خدیجه: تفاوت میان نسخه‌ها

| نام                    = '''طاهره صفّارزاده'''

| تصویر                  = 90.jpg

}}

| نام = زینب

| تصویر =

| طول عمر =57 سال

}}

{{شعر}}

{{م|باده از جام تجلی صفاتم دادند}}

{{پایان شعر}}

{{جعبه نقل قول

}}

ابن کثیر از ابن اسحاق نقل می‌کند: زمانی که خدیجه(س) با درستکاری و درست گفتاری و امانتداری و کرامت اخلاقی محمدامین(ص) آشناشد، او را [[امین]] بر مالش قرارداد و پس از برگشت پیامبر(ص) از سفر تجاری [[شام]] و بیان ویژگی‌های پیامبر(ص) از سوی [[میسره]](غلام خدیجه) به خدیجه(س)، ایشان پیشنهاد ازدواج با پیامبر(ص) را مطرح ساخت. <ref>ابن کثیر، البدایة و النهایة، ج2، ص293.</ref> ابن سیدالناس نیز آگاهی خدیجه(س) از کرامت اخلاقی و صداقت پیامبر(ص) را موجب پیشنهاد ازدواج از طرف خدیجه(س)دانسته و تصریح می‌کند که خدیجه(س) به دلیل صداقت، امانت و حسن خلق و درستکاری پیامبر(ص) پیشنهاد ازدواج را مطرح می‌سازد.<ref>ابن سیدالناس، عیون الاثرفی فنون المغازی و الشمائل و السیر، ج1، ص63.</ref> همین عوامل را [[ابن اثیر]] نیز در [[اسدالغابه]] بیان می‌کند. <ref>ابن اثیر جزری، اسدالغابه فی معرفة الصحابه، ج1، ص23.</ref>

این نظر  به ضمیمه دیدگاه علمای شیعه که خدیجه(س) را هنگام ازدواج با پیامبر(ص) عذراء (دوشیزه )دانسته‌اند <ref>ابن شهرآشوب، المناقب آل ابی طالب ، ج1، ص159: «روی أحمد البلاذری و أبوالقاسم الکوفی فی کتابیهما و المرتضی فی الشافی و أبوجعفر فی التلخیص:أن النبی (ص) تزوج بها و کانت عذراء».</ref> تقویت می‌شود. زیرا بعید به نظر می‌رسد زنی همچون خدیجه(س) با مقام و مکنت خود در قریش تا40 سالگی ازدواج نکرده باشد. با این وصف به نظر می‌رسد سن خدیجه(س) هنگام ازدواج نباید از25 یا28 سال بیشتر بوده باشد.<ref>جعفر مرتضی عاملی، الصحیح من سیرة النبی الاعظم(ص)، ج2، ص114.</ref>

ثمره زندگی مشترک پیامبر(ص) با خدیجه کبری(س) 6 فرزند بوده است. با این حال ابن کثیر به نقل از ابن اسحاق و ابن هشام، نام 7 فرزند پیامبر(ص) از خدیجه(س) را نام می‌برد و بیان می‌کند همه فرزندان پیامبر(ص) به جز [[ابراهیم]] از خدیجه(س) هستند. <ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، ج8 ، ص174؛ ابن کثیر، البدایة والنهایة، ج2، ص294.</ref> او به نقل از یونس بن بکیر، نام 6 فرزند پیامبر(ص) از خدیجه(س) را بیان می‌کند. <ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، ج8 ، ص174؛ ابن کثیر، البدایة والنهایة، ج2، ص294.</ref> ابن اثیر به نقل از زُبَیر بن بَکّار، وجه تسمیه یا ملقّب شدن فرزند پیامبر(ص) به [[طیب]] و [[طاهر]] را به دلیل ولادتش بعد از نبوت پیامبر(ص) می‌داند.<ref>ابن اثیر، الکامل، ج2، ص307.</ref> سایر منابع نیز فرزندان پیامبر(ص) را به جز ابراهیم، از خدیجه(س) می‌دانند. <ref>ابن اثیر، الکامل، ج2، ص307؛ ابن کثیر، البدایة و النهایة، ج5، ص306.</ref>  البته برخی از منابع تعداد فرزندان خدیجه را 7 یا8 فرزند دانسته‌اند؛ برای مثال، ابن اثیرجزری به نقل از زُبَیر بن بَکّار، نام 8 فرزند را برای پیامبر(ص) از خدیجه(س) ذکر می‌کند.<ref>ابن اثیر جزری، اسدالغابه فی معرفة الصحابه، ج6، ص81. </ref>

بسیاری از منابع تاریخی خدیجه(س) را اولین کسی می‌دانند که [[اسلام]] آورد.<ref>ابن خلدون، تاریخ‏ ابن‏ خلدون، ج‏2، ص410؛ ابن کثیر، البدایةوالنهایة، ج‏3، ص23؛ ابن عبدالبر، الاستیعاب، ج4، ص1817.</ref> حتی برخی از منابع در این زمینه ادعای [[اجماع]] نموده‌اند. <ref>ابن اثیر جزری، اسدالغابه فی معرفة الصحابه ، ج6، ص78.</ref> ابن عبدالبر، [[علی]](ع) را اولین ایمان آورنده به پیامبر(ص)، بعد از خدیجه(س) می‌داند. <ref>ابن عبدالبر، الاستیعاب، ج4، ص1817.</ref> منابع همچنین در تعیین مصادیق السّابقون در اسلام،  خدیجه(س) و علی(ع) را به عنوان اولین ایمان آورندگان برشمرده اند.<ref>مقریزی، امتاع الاسماء، ج9، ص88 .</ref> این منابع همچنین به پیشگامی خدیجه(س) به همراه علی(ع) در برپایی [[نماز]] به همراه پیامبر(ص) اشاره کرده و آنان را به عنوان اولین نمازگزاران عالم اسلام معرفی نموده‌اند. <ref>ابن اثیر جزری،أسدالغابه فی معرفة الصحابه ،ج‏6، ص78؛ ابن عبدالبر، الاستیعاب، ج3، ص1089</ref>

[[پرونده:تصویر قدیمی و کمیاب از بارگاه خدیجه و فرزندش قاسم.jpg|بندانگشتی|تصویر قدیمی و کمیاب از بارگاه خدیجه و فرزندش قاسم]]

کمک‌های مالی حضرت خدیجه(س) موجب غنای نسبی پیامبر(ص) گردید، به گونه‌ای که پیامبر(ص) را بی‌نیاز ساخت. خداوند در مقام بیان نعمت‌های خود به پیامبراکرم(ص) می‌فرماید: «خداوند تو را فقیر یافت و بی‌نیاز نمود.» <ref>ضحی/ 8 .</ref> رسول خدا(ص) نیز همواره می‌فرمودند:« که هیچ مالی به من سود نبخشید، آن گونه که ثروت خدیجه(س) به من سود بخشید».<ref>مجلسی، بحارالانوار، ج19، ص63.</ref> بنا بر رویات اسلامی پیامبر(ص) از اموال خدیجه(س) در راه کمک به آزادی بدهکاران یتیمان، و بینوایان استفاده می‌کرد.

ابن جوزی درباره او می‌نویسد: «خدیجه(س) این بانوی آگاه و پاک سرشت و این انسان شیفته معنویت که حق گرایی، فضیلت طلبی، نواندیشی، عشق به کمال و رشد و پیشرفت از ویژگی‌هایش بود، از همان روزگار جوانی نیز یکی از دختران نامدار و بافضیلت [[حجاز]] و [[عرب]] به شمار می‌رفت.» <ref>ابن جوزی، تذکرة الخواص، ج2، ص300.</ref> مهمتر از مکنت مادی وی، ثروت بی‌پایان معنوی او بود. او با رد درخواست بزرگان و اشراف قریش که به خواستگاری او آمده بودند و انتخاب پیامبر(ص) به عنوان همسر خود، نعمت برخورداری از ثروت مادی را با تضمین سعادت مندی [[آخرت]] و بهره‌مندی از نعمت‌های ابدی [[بهشت]]، کامل نمود و خردمندی‌اش را به رخ همگان کشید. او برای دستیابی به این نعمت، اولین [[مسلمان]] و اولین تصدیق کننده پیامبر(ص) شد و به همراه او اولین [[نماز]] را برپا داشت.

بیشتر منابع تاریخی سال وفات خدیجه(س) را دهم [[بعثت]]، یعنی 3سال قبل از [[هجرت به مدینه|هجرت پیامبر(ص)]] از [[مکه]] به [[مدینه]] ذکر کرده اند.<ref>مسعودی، مروج‏ الذهب، ج2، ص282؛ ابن سیدالناس، عیون الاثر، ج1، ص151؛ ابن عبدالبر، الاستیعاب، ج4، ص1817؛ طبری، تاریخ الامم و الملوک، ج11، ص493؛ ابن سعد، الطبقات الکبری، ج8 ، ص14.</ref> این منابع، سن خدیجه(س) را به هنگام [[وفات]]، 65 سال دانسته‌اند.<ref>طبری، تاریخ الامم و الملوک، ج11، ص493: «و توفیت قبل الهجرة بثلاث سنین، و هی یومئذ ابنة خمس و ستین سنه».</ref> ابن عبدالبر، سن خدیجه(س) را به هنگام وفات، 64 سال و 6 ماه ذکر می‌کند. <ref>ابن عبدالبر، الاستیعاب، ج4، ص1818.</ref> برخی دیگر از منابع، سال [[رحلت]] خدیجه(س) را همان سال درگذشت [[ابوطالب]] و اندکی بعد از آن دانسته‌اند.<ref>طبری، تاریخ الامم و الملوک، ج11، ص493؛ ابن سیدالناس، عیون الاثر، ج1، ص151.</ref> ابن سعد، رحلت خدیجه(س) را 35 روز بعد از [[ابوطالب#درگذشت|وفات ابوطالب]] می‌داند. <ref>ابن سعد، الطبقات‏ الکبری، ج‏1، ص96.</ref> وی و برخی دیگر از مورخان، زمان  رحلت خدیجه را،  [[ماه رمضان]] سال دهم بعثت ذکر کرده‌اند.<ref>ابن سعد، الطبقات‏ الکبری، ج 8 ، ص14.</ref>

{{پانویس2}}

{{منابع}}

* ابن اثیرجزری، عزالدین أبوالحسن علی بن محمد(م630)، أسدالغابه فی معرفة الصحابه، بیروت، دارالفکر، 1409/1989.

==پیوند به بیرون==