جون بن حوی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''جَون بن حُوی،''' مکنّی به ابو مالک از اهالی نوبه سودان و مردی سالمند و سیاه‌پوست بود. جون مردی شجاع و جنگجو، پاک‌باز و مخلص، نبردآزموده و خبیر به ساخت انواع آلات جنگی بود.  

او ابتدا غلام فضل بن عباس بود که امام علی (ع) او را از فضل خرید و به ابوذر غفاری صحابی بزرگوار بخشید تا در خدمت او باشد. هنگامی که عثمان، ابوذر را به ربذه تبعید کرد، او نیز همراهش بود. پس از وفات ابوذر به سال 32 هجری، جون به مدینه برگشت و به امام علی (ع) پیوست و در خاندان او ماند. هنگامی که امام حسین (ع) مدینه را به سمت مکه و سپس کربلا ترک کرد، او نیز از ملازمین حضرت بود. جون اسلحه‌شناس بود و در تعمیر و آماده‌سازی سلاح، مهارت بسیاری داشت. امام سجاد (ع) می‌فرماید: شبی که بامداد آن پدرم کشته شد، من در بستر آرمیده بودم و عمه‌ام زینب از من پرستاری می‌کرد. پدرم در خیمه اسلحه نشسته بود و به جُون که مشغول تعمیر و آماده‌سازی اسلحه بود، نگاه می‌کرد و با خود این اشعار را زمزمه می‌کرد: <ref>تاریخ یعقوبی، ج2، ص180 ؛ تاریخ طبری، ج5، ص421 ؛ ارشاد، ج2، ص445؛ فرهنگ جامع سخنان امام حسین (ع)، ص453.</ref>  

جون در روز عاشورا و قبل از نماز ظهر به خدمت امام حسین (ع) رسید و از ایشان اذن جهاد طلبید. امام حسین (ع) او را از رفتن به میدان معاف کرد و ‌فرمود: ای جون! تو در طلب عافیت و سلامتی متابعت از ما نمودی. امروز خود را مبتلا به بلای ما مکن و نیز تو از طرف من مأذونی که راه سلامت پیش گیری. جون عرض کرد: یابن رسول الله! من در ایام راحتی و خوشی در نعمت شما متنعم و خرسند بودم و در روز شدت و سختی از شما دست برنمی‌دارم. من‌ انسانی‌ سیاه‌، بدبو، بدون‌ سابقه‌ معروف‌ خانوادگی‌ هستم‌ و امیدوارم‌ به‌ افتخار شهادت‌ در رکاب‌ شما نائل‌ گردم‌ تا در بهشت‌ جای‌ گیرم‌ و شرافت‌ یابم‌ و رو سفید شوم‌. از شما جدا نمی‌شوم‌ تا خونم‌ با خون‌ شما آمیخته ‌شود. امام‌ حسین (ع) به‌ او اذن‌ داد. جون‌ به‌ میدان آمد و در حالی‌ که رجز می‌خواند، به نبرد پرداخت‌:

جون پس‌ از نبردی‌ سخت‌ به‌ شهادت‌ رسید. امام حسین (ع) خود را به ‌بالین‌ او رساند و چنین به درگاه خداوند عرض کرد: ”اَللّهُمّ‌َ بَیض‌ْ وَجْهَه‌ُ وَ طَیب‌ْ ریحَه‌ُ وَ احْشُرْه‌ُ مَع‌َ الاَبْرارِ وَ عَرِّف‌ْ بَینَه‌ُ وَ بَین‌َ مُحَمَّدٍ وَ آل‌ِمُحَمَّدٍ“ خدایا رویش‌ را سفید و بویش‌ را معطر کن‌ و با نیکان‌ محشورش‌ گردان‌ و بین‌ او و آل‌ محمد (ص) شناسایی‌ کامل‌ برقرار کن‌. از امام‌ سجاد (ع) نقل‌ شده‌ که‌ فرمود: بنی‌ اسد پس‌ از عاشورا، در میدان‌ جنگ‌ حاضر شده‌ و شهدا را دفن‌کردند، چون‌ به‌ جنازه‌ جون‌ نزدیک‌ شدند، بوی‌ مشک‌ از آن‌ برمی‌خاست. او در هنگام شهادت حدود 65 سال سن داشت. <ref>برای تفصیل بیشتر رک : تاریخ طبری، ج5، ص420-421؛ مقتل الحسین خوارزمی، ج2، ص19؛ اسد الغابه، ج1، ص370، الاصابه فی معرفه الصحابه، ج1، ص271؛ الاستیعاب، ج1، ص214؛ تنقیح المقال، ج1، ص338؛ اعیان الشیعه، ج1، ص611، ج4، ص297؛ رجال ابن داوود، ص93؛ رجال طوسی، ص72؛ اللهوف، ص47؛ وسیله الدارین، ص115؛ قاموس الرجال، ج2، ص757؛ نهایة الارب، ج20، ص436؛ الفرسان الهیجاء، ج1، ص78؛ معجم رجال الحدیث، ج4، ص175؛ نقد الرجال، ص77؛ الحسین و السنه، ص80؛ ابصار العین فی انصار الحسین (ع)، ص105.</ref>   

جون از جمله شهدای اصحاب است که نام وی در دو زیارت رجبیه و ناحیه مقدسه ذکر شده است. ”السَّلامُ عَلَی جَونِ بنِ حُوَی مَولَی اَبی ذَرٍّ الغِفاری“