در حال ویرایش سید مهدی حسینی‌

'''سیّد مهدی حسینی رکن‌آبادی''' (١٣٤٨ ه. ش) شاعر معاصر ایرانی است.
{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده
| نام                    = سیّد مهدی حسینی رکن‌آبادی
| تصویر                  = سیدمحسن حسینی.jpg
| توضیح تصویر            = 
| نام اصلی               = 
| زمینه فعالیت           =
| ملیت                   =
| تاریخ تولد             =١٣٤٨ ه.ش
| محل تولد                =قم
| والدین                 =  
| تاریخ مرگ              =
| محل مرگ                 =
| علت مرگ                 =
| محل زندگی               =
| مختصات محل زندگی         =
| مدفن                   =
|مذهب                    =
|در زمان حکومت           =
|اتفاقات مهم             =
| نام دیگر               =
|لقب                     =
|بنیانگذار               =
| پیشه                   =
| سال‌های نویسندگی        = 
|سبک نوشتاری             =
|کتاب‌ها                 =
|مقاله‌ها                =
|نمایشنامه‌ها            =
|فیلم‌نامه‌ها              =
|دیوان اشعار             =
|تخلص                    =
|فیلم ساخته بر اساس اثر =
| همسر                    =
| شریک زندگی             =
| فرزندان                =
|تحصیلات                  =
|دانشگاه                =
|حوزه                   =
|شاگرد                  =
|استاد                  =
|علت شهرت               =
| تأثیرگذاشته بر         =
| تأثیرپذیرفته از        = 
| وب‌گاه                  = 
| imdb_id                = 
| soure_id               =
| جوایز اسکار            =
| جوایز آفی              = 
| جایزه اریل             = 
| جوایز بافتا            = 
| جوایز سزار             = 
| جوایز امی              = 
| filmfareawards         = 
| جوایز جمینای            = 
| جوایز گوی طلایی         =
| جوایز تمشک طلایی         =
| جوایز گویا             = 
| جوایز گرمی             = 
| جوایز ایفتا            = 
| جوایز لورنس الیور      = 
| naacpimageawards       = 
| جوایز فیلم ملی         = 
| جوایز ساگه             = 
| جوایز تونی             =
| جوایز سیمرغ بلورین     =
| جوایز جشن سینمای ایران =
| جوایز حافظ             = 
| جوایز                  = 
|گفتاورد                =
|امضا                  =
}}
==درباره‌ی شاعر==

سیّد مهدی حسینی رکن‌آبادی، فرزند سیّد جعفر، در سال ١٣٤٨ ه. ش در شهر قم چشم به جهان گشود. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در زادگاه خود به انجام رسانید. از آن پس برای ادامه‌ی تحصیلات راهی تهران شد و در رشته‌ی ادبیات فارسی به تحصیل پرداخت.

حسینی از سال ١٣٦٦ ه. ش به شعر و شاعری روی آورد. از سال ١٣٦٦ ه. ش رسما کار شاعری را آغاز کرد، و با شرکت در «انجمن ادبی محیط» که تحت سرپرستی و ریاست شاعر بلند پایه [[محمد علی مجاهدی]] (پروانه) اداره می‌شود با رموز شعر و فنون آن آشنا گردید. و از راهنمایی‌های وی در شعر بهره‌مند شد و از این رهگذر به شکوفایی شعر خود رونق بخشید.

حسینی در میان شعرای متقدم به [[حافظ]] و [[بیدل دهلوی‌|بیدل]] بیش از دیگر شاعران علاقه نشان میدهد. <ref>سخنوران نامی معاصر ایران؛ ج 2، ص 1149.</ref>

==اشعار==
===نیزه‌ها===
{{شعر}}


{{ب| عشق تا گل کرد چون خورشید، روی نیزه‌ها|شانه‌های آسمان لرزید، روی نیزه‌ها }}

{{ب| بوی خون پیچید در پس کوچه‌های آسمان‌|ابرهای غصّه تا بارید روی نیزه‌ها }}

{{ب| باغی از آتش فراهم بود و، در آشوب [[خون‌]]|شعله‌های داغ می‌رقصید روی نیزه‌ها }}

{{ب| یک طرف فوج ستاره، خسته در شولای خون‌|یک طرف انبوهی از خورشید روی نیزه‌ها }}

{{ب| این کدامین دست گلچین بود آیا کاین چنین‌|دسته گلها را یکایک چید روی نیزه‌ها }}

{{ب| چشم‌هایی مضطرب می‌دید در بهت [[عطش‌]]|چشمه‌ی خون خدا جوشید روی نیزه‌ها }}

{{ب| در میان پرده‌های خون و در حجم سکوت‌|بانگ سرخ نینوا پیچید روی نیزه‌ها }}

{{ب| زخمه‌زخمه در سکوت و پرده‌پرده در غروب‌|آسمان در آسمان خورشید روی نیزه‌ها }}

{{ب| در طلوع داغ زینب چشم مبهوت زمان‌|باغی از گل‌های پرپر دید روی نیزه‌ها }}

{{ب| در هجوم بادهای فتنه در طوفان خشم‌|باغ سرخ کربلا رویید روی نیزه‌ها  }}
{{پایان شعر}}


{{شعر}}
{{ب| پیچید در فضای حرم بانگ آب، آب‌|دشمن چو بست بر حرم بو تراب، آب }}

{{ب| در وادی عطش زده دریا خروش داشت‌|اما به چشم تشنه لبان شد سراب، آب }}

{{ب| آوای العطش به ثریّا رسیده بود|از سوز غصّه آمده در پیچ و تاب، آب }}

{{ب| فریاد استغاثه‌ی طفلان بلند بود|از روی تشنگان ز خجالت شد آب، آب }}

{{ب| عباس این شرار عطش را کند خموش‌|در خیمه‌ها رساند اگر با شتاب، آب }}

{{ب| آن ماه هاشمی چو به دریا نهاد پای‌|الماس نور سُفت از آن ماهتاب، آب }}

{{ب| در التهاب داغ عطش بر لب فرات‌|از حنجری فسرده شنید این خطاب، آب  }}

{{ب| ای رو سیاه! حنجر خشکیده‌ی حسین‌|می‌سوزد از برای تو و شد کباب، آب }}

{{ب| پژمرده نوگلان حسینی ز تشنگی‌|از روی تشنگان حرم رخ متاب، آب }}

{{ب| این خیل تشنگان همه از آل کوثرند|فردا چه می‌دهی تو به زهرا جواب، آب }}

{{ب| بیرون شد از فرات ابو الفضل با شتاب‌|رو سوی خیمه‌هاست بر او هم رکاب، آب }}

{{ب| آنجا که تیر خصم تن مشک را درید|ساقی فسرده گشت و گرفت اضطراب، آب }}

{{ب| با آن همه امید دگر ناامید گشت‌|ساقی چو دید ریخت از آن مشک آب، آب }}

{{ب| با یاد کام تشنه‌ی طفلان در حرم‌|لب تشنه داد جان و نخورد آن جناب، آب }}

{{ب| در دشت کربلا گذری کن هنوز هم‌|پیچیده در فضای حرم بانگ آب، آب  }}
{{پایان شعر}}


===اندوه شیرین===
{{شعر}}


{{ب| که بود این موج، این توفان، که خواب از چشم دریا برد|و شب را از سراشیب سکون تا اوج فردا برد }}

{{ب| کدامین آفتاب از کهکشان خود فرود آمد|که این‌گونه زمین را تا عمیق آسمان‌ها برد }}

{{ب| صدای پای رودی بود، و در قعر زمان پیچید|و بهت تشنگی را از عطشناک دل ما برد }}

{{ب| کسی آمد، کسی آن سان که دیروز توهم را|به سمت مشرق آبی‌ترین فردای فردا برد }}

{{ب| کسی که در نگاهش، شعله‌ی آیینه می‌رویید|و تا آن سوی حیرت، تا خدا، تا عشق ما را برد }}

{{ب| به خاک افکند ذلّت را، شرف را از زمین برداشت‌|و او را تا بلندای شکوه نیزه، بالا برد }}

{{ب| دوباره شادی‌ام آشفت با اندوه شیرینش‌|مرا تا بی‌کران آرزو، تا مرز رویا برد }}

{{ب| بگو با من، بگو ای عشق، گرچه خوب می‌دانم‌|که بود این موج، این توفان که خواب از چشم دریا برد  }}
{{پایان شعر}}


===بت ساقی===
{{شعر}}


{{ب| آسمان، مات و مبهوت مانده است، در سکوت مه‌آلود صحرا|یک بیابان عطش گشته جاری، پای دیوار تردید دریا }}

{{ب| غوطه‌ور مانده در حیرت دشت، پیکر مردی از نسل طوفان‌|مردی از دوده‌ی خون و آتش، مردی از تیره‌ی روشنی‌ها }}

{{ب| کربلا غوطه‌ور در غم اوست، او که بنض بلوغ زمانه‌ست‌|غربت ساقی تشنگان است، آنچه در دشت جاری‌ست هرجا }}

{{ب| هفت پشت عطش سخت لرزید، آسمان ابرها را فرو ریخت‌|شانه‌های زمین را تکان داد، هق‌هق گریه‌ی تلخ سقّا }}

{{ب| آه ای غربت بی‌نهایت! آه ای خواهش بی‌اجابت‌|زخم‌های بیابان شکفته‌ست. دشت در دشت، صحرا به صحرا }}

{{ب| شرمسار لبانت فرات است، بر دل آب افتاده آتش‌|کرده دریا به روی نگاهت، باز آغوش گرم تمنّا }}

{{ب| زخم‌هایم دوباره شکفتند، آنچه باید بگویند، گفتند|زخم‌های من، این شعرهایم. زخم‌هایی همیشه شکوفا }}

{{ب| در دل: اندوه، اندوه، اندوه! انبوه، انبوه، انبوه‌|عشق: بشکوه، بشکوه، بشکوه! که نبرده‌ست از یاد، ما را }}
{{پایان شعر}}


===رباعی===
{{شعر}}


{{ب| ز شرم روی ماهش آب شد آب‌|ز شوق دیدنش بی‌تاب شد، آب }}

{{ب| نه بر لب‌های خود آبی رسانید|نه از لب‌های او سیراب شد، آب  }}
{{پایان شعر}}

==منابع==

*[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=700738&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌ 2، ص: 1657-1658.]

<br />

==پیوست==
[[رده:ادبیات]]
[[رده:شاعران]]
[[رده:شاعران فارسی زبان]]
[[رده:شاعران معاصر]]
<references />{{شاعران}}