مالک بن انس کاهلی: تفاوت میان نسخه‌ها
T.ramezani (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
مالک بن انس | {{جعبه اطلاعات اصحاب امام حسین (ع) | ||
| عنوان = | |||
| تصویر =مزار یاران امام حسین(ع).jpg | |||
| اندازه تصویر = | |||
|توضیح تصویر = | |||
| نام کامل =مالک بن انس کاهلی | |||
| لقب = | |||
| نسب = | |||
| خویشاوندان سرشناس = | |||
| تاریخ تولد = | |||
| شهر تولد = | |||
| کشور تولد = | |||
| محل زندگی = | |||
| تاریخ وفات/شهادت = | |||
| شهر وفات/شهادت = | |||
| نحوه وفات/شهادت = | |||
| مدفن = | |||
| از یاران = | |||
| فعالیت‌های اجتماعی = | |||
| مشایخ = | |||
| شاگردان = | |||
| آثار = | |||
| نقش های برجسته =از اصحاب امام حسین (ع) وشهدای کربلا | |||
}}'''مالک بن انس کاهلی،''' از اصحاب [[حسین|امام حسین(ع)]] که روز [[عاشورا]] در [[کربلا]] به [[شهادت]] رسید. | |||
== نقش در نبرد کربلا == | |||
مالک بن انس کاهلی معروف به کاهلی، با اذن [[امام حسین (ع)]] عازم میدان شد، رو به [[عمر بن سعد]] کرد و گفت: «اگر پدرت سعد بن ابی وقاص بدانستی که روزی از تو این حرکت صادر خواهد شد و با [[حسین بن علی|حسین بن علی (ع)]] خواهی جنگید، به دست خویش سر از تنت جدا میکرد تا عالم از ننگ وجود ناپاکت پاک گردد.» | |||
ابن سعد خشمگینانه دستور داد تا کوفیان به جنگ او بروند. مالک پس از نبردی | ابن سعد خشمگینانه دستور داد تا کوفیان به جنگ او بروند. مالک پس از نبردی سخت به شهادت رسید. <ref>برای تفصیل بیشتر رک : الفتوح، ابن اعثم کوفی، احمد، حیدرآباد دکن:۱۳۹۵ ه ق/ ۱۹۷۵ م.، ج۵، ص۱۲۱؛ بحار الانوار الجامعه لدرر الائمه الاطهار (ع)، مجلسی، ملا محمد باقر، تهران: مکتبه الاسلامیه، ۱۳۶۲ ش.، ج۴۴، ص۳۲۰، ج۴۵، ص۲۴؛ منتهی الآمال، قمی، شیخ عباس، تهران: انتشارات فراروی، ۱۳۸۱ ش. ، ص۴۱۸؛ مقتل الحسین خوارزمی، خوارزمی، حسین، به کوشش الشیخ محمد السماوی، نجف: مطبعه الزهراء، ۱۳۶۷ ﻫ ق. ، ج۲، ص۲۱-۲۲؛ معجم رجال الحدیث و تفصیل طبقات الرواه، خویی، سید ابوالقاسم، نشر توحید، ۱۴۱۳ ﻫ ق. ، ج۱۴، ص۱۶۰؛ نفس المهموم، قمی، شیخ عباس، ترجمه ابوالحسن شعرانی، تهران: سازمان چاپ و انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، ۱۳۸۵ ش. ، ص۱۳۲؛ جلاء العیون، مجلسی، ملا محمد باقر، تهران: انتشارات سروش، ۱۳۷۴ ش.، ص۳۹۶.</ref> | ||
== ذکر نام در زیارتنامه ها == | |||
در زیارت نامه‌ها نام مالک ذکر نشده است. | |||
==منبع== | ==منبع== | ||
مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، ص | *[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=2588126&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، ص ۳۷۹.] | ||
==پی نوشت== | ==پی نوشت== | ||
[[رده: تاریخ]] | [[رده: تاریخ]] | ||
[[رده: افراد]] | |||
[[رده: شهیدان کربلا]] | [[رده: شهیدان کربلا]] | ||
[[رده: شهدای صبح عاشورا]] | [[رده: شهدای صبح عاشورا]] | ||
<references />{{یاران امام حسین علیه السلام}} | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۳ سپتامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۱:۲۳
مالک بن انس کاهلی، از اصحاب امام حسین(ع) که روز عاشورا در کربلا به شهادت رسید.
.jpg) | |
| اطلاعات اصحاب امام حسین (ع) | |
|---|---|
| نام کامل | مالک بن انس کاهلی |
| نقش های برجسته | از اصحاب امام حسین (ع) وشهدای کربلا |
نقش در نبرد کربلاویرایش
مالک بن انس کاهلی معروف به کاهلی، با اذن امام حسین (ع) عازم میدان شد، رو به عمر بن سعد کرد و گفت: «اگر پدرت سعد بن ابی وقاص بدانستی که روزی از تو این حرکت صادر خواهد شد و با حسین بن علی (ع) خواهی جنگید، به دست خویش سر از تنت جدا میکرد تا عالم از ننگ وجود ناپاکت پاک گردد.»
ابن سعد خشمگینانه دستور داد تا کوفیان به جنگ او بروند. مالک پس از نبردی سخت به شهادت رسید. [۱]
ذکر نام در زیارتنامه هاویرایش
در زیارت نامه‌ها نام مالک ذکر نشده است.
منبعویرایش
پی نوشتویرایش
- ↑ برای تفصیل بیشتر رک : الفتوح، ابن اعثم کوفی، احمد، حیدرآباد دکن:۱۳۹۵ ه ق/ ۱۹۷۵ م.، ج۵، ص۱۲۱؛ بحار الانوار الجامعه لدرر الائمه الاطهار (ع)، مجلسی، ملا محمد باقر، تهران: مکتبه الاسلامیه، ۱۳۶۲ ش.، ج۴۴، ص۳۲۰، ج۴۵، ص۲۴؛ منتهی الآمال، قمی، شیخ عباس، تهران: انتشارات فراروی، ۱۳۸۱ ش. ، ص۴۱۸؛ مقتل الحسین خوارزمی، خوارزمی، حسین، به کوشش الشیخ محمد السماوی، نجف: مطبعه الزهراء، ۱۳۶۷ ﻫ ق. ، ج۲، ص۲۱-۲۲؛ معجم رجال الحدیث و تفصیل طبقات الرواه، خویی، سید ابوالقاسم، نشر توحید، ۱۴۱۳ ﻫ ق. ، ج۱۴، ص۱۶۰؛ نفس المهموم، قمی، شیخ عباس، ترجمه ابوالحسن شعرانی، تهران: سازمان چاپ و انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، ۱۳۸۵ ش. ، ص۱۳۲؛ جلاء العیون، مجلسی، ملا محمد باقر، تهران: انتشارات سروش، ۱۳۷۴ ش.، ص۳۹۶.