امّ البنین: تفاوت میان نسخه‌ها

پرش به ناوبری پرش به جستجو
۸ بایت اضافه‌شده ،  ‏۵ اکتبر ۲۰۱۶
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۶: خط ۶:
| اندازه تصویر =
| اندازه تصویر =
| عنوان تصویر =
| عنوان تصویر =
| زادروز = ؟
| زادروز =  
| مکان تولد =
| مکان تولد =
| تاریخ مرگ = 13 [[جمادی الثانی]]
| تاریخ مرگ = 13 [[جمادی الثانی]]
خط ۳۰: خط ۳۰:
| نقش‌های برجسته =
| نقش‌های برجسته =
| سبک =
| سبک =
| تأثیرگذاران = [[پیامبر اکرم(ص)]] {{سخ}} [[علی بن ابی طالب(ع)]]
| تأثیرگذاران = [[پیامبر اکرم(ص)]] {{سخ}} [[علی بن ابی طالب (ع)]]
| تأثیرپذیرفتگان = [[عباس بن علی|حضرت عباس(ع)]]
| تأثیرپذیرفتگان = [[عباس بن علی|حضرت عباس (ع)]]
| شهر خانگی =
| شهر خانگی =
| تلویزیون =
| تلویزیون =
خط ۵۳: خط ۵۳:
}}
}}


مادر حضرت [[اباالفضل (ع)]] و همسر [[امیرالمؤمنین (ع)]] پس از شهادت حضرت فاطمه بود که به معرّفى [[عقیل]]، برادر حضرت امیر، به همسرى على (ع) در آمد. نامش [[فاطمه بنت حزام]]،از قبیلۀ [[بنى کلاب]] و خواهر [[لبید]] شاعر بود. زنى بود با شرافت، از خانواده‌اى ریشه‌دار و دلاور و نسبت به فرزندان [[حضرت زهرا (س)]] نیز بسیار مهربان بود.
مادر حضرت [[اباالفضل (ع)]] و همسر [[امیرالمؤمنین (ع)]] پس از شهادت حضرت فاطمه بود که به معرّفى [[عقیل]]، برادر حضرت امیر، به همسرى على (ع) در آمد. نامش [[فاطمه بنت حزام]]، از قبیلۀ [[بنى کلاب]] و خواهر [[لبید]] شاعر بود. زنى بود با شرافت، از خانواده‌اى ریشه‌دار و دلاور و نسبت به فرزندان [[حضرت زهرا (س)]] نیز بسیار مهربان بود.


'''ثمرۀ ازدواج على (ع) با او چهار پسر بود،به نامهاى''':
'''ثمرۀ ازدواج على (ع) با او چهار پسر بود،به نامهاى''':
خط ۶۲: خط ۶۲:
* عثمان
* عثمان


که هر چهار فرزندش روز عاشورا در رکاب سید الشهدا (ع) به شهادت رسیدند.<ref>''الکامل،ابن اثیر،ج 3،ص 333؛ادب الطفّ،ج 1،ص 72.''</ref>
که هر چهار فرزندش روز عاشورا در رکاب سید الشهدا (ع) به شهادت رسیدند.<ref>''الکامل، ابن اثیر، ج 3،ص 333؛ ادب الطفّ، ج 1، ص 72.''</ref>


امّ البنین، پس از شهادت فرزندانش، همه روزه به بقیع مى‌رفت و بچه‌هاى عباس را نیز به همراه مى‌برد و به یاد فرزندان شهیدش مرثیه و نوحه مى‌خواند. زنان مدینه نیز به ندبه و نوحۀ سوزناک او جمع مى‌شدند و مى‌گریستند. اشعارى هم دربارۀ عباس سروده بود.<ref>''سفینة البحار،ج 1،ص 510.''</ref>
امّ البنین، پس از شهادت فرزندانش، همه روزه به بقیع مى‌رفت و بچه‌هاى عباس را نیز به همراه مى‌برد و به یاد فرزندان شهیدش مرثیه و نوحه مى‌خواند. زنان مدینه نیز به ندبه و نوحۀ سوزناک او جمع مى‌شدند و مى‌گریستند. اشعارى هم دربارۀ عباس سروده بود.<ref>''سفینة البحار، ج 1، ص 510.''</ref>


وقتى زنان به امّ البنین تسلیت مى‌گفتند، مى‌گفت دیگر مرا «امّ البنین» خطاب نکنید، چرا که امروز دیگر آن فرزندانم نیستند و شهید شده‌اند:
وقتى زنان به امّ البنین تسلیت مى‌گفتند، مى‌گفت دیگر مرا «امّ البنین» خطاب نکنید، چرا که امروز دیگر آن فرزندانم نیستند و شهید شده‌اند:

منوی ناوبری