نیاز اصفهانی (جوشقانی): تفاوت میان نسخه‌ها

{{ب| شد شام و آفتاب نمود از شفق به تن‌|چون کشتگان کرب و بلا، لاله‌گون کفن }}

{{ب| یا همچو مغفری که به خون گشته واژگون‌|یا چون سری که کرده جدا تیغش از بدن }}

{{ب| گفتم به خویش از سر حیرت که از چه رو|پیداست رسم تازه در آن کهنه انجمن؟ }}

{{ب| افکنده چرخ، یوسف خورشید را به چاه‌|و آنگاه لاله‌گون از شفق کرده پیرهن }}

{{ب| پر خون نموده چون زکریا، چرا کنار|در طشت خون، مگر سر یحیاست غوطه زن؟ }}

{{ب| یا پر ز خون رکاب شه دین که آسمان‌|چون ذو الجناح بسته به پهلوی خویشتن }}

{{ب| گلگون قبای آل عبا فخر عالمین‌|در خاک و خون فتاده‌ی کرب و بلا حسین  }}

{{پایان شعر}}

{{شعر}}

{{ب| ای سوز سینه باز تو را این اثر که داد؟|وی آتش نهفته تو را این شرر که داد؟ }}

{{ب| ای سیلِ گریه از دل خون گشته می‌رسی‌|از حال شاه تشنه لبانت خبر که داد؟ }}

{{ب| افلاک را پیاله‌ی عشرت که زد به سنگ؟|آفاق را نواله‌ی لخت جگر که داد؟ }}

{{ب| در برّو بحر قصه‌ی آن ماجرا که برد؟|افغانشان به جانب گردون، گذر که داد؟ }}

{{ب| در جام عیش، زهر الم ناگهان که ریخت؟|در دست چرخ، ساغر غم بی‌خبر که داد؟ }}

{{ب| فرمان ناله را به دیار الم که خواند؟|دامان گریه را به کفِ چشمِ تَر، که داد؟ }}

{{ب| باز این سخن به خدمت خیر النسا که گفت؟|باز این خبر به حضرت خیر البشر که داد؟ }}

{{ب| کز تیغ ظلم غرقه به خون شد حسین تو|گردید سر جدا ز تن نور عین تو  }}

{{پایان شعر}}

{{شعر}}

{{ب| در خون چو نور دیده‌ی زهرا تپیده شد|از بهر گریه چرخ سراپای دیده شد }}

{{ب| هم روی آفتاب از این غصّه تیره گشت‌|هم قامت سپهر از این غم خمیده شد }}

{{ب| بر باد داد تازه گلی صرصر ستم‌|کز آن هزار خار به دلها خلیده شد }}

{{ب| شد منخسف مهی که از آن هر ستاره‌ای‌|خونابه‌سان ز دیده‌ی گردون چکیده شد  }}

{{ب| شد شورشی که محفل عشرت سرای خلد|برچیده گشت و بزم غمی تازه چیده شد }}

{{ب| یعقوب را ز گریه دگر دیده گشت تار|پیراهن صبوری یوسف دریده شد }}

{{ب| از پشت زین به خاک چو خورشید دین نشست‌|برخاست شورشی که فلک بر زمین نشست }}

{{پایان شعر}}

{{شعر}}

{{ب| از شش جهت بلند شد آهی که دود آن|بر طاق منظر فلک هفتمین نشست }}

{{ب| افلاک را سرشک مصیبت ز سر گذشت‌|ایّام را غبار الم بر جبین نشست }}

{{ب| آن بی‌حیا که سینه‌ی او جای کینه بود|بر سینه‌ی شریف امام مبین نشست }}

{{ب| خونی به خاک ریخت که در چرخ چارمین‌|در خون دیده، عیسیِ گردون نشین نشست }}

{{ب| برخاست طرفه گردی از این تیره خاکدان‌|بر روی ساکنان بهشت برین نشست }}

{{ب| گلهای لاله رنگ ز دامان، به دیده ریخت‌|این خار غم چو در دل روح الامین نشست <ref>تذکره ثمر؛ ص 86 و 94.</ref> }}

{{پایان شعر}}