دوبیتی: تفاوت میان نسخه‌ها

==دوبیتی‌های عامیانه==

دوبیتی‌های عامیانه، روزگار درازی است که همچون گنجینه‌ای گران‌بها در سینه و حافظه مردم باقی مانده و نسل به نسل تا به امروز رسیده است. بخشی از دوبیتی‌ها، بیان ساده و بی‌آلایش احساسات پاک دینی و مذهبی مردم است. عشق و ارادت به پیامبر بزرگ اسلام (ص) و خاندان مطهر ایشان جای پایی محکم در پیشینه ترانه‌ها و دوبیتی‌ها از خود به جای گذاشته است. اثبات ارادت ایرانیان به سیدالشهدا (ع) و اهل بیت ایشان همچون اثبات خورشید درخشان و سوزان در ظهر یک روز گرم تابستان است. گرچه یادآوری واقعه عاشورا و ذوالجناحی که خون‌آلود و بدون سوار به خیمه بازمی‌گردد، آتش دل ارادتمندان را افزون می‌کند. <ref>فقیری، 1385، ص 245-246.</ref> <ref>بختیاری، مریم، به روایت از فاطمه بختیاری، تنگک زنگنه، بوشهر، بی‌تا. </ref>

{{شعر}}

{{ب| به قربون حسین با ذوالجناحش | که خون‌آلود رود بر قتلگاهش}}  

{{پایان شعر}}  

===طلب شفاعت در عرصه قیامت===

طلب شفاعت در عرصه قیامت نیز دستمایه سینه گشتن دوبیتی زیر شده است: <ref>سعیدی، بیرجند، خراسان جنوبی، 1364.</ref> <ref>سعیدی، بیرجند، خراسان جنوبی، 1364. </ref>

{{پایان شعر}}  

===آرزوی تشرف به حرم مطهر حضرت اباعبدالله (ع)===

آرزوی تشرف به حرم مطهر حضرت اباعبدالله (ع) و سکنی گزیدن در جوار بارگاه ملکوتی ایشان دست طلب و نیاز عاشقان را به درگاه حق بلند کرده است تا با شفیع قرار دادن امیرالمؤمنین (ع)، جواز حضور در کربلای معلی را به دست آورند: <ref>بختیاری، مریم، به روایت از فاطمه بختیاری، تنگک زنگنه، بوشهر، بی‌تا. </ref>

{{ب| سر کوه بلند من خوشه چینم | طلسم و نقره را از گل بچینم }}

{{ب| طلسم نقره را بشکن طلا کن | مرا زوار شاه کربلا کن }}

{{ب| ای پیک خجسته پی صفا آوردی | این لطف و صفا تو از کجا آوری }}  

{{ب| گویا که ز تربت حسین بن علی | بر درد من خسته دوا آوردی }}  

{{پایان شعر}}  

===ضریح شش گوشه امام حسین (ع)===

شجاعت و دلاوری حضرت علی اکبر (ع) و رزم‌آوری و بصیرت او، در سفر کربلا به ویژه در روز عاشورا تجلی کرد. او نخستین شهید عاشورا از بنی‌هاشم است. <ref>محدثی، 1374، ص 322.</ref>

===درخواست شفاعت از امام زین‌العابدین (ع)===

درخواست شفاعت در روز محشر از امامی که به واسطه چند روز بیماری در صحرای کربلا در ذهن مردم، به زین‌العابدین بیمار لقب یافته بود، در دوبیتی زیر مشهود است: <ref>فقیری، 1385، ص 246. </ref>

===ابراز عشق به حضرت ابوالفضل (ع)===

اظهار ارادت و ابراز عشق و محبت به حضرت ابوالفضل (ع) نیز در دوبیتی‌ها جلوه‌گر است:  

{{شعر}}  

{{ب| یادم ز وفای اشجع الناس آید | وز چشم ترم سوده الماس آید }}  

{{پایان شعر}}  

===زائر کربلا===

سرانجام سخن از قلب بی‌قرار و مشتاقی است که به زائر کربلا می‌ماند: <ref>محمدی، علی، جونقان، فارسان، چهار محال و بختیاری، 1352.</ref>

==منبع==

==پی نوشت==

[[رده:آیین‌ها]]

[[رده:مراسم‌ها]]

[[رده:مراسم‌ها در ماه محرم]]