بشر بن سوط همدانی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(صفحه‌ای تازه حاوی «ابو اسماء بشربن سوط همدانی قابضی، یکی از سربازان عمربن سعد بود که در کربلا حض...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
ابو اسماء بشربن سوط همدانی قابضی، یکی از سربازان عمربن سعد بود که در کربلا حضور داشت.
{{جعبه اطلاعات قاتل شهدای کربلا
|اطلاعات قاتل =
| تصویر        =
| توضیح تصویر  =
| نام کامل    =بشر بن سوط همدانی قابضی
| کنیه        =ابواسماء
| لقب          =
| زادروز/زادگاه =
| محل زندگی    =
| نسب/قبیله    =
| خویشاوندان سرشناس  =
| تاریخ و مکان درگذشت=
| نحوه درگذشت=
| مدفن =
| اقدامات =
| انگیزه    =
| نقش‌های برجسته    =از سربازان عمر بن سعد بود در کربلا
| دیگر فعالیت‌ها  =
| منصب  =
}}'''بشر بن سوط همدانی قابضی،''' مکنی به ابواسماء<ref>طبری، تاریخ، ج۶، ص۵۹.</ref>، یکی از سربازان [[عمر بن سعد]] بود که در [[کربلا]] حضور داشت.
==نقش در واقعه کربلا==
[[عبدالرحمن‌ بن‌ عقیل‌ بن‌ ابی‌ طالب (ع‌)|عبدالرحمن‌ بن‌ عقیل]]، پسر عموی امام حسین (ع) پس‌ از [[شهادت]] برادرش [[جعفر بن عقیل بن‌ ابی‌ طالب (ع‌)|جعفر]] با اذن‌ امام، به‌ نبرد پرداخت. او پس از کشتن و مجروح کردن تنی چند به محاصره سپاه [[کوفه]] در آمد و توسط‌ بشر بن سوط و [[عثمان بن‌ خالد جهنی‌|عثمان‌ بن‌ خالد جهنی]] به‌ شهادت‌ رسید.<ref>- الطبقات الکبری، ابن سعد کاتب واقدی، محمد، چاپ احسان عباس، بیروت: دار صادر، ۱۴۰۵ قمری، ج۵، ص۴۷۷؛ تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمدبن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ قمری / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ میلادی.، ج۵، ص۴۴۷؛ الکامل فی التاریخ، ابن اثیر، عزّالدین علی‌ بن احمد بن ابی الکرم، تحقیق مکتبه التراث، بیروت: ۱۳۸۵-۱۳۸۶ قمری.، ج۴، ص۴۳۸-۴۳۹؛ مناقب آل ابی طالب، ابن شهر آشوب مازندارنی، ابوجعفر رشیدالدین محمد بن علی، قم: انتشارات علامه.، ج۴، ص۱۰۵؛ ۳۱. انصار الحسین، محمدمهدی شمس‌الدین، ترجمه سیدناصر هاشم‌زاده، تهران: شرکت چاپ و نشر بین-الملل، ۱۳۸۷ شمسی.، ص۱۵۰. </ref> اگر چه در [[زیارت ناحیه مقدسه]] نام قاتل او [[عمر بن خالد بن اسد جهنی|عمر بن خالد بن اسد جُهَنی]] ذکر شده است که به نظر می‌آید قول اول صحیح است. بشر بن سوط علاوه بر کشتن عبدالرحمن، سلاح و لباس‌های او را نیز غارت کرد. امام حسین (ع) در روز [[عاشورا]]، فرزندان‌ عقیل‌ را دعا و کشندگان‌ آنان‌ را لعن‌ کرد و آل‌عقیل‌ را به‌ مقاومت‌ دعوت‌ نمود و به‌ بهشت ‌مژده‌ داد: اَللّهُم‌َ اقْتُل‌ْ قاتِل‌َ آل‌ عقیل . . . صبراً آل‌ عقیل‌ اِن‌َّ مَوْعِدَکم‌ُ الْجَنَّة‌<ref>- مقاتل الطالبین، اصفهانی، ابوالفرج علی بن حسین، چاپ احمد صفر، قاهره: ۱۳۶۸ قمری/ ۱۹۴۱ میلادی.، ص۶۱. </ref>
==مرگ==
به نقل طبری، [[مختار ثقفى|مختار ثقفی]]، عبدالله‌ بن کامل را سوی بشر بن سوط همدانی و عثمان‌ بن خالد فرستاد که در قتل [[حسین بن علی (ع)|امام حسین (ع)]] نقش داشته و خون عبدالرحمن را ریخته و اموال او را به تاراج برده بودند. عبدالله‌ بن کامل مسجد بنی‌ دهمان را محاصره کرد و گفت: اگر این‌ دو را نیابم، گردن همه شما را می‌زنم. آنان مهلت خواستند و سواران قبیله را به جستجوی بشر بن سوط و عثمان‌ بن خالد فرستادند، زمانی که آن‌ دو قصد داشتند به جزیره فرار کنند، آنان را دستگیر کرده و به نزد عبدالله‌ بن کامل آوردند. عبدالله‌ بن کامل از اینکه به قاتلین عبدالرحمن‌ بن عقیل دست یافت، خداوند را شکر کرد و سپس در محل ”بئر الجعد“ سر هر دو را از تن جدا و بدن آنان را در بیابان رها کرد و به نزد مختار رفت. مختار گفت: برگرد و بدن آن‌ دو را در آتش بسوزان که نباید خاک شوند.<ref>- تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمدبن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ قمری / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ میلادی.، ج۶، ص۵۹؛ الکامل فی التاریخ، ابن اثیر، عزّالدین علی‌ بن احمد بن ابی الکرم، تحقیق مکتبه التراث، بیروت: ۱۳۸۵-۱۳۸۶ قمری.، ج۴، ص۴۳۸-۴۳۹. </ref>


گاهی از بشر بن سوط همدانی با عنوان بشر بن شمیط قانصی نام برده می‌شود که هر دو یکی هستند.<ref>- ر.ک : تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمدبن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ قمری / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ میلادی.، ج۶، ص۵۸؛ الکامل فی التاریخ، ابن اثیر، عزّالدین علی‌ بن احمد بن ابی الکرم، تحقیق مکتبه التراث، بیروت: ۱۳۸۵-۱۳۸۶ قمری.، ج۴، ص۲۴۰.</ref>
==منبع==


عبدالرحمن‌بن‌ عقیل، پسر عموی امام حسین(ع) پس‌ از شهادت برادرش جعفر با اذن‌ امام ، به‌ نبرد پرداخت. او پس از کشتن و مجروح کردن تنی چند به محاصره سپاه کوفه در آمد و توسط‌ بشربن سوط و عثمان‌بن‌ خالد جهنی به‌ شهادت‌ رسید.<ref>- الطبقات الکبری، ج5، ص477؛ تاریخ طبری، ج5، ص447؛ الکامل فی التاریخ، ج4، ص438-439؛ مناقب آل ابی‌طالب، ج4، ص105؛ انصار الحسین، ص150. </ref> اگر چه در زیارت ناحیه مقدسه نام قاتل او عمربن خالدبن اسد جُهَنی ذکر شده است که به نظر می‌آید قول اول صحیح است.
*[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=2960823&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author مرضیه محمدزاده، دوزخیان جاوید، نشر بصیرت، ص ۱۹۰-۱۹۱.]
 
 
بشربن سوط علاوه بر کشتن عبدالرحمن، سلاح و لباس‌های او را نیز غارت کرد.


==پی نوشت==
[[رده: تاریخ]]
[[رده: افراد]]
[[رده: قاتلان کربلا]]
[[رده: قاتلان اصحاب و خاندان]]
[[en:Bishr b. Sawt]]
<references />{{navbox
|name = عاملان واقعه کربلا
|title = عاملان واقعه کربلا


امام حسین(ع) در روز عاشورا، فرزندان‌ عقیل‌ را دعا و کشندگان‌ آنان‌ را لعن‌ کرد و آل‌عقیل‌ را به‌ مقاومت‌ دعوت‌ نمود و به‌ بهشت ‌مژده‌ داد: اَللّهُم‌َ اقْتُل‌ْ قاتِل‌َ آل‌ عقیل . . . صبراً آل‌ عقیل‌ اِن‌َّ مَوْعِدَکم‌ُ الْجَنَّة‌<ref>- مقاتل الطالبیین، ص61. </ref>
|group1 = عاملان اصلی
|list1 = [[یزید بن معاویه]] {{*}} [[ابن زیاد]] {{*}} [[عمر سعد]]


|group2 = لشکر عمر بن سعد
|list2 = {{navbox | child


به نقل طبری، مختار ثقفی، عبدالله‌بن کامل را سوی  بشربن سوط همدانی و عثمان‌بن خالد دهمانی فرستاد که در قتل امام حسین(ع) نقش داشته و خون عبدالرحمن را ریخته و اموال او را به تاراج برده بودند. ابن‌کامل مسجد بنی‌دهمان را محاصره کرد و گفت: اگر این‌دو را نیابم، گردن همه شما را می‌زنم. آنان مهلت خواستند و سواران قبیله را به جستجوی بشربن سوط و عثمان‌بن خالد فرستادند، زمانی که آن‌دو قصد داشتند به جزیره فرار کنند، آنان را دستگیر کرده و به نزد ابن‌کامل آوردند. ابن‌کامل از این‌که به قاتلین عبدالرحمن‌بن عقیل دست یافت، خداوند را شکر کرد و سپس در محل” بئر الجعد“ سر هر دو را از تن جدا و بدن آنان را در بیابان رها کرد و به نزد مختار رفت. مختار گفت: برگرد و بدن آن‌دو را به آتش بسوزان که نباید خاک شوند.<ref>- تاریخ طبری، ج6، ص59؛ الکامل فی التاریخ، ج4، ص438-439 . </ref>
|group1 = فرماندهان
|list1 = [[شمر بن ذی الجوشن]] {{*}} [[عمرو بن‌ حجاج‌ زبیدی]] {{*}} [[شبث‌ بن ربعی تمیمی یربوعی ریاحی]]


|group2 = قاتلان
|list2 = [[سنان]] {{*}} [[شمر]] {{*}} [[خولی]] {{*}} [[حرمله]]


گاهی از بشربن سوط همدانی با عنوان بشربن شمیط قانصی نام برده می‌شود که هر دو یک هستند.<ref>- ر.ک : تاریخ طبری، ج6، ص58؛ الکامل فی التاریخ، ج4، ص240.</ref>
|group3 = تازندگان بر بدن امام
|list3 = [[هانی]] {{*}} [[اسحاق]]


 
|group4 = حاملان سر امام
==منبع==
|list4 = [[خولی]] {{*}} [[شمر]]
 
}}
مرضیه محمدزاده، دوزخیان جاوید، نشر بصیرت، ص 190-191.
|group5 = سایر
 
|list5 = [[حفص بن عمر]]
==پی نوشت==
}}
[[رده: تاریخ]]
[[رده: قاتلان کربلا]]
[[رده: قاتلان اصحاب و خاندان]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۶:۳۵

مشخصات فردی
نام کامل بشر بن سوط همدانی قابضی
کنیه ابواسماء
نقش در واقعه کربلا
نقش‌های برجسته از سربازان عمر بن سعد بود در کربلا

بشر بن سوط همدانی قابضی، مکنی به ابواسماء[۱]، یکی از سربازان عمر بن سعد بود که در کربلا حضور داشت.

نقش در واقعه کربلا[ویرایش | ویرایش مبدأ]

عبدالرحمن‌ بن‌ عقیل، پسر عموی امام حسین (ع) پس‌ از شهادت برادرش جعفر با اذن‌ امام، به‌ نبرد پرداخت. او پس از کشتن و مجروح کردن تنی چند به محاصره سپاه کوفه در آمد و توسط‌ بشر بن سوط و عثمان‌ بن‌ خالد جهنی به‌ شهادت‌ رسید.[۲] اگر چه در زیارت ناحیه مقدسه نام قاتل او عمر بن خالد بن اسد جُهَنی ذکر شده است که به نظر می‌آید قول اول صحیح است. بشر بن سوط علاوه بر کشتن عبدالرحمن، سلاح و لباس‌های او را نیز غارت کرد. امام حسین (ع) در روز عاشورا، فرزندان‌ عقیل‌ را دعا و کشندگان‌ آنان‌ را لعن‌ کرد و آل‌عقیل‌ را به‌ مقاومت‌ دعوت‌ نمود و به‌ بهشت ‌مژده‌ داد: اَللّهُم‌َ اقْتُل‌ْ قاتِل‌َ آل‌ عقیل . . . صبراً آل‌ عقیل‌ اِن‌َّ مَوْعِدَکم‌ُ الْجَنَّة‌[۳]

مرگ[ویرایش | ویرایش مبدأ]

به نقل طبری، مختار ثقفی، عبدالله‌ بن کامل را سوی بشر بن سوط همدانی و عثمان‌ بن خالد فرستاد که در قتل امام حسین (ع) نقش داشته و خون عبدالرحمن را ریخته و اموال او را به تاراج برده بودند. عبدالله‌ بن کامل مسجد بنی‌ دهمان را محاصره کرد و گفت: اگر این‌ دو را نیابم، گردن همه شما را می‌زنم. آنان مهلت خواستند و سواران قبیله را به جستجوی بشر بن سوط و عثمان‌ بن خالد فرستادند، زمانی که آن‌ دو قصد داشتند به جزیره فرار کنند، آنان را دستگیر کرده و به نزد عبدالله‌ بن کامل آوردند. عبدالله‌ بن کامل از اینکه به قاتلین عبدالرحمن‌ بن عقیل دست یافت، خداوند را شکر کرد و سپس در محل ”بئر الجعد“ سر هر دو را از تن جدا و بدن آنان را در بیابان رها کرد و به نزد مختار رفت. مختار گفت: برگرد و بدن آن‌ دو را در آتش بسوزان که نباید خاک شوند.[۴]

گاهی از بشر بن سوط همدانی با عنوان بشر بن شمیط قانصی نام برده می‌شود که هر دو یکی هستند.[۵]

منبع[ویرایش | ویرایش مبدأ]

پی نوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  1. طبری، تاریخ، ج۶، ص۵۹.
  2. - الطبقات الکبری، ابن سعد کاتب واقدی، محمد، چاپ احسان عباس، بیروت: دار صادر، ۱۴۰۵ قمری، ج۵، ص۴۷۷؛ تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمدبن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ قمری / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ میلادی.، ج۵، ص۴۴۷؛ الکامل فی التاریخ، ابن اثیر، عزّالدین علی‌ بن احمد بن ابی الکرم، تحقیق مکتبه التراث، بیروت: ۱۳۸۵-۱۳۸۶ قمری.، ج۴، ص۴۳۸-۴۳۹؛ مناقب آل ابی طالب، ابن شهر آشوب مازندارنی، ابوجعفر رشیدالدین محمد بن علی، قم: انتشارات علامه.، ج۴، ص۱۰۵؛ ۳۱. انصار الحسین، محمدمهدی شمس‌الدین، ترجمه سیدناصر هاشم‌زاده، تهران: شرکت چاپ و نشر بین-الملل، ۱۳۸۷ شمسی.، ص۱۵۰.
  3. - مقاتل الطالبین، اصفهانی، ابوالفرج علی بن حسین، چاپ احمد صفر، قاهره: ۱۳۶۸ قمری/ ۱۹۴۱ میلادی.، ص۶۱.
  4. - تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمدبن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ قمری / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ میلادی.، ج۶، ص۵۹؛ الکامل فی التاریخ، ابن اثیر، عزّالدین علی‌ بن احمد بن ابی الکرم، تحقیق مکتبه التراث، بیروت: ۱۳۸۵-۱۳۸۶ قمری.، ج۴، ص۴۳۸-۴۳۹.
  5. - ر.ک : تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمدبن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ قمری / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ میلادی.، ج۶، ص۵۸؛ الکامل فی التاریخ، ابن اثیر، عزّالدین علی‌ بن احمد بن ابی الکرم، تحقیق مکتبه التراث، بیروت: ۱۳۸۵-۱۳۸۶ قمری.، ج۴، ص۲۴۰.