۵۵۵
ویرایش
بکیر بن حمران احمری: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
==زندگینامه== | ==زندگینامه== | ||
نام او به اختلاف بَکر بن حُمران احمری،<ref>- انساب الاشراف، ج2، ص340؛ تاریخ طبری، ج5، ص377؛ الفتوح، ج5، ص54؛ مقاتل | نام او به اختلاف بَکر بن حُمران احمری،<ref>- انساب الاشراف، بلاذری، احمدبن یحیی، چاپ محمود فردوس العظم، دمشق: 1996 – 2000 میلادی.، ج2، ص340؛ تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمدبن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: 1382 – 1387 قمری / 1962 – 1967 میلادی.، ج5، ص377؛ الفتوح، ابن اعثم کوفی، احمد، حیدر آباد دکن: 1395 قمری/ 1975 میلادی.، ج5، ص54؛ مقاتل الطالبین، اصفهانی، ابوالفرج علی بن حسین، چاپ احمد صفر، قاهره: 1368 قمری/ 1941 میلادی.، ص109؛ الکامل فی التاریخ، ابن اثیر، عزّالدین علی بن احمد بن ابی الکرم، تحقیق مکتبه التراث، بیروت: 1385-1386 قمری.، ج4، ص32؛ البدایه و النهایه، ابن‌کثیر دمشقی، عمادالدین اسماعیل‌بن عمر، قاهره: 1932 میلادی. ، ج8، ص157.</ref> بکر بن حُمران احمری<ref>- الارشاد فی معرفة حجج‌الله علی‌العباد، شیخ مفید، محمدبن محمدبن نعمان، بیروت: 1414 قمری.، ج2، ص63.</ref> و احمر بن بکیر،<ref>- الاخبار الطوال، دینوری، ابوحنیفه احمدبن داود، چاپ عبدالمنعم عامر، قاهره: 1960 میلادی.، ص241.</ref> ذکر شده است. | ||
==نقش در به شهادت رساندن مسلم بن عقیل== | ==نقش در به شهادت رساندن مسلم بن عقیل== | ||
او قاتل مسلم بن عقیل است. بکیر هنگام دستگیری مسلم شرکت داشت. او به مقابله مسلم آمده و با شمشیری که به صورت مسلم زد، لب بالایش را برید و لب پاینش را بشکافت، اما مسلم ضربتی محکم به سرش زد و با ضربتی که بر گردنش وارد کرد، نزدیک بود شکمش را هم پاره کند،<ref>- انساب الاشراف، ج2، ص339؛ تاریخ طبری، ج5، ص373؛ | او قاتل مسلم بن عقیل است. بکیر هنگام دستگیری مسلم شرکت داشت. او به مقابله مسلم آمده و با شمشیری که به صورت مسلم زد، لب بالایش را برید و لب پاینش را بشکافت، اما مسلم ضربتی محکم به سرش زد و با ضربتی که بر گردنش وارد کرد، نزدیک بود شکمش را هم پاره کند،<ref>- انساب الاشراف، بلاذری، احمدبن یحیی، چاپ محمود فردوس العظم، دمشق: 1996 – 2000 میلادی.، ج2، ص339؛ تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمدبن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: 1382 – 1387 قمری / 1962 – 1967 میلادی.، ج5، ص373؛ الارشاد فی معرفة حجج‌الله علی‌العباد، شیخ مفید، محمدبن محمدبن نعمان، بیروت: 1414 قمری.، ج2، ص62؛ الکامل فی التاریخ، ابن اثیر، عزّالدین علی بن احمد بن ابی الکرم، تحقیق مکتبه التراث، بیروت: 1385-1386 قمری.، ج4، ص32؛ تاریخ کوفه، ص301. قس ابن اعثم، الفتوح، ابن اعثم کوفی، احمد، حیدر آباد دکن: 1395 قمری/ 1975 میلادی.، ج5، ص54 بکیر با ضربه مسلم کشته شد و قاتل مسلم شخص دیگری بود. </ref> به همین جهت چون در نبرد تن به تن مغلوب مسلم شده بود، خشم و کینه زیادی علیه او در دل داشت. بکیر از طرف عبیدالله بن زیاد مأمور قتل مسلم شد. به دستور عبیدالله بن زیاد، مسلم را به بالای کاخ دارالاماره بردند و مشرف به ”حدّائین“ <ref>- انساب الاشراف، بلاذری، احمدبن یحیی، چاپ محمود فردوس العظم، دمشق: 1996 – 2000 میلادی.، ج2، ص339؛ الارشاد فی معرفة حجج‌الله علی‌العباد، شیخ مفید، محمدبن محمدبن نعمان، بیروت: 1414 قمری.، ج2، ص62؛ تاریخ کوفه، ص301؛ قس طبری، تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمدبن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: 1382 – 1387 قمری / 1962 – 1967 میلادی.، ج5، ص378، جزارین.</ref> بازار کفشگران، گردنش را زدند، به‌گونه‌ای که سرش در میدان افتاد و پس از آن پیکرش را از بام، پایین افکندند. | ||
بکیر، سر مسلم را از تن جدا کرده و به نزد عبیدالله بن زیاد برد.<ref>- انساب الاشراف، ج2، ص339؛ الاخبار الطوال، ص241؛ تاریخ طبری، ج5، ص373؛ | بکیر، سر مسلم را از تن جدا کرده و به نزد عبیدالله بن زیاد برد.<ref>- انساب الاشراف، بلاذری، احمدبن یحیی، چاپ محمود فردوس العظم، دمشق: 1996 – 2000 میلادی.، ج2، ص339؛ الاخبار الطوال، دینوری، ابوحنیفه احمدبن داود، چاپ عبدالمنعم عامر، قاهره: 1960 میلادی.، ص241؛ تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمدبن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: 1382 – 1387 قمری / 1962 – 1967 میلادی.، ج5، ص373؛ الارشاد فی معرفة حجج‌الله علی‌العباد، شیخ مفید، محمدبن محمدبن نعمان، بیروت: 1414 قمری.، ج2، ص62؛ الکامل فی التاریخ، ابن اثیر، عزّالدین علی بن احمد بن ابی الکرم، تحقیق مکتبه التراث، بیروت: 1385-1386 قمری.، ج4، ص32.</ref> | ||
==منبع== | ==منبع== | ||
مرضیه محمدزاده، دوزخیان جاوید، نشر بصیرت، ص 191-192. | مرضیه محمدزاده، دوزخیان جاوید، نشر بصیرت، ص 191-192. | ||