  |            با تیغ و سپر دو دست او گم شده بود }}
خط ۱۰۲: خط ۸۳:
{{ب| با حنجره‌ای بریـــده بیعت می‌کرد      |          یک‌ مرد که‌هر دو دست او گم شده بود }}
{{ب| با حنجره‌ای بریـــده بیعت می‌کرد      |          یک‌ مرد که‌هر دو دست او گم شده بود }}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}


{{شعر}}
{{شعر}}
خط ۱۰۹: خط ۸۹:
{{ب| گهـواره تـــو حـماســــه بیــداری    |      زخم تو بزرگ اگر گلویت کوچک }}
{{ب| گهـواره تـــو حـماســــه بیــداری    |      زخم تو بزرگ اگر گلویت کوچک }}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
{| style="margin: 0 auto; "
| class="b" |<span class="beyt"> ای هیبت دشت پیش رویت کوچـک  </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">      اندیشـه برای جستجویت کوچک </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> گهـواره تـــو حـماســــه بیــداری    </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">      زخم تو بزرگ اگر گلویت کوچک </span>
|}




خط ۱۱۶: خط ۱۰۵:
{{ب| بر دست عطشناک پدر پژمـــردی        |  جاری ز گلوی کوچکت زخم بزرگ }}
{{ب| بر دست عطشناک پدر پژمـــردی        |  جاری ز گلوی کوچکت زخم بزرگ }}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
 
{| style="margin: 0 auto; "
 
| class="b" |<span class="beyt"> ای سرخی روی کوچکت زخم بزرگ      </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">  ای آب وضوی کوچکت زخم بزرگ </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> بر دست عطشناک پدر پژمـــردی        </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">  جاری ز گلوی کوچکت زخم بزرگ </span>
|}
<br />
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب| تا آب بر آفتاب رویت خشکیــد          |  لبخنــد میان گفتگویت خشکید }}
{{ب| تا آب بر آفتاب رویت خشکیــد          |  لبخنــد میان گفتگویت خشکید }}


{{ب| بر غربت تو گشود دریـا، آغوش            |  ای رود که آواز گلـویت خشکید }}
{{ب| بر غربت تو گشود دریـا، آغوش            |  ای رود که آواز گلـویت خشکید }}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}{{شعر}}
 
 
{{شعر}}
{{ب| در‌ هالـه‌ای از غبــار بـــرمــی‌‏گشتی      |    ای وای، چه بی‌قــرار برمی‌گشتی }}
{{ب| در‌ هالـه‌ای از غبــار بـــرمــی‌‏گشتی      |    ای وای، چه بی‌قــرار برمی‌گشتی }}


{{ب| می‌سوخت دلم چو خیمه، ای خونین‌ یال  |        آن‌گاه که بی‌ســوار برمی‌گشتی }}
{{ب| می‌سوخت دلم چو خیمه، ای خونین‌ یال  |        آن‌گاه که بی‌ســوار برمی‌گشتی }}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
 
{| style="margin: 0 auto; "
 
| class="b" |<span class="beyt"> در‌ هالـه‌ای از غبــار بـــرمــی‌‏گشتی      </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">    ای وای، چه بی‌قــرار برمی‌گشتی </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> می‌سوخت دلم چو خیمه، ای خونین‌ یال  </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">        آن‌گاه که بی‌ســوار برمی‌گشتی </span>
|}
<br />
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب| با دیدن او نگاه هم خون می‌شد              |          در سینه‌ ناله آه هم خون می‌شد }}
{{ب| با دیدن او نگاه هم خون می‌شد              |          در سینه‌ ناله آه هم خون می‌شد }}
خط ۱۳۷: خط ۱۳۹:
{{ب| از زخم زبان دشنه بر حنجر عشق                |        حتی دل قتلگاه هم خون می‌شد }}
{{ب| از زخم زبان دشنه بر حنجر عشق                |        حتی دل قتلگاه هم خون می‌شد }}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب| لب‌های عطش در آتش تب می‌سوخت        |          خورشید میان خیمه‌ شب می‌سوخت }}
{{ب| لب‌های عطش در آتش تب می‌سوخت        |          خورشید میان خیمه‌ شب می‌سوخت }}
خط ۱۴۴: خط ۱۴۴:
{{ب| هفتاد و دو شعله آه و یک قافله داغ            |        در سینه‌ سوگوار زینب می‌سوخت }}
{{ب| هفتاد و دو شعله آه و یک قافله داغ            |        در سینه‌ سوگوار زینب می‌سوخت }}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب| صبحی که ز دست‌های تو سر می‌زد              |              گویی که به جان دشت خنجر می‌زد }}
{{ب| صبحی که ز دست‌های تو سر می‌زد              |              گویی که به جان دشت خنجر می‌زد }}
خط ۱۵۱: خط ۱۴۹:
{{ب| در آبی دست‌های تو شد سیراب                    |                آن غنچه‌ کبوتری که پرپر می‌زد ‏‌‏‏‏<ref>در 16 اردیبهشت 1377 برابر با 9 محرم 1419 سروده شده است.‏</ref>    }}
{{ب| در آبی دست‌های تو شد سیراب                    |                آن غنچه‌ کبوتری که پرپر می‌زد ‏‌‏‏‏<ref>در 16 اردیبهشت 1377 برابر با 9 محرم 1419 سروده شده است.‏</ref>    }}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب| آن زن که همه بود و نبودش می‌سوخت          |    چون خیمه‌ خویش تار و پودش می‌سوخت }}
{{ب| آن زن که همه بود و نبودش می‌سوخت          |    چون خیمه‌ خویش تار و پودش می‌سوخت }}
خط ۱۵۸: خط ۱۵۴:
{{ب| تنها دل پاک رود در آن همه دشت                  |        بر سوگ‌ سرود رود‌ رودش می‌سوخت }}
{{ب| تنها دل پاک رود در آن همه دشت                  |        بر سوگ‌ سرود رود‌ رودش می‌سوخت }}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}


{{شعر}}
{{شعر}}
خط ۱۶۵: خط ۱۶۰:
{{ب| تو تشنه‌ رود آفتابی و فرات                            |          لب‌ تشنه‌ یک جرعه عطشناکی تو }}
{{ب| تو تشنه‌ رود آفتابی و فرات                            |          لب‌ تشنه‌ یک جرعه عطشناکی تو }}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
 
{| style="margin: 0 auto; "
 
| class="b" |<span class="beyt"> ای بال فرشته، دست افلاکی تو                        </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">              انگشت به لب، فرات از پاکی تو </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> تو تشنه‌ رود آفتابی و فرات                            </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">          لب‌ تشنه‌ یک جرعه عطشناکی تو </span>
|}
<br />
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب| رودی گذر تو را تلاوت می‌کرد                          |  یک زن سفر تو را تلاوت می‌کرد }}
{{ب| رودی گذر تو را تلاوت می‌کرد                          |  یک زن سفر تو را تلاوت می‌کرد }}
خط ۱۷۲: خط ۱۷۵:
{{ب| بر رحل بلند عاشقی وقت غروب                        |      نی نیز سر تو را تلاوت می‌کرد }}
{{ب| بر رحل بلند عاشقی وقت غروب                        |      نی نیز سر تو را تلاوت می‌کرد }}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب| عاشق طلبید، جستجویش خون شد                    |        فریاد کشید: «نه» گلویش خون شد }}
{{ب| عاشق طلبید، جستجویش خون شد                    |        فریاد کشید: «نه» گلویش خون شد }}
خط ۱۷۹: خط ۱۸۰:
{{ب| می‌خواست نماز عاشقی بگزارد                            |  تا رود عطش رفت و وضویش خون شد }}
{{ب| می‌خواست نماز عاشقی بگزارد                            |  تا رود عطش رفت و وضویش خون شد }}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}


{{شعر}}
{{شعر}}
خط ۱۸۶: خط ۱۸۶:
{{ب| یک روز سری به دامن پیغمبر                              |  یک روز سری بریده بر دامن نی! <ref>در 21 آذر ماه 1392 سروده شده است.‏</ref>‏‌‏‏‏  }}  
{{ب| یک روز سری به دامن پیغمبر                              |  یک روز سری بریده بر دامن نی! <ref>در 21 آذر ماه 1392 سروده شده است.‏</ref>‏‌‏‏‏  }}  
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
 
{| style="margin: 0 auto; "
 
| class="b" |<span class="beyt"> از سوز شماست سوز نالیدن نی                            </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">    از زخم شماست زخم پیراهن نی </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> یک روز سری به دامن پیغمبر                              </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">  یک روز سری بریده بر دامن نی! <ref>در 21 آذر ماه 1392 سروده شده است.‏</ref>‏‌‏‏‏  </span>
|}
<br />
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب| تا عرش، شکسته بال و پر باید رفت                        | تا دوست، در آغوش خطر باید رفت }}
{{ب| تا عرش، شکسته بال و پر باید رفت                        | تا دوست، در آغوش خطر باید رفت }}
خط ۱۹۳: خط ۲۰۱:
{{ب| سر بر سر نیزه رفت مولا، یعنی                                |تا مقصد عاشقی به سر باید رفت! ‏‌‏‏‏<ref>در 26 دی ماه 1392 سروده شده است.‏</ref>    }}
{{ب| سر بر سر نیزه رفت مولا، یعنی                                |تا مقصد عاشقی به سر باید رفت! ‏‌‏‏‏<ref>در 26 دی ماه 1392 سروده شده است.‏</ref>    }}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}


{{شعر}}
{{شعر}}
خط ۲۱۰: خط ۲۱۷:
{{ب| از زنگ‌های شترها، برخاست آهنگ رفتن    |                                                      ماندند تن‌ها بی‌سر، رفتند سرهای بی‌تن ‏‌‏‏‏<ref>در خرداد ماه 1374 سروده شده است.‏</ref>    }}
{{ب| از زنگ‌های شترها، برخاست آهنگ رفتن    |                                                      ماندند تن‌ها بی‌سر، رفتند سرهای بی‌تن ‏‌‏‏‏<ref>در خرداد ماه 1374 سروده شده است.‏</ref>    }}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
 
{| style="margin: 0 auto; "
| class="b" |<span class="beyt"> ناگاه در بهت خیمه، پیچید یک شیهه شیون      </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">                                            وقتی ز چشم انتظاری پر بود دستان یک زن </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> در پشت یک پرده از خاک، تصویر یک اسب، مبهم</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">                                                  سرشار از آتش و شرم، آن چشم‌های فروتن </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> بر خیمه‌ها شعله می‌زد وقتی که از خشم و اندوه  </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">                                  می‌زد به روی زمین دست، می‌کوفت بر سنگ، آهن </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> اسبی که در ساز و برگش، زینی پر از واژگونی است</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">                                                بر خاک، آن سو، سوارش، ترکیبی از خون و جوشن </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> ای یال‌هایت پریشان، این خون باباست یا تو؟ </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">                                                این اشک جاری است آیا، از چشم‌های تو یا من؟ </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> در محضر عشق سرها، از تن فتادند اما          </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">                                            سرهای بی‌تن ندادند، هرگز به افتادگی تن </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> از زنگ‌های شترها، برخاست آهنگ رفتن    </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">                                                      ماندند تن‌ها بی‌سر، رفتند سرهای بی‌تن ‏‌‏‏‏<ref>در خرداد ماه 1374 سروده شده است.‏</ref>    </span>
|}




خط ۲۶۰: خط ۲۹۵:




 
===برای مظلومیت [[علی اصغر (ع)]]===
'''برای مظلومیت علی اصغر (ع)'''
 
ظهر دهم
ظهر دهم


خط ۳۱۵: خط ۳۴۸:
بر ساقه‌های ترد کودکانه‌ات
بر ساقه‌های ترد کودکانه‌ات


 
گهواره‌ات
 
گهواره‌ات  


خواب همه‌ زمستان‌ها را تکان داد
خواب همه‌ زمستان‌ها را تکان داد
خط ۳۳۱: خط ۳۶۲:
ای شعله‌ور معصوم
ای شعله‌ور معصوم
==منابع==
==منابع==
طرحی نو در دانشنامه شعر عاشورایی، مرضیه محمدزاده، ج 2، ص: 835-841.
 
*[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=3623708&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author طرحی نو در دانشنامه شعر عاشورایی، مرضیه محمدزاده، ج 2، ص: 835-841.]
 
==پی نوشت==
==پی نوشت==
[[رده:ادبیات]]
[[رده:ادبیات]]
خط ۳۳۷: خط ۳۷۰:
[[رده:شاعران فارسی زبان]]
[[رده:شاعران فارسی زبان]]
[[رده:شاعران معاصر]]
[[رده:شاعران معاصر]]
<references />{{شاعران}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۹ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۶:۱۹

احمدرضا قدیریان (١٣٤٥ ه. ش) از ساعران معاصر ایرانی است.

احمدرضا قدیریان
احمدرضا قدیریان.jpg
زادروز ١٣٤٥ ه.ش
شهرستان ابرکوه
پدر و مادر خلیل قدیریان
کتاب‌ها مجموعه شعر سپید کوتاه با عنوان «سیبستان»، مجموعه رباعی‌ها با عنوان «فصل اطلسی‌ها»
مدرک تحصیلی کارشناس ارشد رشته زبان و ادبیات فارسی از دانشگاه یزد

زندگینامه[ویرایش | ویرایش مبدأ]

احمد رضا قدیریان فرزند خلیل در سال ١٣٤٥ شمسی در شهرستان ابرکوه متولد شد. او از شاعران معاصر فارسی زبان است که در وصف امام حسین (ع)، اشعاری را سروده است. احمدرضا قدیریان کارشناسی ارشد خود را در رشته زبان و ادبیات فارسی از دانشگاه یزد اخذ نمود و در وزارت آموزش و پرورش استان‏‌های فارس و یزد به عنوان دبیر ادبیات فارسی دبیرستان مشغول به کار شد. وی همچنین در دانشگاه آزاد اسلامی شهرستان ابرکوه از سال 1375 تا سال 1384به تدریس مشغول بود.

وی سرودن شعر را از دوران کودکی آغاز کرد.

ایشان از سال ١٣٧٨ ه. ش مدیر مسئول ماهنامه سرو ابرکوه و مسئولیت انجمن شعر و ادب آن شهرستان را بر عهده داشته است.

قدیریان در چندین جشنواره مقام اول را کسب کرده است که می‏‌توان به مقام اول نخستین جایزه ادبی محتشم کاشانی در سال ١٣٨٣ ه. ش، شاعر برگزیده ششمین جشنواره شعر کوثر در دامغان ١٣٨٤ ه. ش، شاعر برگزیده پنجمین جشنواره سراسری میلاد سرخ در تبریز ١٣٨٤ ه. ش و.... اشاره کرد. ایشان همچنین داوری جشنواره‌‏های مختلف را نیز بر عهده داشته است. ‏‌‏‏‏[۱]

آثار[ویرایش | ویرایش مبدأ]

آثار احمدرضا قدیریان عبارتند از: مجموعه شعر سپید کوتاه با عنوان «سیبستان»، مجموعه رباعی‌ها با عنوان «فصل اطلسی‌ها».


اشعار[ویرایش | ویرایش مبدأ]

رباعی[ویرایش | ویرایش مبدأ]

لب تشنه فتاده بر لب دریا، مشک شرمنده شده‌ست از لب سقا، مشک
مردی ز کنار آب‌‏ها می‌آید بی‌دست بگو علم بگیرد یا مشک؟
لطفی به نگاه خیس و بی‌تابش کن از شوق زلال خویش سیرابش کن
شش ماهه گناهی که ندارد، ای تیر بر حنجره‌اش بوسه زن و خوابش کن
هم دفتـــر اهــل عشق یعنی آتش هم باور اهــل عشــق یعنی آتش
جوشیدن خون از پی خون می‌گویـد خاکستـر اهــل عشـق یعنی آتش
در شط سفر دو دست او گم شده بود با تیغ و سپر دو دست او گم شده بود
با حنجره‌ای بریـــده بیعت می‌کرد یک‌ مرد که‌هر دو دست او گم شده بود
ای هیبت دشت پیش رویت کوچـک اندیشـه برای جستجویت کوچک
گهـواره تـــو حـماســــه بیــداری زخم تو بزرگ اگر گلویت کوچک
ای هیبت دشت پیش رویت کوچـک اندیشـه برای جستجویت کوچک
گهـواره تـــو حـماســــه بیــداری زخم تو بزرگ اگر گلویت کوچک


ای سرخی روی کوچکت زخم بزرگ ای آب وضوی کوچکت زخم بزرگ
بر دست عطشناک پدر پژمـــردی جاری ز گلوی کوچکت زخم بزرگ
ای سرخی روی کوچکت زخم بزرگ ای آب وضوی کوچکت زخم بزرگ
بر دست عطشناک پدر پژمـــردی جاری ز گلوی کوچکت زخم بزرگ


تا آب بر آفتاب رویت خشکیــد لبخنــد میان گفتگویت خشکید
بر غربت تو گشود دریـا، آغوش ای رود که آواز گلـویت خشکید
در‌ هالـه‌ای از غبــار بـــرمــی‌‏گشتی ای وای، چه بی‌قــرار برمی‌گشتی
می‌سوخت دلم چو خیمه، ای خونین‌ یال آن‌گاه که بی‌ســوار برمی‌گشتی
در‌ هالـه‌ای از غبــار بـــرمــی‌‏گشتی ای وای، چه بی‌قــرار برمی‌گشتی
می‌سوخت دلم چو خیمه، ای خونین‌ یال آن‌گاه که بی‌ســوار برمی‌گشتی


با دیدن او نگاه هم خون می‌شد در سینه‌ ناله آه هم خون می‌شد
از زخم زبان دشنه بر حنجر عشق حتی دل قتلگاه هم خون می‌شد
لب‌های عطش در آتش تب می‌سوخت خورشید میان خیمه‌ شب می‌سوخت
هفتاد و دو شعله آه و یک قافله داغ در سینه‌ سوگوار زینب می‌سوخت
صبحی که ز دست‌های تو سر می‌زد گویی که به جان دشت خنجر می‌زد
در آبی دست‌های تو شد سیراب آن غنچه‌ کبوتری که پرپر می‌زد ‏‌‏‏‏[۲]
آن زن که همه بود و نبودش می‌سوخت چون خیمه‌ خویش تار و پودش می‌سوخت
تنها دل پاک رود در آن همه دشت بر سوگ‌ سرود رود‌ رودش می‌سوخت
ای بال فرشته، دست افلاکی تو انگشت به لب، فرات از پاکی تو
تو تشنه‌ رود آفتابی و فرات لب‌ تشنه‌ یک جرعه عطشناکی تو
ای بال فرشته، دست افلاکی تو انگشت به لب، فرات از پاکی تو
تو تشنه‌ رود آفتابی و فرات لب‌ تشنه‌ یک جرعه عطشناکی تو


رودی گذر تو را تلاوت می‌کرد یک زن سفر تو را تلاوت می‌کرد
بر رحل بلند عاشقی وقت غروب نی نیز سر تو را تلاوت می‌کرد
عاشق طلبید، جستجویش خون شد فریاد کشید: «نه» گلویش خون شد
می‌خواست نماز عاشقی بگزارد تا رود عطش رفت و وضویش خون شد
از سوز شماست سوز نالیدن نی از زخم شماست زخم پیراهن نی
یک روز سری به دامن پیغمبر یک روز سری بریده بر دامن نی! [۳]‏‌‏‏‏
از سوز شماست سوز نالیدن نی از زخم شماست زخم پیراهن نی
یک روز سری به دامن پیغمبر یک روز سری بریده بر دامن نی! [۴]‏‌‏‏‏


تا عرش، شکسته بال و پر باید رفت تا دوست، در آغوش خطر باید رفت
سر بر سر نیزه رفت مولا، یعنی تا مقصد عاشقی به سر باید رفت! ‏‌‏‏‏[۵]
ناگاه در بهت خیمه، پیچید یک شیهه شیون وقتی ز چشم انتظاری پر بود دستان یک زن
در پشت یک پرده از خاک، تصویر یک اسب، مبهم سرشار از آتش و شرم، آن چشم‌های فروتن
بر خیمه‌ها شعله می‌زد وقتی که از خشم و اندوه می‌زد به روی زمین دست، می‌کوفت بر سنگ، آهن
اسبی که در ساز و برگش، زینی پر از واژگونی است بر خاک، آن سو، سوارش، ترکیبی از خون و جوشن
ای یال‌هایت پریشان، این خون باباست یا تو؟ این اشک جاری است آیا، از چشم‌های تو یا من؟
در محضر عشق سرها، از تن فتادند اما سرهای بی‌تن ندادند، هرگز به افتادگی تن
از زنگ‌های شترها، برخاست آهنگ رفتن ماندند تن‌ها بی‌سر، رفتند سرهای بی‌تن ‏‌‏‏‏[۶]
ناگاه در بهت خیمه، پیچید یک شیهه شیون وقتی ز چشم انتظاری پر بود دستان یک زن
در پشت یک پرده از خاک، تصویر یک اسب، مبهم سرشار از آتش و شرم، آن چشم‌های فروتن
بر خیمه‌ها شعله می‌زد وقتی که از خشم و اندوه می‌زد به روی زمین دست، می‌کوفت بر سنگ، آهن
اسبی که در ساز و برگش، زینی پر از واژگونی است بر خاک، آن سو، سوارش، ترکیبی از خون و جوشن
ای یال‌هایت پریشان، این خون باباست یا تو؟ این اشک جاری است آیا، از چشم‌های تو یا من؟
در محضر عشق سرها، از تن فتادند اما سرهای بی‌تن ندادند، هرگز به افتادگی تن
از زنگ‌های شترها، برخاست آهنگ رفتن ماندند تن‌ها بی‌سر، رفتند سرهای بی‌تن ‏‌‏‏‏[۷]


امروز عاشوراست

بی‌آنکه دیروز

تاسوعا باشد

فردا عاشوراست

بی‌آنکه امروز

تاسوعا باشد

بیهوده در جستجوی روزها

تقویم را ورق نزن

هر روز عاشوراست

چرا که خورشید

هر روز

سری است خونین

در تشت طلایی مغرب [۸]‏‌‏‏‏


در گلوی کودکان قافله

هرم عطشی

موج نمی‌زند

آب

بهانه دیدار توست

تا باز گردی

اگرچه با مشکی تشنه‌کام

و نوازشی باشی بر سرهایشان

اگرچه با دستانی بریده


برای مظلومیت علی اصغر (ع)[ویرایش | ویرایش مبدأ]

ظهر دهم

بزرگی نامت را

گواه صادقی است

سینه سرخ کوچک من

قامت افراشتی

دوشادوش برادران رشیدت

و سینه سپر کردی

به هواداری آسمان‌ مردی

از قبایل‌ هابیل

تا سه شعبه‌‏ای زهرآگین

گلوی زهراییت را سپری کند

بند قنداقه‌ات را

بند پوتین کوچکت کردی

که گشاد بود

به پای همه سرداران تاریخ

بی‌آن‏که در شناسنامه‌ات دست برده باشی

به میدان رفتی

تا شش ماهگی‌ات

ضرب شستی باشد

به حرمله پسر کاهل

تیرانداز چالاک کوفی

سروهای تنومند

ایستادن را

از تو آموختند

اگرچه هنوز نیاموخته بودی بایستی

بر ساقه‌های ترد کودکانه‌ات

گهواره‌ات

خواب همه‌ زمستان‌ها را تکان داد

و بند بند همه‌ ترکیب‌بندها را لرزاند

فریادی را که تو بلند کرده‌ای

کدام لالایی

می‌تواند خاموش کند؟

ای شعله‌ور معصوم

منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]

پی نوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  1. گفت‏‌وگوی مؤلف با شاعر.‏
  2. در 16 اردیبهشت 1377 برابر با 9 محرم 1419 سروده شده است.‏
  3. در 21 آذر ماه 1392 سروده شده است.‏
  4. در 21 آذر ماه 1392 سروده شده است.‏
  5. در 26 دی ماه 1392 سروده شده است.‏
  6. در خرداد ماه 1374 سروده شده است.‏
  7. در خرداد ماه 1374 سروده شده است.‏
  8. در 18 بهمن ماه 1380 سروده شده است.‏