کرده امام حسین(ع)
کرده امام حسین (ع)، قطعه زمینى است که کناره‌هاى آن را بلند کرده باشند و به نام سیدالشهدا در آن زراعت کنند.
مفهوم[ویرایش | ویرایش مبدأ]
کرده یا کرد قطعه زمینی است که در میان آن سبزى بکارند یا زراعت دیگرى کنند. زمینى که براى کاشتن سبزى یا میوه درست کنند و در آن چیزى بکارند.[۱]
در قدیم، رسم بوده که کشاورزان، زمینهاى مزروعى خود را کرده بندى ( قسمت‌بندى) مى‌کردند و یک کرده را به نام امام حسین(ع) مى‌کاشتند و در آخر سال حساب مى‌کردند و درآمد آن را به یکى از تکایاى شهر مى‌پرداختند تا به مصرف سوگوارى خامس آل عبا برسد.[۲] این نوعى موقوفه‌سازى براى سیدالشهدا(ع) بود و بودجه مردمى که مخارج تکایا و سوگواریها را تامین مى‌کرد، بعلاوه به کشاورزى و محصول زارعین هم برکت مى‌داد و آنان امام حسین(ع) یا اباالفضل(ع) را در زمین و زراعت خویش، شریک و سهیم مى‌کردند و نشانه نوعى محبت و ولایت نسبت به خاندان رسول خدا(ص) بود.